Φεβρουάριος 1942 – Ηνωμένες Πολιτείες. Η χώρα δονείται στους ρυθμούς του Chattanooga Choo Choo του Γκλεν Μίλερ, και παρ’ ότι βρίσκεται σε πόλεμο, αφού έχει προηγηθεί η επίθεση στο Περλ Χάρμπορ μόλις 2 μήνες πριν, ο μέσος Αμερικανός δεν έχει να φοβάται και κάτι. Ο πατριωτισμός και η πολεμική προετοιμασία έχουν μεν βαρέσει κόκκινο, αλλά γνωρίζουν ότι η χώρα έχει να δεχτεί εισβολή στην ενδοχώρα της από το 1812.
Όλα αυτά μέχρι το βράδυ της 10ης Φλεβάρη. Στο λιμάνι της Νέας Υόρκης το επιταγμένο για τις ανάγκες του πολέμου SS Normandie τυλίγεται στις φλόγες και καταστρέφεται μέσα σε λίγα λεπτά. Τα ελάχιστα στοιχεία δείχνουν πιθανό σαμποτάζ από Γερμανούς πράκτορες, χωρίς να μπορούν όμως να το επιβεβαιώσουν. Λίγες μέρες νωρίτερα είχε ανακαλυφθεί το πτώμα ενός άντρα με ισπανική ταυτότητα και με το όνομα Λίντο Λόπεζ, ο οποίος είχε πάνω του ένα σημειωματάριο με σημειώσεις γραμμένες στα γερμανικά.
Οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες βρίσκονταν σε κατάσταση πανικού· όχι λόγω του κινδύνου που αντιμετωπίζαν αλλά κυρίως εξαιτίας της άγνοιας που είχαν για το τι γινόταν στην ενδοχώρα. Η κατάσταση επιδεινώθηκε όταν γερμανικά υποβρύχια ξεκίνησαν σειρά επιθέσεων εναντίων εμπορικών πλοίων στα ανοιχτά των αμερικανικών ακτών. Στο γραφείο πληροφοριών του αμερικανικού ναυτικού έκαναν τους υπολογισμούς και δεν τους έβγαιναν τα κουκιά. Πώς μπορούν τα γερμανικά υποβρύχια να επιχειρούν μέχρι εκεί χωρίς να ανεφοδιάζονται; Μήπως κάποιος τους εφοδιάζει από την ενδοχώρα;
Και κάπως έτσι γεννήθηκε στη σκέψη του διοικητή Τσαρλς Ραντκλιφ Χάφεντεν του προαναφερθέντος γραφείου πληροφοριών: Ποιος μπορεί και έχει τις υποδομές για να εφοδιάζει τα υποβρύχια; Στην εποχή της ποτοαπαγόρευσης η μαφία είχε πλοία τα οποία πηγαίνανε στα διεθνή ύδατα, και από εκεί προμηθεύονταν αλκοόλ από «πλωτές κάβες» για τις μπίζνες τους στο εσωτερικό. Έτσι αποφασίζει να έρθει σε επαφή με τους μαφιόζους, και πέφτει επάνω στον Ιωσήφ “Socks” Λάνζα – κεφάλι της μαφίας στην τοπική ψαραγορά της Νέας Υόρκης. Ο φίλος μας ο Κάλτσας συναντήθηκε με τον Χάφεντεν και δέχτηκε να τους βοηθήσει και να προσφέρει όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες χρειάζονταν.
Και κάπως έτσι γεννήθηκε το σχέδιο «Υπόκοσμος». Πατριωτισμός ή μακροπρόθεσμα οφέλη, εν αγνοία ή εν γνώση της μαφίας; Ό,τι και να ίσχυε από αυτά, ο Λάνζα αρχικά μέσα από τις άκρες που είχε στην περιοχή διαβεβαίωσε ότι το χειρότερο σενάριο, ότι δηλαδή οι τοπικοί κάτοχοι βαρκών ικανών να εφοδιάζουν τα γερμανικά U-boat, δεν ισχύει. Ωστόσο τους ενημέρωσε ότι κάποιος ψαράς από την περιοχή είχε εντοπίσει ένα γερμανικό υποβρύχιο στα ανοιχτά του Μανχάταν. Πώς όμως ο αμερικανικός στρατός θα ήταν ικανός να περιφρουρήσει όλη τη δυτική ακτή; Τη λύση εδώ την έδωσε πάλι ο Κάλτσας, δεχόμενος τα ψαροκάικα της περιοχής να εφοδιαστούν με ασυρμάτους, και να ενημερώνουν άμεσα τη στρατιωτική διοίκηση όταν θα εντόπιζαν κάποια ύποπτη κίνηση.
Τον Ιούνιο του 1942 όταν και συνελήφθη ο Τζορτζ Τζον Ντας, άρτι αφιχθείς από τη Γερμανία για λογαριασμό των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών, στις ακτές του Λονγκ Άιλαντ, έγινε πλήρως ξεκάθαρο το σχέδιο των Γερμανών για δημιουργία κατάστασης χάους στο εσωτερικό των Ηνωμένων Πολιτειών, όπως επίσης και το γεγονός ότι μάλλον το SS Normandie αποτέλεσε κομμάτι αυτού του σχεδίου. Πώς όμως θα μπορούσαν οι Αμερικανοί να εισέλθουν στο εσωτερικό των λιμανιών; Ο Κάλτσας αποτελούσε έναν καλό σύμμαχο αλλά δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένα στελεχάκι στην πυραμίδα της μαφίας. Ωστόσο γνώριζε ότι υπάρχει κάποιος για να τους βοηθήσει: Ο Τσαρλς «Λάκι» Λουτσιάνο – ο πατέρας του οργανωμένου εγκλήματος όπως το ξέρουμε σήμερα.
Ο Λουτσιάνο αποτελεί το στερεότυπο του μαφιόζου που έχεις δει σε όλες τις μαφιοζοταινίες, από το Godfather και το A Bronx Tale μέχρι το Jane Austen’s Mafia!. Φτωχόπαιδο από την Ιταλία που ήρθε με τους γονείς του για να ζήσουν το αμερικανικό όνειρο. Και όντως το έζησαν· σε ένα διαμέρισμα τρύπα, με 50 ώρες δουλειά, αλλά το κούτελο καθαρό. Ο Λάκης όμως έμπλεξε από μικρός, ξεκινώντας να παρέχει προστασία σε συμμαθητές του με αντάλλαγμα το χαρτζιλίκι τους. Το ένα έφερε το άλλο και πήρε τον κακό τον δρόμο. Ωστόσο, σε αντίθεση με τους άλλους μαφιόζους δεν είχε ένα από τα βασικά κόμπλεξ των μαφιόζων· αυτό της ράτσας. Δεν τον ένοιαζε άμα είσαι Ιταλός, Εβραίος ή Ιρλανδός. Άμα σου έκοβε τα είχε καλά μαζί σου, ανεβαίνοντας έτσι στην κορυφή της πυραμίδας και αποκτώντας τον σεβασμό όλων. Ο Λάκης όμως μπήκε φυλακή επειδή αποδείχθηκε ότι κατείχε ένα από τα μεγαλύτερα δίκτυα σωματεμπορίας στην Αμερική.
Ο Κάλτσας ένιωθε χρέος του να βοηθήσει τον παλιό του φίλο που στα ζόρια τον είχε στηρίξει, και έπεισε το γραφείο πληροφοριών ότι ο μόνος που θα μπορούσε να σας βοηθήσει ήταν ο Λουτσιάνο, αφού μπορεί να βρισκόταν στην φυλακή αλλά ακόμα ασκούσε διοίκηση εκ των έσω. Ο Λουτσιάνο δέχτηκε την συνεργασία υπό τον όρο να παρέμενε απόρρητη. Στόχος του άλλωστε είναι να διαπραγματευτεί την αποφυλάκισή του, χωρίς να φανεί ότι συνεργάστηκε με τις αρχές. Έτσι κατάφερε να παρέχει πληροφορίες από όλα τα λιμάνια της δυτικής ακτής στην υπηρεσία πληροφοριών και το FBI, όπως επίσης να βάλει τέλος στις ολοένα και αυξανόμενες απεργίες στα λιμάνια.
Το 1943 όταν και ξεκινάει η επιχείρηση Husky, οι Άγγλοι με τους Αμερικανούς αποβιβάζονται στη Σικελία. Ο Μουσολίνι περίμενε μία τέτοια απόβαση και είχε μετατρέψει το νησί σε ένα φρούριο, και οι απώλειες των συμμαχικών δυνάμεων αναμένονταν τεράστιες. Οι δύο στρατοί αποβιβάζονται σε δύο διαφορετικά σημεία, και ενώ οι Άγγλοι καταφέρνουν να προελάσουν στην ενδοχώρα με Πύρρειες νίκες, οι Αμερικανοί στρατιώτες από την άλλη είναι πούδρα. Βρίσκουν ελάχιστη αντίσταση από τους Σικελούς στρατιώτες που υπερασπίζονται το νησί, και στο λιμάνι Λικάτα άνθρωποι της σικελικής μαφίας τούς παίρνουν από το χέρι και τους πηγαίνουν στο μυστικό αρχηγείο της ιταλικής ναυτικής διοίκησης, στην οποία επιτίθενται από κοινού. Ο Λουτσιάνο, όντας Σικελός με επαφές με την σικελική μαφία, πιθανόν πάλι να είχε συνεισφέρει τα μάλα στην συγκεκριμένη επιχείρηση, αλλά ούτως ή άλλως η ιταλική μαφία είχε βρεθεί για χρόνια στο στόχαστρο του Μουσολίνι και είχε βάσιμους λόγους να βοηθήσει τους Συμμάχους.
Ο πόλεμος τέλειωσε και ο Λάκης μας αποφυλακίστηκε, με μοναδικό όρο να μην ξαναπατήσει το πόδι του στις ΗΠΑ. Πέθανε στην Ιταλία το 1962. Οι Αμερικανοί από την άλλη είχαν κερδίσει τον πόλεμο συμμαχώντας με τους πάντες, ανοίγοντας λογαριασμούς οι οποίοι δύσκολα θα έκλειναν στο μέλλον. Κομμουνιστές, Βρετανοί, μαφιόζοι, Μεξικανοί, όλοι όσοι μπορούσαν να βοηθήσουν δέχθηκαν αυτή τη συμμαχία. Άλλωστε όπως είχε πει και ο Γάλλος στρατηγός «όλα επιτρέπονται στον έρωτα και στον πόλεμο», αλλά επειδή στη σημερινή ιστορία μας δεν παίζει ρομάντζο, και για να τιμήσουμε και έναν από τους πρωταγωνιστές της επιχείρησης υπόκοσμος θα προτιμήσουμε τη ρήση του Χάφεντεν:
«Θα μιλήσω σε οποιονδήποτε. Σε έναν παπά, σε ένα τραπεζικό στέλεχος, σε έναν μαφιόζο, στον διάβολο τον ίδιο, εάν μπορώ να πάρω την πληροφορία που χρειάζομαι. Αυτός είναι ένας πόλεμος».
Τραμπάκουλας
