Οι υποσχέσεις της κυριαρχίας για κοινωνική ευημερία στέρεψαν. Ζούμε πλέον σε καθεστώς εκτάκτου ανάγκης, και τη θέση των υποσχέσεων παίρνει η όξυνση της εκμετάλλευσης της εργασίας, η ένταση της επιτήρησης και του ελέγχου σε κάθε κοινωνικό πεδίο, η αναβάθμιση της καταστολής, και η υφαρπαγή των κοινωνικών κεκτημένων σε όλες τις σφαίρες της κοινωνικής ζωής (εργασία, ασφάλιση, σύνταξη, εκπαίδευση, υγεία κ.λπ.).
Τ’ αφεντικά προστάζουν εθνική ομοψυχία, δηλαδή εκεχειρία εκμεταλλευομένων και εκμεταλλευτών, και πλήρη συναίνεση στην ολική λεηλασία των ζωών μας. Από πίσω τους τα κομματικά μαγαζάκια των εργολάβων συνδικαλιστών, που λειτουργούσαν και λειτουργούν ως βαλβίδα αποσυμπίεσης των κοινωνικών αγώνων, τρέχουν να διαφυλάξουν το σύστημα από την κοινωνική οργή. Η εποχή που η απάθεια και ο ατομικισμός είχαν χώρο, έχει παρέλθει.
Να οργανώσουμε την αντίσταση, τις επιθυμίες και τις ανάγκες μας
Οργανωνόμαστε συλλογικά σε πολύμορφους, μαχητικούς και αδιαμεσολάβητους κοινωνικούς αγώνες στις συνελεύσεις γειτονιάς, σε αυτοοργανωμένα σωματεία βάσης, σε αυτόνομα σχήματα σε σχολεία και σχολές. Οξύνουμε τους αγώνες με άγριες διαδηλώσεις και απεργίες, καταλήψεις, σαμποτάζ της παραγωγής και των υπηρεσιών, μαζικές απαλλοτριώσεις. Χτίζουμε δεσμούς και δομές αλληλεγγύης με δίκτυα αλληλοβοήθειας, απεργιακά ταμεία και ταμεία αλληλεγγύης, ανταλλαγές προϊόντων και υπηρεσιών, συλλογικές κουζίνες, μαζική άρνηση πληρωμής σε ΔΕΗ, νερό, φόρους, δάνεια, μεταφορές. Ο αγώνας ενάντια στην όξυνση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης ή θα είναι κοινωνικός, ταξικός, αντικρατικός, αντιεξουσιαστικός και αντικαπιταλιστικός ή δεν θα είναι τίποτα.
Για την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση
Για την οργάνωση της κοινωνικής ζωής από τα κάτω
Παγκρήτια Συνέλευση Αναρχικών/Αντιεξουσιαστών
