Όλα τα’ χε η Μαριωρή…Όλα τα’ χαμε στο Ηράκλειο, οι Minoistas (κατά το Atenistas, δυστυχώς, και όχι κατά το Zapatistas) μας έλειπαν. Μες τη χαρά του καρνάβαλου έκαναν κι αυτοί την εμφάνισή τους. Η δημόσια παρουσίασή τους έγινε, βέβαια, απ’ την τοπική φυλλάδα «ΠΑΤΡΙΣ». Οι ίδιοι αυτοπαρουσιάζονται ως ουδέτεροι: «είμαστε μια ομάδα από ευαισθητοποιημένους ανθρώπους που έχουμε ως στόχο (…) ένα ουσιαστικό και περιβαλλοντικό λίφτινγκ του Ηρακλείου. Δεν είμαστε κομματικός οργανισμός, ούτε δημοτική παράταξη, αλλά μια ζωντανή κοινότητα (….) πιστεύοντας στην αναζωογονητική δύναμη της δράσης».
Έτσι, ένα ωραίο πρωινό, πήραν λέει την πρωτοβουλία και πήγαν και καθάρισαν την παραλία του Καράβολα, αφού ένα απ’ τα συνθήματά τους είναι «σηκώνουμε τα μανίκια και καθαρίζουμε». Όπως καταλάβατε, το ζήτημα της καθαριότητας αναδεικνύεται ως το κατ’ εξοχήν πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε ως πολίτες. Μπροστά σε τέτοιο βαθύ «προβληματισμό», λοιπόν, και ακόμα βαθύτερη «ευαισθητοποίηση», φυσικό επόμενο είναι να «ξεχνιούνται» κάποιες «λεπτομέρειες», όπως για παράδειγμα ότι την ίδια στιγμή οι συμβασιούχοι υπάλληλοι της υπηρεσίας καθαριότητας του Δήμου παρέμεναν απλήρωτοι. Ας βάλουμε ένα χεράκι, μας παρακινούν οι Minoistas, για να ‘χουμε καθαρή την πόλη. Να ξαλαφρώσουμε και τον Δήμο από περιττά έξοδα βρε αδερφέ, μπας και βρει την ευκαιρία –εποχές που είναι– να ξεφορτωθεί κάμποσους εργαζόμενους. Όπως όμως μας πληροφορεί η ως άνω φυλλάδα, οι άνθρωποι έχουν και πρόταση επί του προβλήματος που τόσο μας ταλανίζει τελευταία: «επίσης, υπερασπίζονται τις πολιτικές ανάπτυξης, υγιούς επιχειρηματικότητας και προσέλκυσης επενδύσεων». Βρε να δεις που τα’ χουμε ξαναματαξανακούσει αυτά, που τα’ χουμε ξαναματαξαναδιαβάσει! Για θυμίστε μας, ποιοι τα πιπιλίζουν χρόνια τώρα αυτά τα ωραία λογάκια!
Οι Minoistas δεν σταματάν εκεί. Ο μπαξές έχει απ’ όλα. Ελεύθερα πεζοδρόμια και πλατείες (τώρα το θυμήθηκαν που γέμισε ο τόπος καρέκλες;) ποδηλατοδρόμους και μέσα μαζικής μεταφοράς και βεβαίως, φιλανθρωπίες. Όμως, αγαπητοί αναγνώστες… «δυστυχώς δεν θα είμαστε εμείς που θα κάνουμε την πόλη ένα τεράστιο πάρκο ή που θα τη σώσουμε απ’ το μποτιλιάρισμα». Σωστά! Να ‘μαστε «ευαισθητοποιημένοι» και «ενεργοί» αλλά, όλα κι όλα, τις ουσιαστικές αποφάσεις που αφορούν τις ζωές μας θα αφήνουμε να τις παίρνουν άλλοι! Διότι, εξάλλου, «πριν φτάσουμε εκεί, υπάρχουν εκατομμύρια μικρά, σπουδαία πράγματα που μπορούμε να κάνουμε μαζί». Συνεπώς, εμείς οι πολλοί και μικροί πρέπει να ασχολούμαστε με τα πολλά και μικρά πραγματάκια! Όπως καταλαβαίνει κανείς τα παραπάνω συνιστούν μια καραμπινάτη πολιτική θέση, η οποία βρίσκεται σε απόλυτη σύμπνοια με την κυρίαρχη πολιτική λογική που έχει ρημάξει τις ζωές μας. Γιατί, από ποια λογική βγαίνει, από πού τεκμαίρεται, ότι οι πολλοί, οι από κάτω, αδυνατούν να παρέμβουν στον δημόσιο χώρο μεθοδευμένα και δημιουργικά, παίρνοντας τις καίριες αποφάσεις που αφορούν τις ζωές τους; η λογική ότι η δική μας δουλειά δεν είναι άλλη απ’ το να «σηκώσουμε τα μανίκια» και να τρέχουμε να καθαρίσουμε τον κάθε Καράβολα, προέρχεται από κείνη την πολιτική αντίληψη που δεν θέλει να λαμβάνει υπ’ όψιν της ότι: η μόλυνση και η ρύπανση, όπως και η αντιαισθητική κακογουστιά κάθε είδους, προέρχονται πρώτα και κύρια απ’ την ύπαρξη ενός οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου που ενδιαφέρεται αποκλειστικά και μόνο για το κέρδος και όχι για την ποιότητα της ζωής μας. Κι αυτή η πολιτική αντίληψη είναι η καθεστωτική αντίληψη.
Έτσι, ξαναγυρνάμε εκεί που το’ χει γραφτό η έρμη η μοίρα μας, στην καθαριότητα! Την ίδια μέρα με την παρουσίασή τους στην «ΠΑΤΡΙΣ» τοιχοκολλήθηκε στο κέντρο της πόλης και ένα αφισάκι με την υπογραφή Minoistas. Αυτή τη φορά ως εχθρός στοχοποιούνται οι… αφίσες. Η αφισοκόλληση αναγορεύεται σε μεγάλο πρόβλημα της πόλης και, απ’ ό,τι φαίνεται, είναι γι’ αυτούς τελικά το σπουδαιότερο απ’ αυτά «τα εκατομμύρια μικρά πράγματα». Και πού οφείλεται αυτή η «ασυδοσία»; «ένα μεγάλο μέρος των προβλημάτων της καθημερινότητας του Ηρακλείου και της Αθήνας (είπαμε… Atenistas) προέρχονται από τη μη εφαρμογή των νόμων». Απαιτούν δε «οι νόμοι πρέπει να εφαρμόζονται για όλους». Οι νόμοι, δηλαδή, αντιμετωπίζονται ως κάτι το ουδέτερο που ψηφίζονται και υπάρχουν για το καλό της κοινωνίας, έτσι γενικώς. Το συγκεκριμένο νομοθέτημα για τις αφισοκολλήσεις, βάσει του οποίου συνελήφθησαν και φυσικά κακοποιήθηκαν και καταδικάστηκαν πολλές εκατοντάδες ανθρώπων, είναι για τους Minoistas απλά ένας ακόμα νόμος για την καθαριότητα! Συνεπώς, όλες οι αφίσες, ανεξαρτήτως περιεχομένου, θεωρούνται με την ίδια οπτική, ως ρύπανση. Καμιά διαφορά ανάμεσα στις πολιτικές αφίσες (δεν αναφερόμαστε στα κρατικά επιδοτούμενα κόμματα) και σ’ αυτές των μαγαζιών-επιχειρήσεων. Στο ίδιο τσουβάλι μια ενέργεια στην οποία προβαίνει κάποιος για να διαφημίσει το προϊόν του και να βγάλει λεφτά, με μια άλλη όπου άνθρωποι απ’ το υστέρημά τους και χωρίς καμιά χρηματική ή άλλη ανταπόδοση, προσπαθούν να διακινήσουν τις απόψεις τους. Οι πολιτικές-κοινωνικές ιδέες αντιμετωπίζονται ως προϊόν προς διαφήμιση, που μπορούν να χωρέσουν σ’ ένα σποτ της τηλεόρασης. Η προσπάθεια πολιτών να επικοινωνήσουν με άλλους πολίτες, να στείλουν τα μηνύματά τους, να προπαγανδίσουν θέσεις και ιδέες, λογίζεται ως μια αντιαισθητική παρέμβαση και, ακόμα χειρότερα, ως παρανομία. Και τούτο είναι πολιτική θέση, απολύτως σύμφωνη μ’ αυτή που προωθεί η εξουσία. Γιατί πόσο ουδέτερος είσαι όταν εξισώνεις στον κοινό παρονομαστή «ρύπανση» αφίσες που προωθούν τα πρότυπα καταναλωτικής αλλοτρίωσης, με άλλες (δηλαδή τις πολιτικές-κοινωνικές) που συμβάλλουν στην αντίκρουση του ιδεολογικού μονόλογου της εξουσίας και στην προώθηση του κοινωνικού δημόσιου διαλόγου; Αυτό που δεν θέλουν να καταλάβουν οι κάθε Minoistas είναι ότι σε μια ταξική κοινωνία –και μάλιστα σε εποχές ταξικής πόλωσης όπως η τωρινή– ό,τι λέει και ό,τι κάνει κάποιος δημόσια έχει ταξικό πρόσημο, με άλλα λόγια παίρνει θέση στην ταξική αντιπαράθεση, κι ας θέλει να ισχυρίζεται το αντίθετο.
Η πολιτική-κοινωνική αφίσα αποτελεί ένα μέσο που εφηύραν οι εκμεταλλευόμενοι μέσα στην ιστορία των ταξικών αγώνων και θα το χρησιμοποιούν πάντα μαζί με τα άλλα μέσα της ταξικής πάλης. Τίποτα δεν μας χαρίστηκε, όλα επιβλήθηκαν και προασπίστηκαν με αγώνες και θυσίες. Η χρήση της πολιτικής-κοινωνικής αφίσας είναι αδιαπραγμάτευτη! Γι’ αυτό, όταν με περίσσιο θράσος διακηρύττουν ότι, άμεσα, θα «σηκώσουν τα μανίκια» και θα ξεκολλάνε όλες τις αφίσες, εμείς δεν μπορούμε παρά να οργιζόμαστε. Δεν περίμεναν να περάσει ούτε ένα ελάχιστο χρονικό διάστημα, έτσι για τα μάτια του κόσμου, για να έχουν να λένε ότι ο Δήμος δεν υλοποίησε την «πρότασή» τους, αυτή που έλεγε για τη δημιουργία ταμπλό αφισοκόλλησης. Για τόση πρεμούρα μιλάμε!
Όπως και να’ χει, και σε κάθε περίπτωση: κάτω τα ξερά σας από την πολιτική αφίσα!
Κολίγος
