Κείμενο μαθητών λυκείων Χανίων για την απεργία πείνας των 300 μεταναστών
Στις 25 Ιανουαρίου, 300 μετανάστες από τα Χανιά ξεκινάνε απεργία πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Αίτημά τους η νομιμοποίηση όλων των μεταναστών. Οι απεργοί στην Αθήνα εγκαθίστανται στη Νομική Σχολή, και στη Θεσσαλονίκη στο εργατικό κέντρο της πόλης. Από την πρώτη μέρα του αγώνα τους ξεκίνησε μια τηλεοπτική παραπληροφόρηση από τα ΜΜΕ που μίλαγαν για κατάληψη της Νομικής (το συγκεκριμένο κτήριο της σχολής δεν χρησιμοποιείται ενώ το Δ.Σ. του συλλόγου φοιτητών στήριξε τον αγώνα των μεταναστών), και για τη μη σωστή χρήση του ασύλου. Αποτέλεσμα αυτής της συντονισμένης συκοφάντησης ήταν ο αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης από το αίτημα της απεργίας αλλά και γενικότερα το μεταναστευτικό πρόβλημα. Τελικά υπό την απειλή της άρσης ασύλου και της εκκένωσης της σχολής από τις αστυνομικές δυνάμεις, οι μετανάστες μεταφέρθηκαν στο κτήριο της Υπατίας οπού τους δόθηκε μόνο ένα τμήμα του κτηρίου, ενώ δεν υπήρχαν και οι απαιτούμενες προϋποθέσεις για την εγκατάστασή τους.
Κινήσεις όπως αυτές είναι αποτέλεσμα του μεταναστευτικού προβλήματος στη χώρα μας, το οποίο είναι εμφανές αλλά ποτέ δεν αναλύεται το πώς προέκυψε. Θα πρέπει λοιπόν να διερωτηθούμε γιατί ήρθαν οι μετανάστες στη χώρα μας. Οι περισσότεροι από αυτούς αναγκάστηκαν να αφήσουν την πατρίδα τους λόγω οικονομικών ή πολιτικών προβλημάτων τα οποία πολύ συχνά δημιουργούνται από τις χώρες της δύσης, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας. Λογικό είναι λοιπόν να υπάρχει ένα τεράστιο κύμα μετανάστευσης προς την Ευρώπη. Ωστόσο το ελληνικό κράτος δεν έδειξε καμία μέριμνα στο θέμα, με αποτέλεσμα την περιθωριοποίηση των μεταναστών και τη δυσκολία ένταξής τους στην κοινωνία.
Όσο και αν δεν θέλει να το παραδεχτεί η κυβέρνηση και η κάθε κυβέρνηση, οι μετανάστες είναι θύματα εκμετάλλευσης εδώ και δεκαετίες. Οι μετανάστες δεν έχουν ούτε ίσα δικαιώματα, ούτε παίρνουν τα ίδια χρήματα με τους Έλληνες. Είναι τα φτηνά εργατικά χέρια που χρησιμοποιήθηκαν στους ολυμπιακούς αγώνες του 2004, και μετά απελάθηκαν πίσω σε έναν πόλεμο ή μια δικτατορία. Είναι αυτοί, που όπως έκαναν οι παππούδες μας, αναζήτησαν ένα καλύτερο αύριο και βρέθηκαν αντιμέτωποι με την εργατική εκμετάλλευση και τον ρατσισμό (οι ‘Έλληνες μετανάστες είχαν την ίδια αντιμετώπιση με αυτή των μεταναστών που τώρα έρχονται στην Ελλάδα).
Αυτό που ζητούν οι μετανάστες είναι η νομιμοποίησή τους. Μια νομιμοποίηση που θα τους επιτρέψει να κυκλοφορούν ελεύθερα, χωρίς να φοβούνται ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να κλειστούν σε ένα κέντρο κράτησης και μετά από μήνες να απελαθούν.
Έχουμε άραγε το δικαίωμα να στέλνουμε κάποιον στην πατρίδα του που είτε γίνεται πόλεμος, είτε υπάρχει φτώχεια ή ένα απολυταρχικό καθεστώς, γιατί πήγε από τη μια μεριά του πλανήτη στην άλλη χωρίς χαρτιά; Ή, ακόμη χειρότερα, επειδή δούλευε σε μαύρη εργασία και δεν έχει τα απαραίτητα ένσημα για να ανανεώσει την άδεια παραμονής του;
Εμείς ως αυριανοί εργάτες και ίσως και ως αυριανοί μετανάστες στηρίζουμε τον αγώνα τους.
«Οι παππούδες μας πρόσφυγες, οι πατεράδες μας μετανάστες, εμείς ρατσιστές;»
Πρωτοβουλία Μαθητών Λυκείων από τα Χανιά
