[Μεσολόγγι] Μήνυμα απ’ το μέλλον
Αρχίζοντας σχολείο τον Σεπτέμβρη, στην δεύτερη κιόλας εβδομάδα λειτουργίας, ερχόμαστε αντιμέτωπα με άλλο ένα αχαλίνωτο σεξιστικό παραλήρημα. Συγκεκριμένα όταν το πρωί χτύπησε το πρώτο κουδούνι, η νέα διευθύντρια του ΕΠΑΛ Κιρκινέζου κράτησε τις κοπέλες στο προαύλιο και τους έκανε παρατηρήσεις για τα ρούχα τους λέγοντας πως αυτά που φορούν «είναι πολύ κοντά», ότι «φτάνουν στο σημείο να προκαλούν» και πως «θα τρέχουν τα σάλια από τα αγόρια». Μάλιστα είπε πως ήθελε να κάνει στοχευμένη παρατήρηση σε μια κοπέλα που έτυχε να λείπει εκείνη την ώρα. Ύστερα σε ένα τμήμα της δευτέρας τάξης η καθηγήτρια Χόντου στην προσπάθεια της να δικαιολογήσει την διευθύντρια, κατέφυγε σε χοντροφοβικά σχόλια υποστηρίζοντας πως «μια εύσωμη κοπέλα δεν μπορεί να φοράει κοντά ρούχα». Παρόμοια είναι και η στάση του καθηγητή μαθηματικών Βαρελά όπου βρίσκει συνεχώς την ευκαιρία και προτάσσει την τοξική του αρρενωπότητα όπως όταν συμβουλεύει τα αγόρια λέγοντας τους πως «οι άντρες δεν ζητάνε συγνώμη, δεν είναι γκόμενες». Ετοιμάζοντας το κείμενο μαθαίνουμε για ακόμα ένα περιστατικό με τον υποδιευθυντή Λιάπη να επιπλήττει μια κοπέλα για το ντύσιμο της λέγοντας της «κατέβασε την μπλούζα σου, μην τρελαθούμε, μην τα ισοπεδώσουμε όλα». Γράφουμε το παρόν κείμενο για να γνωστοποιήσουμε την απαράδεκτη καταπιεστική συμπεριφορά των εκπαιδευτικών που σεξουαλικοποιεί τα σώματα μας. Ξεκαθαρίζουμε πως θα φοράμε ότι θέλουμε, θα φιλιόμαστε όπου θέλουμε και δεν θα λογοδοτoύμε σε κανέναν καθηγητή. Το σχολείο ορίζεται απ’ τους μαθητές του και τέτοιες συμπεριφορές δεν θα γίνουν ανεκτές.
ΘΑ ΦΟΡΑΜΕ ΟΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ
ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΛΩΣΙΜΗ ΣΕ ΣΕΞΙΣΤΙΚΑ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΑ
Μαθητές/Μαθήτριες ΕΠΑ.Λ
ΥΓ: Από την στιγμή που μοιράστηκε το κείμενο η διευθύντρια και κάποιοι καθηγητές απειλούσαν τους μαθητές με νομικές κυρώσεις και αποβολές. Δεν κάνουμε πίσω. Το σχολείο ορίζεται απο εμάς.
Άννα Ιβάνκοβα
Την Δευτέρα 10/07 η Άννα Ιβάνκοβα δολοφονήθηκε στο σπίτι της. Η Άννα ήταν μαύρη τρανς μετανάστρια από την Κούβα, χορεύτρια και δασκάλα χορού και ήταν ενεργή σε συλλογικότητες και φορείς της Αθήνας που είναι αλληλέγγυοι με LGBTQI+ μεταναστά. Η Άννα έφερε πολλαπλές ταυτότητες οι οποίες είναι πεδίο καταπίεσης στην Ελλάδα (και όχι μόνο) και επομένως ανεξάρτητα από τις επιμέρους λεπτομέρειες της δολοφονίας την αποτιμούμε ως έγκλημα μίσους.
Η είδηση, ενώ έχει ήδη δημοσιευτεί από μπάτσους και καθεστωτικά μέσα, αναπαράχθηκε με τρόπο που στερεί την αυτοδιάθεση και την δυνατότητα αυτοπροσδιορισμού της. Μέσα από τα φίλα και τα συντρόφια της έγινε δυνατό να ακουστεί το πραγματικό της όνομα και η ιστορία της. Εξάλλου αυτή η στέρηση αυτοδιάθεσης είναι παγιωμένη και μέσω της διαδικασίας επιβεβαίωσης φύλου, η οποία είναι δομημένη από την κυριαρχία με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι τόσο ψυχολογικά όσο και οικονομικά βάναυση για κάθε τρανς άτομο, πόσο μάλλον για ένα τρανς μεταναστό.
Η περίπτωση της Άννας είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα, καθώς πολλά άτομα τα οποία βιώνουν αντίστοιχες καταπιέσεις με την Άννα μένουν αφανή τόσο στη ζωή όσο και στο θάνατο.
Εγκλήματα μίσους σαν αυτό προκαλούνται από την πατριαρχία, τον ρατσισμό, την ομοφοβία, την τρανσφοβία, συνθήκες που η ίδια η κυριαρχία καλλιεργεί και συντηρεί, και άρα σπανίως τα αξιολογεί ως τέτοια, εφόσον η ίδια τα καθιστά δυνατά, άμεσα ή έμμεσα (αυτοκτονίες μεταναστών σε καμπ, δολοφονίες από μπάτσους, συμβουλές Μπαλάσκα προς γυναικοκτόνους).
Όσο υπάρχει η κυριαρχία, η εξουσία και η πατριαρχία, κανένα δεν είναι ελεύθερο και κανένα δεν είναι ασφαλές. Η ψευδαίσθηση της ασφάλειας που δημιουργεί το σπίτι -“στο κρεβάτι σας κάντε ότι θέλετε”- καταρρίπτεται για άλλη μια φορά. Οι γυναικοκτόνοι αν δεν έχουν τα κλειδιά του σπιτιού μας βρίσκουν τρόπο να εισβάλλουν σε αυτά.
Καμία εμπιστοσύνη σε μπάτσους και θεσμούς ούτε όσο ζούμε, ούτε όσο πεθαίνουμε.
Καμία ανοχή, κανένας συμβιβασμός μέχρι να μπορούμε όλα να υπάρχουμε
όπως γουστάρουμε, όπου γουστάρουμε.
Καμία άλλη δολοφονημένη.
Αναρχο κουίρ/φεμ ομάδα Τσούπρες
Putin go Homo*
Το καλοκαίρι του 2023, η ρωσική Δούμα ψήφισε νομοσχέδιο που απαγορεύει τις γενετικές επεμβάσεις, συμπεριλαμβανομένων αυτών της αλλαγής φύλου. Μοναδική εξαίρεση αποτελούν όσες επεμβάσεις απαιτούνται για την θεραπεία συγγενών ανωμαλιών. Ο νόμος απαγορεύει επίσης την αλλαγή φύλου σε επίσημα έγγραφα καθώς και την τεκνοθεσία από τρανς ζευγάρια.
Την ίδια περίοδο, οδηγία του υπουργείου Υγείας της Ρωσίας προβλέπει τη στελέχωση των ρωσικών κλινικών με σεξολόγους που θα έχουν ως αντικείμενο τη δήθεν «θεραπεία» της ομοφυλοφιλίας και άλλων σεξουαλικών «νοητικών διαταραχών», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει. Λίγους μήνες αργότερα, το ρωσικό υπουργείο Δικαιοσύνης κατέθεσε διοικητικό αίτημα στο Ανώτατο Δικαστήριο προκειμένου να καταχωρήσει ως εξτρεμιστικό το διεθνές κοινωνικό κίνημα LGBTQ+ και να απαγορεύσει τις δραστηριότητές του στο έδαφος της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
*από πλακάτ στο Βερολίνο το 2013, σε πορεία κατά ενός νέου –τότε– νόμου στη Ρωσία ο οποίος έλεγε πως η «ομοφυλοφιλική προπαγάνδα» απαγορεύεται παρουσία παιδιών.
Όταν κάποια εξαφανίζεται, όλα ξέρουμε τι έχει συμβεί
H Giulia Cecchettin εξαφανίστηκε στις 11/11/2023. Μία εβδομάδα μετά, το πτώμα της βρέθηκε με 20 μαχαιριές, κοντά σε μία λίμνη στην περιοχή του Βένετο της Ιταλίας. Ο δολοφόνος της δεν είναι άλλος από τον πρώην σύντροφό της, Filippo Turetta, ο οποίος από τη μία δεν είχε πάρει πολύ καλά το χωρισμό τους και από την άλλη δεν ήθελε η Giulia να πάρει το πτυχίο της πριν από εκείνον. Είναι η 105η 106η γυναικοκτονία, μέσα στο 2023, στην Ιταλία και σχεδόν όλες έχουν γίνει από συντρόφους ή πρώην συντρόφους των γυναικών.
Μετά τη δολοφονία της Giulia, υπουργοί της ακροδεξιάς κυβέρνησης της Ιταλίας κάλεσαν τα σχολεία να κρατήσουν ενός λεπτού σιγή στη μνήμη της Τζούλια ενώ παράλληλα εξήγγειλαν αυστηρότερες ποινές για τους γυναικοκτόνους και τα άτομα που ασκούν έμφυλη βία.
Όμως τα άτομα στην Ιταλία δεν θέλουν μνημόσυνα και αυστηρότερες ποινές. Η αδερφή της Giulia, Elena, είπε τα λόγια που υπήρχαν στο στόμα όλων: Ο Φίλιππο δεν είναι τέρας, ούτε μια εξαίρεση, κάποιος έξω από την κοινωνία, κάποιος για τον οποίο η κοινωνία δεν πρέπει να αναλάβει την ευθύνη. Αλλά εδώ υπάρχει αυτή η [σημ. κρατική] ευθύνη. Η σιωπή και το πένθος δεν αρκούν, πρέπει να αγωνιστούμε μαζί για να καταστρέψουμε τα θεμέλια του πατριαρχικού συστήματος που μας παρενοχλεί, μας βιάζει, μας σκοτώνει.
Το φεμινιστικό κίνημα έχει κατακλείσει τους πιο κεντρικούς δρόμους σχεδόν σε όλες τις ιταλικές πόλεις. Χιλιάδες άτομα βγαίνουν καθημερινά στους δρόμους απαιτώντας ουσιαστική ρήξη με την πατριαρχική κουλτούρα που διέπει την ιταλική κοινωνία -και όχι μόνο. Η καλλιέργεια τρανφεμινιστικής συνείδησης, η σεξουαλική παιδεία που έχει ως κέντρο το νοιάξιμο και ενσυναίσθηση για τα άλλα άτομα, είναι τα κεντρικά αιτήματα.
Σημαντική ευθύνη σε όλη αυτή την «παλίρροια» που κατακλύζει τους ιταλικούς δρόμους έχει το τρανσφεμινιστικό δίκτυο συνελεύσεων, η Non Una Di Meno (NUM, Καμία Λιγότερη). Υπάρχει σε όλες σχεδόν τις πόλεις, οργανώνοντας αυτομορφώσεις, εκδηλώσεις και συζητήσεις, ενώ βρίσκεται στον δρόμο από το 2016, να απεργεί, να αγωνίζεται με κάθε τρόπο, ενάντια στην έμφυλη βία και στις πολλαπλές καταπιέσεις των έμφυλων υποκειμένων.
Η δολοφονία της Giulia έγινε κοντά στις 25η Νοέμβρη, παγκόσμια μέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών. Οι NUM είχαν καλέσει πανιταλική πορεία στη Ρώμη το Σάββατο και την επόμενη μέρα πανιταλική συνέλευση. Η πορεία στη Ρώμη, που πλαισιώθηκε με πάνω από 500.000 άτομα, περικύκλωσε συμβολικά το Κολοσσαίο φωνάζοντας «δεν μας κάνουν απλά κακό, μας σκοτώνουν κάθε μέρα». Μεταξύ άλλων σημείων, πέρασε και από τα γραφεία του συλλόγου ProVita&Famiglia (αντίστοιχο του «δικού μας» συλλόγου προστασίας του αγέννητου παιδιού) όπου φώναξαν συνθήματα, έσπασαν τις κάμερες, έβαψαν τοίχους και συγκρούστηκαν με την αστυνομία που φύλαγε τα γραφεία.
