Ο Μαρίνος Αντύπας είναι ένα αυτοοργανωμένο αθλητικό σωματείο με οριζόντια και αντι-ιεραρχική δομή. Το Φθινόπωρο του 2014 βρεθήκαμε κάποιοι άνθρωποι που σιχάθηκαν τον εμπορευματοποιημένο αθλητισμό, τα τηλεοπτικά πακέτα και τους χουλιγκάνους, κάποιοι που πιστεύουν στις καθημερινές αντιστάσεις, ενώ χτίζουν την αλληλεγγύη και στους αγωνιστικούς χώρους. Για τους παραπάνω, αλλά και χιλιάδες ακόμα, λόγους είπαμε να αγωνιστούμε συλλογικά.
Γιατί Μαρίνος Αντύπας;
Επιλέξαμε την ονομασία Μαρίνος Αντύπας γιατί είναι μια χαρακτηριστική και γνωστή μορφή αντίστασης, εξέγερσης και επανάστασης στα μέρη μας. Μας ενέπνευσε, λοιπόν, αυτή η αφύπνιση των καταρρακωμένων αγροτών και ο ξεσηκωμός τους και έτσι σαν άλλοι «κολίγοι» θέλουμε να δώσουμε μια συνέχεια/αναφορά σε αυτό το κομμάτι της ιστορίας χωρίς καμία διάθεση στην ηρωοποίηση προσώπων.
Λίγα λόγια για το σωματείο
- Το σωματείο αποτελείται από μέλη τα οποία αποφασίζουν για την διαχείριση και τα οικονομικά μέσω γενικών συνελεύσεων. Η συνέλευση είναι το μόνο όργανο που μπορεί να πάρει αποφάσεις και το ΔΣ, αναγκαίο κακό λόγω νομικών κολλημάτων, έχει «διακοσμητικό» ρόλο.
- Τον πρώτο χρόνο της ύπαρξης μας ξεκινάμε με το ποδοσφαιρικό τμήμα και ελπίζουμε και στην δημιουργία και άλλων.
- Δεν δεχόμαστε χορηγούς και διαφημίσεις γι’ αυτό και η χρηματοδότηση του σωματείου γίνεται μέσω των συνδρομών των μελών και μέσω εκδηλώσεων (πάρτι, συναυλίες) κλπ, που θα αποφασίζει η συνέλευση. Δεν θα τυπώνουμε εισιτήρια στα παιχνίδια της ομάδας. Γι’ αυτό και η ετήσια συνδρομή είναι στα 5 ευρώ για κάθε μέλος με το οποίο μπορεί καθένας/καθεμιά να στηρίξει στην διαδικασία. Επιλέξαμε αυτό το ποσό για να μπορεί ο καθένας/καθεμία να γίνει εύκολα μέλος και να στηρίξει τις διεργασίες του σωματείου από «μέσα».
- Μέλος μπορεί να γίνει ο καθένας/καθεμιά που συμφωνεί με αυτά που γράφουμε παραπάνω αλλά για ρατσιστές, φασίστες, σεξιστές, μπάτσους και στρατιωτικούς τα «αποδυτήριά» μας είναι κλειστά.
- Οι αποφάσεις της συνέλευσης παίρνονται μέσω συνδιαμόρφωσης με σκοπό την ομοφωνία. Η συνέλευση είναι τακτική και αν χρειάζεται καλούνται και έκτακτες.
Σκοπός μας είναι μια κερκίδα ιδεών και χρωμάτων η δημιουργία αγωνιστικών χώρων διαφορετικών από τους συνηθισμένους όπου ο αντίπαλος παίκτης και οπαδός δεν είναι εχθρός αλλά συνοδοιπόρος στην προσπάθεια να χτίσουμε τον αθλητισμό όπως τον οραματιζόμαστε, στις αλάνες και στις πλατείες.
Για να μην τρελαθώ τσακίζω φασίστες
Α.Σ. Μαρίνος Αντύπας
Λάρισα – 2015
Για επικοινωνία: antypas.marinos@gmail.com.
Ποιος ήταν ο Μαρίνος Αντύπας
«Κατανοήσας καλώς ότι η πρόοδος της ιδέας δεν είναι ούτε εμπόρευμα ούτε κομματική συναλλαγή διά να έχει χρείαν ρεκλάμας και επαίνων. Αυτή έχει ανάγκην αυτοθυσίας, το δένδρον των δικαιωμάτων καλλιεργείται με γερά χέρια με γερήν θέλησιν και πάντοτε σχεδόν ποτίζεται με αίμα και όχι με νερό και μελάνι…».
Ο Μαρίνος Αντύπας, γεννιέται το 1872 στα Φερεντινάτα της Κεφαλλονιάς. Τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1890, βρίσκεται στην Αθήνα για να σπουδάσει στη Νομική Σχολή και γνωρίζεται με προοδευτικούς κύκλους και το σοσιαλιστικό ρεύμα της εποχής. Το 1896 συμμετέχει στην επανάσταση που ξεσπά στην Κρήτη. Επηρεασμένος βαθύτατα από την έκβαση της Κρητικής Επανάστασης, την ήττα στον ελληνοτουρκικό πόλεμο στη Θεσσαλία αλλά και συνειδητοποιώντας τον αντιλαϊκό ρόλο της μοναρχίας και των μεγάλων δυνάμεων, ξεκινά την έντονη κριτική του.
Συμμετέχει ενεργά στο μεγάλο συλλαλητήριο που διεξάγεται στην Ομόνοια στις 14 Σεπτεμβρίου του 1897. Με την ομιλία του από τον εξώστη του ξενοδοχείου «Μυκήναι», επιτίθεται δριμύτατα στον διάδοχο και τους βασιλικούς πρίγκιπες. Κατηγορεί τις μεγάλες δυνάμεις για το ρόλο τους κατά τη διάρκεια του πολέμου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και στις μετέπειτα διαπραγματεύσεις. Η εμπλοκή του αυτή, οδηγεί στη σύλληψή του και την προσαγωγή του σε δίκη, με τις κατηγορίες της εξύβρισης των διαδόχων, της διέγερσης του λαού και της προσβολής της Δανίας και των μεγάλων δυνάμεων. Ο Αντύπας καταδικάζεται σε φυλάκιση ενός έτους στις φυλακές της Αίγινας. Μετά την έκτιση της ποινής του, συλλαμβάνεται και πάλι, αυτήν τη φορά για ηθική αυτουργία σε μία στημένη υπόθεση απόπειρας δολοφονίας κατά του Γεωργίου Α’ και φυλακίζεται ξανά. Αποφυλακίζεται τελικά το 1898.
Τον Ιούλιο του 1900, εκδίδει το πρώτο φύλλο της εφημερίδας «Ανάστασις» στην Κεφαλονιά. Μέσα από αυτήν, ο λαός της Κεφαλονιάς ενημερώνεται με ειδήσεις ποικίλου περιεχομένου και έρχεται σε επαφή με θέματα κοινωνικού ενδιαφέροντος, τοπικού αλλά και ευρύτερου χαρακτήρα. Καθώς όμως μέσω ενός άρθρου του καταφέρεται εναντίον της θρησκευτικής, νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας, ακολουθούν αντιδράσεις και διώξεις. Η εφημερίδα αναστέλλει για τέσσερα χρόνια τη λειτουργία της και ο Αντύπας συνεχίζει τη δράση του ύστερα από ένα διάστημα παραμονής του στο Βουκουρέστι.
Προωθεί την ένωση μαθητών γυμνασίου στο Αργοστόλι με την επωνυμία «Πρόοδος», συμβάλλει στη δημιουργία εργατικών συνδέσμων, οργανώνει λαϊκές κινητοποιήσεις και ιδρύει στο Αργοστόλι το Λαϊκό Αναγνωστήριο “Η Ισότης”, μία πολιτική εκπαιδευτική λέσχη. Η λειτουργία αυτού του πνευματικού κέντρου ενοχλεί το κατεστημένο του τόπου και ο Αντύπας σύρεται σε μία ακόμα δίκη, στην οποία όμως αυτήν τη φορά αθωώνεται.
Όλη αυτήν την περίοδο, δραστηριοποιείται επίσης στην Αθήνα και τον Πειραιά. Πρωταγωνιστεί στη δημιουργία συλλόγων και ομάδων, κάνει διαλέξεις, εκφωνεί λόγους και έχει επαφές με μέλη εργατικών σωματείων. Τον Αύγουστο του 1905, βρίσκεται στην πρωτεύουσα, συμμετέχει σε συλλαλητήριο λαϊκής συμπαράστασης στην επανάσταση του Θερίσου στην Κρήτη και αποδοκιμασίας κατά του πρίγκιπα Γεωργίου, και ομιλεί μπροστά σε ακροατήριο 20.000 ατόμων. Η συνέχεια γνωστή, σύλληψη και κράτηση για δύο ημέρες από τις αρχές.
Από τον Ιούνιο του 1906 βρίσκεται στη Θεσσαλία, στα κτήματα του θείου του στο Λασποχώρι, σημερινό Ομόλιο. Εκεί, δεν εγκαταλείπει την εξεγερτική του προπαγάνδα και σύντομα αποδεικνύεται «επιστάτης» των ελευθεριών των κολίγων. Αναπτύσσει τον ανατρεπτικό του λόγο περί παραχώρησης στους κολίγους εκτάσεων για βοσκοτόπια και οικίες, απόδοσης σε αυτούς του 75% της παραγωγής τους αντί για το 25% που ίσχυε, υιοθέτησης της αργίας της Κυριακής, πρόνοιας για σχολεία και οργάνωσης αγροτικών συνδέσμων.
Καθώς μιλά για εξαφάνιση του τσιφλικιού και πλήρη ανεξαρτησία του καλλιεργητού, οι εντάσεις στις σχέσεις μεταξύ Αντύπα και τσιφλικάδων ολοένα και αυξάνονται.
Ο Αντύπας χτυπά στην πλατεία Συντάγματος τον μεγαλοκτηματία και βουλευτή Αγαμέμνων Σλήμαν, ο οποίος τον έχει κατηγορήσει στο νομάρχη Λάρισας ως «υποκινητή ερεθισμού των αγροτών κατά των κυρίων τους και επικίνδυνο για την τάξη». Λίγο καιρό αργότερα διεξάγεται στη Λάρισα δίκη για το επεισόδιο με το νομάρχη Λάρισας Νιώτη, που δημόσια στην πλατεία της πόλης έχει αποκαλέσει τον Αντύπα «υποκινητή επιβλαβών, ασκόπων και αναρχικών ενεργειών». Η δίκη κατά τη συνήθη τακτική των αρχών αναβάλλεται και ο Αντύπας παίρνει το δρόμο της επιστροφής για τον Πυργετό. Εκεί, δεχόμενος σφαίρα από δίκαννο «εκ των όπισθεν και εις την οσφυακήν χώραν», αφήνει την τελευταία του πνοή, τη νύχτα της 8ης Μάρτη του 1907.
Το έργο της δολοφονίας έχει αναλάβει με αμοιβή 12.200 δραχμών ο Ιωάννης Κυριακού, ένας σκληρός επιστάτης στα κτήματα του συνεταίρου του θείου του Αντύπα. Η αστυνομία, μην έχοντας την πρόθεση να αποδώσει την ορθή διάσταση των πραγμάτων, αναφέρει σε τηλεγράφημά προς το Υπουργείο Εσωτερικών: «Αντύπας ραπίσας Κυριακού εφονεύθη αμυνομένου». Την ίδια άποψη υιοθετεί και η ελληνική δικαιοσύνη και λίγο καιρό αργότερα πανηγυρικά αθωώνει τον Κυριακού.
Ο θάνατος του Αντύπα όμως εμπνέει τους κολίγους και το όραμά του θεριεύει την αγροτιά στη Θεσσαλία, που τρία χρόνια αργότερα στις 6 Μάρτη του 1910, με σύνθημα την «Απαλλοτρίωση» θα φουντώσει τη μεγάλη εξέγερση του Κιλελέρ.
πηγή: asyntaxtostypos.wordpress.com
επιμέλεια: ManoRoco
