«Σ’ αυτήν την πόλη η ψυχή σου ολοένα μάχεται στήθος με στήθος να βγει από τη λάσπη».
~Βασιλική Παπαγιάννη
Τα τελευταία χρόνια, παράλληλα με την αύξηση των αντιδράσεων στα μνημόνια και τα οικονομικά μέτρα, εντάθηκε και η κρατική καταστολή. Το καθεστώς ποινικοποιεί κάθε κοινωνική και πολιτική δράση, φορτώνοντας με κατηγορίες και στέλνοντας σε δίκες τον κόσμο που αγωνίζεται. Πλέον η καταστολή στους δρόμους δεν αφορά μόνο τους «συνήθεις υπόπτους», όπως νεολαίους και αναρχικούς που γνώρισαν και συνεχίζουν να βιώνουν την κρατική βία στις διαδηλώσεις και στα στέκια τους. Οι συλλήψεις και οι κατηγορίες φτάσανε στον καθένα που συμμετέχει στους κοινωνικούς αγώνες. Το κράτος καταπνίγει χωρίς διακρίσεις όλες τις δράσεις από τις οποίες απειλείται άμεσα, και οδηγεί σε δίκες από τους δημοσίους υπαλλήλους που διαδηλώνουν υπό τον φόβο της απόλυσης έως τους απολυμένους του ιδιωτικού τομέα που αντιστέκονται στην απομάκρυνσή τους και ζητούν τα δεδουλευμένα από τα αφεντικά τους.
Όπως σε ολόκληρη τη χώρα έτσι και στη Λάρισα, η διωκτική μανία της εξουσίας έστειλε σε δίκες δεκάδες ανθρώπους που έδρασαν την προηγούμενη περίοδο στα πλαίσια του ανταγωνιστικού κινήματος.
Καλοκαίρι στο δικαστικό μέγαρο Λάρισας
Χρονικά, προηγήθηκαν οι «δίκες των διοδίων» με κατηγορίες σε 27 πολίτες από Λάρισα, Βόλο και Τρίκαλα. Οι άνθρωποι αυτοί, μέλη του κινήματος ενάντια στα διόδια, κατηγορούνται ως οι ηθικοί αυτουργοί των δράσεων ανοίγματος των σταθμών. Το κράτος μοιράζει τον φόβο στον κόσμο που παλεύει για την ελεύθερη διέλευση στους δημόσιους δρόμους, την κατάργηση κάθε μπάρας και την παύση του πλουτισμού του κάθε Μπόμπολα από τα πανάκριβα αντίτιμα. Οι πολλοί σταθμοί διοδίων κατά μήκος της Λάρισας και των βορειότερων δήμων κάνουν ασύμφορη τη δίοδο σε όσους εργάζονται μακριά από την κατοικία τους, και πρέπει να διασχίσουν κάθετα το νομό. Και οι δύο δίκες πήραν αναβολή για τον Γενάρη του 2014.
Στη συνέχεια τη σκυτάλη πήρε η δίκη μιας φοιτήτριας, που συμμετείχε σε αντιφασιστική δράση ενάντια σε συγκέντρωση που οργάνωνε ο Πατριωτικός Σύνδεσμος Λάρισας τον Φεβρουάριο του 2010. Τότε, μέλη αντιφασιστικών ομάδων κατάφεραν να ακυρώσουν τη συγκέντρωση, αλλά στη συνέχεια η αστυνομία, ακολουθούμενη από άτομα της ακροδεξιάς, εφόρμησε στην Ιατρική εγκλωβίζοντας και συλλαμβάνοντας τυχαίο κόσμο στον σωρό. Εκεί βρέθηκε ένα μέλος του ΛΑ.Ο.Σ. να αναγνωρίσει στο πρόσωπο μιας φοιτήτριας τον δάρτη του. Ο ίδιος μήνυσε την κοπέλα για τον «φανταστικό» ξυλοδαρμό του κατά την εμπόδιση της εκδήλωσης του Πατριωτικού Συνδέσμου. Η δίκη δεν πραγματοποιήθηκε και πήρε αναβολή για τον Μάρτη του 2014.
Η τρίτη δίκη στη σειρά αφορούσε τις κατηγορίες σε τέσσερα άτομα του αντιεξουσιαστικού χώρου, για απαλλοτρίωση αγαθών από σούπερ μάρκετ και μοίρασμά τους σε παρακείμενη λαϊκή, τον Φεβρουάριο του 2009. Μέσα στα πλαίσια της ταραγμένης περιόδου της εξέγερσης του 2008, το κράτος συνέλαβε χωρίς αποδεικτικά στοιχεία κόσμο του αγώνα και του απέδωσε σοβαρές κατηγορίες. Παρά την απόσυρση του σούπερ μάρκετ από κάθε νομική διεκδίκηση ενάντια στους κατηγορούμενους, η δικαστική εξουσία επέμεινε στη δίωξή τους. Το καθεστώς κυνήγησε με λύσσα κάθε αντίστοιχη δράση υπό το φόβο της διασποράς της ιδέας της απαλλοτρίωσης στις ευρύτερες λαϊκές μάζες που βρίσκονται σε κατάσταση άμεσης φτωχοποίησης. Ωστόσο στη δίκη οι κατηγορίες πέσανε, και τα τέσσερα άτομα αθωωθήκανε παρά τις προσπάθειες στοχοποίησής τους.
Η περίπτωση του δασκάλου Σ. Γ.
Η τέταρτη υπόθεση που απασχόλησε την πόλη αφορά την παραπομπή του δασκάλου Σ. Γ. στο Πειθαρχικό Συμβούλιο της Λάρισας με την κατηγορία «της ανάρμοστης για δημόσιο υπάλληλο συμπεριφοράς εκτός υπηρεσίας». Ο Σ. Γ. είχε καταδικαστεί πρωτόδικα και με ψευδείς κατηγορίες για αντίσταση κατά της αρχής, εξαιτίας της συμμετοχής του σε αντιμνημονιακή συγκέντρωση στις 25 Μαρτίου 2012. Το Πειθαρχικό Συμβούλιο αθώωσε το δάσκαλο, όμως η απόφαση του εφετείου στις 24 Οκτώβρη θα κρίνει οριστικά το μέλλον του εκπαιδευτικού που κινδυνεύει με απόλυση. Η δίωξη ακόμη και της ίδιας της φυσικής παρουσίας σε μια πολιτική δράση δείχνει τις διαθέσεις του κράτους από εδώ και στο εξής. Με την απειλή της απόλυσης οι εξουσιαστές θέλουν να κρατήσουν τους δημοσίους υπαλλήλους στο σπίτι τους.
Τέλος, κατά τη διάρκεια δράσης αλληλεγγύης στον Κώστα Σακκά η αστυνομία προχώρησε σε προσαγωγές 8 ατόμων επειδή μοιράζανε κείμενα υποστήριξης του τότε απεργού πείνας, ενώ παράλληλα διένειμαν φύλλα της εφημερίδας «Άπατρις» και παρεμβαίνανε με αντιφασιστικά συνθήματα στους τοίχους, σβήνοντας ναζιστικά σύμβολα.
Από εδώ και πέρα…
Η περίοδος που διανύουμε είναι κρίσιμη τόσο για τα κινήματα και τις αντιστάσεις των πολιτών, όσο και για την επίθεση του αστικού κράτους σε όσους αντιδρούν. Ο αγώνας των καταπιεσμένων ενάντια στην εξουσία πρέπει να αλλάξει τις ισορροπίες και να φέρει το κράτος σε θέση άμυνας. Το θετικό πρόσημο αυτής της μάχης, στη Λάρισα αλλά και στο σύνολο της χώρας, πάντα θα εξαρτάται από εμάς.
Μάρκος Μπιτσάνης
