Η διαφήμιση σήμερα αποτελεί ένα μεγάλο όπλο για όποιον έχει τη δυνατότητα να το χρησιμοποιεί. Εταιρίες και κυβερνήσεις, μέσα από αυτήν κάνουν επίκληση μόνο στο συναίσθημα, δημιουργώντας ψευδαισθήσεις από έναν πλασματικό παράδεισο, το εισιτήριο για τον οποίο πωλείται μόνο από τους διαφημιζομένους, σε μια κοινωνία που παραπαίει. Οι εταιρίες κινητής τηλεφωνίας δεν θα μπορούσαν να απουσιάζουν από αυτό τον πόλεμο εντυπώσεων, με μεγάλα κονδύλια για το στήσιμο της διαφήμισής τους και των επαναλήψεών της από τα μέσα.
Έτσι λοιπόν έχουμε τη Wind που στέκεται δίπλα στον σκληρά εργαζόμενο και τον συνταξιούχο, τη Vodafone που παρέχει προϊόντα που διαρκούν όσο θα θέλαμε να διαρκεί ο έρωτας, και την Cosmote που πασχίζει με τα πακέτα της να αναβιώσει την ξεγνοιασιά της παιδικής μας ηλικίας. Και φυσικά τους τελευταίους μήνες υπήρξαμε μάρτυρες της πιο καλοπαιγμένης διαφήμισης, που είχε πρωταγωνιστές τον πρωθυπουργό και τους διευθυντές των εταιριών Vodafone και Wind και μεταδόθηκε από όλα τα μέσα παραγωγής ειδήσεων ως …είδηση.
Οι διοικήσεις λοιπόν των εταιριών Vodafone και Wind επισκέφτηκαν τον πρωθυπουργό και όλοι μαζί πανηγύριζαν τη δημιουργία άλλης μίας παραγράφου στο success story (να ένα ακόμη σλόγκαν) της κυβέρνησης. Συγκεκριμένα, ανακοίνωσαν τη σύσταση νέας εταιρίας, η οποία θα αναλάβει το έργο του λεγόμενου network sharing (κοινή χρήση και ανάπτυξη δικτυακών υποδομών) σε περιοχές πλην των μεγάλων αστικών κέντρων και, σύμφωνα με την ανακοίνωση, θα αποτελεί μεγάλο επενδυτικό άλμα που θα προσφέρει ανάπτυξη και θέσεις εργασίας…
Όμως το κοινό στο οποίο απευθύνονται όχι μόνο δεν είναι αφελές, αλλά γνωρίζει πολύ καλά μέσα στον ζόφο που ζούμε τι εστί “success story” και «ανάπτυξη»: μειώσεις μισθών και συντάξεων, ελαστικές σχέσεις εργασίας, ανεργία στα ύψη, κατάργηση κάθε στοιχειώδους δικαιώματος (εργασιακού ή άλλου), τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς και όχι μόνο, εκφασισμός κ.λπ.
Στα πλαίσια αυτά οι εργαζόμενοι στη Wind και τη Vodafone στο εγχείρημα των διοικήσεων των δύο εταιριών δεν είδαν μια ευκαιρία για επαγγελματική πρόοδο, ούτε μια επενδυτική προσπάθεια ωφέλιμη για το κοινό. Αντίθετα είδαν ξεκάθαρα την πραγματικότητα που κρύβεται πίσω από τις ιλουστρασιόν παρουσιάσεις, και αυτή αφορά τον ουσιαστικό στόχο των διοικήσεων των δύο εταιριών, που δεν είναι άλλος από τη μείωση του εργασιακού κόστους. Το γεγονός ότι το έργο του network sharing δεν ανατέθηκε στους εργαζόμενους στο παρόν καθεστώς, αλλά απαιτείται η μετακίνησή τους σε άλλη εταιρία που θα λειτουργεί ως εργολαβική, και στην οποία οι εργαζόμενοι δεν θα έχουν συλλογική σύμβαση ή εκπροσώπηση, όπως αντίθετα συμβαίνει μέχρι σήμερα, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο σκοπός αυτού του έργου είναι η διάλυση των εργασιακών σχέσεων, η αποδυνάμωση της συλλογικής εκπροσώπησης και της διαπραγματευτικής ικανότητας των εργαζομένων, και η υπονόμευση των επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων.
Οι εργαζόμενοι στην Wind και Vodafone μέσα από μία σειρά διώξεων, απολύσεων, τρομοκρατίας έχουν καταφέρει με την ενότητα και την αλληλεγγύη να συστήσουν δυνατά σωματεία, και να υπογραφούν επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις που ισχύουν μέχρι σήμερα. Όσοι μεταφερθούν στη νέα εταιρία ξεκινούν από το μηδέν, σε μία εργασιακή συνθήκη πολύ χειρότερη από εκείνη που επικρατούσε κατά τη σύσταση των δύο επιχειρησιακών σωματείων. Οι μειώσεις μισθών, η ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, οι απολύσεις θα είναι το αποτέλεσμα αυτής της μετακίνησης, όχι μόνο για όσους θα μεταφερθούν αλλά και για όσους μείνουν πίσω, αφού ένα μεγάλο κομμάτι της βάσης των σωματείων στις δύο εταιρίες απαρτίζεται από τους εργαζομένους στα τεχνικά τμήματα που αφορά το σχέδιο.
Για τους λόγους αυτούς, οι εργαζόμενοι αποφάσισαν να αντισταθούν στα σχέδια αυτά, και στις Γενικές τους Συνελεύσεις είπαν «όχι» στη νέα εταιρία. Διακηρύττουν ότι μπορούν με την εξειδίκευση και την εμπειρία τους να εγγυηθούν τεχνικά κάθε εργασία χωρίς «νέες εταιρίες» και κατάργηση δικαιωμάτων, και μέχρι σήμερα κινητοποιούνται μαζί με αλληλέγγυα σωματεία, συνελεύσεις, συλλογικότητες προς την κατεύθυνση της ματαίωσης των σχεδίων των διοικήσεων.
Είναι σημαντικό η προπαγάνδα του κράτους και των αφεντικών περί θυσιών και ανάπτυξης να καταρρεύσει υπό το βάρος της δικής μας αντίστασης. Είναι επίσης ουσιώδες η αντίσταση αυτή να συνυπάρχει με την αλληλεγγύη. Σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά θα πρέπει να καταρρίψουμε κάθε εγχείρημα εξαπάτησης και υποδούλωσής μας, να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπεια και την ελευθερία μας.
Στην επόμενη λοιπόν κρατική ή εταιρική διαφήμιση που θα μας υπόσχεται μια καλύτερη ζωή ας αντιληφθούμε το ψέμα και ας αντιδράσουμε. Τότε θα έχουμε κάνει ένα βήμα να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας και να την κάνουμε καλύτερη.
Κυρίμη Λιλιάνα
