Κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας των 300 μεταναστών εργατών σε Αθηνά και σε Θεσσαλονίκη, υπήρξε μια πολύμορφη δραστηριότητα στα Χανιά από διάφορους πολιτικούς χώρους και υποκείμενα, που επιδίωξαν να διαχύσουν τον λόγο και τον αγώνα των απεργών στην κοινωνία, και να ζυμώσουν κοινωνικά το ζήτημα του σύγχρονου απαρτχάιντ απέναντι στους μετανάστες. Μετά την αποχώρηση των απεργών από το λιμάνι της Σούδας, το πρώτο κατέβασμα στο δρόμο έρχεται με αφορμή τον αποκλεισμό της Νομικής στην Αθηνά, την άρση ασύλου από τον Πελεγρίνη και τις απειλές για εισβολή στις 27/01. Τα αντανακλαστικά του κόσμου στα Χανιά λειτουργούν άμεσα και περίπου 250 άτομα πραγματοποιούν δυναμική πορεία, η οποία καταλήγει έξω από το δημαρχείο. Έπειτα από κάποια ώρα, δυνάμεις των ΜΑΤ, επιχειρούν προκλητικά να περάσουν μέσα από τους συγκεντρωμένους και να σταθούν στην πόρτα του δημαρχείου. Οι διαδηλωτές με μόνη αντίσταση τα σώματά τους τούς απωθούν και δέχονται τότε τη συντονισμένη επίθεση της διμοιρίας και κρανοφόρων ασφαλιτών, με δακρυγόνα και ξύλο, μέχρι και πέτρες. Οι διαδηλωτές επιστρέφουν στην πλατεία της Αγοράς και κλείνουν τον δρόμο για πάνω από μια ώρα.
Στη συνέχεια της απεργίας, και έπειτα από μια σειρά συζητήσεων και ζυμώσεων με κόσμο ο οποίος κινητοποιείται για το ζήτημα της απεργίας πείνας, συγκροτείται η συνέλευση αλληλεγγύης στους αγωνιζόμενους μετανάστες. Η συνέλευση αυτή λειτουργεί καθ’ όλη τη διάρκεια της απεργίας πείνας και συσπειρώνει ένα ετερόκλητο μείγμα κόσμου διαφορετικών πολιτικών αντιλήψεων, που επιλέγουν να συντονιστούν και να δράσουν στη βάση της αμεσοδημοκρατίας, της άρνησης συνδιαλλαγής με κόμματα/θεσμικούς φορείς και media. Παράλληλα άλλες οργανώσεις και πολιτικές συλλογικότητες της πόλης προσπαθούν να συντονιστούν και να προχωρήσουν σε δράσεις.
Έτσι κατά τη διάρκεια των 44 ημερών της απεργίας πείνας πραγματοποιήθηκαν πλήθος μικροφωνικές, μοιράσματα κειμένων και αφισοκολλήσεις στο κέντρο, σε λαϊκές, σε γειτονιές της πόλης (Χαλέπα, Άνω-Κάτω Κουμ Καπί, Νέα Χώρα, Παχιανά κ.ά.), στένσιλ, χαρτοπανό, πανό σε εθνικές οδούς και στην Πύλη της Άμμου. Συνολικά πραγματοποιήθηκαν 6 διαδηλώσεις, απ’ τις οποίες οι δύο κινήθηκαν σε γειτονιές (Άνω-κάτω Κουμ Καπί, Νέα Χώρα). Παράλληλα έγιναν δύο καταλήψεις στον ραδιοφωνικό σταθμό Δίκτυο και μια στο Σκάι, καθώς και δύο καταλήψεις στους τηλεοπτικούς σταθμούς Νέα Τηλεόραση και Κύδων, όπου και προβλήθηκε βίντεο για την απεργία πείνας. Στις 2 και 3 Μάρτη πραγματοποιείται διήμερη κατάληψη του Εμποροβιομηχανικού Επιμελητηρίου, κατά τη διάρκεια της οποίας μοιράστηκαν χιλιάδες κείμενα. Η κατάληψη κατάφερε να συσπειρώσει ένα πλήθος κόσμου και να επικοινωνήσει κοινωνικά με δυναμικό τρόπο τον αγώνα των μεταναστών απεργών. Αποκορύφωμα όλων αυτών των πολύμορφων, και από διαφορετικά υποκείμενα αγώνα, δράσεων είναι η πορεία της 3ης Μάρτη, όπου πάνω από 400 διαδηλωτές κατεβαίνουν στον δρόμο για να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στους 300 μετανάστες απεργούς πείνας.
Η απεργία πείνας των μεταναστών έληξε στις 9 του Μάρτη. Αυτό που σίγουρα θα χρειαστεί είναι μια ενδελεχής ανάλυση και κριτική, τόσο του ίδιου του αγώνα, όσο και των κινήσεων και δράσεων του κινήματος αλληλεγγύης τοπικά στα Χανιά, αλλά και ευρύτερα στον ελλαδικό χώρο και ιδιαίτερα στην Αθηνά. Κι αυτό μέσα από συλλογικές διαδικασίες και με πολιτικούς/κινηματικούς όρους σε βάθος χρόνου. Εδώ περιοριστήκαμε σε μια απλή περιγραφή, και φυσικά όχι συνολική, του τοπίου που διαμορφώθηκε στα Χανιά.
Ένα από τα πράγματα, ωστόσο, που μπορούμε να κρατήσουμε είναι σίγουρα το εύρος και η πολύμορφη εμπλοκή και δραστηριοποίηση, σε διαφορετικούς βαθμούς, ετερόκλητων πολιτικών υποκειμένων που σε κάποιες στιγμές κατάφεραν να συντονιστούν από κοινού. Επίσης υπήρξαν τάσεις μειοψηφικές μεν, αξιοσημείωτες δε, που επέλεξαν όχι απλά τον συντονισμό σε πρακτικά ζητήματα, αλλά τη συγκρότησή τους μέσα από πολιτικές διαδικασίες σε υποκείμενο αγώνα, που συζητά, ζυμώνεται και δρα με κινηματικούς, αδιαμεσολάβητους, μη γραφειοκρατικούς, όρους. Τέλος, φαίνεται να κατοχυρώνεται σταδιακά σε κινηματικό επίπεδο μια προσπάθεια σταθερής πολιτικής παρέμβασης σε γειτονιές της πόλης, τόσο μέσα από μαζικές αφισοκολλήσεις και μοιράσματα, όσο και από πορείες. Η ίδια η διαδικασία, η ανάπτυξη πολιτικών σχέσεων, οι ζυμώσεις και οι εμπειρίες αγώνα που αποκτήθηκαν, αφήνουν μια μικρή παρακαταθήκη στην πόλη για το μέλλον, μέσα από τον εμπλουτισμό και τη διεύρυνση των πολιτικών/κινηματικών διαδικασιών.
βλάσσης
