Εργατικό ατύχημα στο Jumbo Παγκρατίου
Τρεις υπάλληλοι τραυματίστηκαν στο Jumbo Παγκρατίου το Σάββατο 8 Οκτώβρη, έπειτα από πτώση ανελκυστήρα εμπορευμάτων. Χωρίς καμία ντροπή, η διοίκηση αποφάσισε να συνεχίσει τη λειτουργία του καταστήματος, έως ότου κλείσει τελικά το απόγευμα υπό το βάρος των πιέσεων από τα σωματεία και τον συγκεντρωμένο κόσμο. Μπάτσοι οι οποίοι στάλθηκαν στο σημείο συνεισέφεραν στην προσπάθεια της εργοδοσίας να διατηρήσει το κατάστημα ανοιχτό. Χωρίς καμία ντροπή, η ανακοίνωση της διοίκησης αναφέρεται σε «ελαφρύ» τραυματισμό, όταν οι εργαζόμενοι είχαν κατάγματα και χρειάστηκαν χειρουργεία λόγω του τραυματισμού τους.
Η αλυσίδα της Jumbo έχει ιστορία στην εργοδοτική ασυδοσία. Άξιος αναφοράς αποτελεί ο κανονισμός εργασίας που είχε έρθει στην επιφάνεια στο τέλος του 2021, και προέβλεπε πρόστιμο μέχρι και το ¼ του μισθού στους «παραβάτες εργαζομένους», ενώ όριζε πως «χρόνος εργασίας θεωρείται αποκλειστικά και μόνο εκείνος κατά τον οποίο οι εργαζόμενοι παρέχουν πραγματική υπηρεσία που τους έχει ανατεθεί».
Στα ναυτιλιακά κάτεργα
01/11 Εργατικό ατύχημα σε πλωτή δεξαμενή στη Σαλαμίνα εργαζόμενο σε ιδιωτική εταιρία ναυπηγοεπισκευαστικών εργασιών.
28/11 Φορτοεκφορτωτής τραυματίστηκε στο λιμάνι της Χίου.
14/10 Εργατικό ατύχημα σε δεξαμενόπλοιο σε ναυπηγείο στη Σαλαμίνα.
28/09 Εργατικό ατύχημα στην προβλήτα Ι του οργανισμού λιμένων Πειραιά.
Η μεγάλη επιτυχία των εφοπλιστών στην ελλάδα, «η μεγαλύτερη ναυτιλιακή δύναμη παγκοσμίως», χτίστηκε πάνω στην εκμετάλλευση και την εξόντωση των εργαζομένων. Τα εργατικά ατυχήματα στα ναυτιλιακά κάτεργα είναι αμέτρητα και καθημερινά. Εδώ παρατίθενται μόνο κάποια ενδεικτικά από μια –ομολογουμένως πρόχειρη– αποδελτίωση από τα καθεστωτικά ΜΜΕ.
Οι μεγάλες επιτυχίες των αφεντικών, είναι βαμμένες από το αίμα των εργατών.
Απεργία στη Μαλαματίνα
Η εταιρία ΜΑΛΑΜΑΤΙΝΑ πέρασε στην ιδιοκτησία της Mantis Α.Ε. με πολύ σκανδαλώδεις όρους. Η τελευταία ανήκει στον Αλέξανδρο Κρομμύδα, γαμπρό του υπουργού Ανάπτυξης, Κώστα Σκρέκα. Με την ανάληψη της διεύθυνσης της επιχείρησης ΜΑΛΑΜΑΤΙΝΑ, οι νέοι ιδιοκτήτες εξαπέλυσαν «ανθρωποκυνηγητό» κατά των εργαζομένων, προχωρώντας σε παράνομες απολύσεις, και εκβιάζοντας για την υπογραφή ατομικών συμβάσεων, σε αντίθεση με όσα προέβλεπε το σχέδιο εξυγίανσης μέσω του οποίου πήραν την επιχείρηση.
Στη συνέχεια, μετά τις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων για την ανάκληση των απολύσεων και την υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας, η νέα εργοδοσία συγκρότησε παράνομη ομάδα απεργοσπαστών για να θέσει σε λειτουργία το εργοστάσιο στο Καλοχώρι της Θεσσαλονίκης. Επιστράτευσε με κυβερνητικές πλάτες τις δυνάμεις καταστολής για να «μπάζει» ανενόχλητη τους απεργοσπάστες στο εργοστάσιο, σπάζοντας με τη βία των ΜΑΤ το απεργιακό μπλόκο των απεργών στην πύλη του εργοστασίου.
Συγχρόνως, για να καταστείλει την αγωνιστική διάθεση των εργαζομένων, και να τους τρομοκρατήσει, εξαπόλυσε ένα πογκρόμ δικαστικών διώξεων για να ποινικοποιήσει τον απεργιακό αγώνα τους, απέλυσε παράνομα ηγετικά συνδικαλιστικά στελέχη του σωματείου και της ομοσπονδίας του κλάδου, και επιχείρησε παράνομα να ιδρύσει νέο εργοδοτικό σωματείο με απεργοσπάστες και άτομα των γραφείων της επιχείρησης.
Το υπόλοιπο του κειμένου στον σύνδεσμο: https://athens.indymedia.org/post/1622061/
Παρέμβαση στο Κέντρο Ξένων Γλωσσών (ΚΞΓ) Γράψα στην οδό Πατησίων στην Κυψέλη, από την «Πρωτοβουλία Εργαζομένων και Ανέργων στην ιδιωτική εκπαίδευση», στις 9 Νοέμβρη, ημέρα γενικής απεργίας.
«Το πρωί ήμασταν στο μπλοκ με τα σωματεία βάσης στην πορεία και λίγες ώρες μετά το τέλος της απεργιακής πορείας προχωρήσαμε σε παρέμβαση με 40 συναδέλφισσες/ους και αλληλέγγυες/ους στο παράρτημα της αλυσίδας των Κέντρων Ξένων Γλωσσών (ΚΞΓ) Γράψα στην οδό Πατησίων στην Κυψέλη. Για μιάμιση ώρα παραμείναμε στην είσοδο του ΚΞΓ Γράψα με συνθήματα, προκηρύξεις, πανό και μικροφωνική. Καταγγείλαμε την παραβίαση των εργασιακών δικαιωμάτων όλων των κλάδων που εργαζόμαστε στην επιχείρηση ΚΞΓ Γράψα, είτε δουλεύουμε στις τάξεις είτε στη γραμματεία είτε στην καθαριότητα είτε στη διανομή φυλλαδίων. Με την παρέμβαση αυτή συνεχίζουμε τους αγώνες στα ΚΞΓ, όπου είναι γενικευμένη η εργοδοτική ασυδοσία, καθώς δεν υπάρχει αντίπαλο δέος από τη δράση κάποιου σωματείου. Πιάνουμε το νήμα από τον νικηφόρο αγώνα που δώσαμε με τις απολυμένες/ους από το ΚΞΓ MLC Athens στο κέντρο της Αθήνας, αλλά και από τις αποτελεσματικές δράσεις ενάντια στη λεηλασία των εργασιακών δικαιωμάτων από την αλυσίδα “Διακρότημα”».
Η πρωτοβουλία καταγγέλλει πως στα ΚΞΓ Γράψα, «στις εργαζόμενες/ους επιβάλλονται 50λεπτα μαθήματα, παρ’ όλο που η διδακτική ώρα έχει θεσμοθετηθεί στα 45 λεπτά, με το έξτρα πεντάλεπτο να μένει απλήρωτο. Οι αδήλωτες ώρες εργασίας είναι συνήθως πάνω από τις μισές. Καταβάλλεται το κατώτατο ωρομίσθιο που βεβαίως πολύ δύσκολα φτάνει για να επιβιώσει κανείς, ενώ η πενιχρή αύξηση που δόθηκε την 1η του Μάη σε όλες/ους τις/τους εργαζόμενες/ους όλων των κλάδων ενσωματώθηκε στις δηλωμένες ώρες, αλλά ταυτόχρονα αφαιρέθηκε ισόποσα από τις αδήλωτες… Έτσι δεν δόθηκε καμία αύξηση!
Για τα ιδιαίτερα μαθήματα τα οποία γίνονται εντός του χώρου εργασίας, οι ώρες εργασίας είναι αδήλωτες και οι εργαζόμενες/οι πληρώνονται με… 5 ευρώ την ώρα. Το ίδιο συμβαίνει και με τις υπερωρίες (επαναληπτικά μαθήματα, μαθήματα ένταξης καινούργιων μαθητών/τριών που ενσωματώνονται κατά τη διάρκεια της χρονιάς στα ήδη υπάρχοντα τμήματα, μαθήματα προετοιμασίας για εξετάσεις πιστοποίησης γλωσσομάθειας). Οι εργαζόμενες/οι εξαναγκάζονται να αποδεχτούν τις διαρκείς τροποποιήσεις του προγράμματος διδασκαλίας το οποίο ορίζεται από την ατομική σύμβαση εργασίας, χωρίς να μπορούν να αρνηθούν την ανάθεση τμημάτων ή την αλλαγή του ωραρίου εργασίας, ακόμη και αν είναι αναγκασμένες/οι να δουλέψουν άλλες 8 ή 10 ώρες την ίδια μέρα και να μετακινηθούν σε διαφορετικά παραρτήματα με χρονικό περιθώριο μισής ώρας. Έτσι επιβάλλεται απόλυτη διαθεσιμότητα της ζωής τους».
Στις συσκέψεις με τον εργοδότη «διαμορφώνεται ένα ανταγωνιστικό κλίμα με επιβράβευση των πιο παραγωγικών και επιπλήξεις για τους υπόλοιπους, ενώ επιβάλλονται αφόρητες συνθήκες εργασίας: καθημερινή επιτήρηση σε σχέση με την ενδυμασία (“professional look”), “επισκέψεις” των συντονιστών κάθε γλώσσας στις αίθουσες διδασκαλίας για να “αξιολογήσουν” καθηγήτριες/ές (μάλιστα την περίοδο του υποχρεωτικού εγκλεισμού η παρακολούθηση γινόταν με καταγραφή του μαθήματος μέσω ηλεκτρονικής πλατφόρμας), άσκηση πίεσης στις/στους εργαζόμενες/ους να πείσουν μαθήτριες/ές να μην εγκαταλείψουν την τάξη ή να προεγγραφούν για την επόμενη σχολική χρονιά».
Για τις μαζικές απολύσεις στη Beat (ή FreeNow)
Η Beat, startup εταιρία που δημιουργήθηκε στην Ελλάδα, είχε εξαγοραστεί από την Daimler (μητρική εταιρία της Mercedes-Benz), και ακολούθως συμπεριλήφθηκε κάτω από την «ομπρέλα» της FreeNow μαζί με άλλες εξαγορασμένες startup σχετικές με υπηρεσίες μετακίνησης.
Ακολουθώντας τις μαζικές απολύσεις από τους κολοσσούς της ψηφιακής βιομηχανίας (βλ. Twitter, Meta), η Beat αποφάσισε να αποσύρει τις δραστηριότητές της από τη Λατινική Αμερική, και ως εκ τούτου να πάρει και εκείνη τη σκυτάλη των μαζικών απολύσεων. Η «στρατιγική απόφαση», όπως χαρακτηριστικά ονομάζεται στις ανακοινώσεις της εταιρίας, πρακτικά σηματοδοτεί την απόλυση 169 εργαζομένων στην Ελλάδα, και περίπου 700 ακόμα σε Ολλανδία και Λατινική Αμερική.
Στον χώρο της πληροφορικής έχει διαδοθεί πολύ τα τελευταία χρόνια η δημιουργία εταιριών startup. Η μορφή τους επιτρέπει στα αφεντικά να μετακυλήσουν τυχόν ζημιές της εταιρίας στους εργαζομένους τους. Σε περίπτωση εξαγοράς της εταιρίας, τα αφεντικά θα πλουτίσουν, οι εργαζόμενοι θα «ανταμειφθούν» με ένα μικροσκοπικό κομμάτι της πίτας, ώστε ακολούθως, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, να απολυθούν.
Πιο αναλυτικά:
Οι startup εταιρίες εξαρτώνται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τις χρηματοδοτήσεις τους. Αυτό τις οδηγεί πολλές φορές σε ξαφνικό κλείσιμο, σε περιόδους που η χρηματοδότησή τους δεν είναι επαρκής, και στο συνεχές τρέξιμο να βγει περισσότερη δουλειά σε λιγότερο χρόνο, ώστε να μπορούν να εξασφαλίσουν επενδυτές κατά τους κύκλους χρηματοδοτήσεων.
Ακόμη, συχνό είναι να δίνεται σε εργαζομένους το δικαίωμα αγοράς μετοχών*. Έτσι, επιχειρείται να δοθεί η εντύπωση στους εργαζομένους ότι διαθέτουν αντίστοιχη θέση με τα αφεντικά, αναζητώντας επί της ουσίας ως αντάλλαγμα να ανεκτούν μείωση του μισθού τους όταν η εταιρία δεν έχει την απαραίτητη χρηματοδότηση, να δουλέψουν υπό ασφυκτικούς ρυθμούς για να βγουν παράλογες προθεσμίες, και άλλα. Εν ολίγοις, επιχειρείται να μεταφερθούν σε αυτούς τα ρίσκα των επενδύσεων των αφεντικών τους.
Στο φινάλε, όμως, φαίνεται πως οι εργαζόμενοι είναι αναλώσιμοι, και αρκεί μια στρατηγική απόφαση, όπως στην περίπτωση της Beat, ώστε να απολυθούν εν μια νυκτί σχεδόν 1000 εργαζόμενοι.
* Επί της ουσίας, όταν εξαγοραστεί η startup μπορούν να αγοραστούν οι μεταχές της από όποιον έχει τα δικαιώματα, στην τιμή της μετοχής που είχε συμφωνηθεί στο παρελθόν, ώστε να πουληθούν ακολούθως σε πολύ υψηλότερη.
