Ιούνιος 1917. Αγ.Πετρούπολη. Εξήντα χιλιάδες και πλέον άνθρωποι υποδέχονται με ενθουσιασμό τον 75χρονο Πιότρ Κροπότκιν, ρώσο αναρχικό και θεμελιωτή του αναρχοκομμουνιστικής αντίληψης που επιστρέφει στην Ρωσία μετά από τέσσερις δεκαετίες εξορίας. Παρά την ενθουσιώδη υποδοχή τόσο του κόσμου όσο και της προσωρινής επαναστατικής κυβέρνησης, ο Κροπότκιν θα αρνηθεί τη θέση του Υπουργού Παιδείας που του προσφέρουν επιλέγοντας να παραμείνει συνεπής και να μην αναμειχθεί με την εξουσία κατα οποιονδήποτε τρόπο.
Ιούνιος 1910. Tόκιο. Συλλαμβάνεται μαζί με εκατοντάδες αλλά άτομα, ο Kotoku Shusui, εμβληματική μορφή του ιαπωνικού αναρχικού κινήματος. Kατηγορούνται όλοι ότι σχεδίαζαν την δολοφονία του αυτοκράτορα Meiji. Ενδεικτικό της σημασίας που δίνει το ιαπωνικό κράτος στις έρευνες είναι ότι επικεφαλής των ερευνών είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός καθώς επίσης και ότι κατά την διάρκεια της δίκης απαγορεύτηκε οπουδήποτε η δημοσιοποίηση των επιχειρημάτων των κατηγορουμένων. Έξι μήνες μετά, δώδεκα από τους κατηγορούμενους, ανάμεσα τους και ο Kotoku, θα οδηγηθούν στην κρεμάλα.
13 Ιουνίου 1351. Λονδίνο. Χιλιάδες εξεγερμένοι Άγγλοι χωρικοί μπαίνουν στην αγγλική πρωτεύουσα. Την επόμενη μέρα θα καταλάβουν τον Πύργο του Λονδίνου και θα προβούν σε αποκεφαλισμό του Υπουργού Δικαιοσύνης και του Υπουργού Οικονομικών, τους οποίους θεώρησαν υπεύθυνους για την επιβολή έκτακτης φορολογίας. Η Εξέγερση των Χωρικών όπως έμεινε στην ιστορία, θα κατασταλεί οριστικά δέκα μέρες μετά και μόνο αφού ο βασιλιάς έχει πείσει το μεγαλύτερο κομμάτι των εξεγερμένων ότι θα προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις όπως η παραχώρηση γης σε χαμηλές τιμές, η κατάργηση της δουλοπαροικίας και η ελεύθερη διεξαγωγή του εμπορίου.
26 – 30 Ιουνίου 1976. Μιλάνο. Συγκροτούνται πολιτικά οι Μητροπολιτικοί Ινδιάνοι. Προπαγανδιστές ενός εξωθεσμικού τρόπου ζωής, θεωρητικά επηρεασμένοι από τους Λακάν και Φουκώ, οι Μητροπολιτικοί Ινδιάνοι χρησιμοποίησαν την ειρωνεία, τον σαρκασμό και τις τεχνικές του «ντανταϊσμού» ως κύρια όπλα τους, εφευρίσκοντας συνθήματα όπως «περισσότερη δουλειά, λιγότερος μισθός», «εξουσία στα αφεντικά» και «ένα γέλιο θα σας θάψει», ενώ στο απόγειο της δυναμικής τους, τον Σεπτέμβριο του 1977, διοργάνωσαν τεράστια συγκέντρωση στην Μπολόνια με περίπου 100.000 άτομα. Οι Μητροπολιτικοί Ινδιάνοι κατά την διάρκεια της ύπαρξης τους προέβησαν σε μια σειρά ενεργειών όπως απαλλοτριώσεις εμπορευμάτων από πολυκαταστήματα, ενώ τον Φεβρουάριο του 1977 πρωτοστάτησαν στην βίαιη εκδίωξη του σταλινικού Γενικού Γραμματέα της εργατικής συνομοσπονδίας Λουτσιάνο Λάμα με μπουγέλα, χρωματοβόμβες και κεντρικό σύνθημα «Οι Λάμα στο Θιβέτ».
7 Ιουλίου 1939. Αθήνα. Ένας 20χρονος, μέλος της ΟΚΔΕ, καθοδηγητής των τεταρτοδιεθνιστών της Νομικής και από τους επικεφαλείς της οργάνωσης οδηγείται στα κρατητήρια της ασφάλειας μετά από σύλληψή του. Ο 20χρόνος που υπογράφει δήλωση μετάνοιας, αποκηρύσσει τον κομμουνισμό και καταδίδει με λεπτομέρειες όλους τους συντρόφους του είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου. Αμέσως μετά με τη μεσολάβηση του πατέρα του, Γεωργίου Παπανδρέου, στον αρχιβασανιστή Μανιαδάκη ο μελλοντικός πρωθυπουργός θα φυγαδευτεί στην Αμερική.
10 Ιουλίου 1973. Σεβέζο – Ιταλία. Δύο κιλά διοξίνης, μιας εξαιρετικά τοξικής, αδιάλυτης στο νερό, υπεύθυνης για γενετικές δυσπλασίες και καρκινογόνας ουσίας, διαφεύγουν στην ατμόσφαιρα στην πόλη Sevezo της Ιταλίας, μετά από ατύχημα σε βιομηχανική μονάδα παραγωγής φαρμάκων της Icmesa Chemical Company. Τις επόμενες μέρες η πόλη θα καλυφθεί από ένα λευκό νέφος, το οποίο θα επικαθίσει στο χώμα και από εκεί θα περάσει στην τροφική αλυσίδα με αποτέλεσμα 220 χιλιάδες άνθρωποι να αναγκαστούν να συμμετέχουν σε μακροχρόνια προγράμματα παρακολούθησης της υγείας τους. Η σοβαρότητα του ατυχήματος έγινε γνωστή στον πληθυσμό κατά στάδια λόγω της μη συνεργασίας της εταιρίας, η οποία είτε έδινε ελλιπείς πληροφορίες είτε τις έδινε καθυστερημένα προκειμένου να υποβαθμίσει το περιστατικό και να διαφυλάξει την εικόνα της.
Αύγουστος 2011. Λονδίνο. «Η αντεπίθεση έχει πραγματικά ξεκινήσει. Θα πληρώσετε για ό,τι έχετε κάνει.» Είναι τα λόγια του Ντέιβιντ Κάμερον μετά την άγρια μητροπολιτική εξέγερση που ξέσπασε στην Αγγλία με αφορμή την εκτέλεση του 29χρονου Mark Dungan από αστυνομικούς. Οι ταραχές που επεκτάθηκαν σε όλη την Αγγλία, κράτησαν 5 μέρες και προκάλεσαν ζημιές ύψους 100 εκατομμυρίων λιρών, είχαν σαν αποτέλεσμα πέντε νεκρούς, 2 χιλιάδες και πλέον συλλήψεις, ανάπτυξη δύναμης 16.000 μπάτσων στο Λονδίνο, συγκρότηση ειδικών δικαστηρίων που δίκαζαν ακόμα και νυχτερινές ώρες, δημιουργία ακροδεξιών περιπολιών σε πολλές πόλεις και εκτόξευση απειλών από τον ίδιο τον πρωθυπουργό για κάθοδο του στρατού στους δρόμους.
1 Αυγούστου 1973. Ουράλια Όρη. Πεθαίνει στο Σουργκούτ της Χαντιμανσίας στη Σοβιετική Ένωση ο Νίκος Ζαχαριάδης. Αμφιλεγόμενη και ιδιάζουσα προσωπικότητα ο Ζαχαριάδης κατά την διάρκεια της ζωής του ηγήθηκε ενός εμφυλίου, φυλακίστηκε στην Κέρκυρα, στο Νταχάου αλλά και σε γκούλαγκ της Σιβηρίας, αποτέλεσε ένα από τα ισχυρότερα μέλη στην τρίτη διεθνή και κατ’ επέκταση στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα, υπήρξε από τα 25 του χρόνια ο πλέον καταζητούμενος άνθρωπος στην Ελλάδα, απέδρασε πέντε φορές από τις ελληνικές φυλακές και ήταν υπεύθυνος εσωτερικών εκκαθαρίσεων εκατοντάδων μελών και φίλων του ΚΚΕ. Σχιζοειδής μέχρι τέλους, ο Ζαχαριάδης αυτοκτόνησε μετά από απεργία πείνας με αίτημα την επιστροφή του στην Ελλάδα και την αποκατάσταση του από το ΚΚΕ, αρνούμενος ωστόσο πεισματικά να αποκαταστήσει ο ίδιος τα θύματα των δικών του εκκαθαρίσεων.
2 Αυγούστου 1980. Μπολόνια. Έκρηξη βόμβας στο σιδηροδρομικό σταθμό της Μπολόνια σκοτώνει 85 ανθρώπους και αφήνει εκατοντάδες τραυματίες. Για την έκρηξη ενώ αρχικά κατηγορούνται οι “Ερυθρές Ταξιαρχίες”, εν τέλει καταδικάζονται τρεις πράκτορες του ιταλικού κράτους. Η βόμβα είχε κατασκευαστεί στα εργαστήρια της Gladio και τα λόγια του καταδικασμένου ακροδεξιού βομβιστή Vincenzo Vinciguerra που δούλευε για αυτήν δεν αφήνουν περιθώρια: «Ο λόγος ήταν πολύ απλός. Έπρεπε ν’ αναγκαστούν αυτοί οι άνθρωποι, ο ιταλικός λαός, να στραφεί στο κράτος του για να ζητήσει μεγαλύτερη ασφάλεια. Αυτή είναι η πολιτική λογική πίσω από όλες τις σφαγές και τις βομβιστικές επιθέσεις που έμειναν ατιμώρητες, μιας και το κράτος δεν μπορεί να καταδικάσει τον εαυτό του ή να αναλάβει την ευθύνη για όσα συνέβησαν».
