«Από τα χαμένα εδάφη της γαλλικής δημοκρατίας», τα εξεγερμένα προάστια του Παρισιού του 2005, στις διασκορπισμένες οδομαχίες σε όλη τη Γαλλική επικράτεια το 2010 -ενάντια στο νέο συνταξιοδοτικό νόμο τότε- και στις αμείωτης έντασης πολύμηνες αγροτικές διαμαρτυρίες το 2015, μεσούσης της τρομοϋστερίας, καταλήγουμε στην απέραντη άνοιξη του 2016 και τις νύχτες των ορθίων.
Η αντιδραστική μετατόπιση του εργασιακού νόμου (Loi Travail) από την Σοσιαλιστική κυβέρνηση του Holland γίνεται η αφορμή για μια ευρεία κοινωνική βάση να ανασυνταχθεί στους δρόμους των διεκδικήσεων. Η βάση αυτή δεν έχει ενιαία χαρακτηριστικά και ίσως και στοχεύσεις. Είναι χαρακτηριστικό δε, ότι στην ώθηση τούτου του κινήματος παίζουν κομβικό ρόλο οι μαθητές και λιγότερο οι φοιτητές.
Μεταφράζουμε από την τελευταία ανακοίνωση της CGA:
«Η μεταρρύθμιση αυτή δεν αποτελεί μια μεμονωμένη περίπτωση επειδή εγγράφεται στη λίστα των μέτρων λιτότητας που υφίστανται οι Ευρωπαίοι γείτονές μας, θα έχει τα ίδια αποτελέσματα που έφεραν το “Jobs Act” στην Ιταλία και η μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας στην Ισπανία, δηλαδή αύξηση των απολύσεων, μεγαλύτερη προσωρινότητα, διόγκωση των κοινωνικών ανισοτήτων και ισχυροποίηση των ιδιωτικών συμφερόντων. Αρνούμαστε να υπομείνουμε σιωπηρά αυτή την επίθεση που δεχόμαστε, όπως είναι γνωστό, στο πλαίσιο μιας κατάστασης έκτακτης ανάγκης που σκοτώνει τις ελευθερίες μας».
Το νομοσχέδιο που δεν πρόκειται να απορριφθεί -όπως δηλώνει ο Holland-, ο «νόμος της προόδου», η βίαιη αστυνομική καταστολή, οι απαγορεύσεις διαδηλώσεων και οι συλλήψεις με βαριές κατηγορίες και ποινές, δεν καταφέρνουν να εκφοβίσουν και να εξουδετερώσουν το κίνημα. Γενικές απεργίες διαρκείας εργαζομένων στους σιδηροδρόμους και στα λιμάνια, από τους πιλότους του συνδικάτου της αεροπορικής εταιρείας Air France, αποκλεισμοί και μπλόκα μονάδων της πετρελαϊκής βιομηχανίας, οδομαχίες, μαζικές κινητοποιήσεις και καθημερινές πορείες, κατηγορούνται ως τρομοκρατικές ενέργειες από την κυβέρνηση, από την ένωση βιομηχάνων και φυσικά από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Σε αυτή τη φάση -αρχές Ιουνίου- αντικρίζουμε:
-Το εντυπωσιακό ρεσάλτο στη νομιμότητα από την γενική εργατική ομοσπονδία (CGT) που ελέγχεται από το PCF (Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα) , που ενώ μέχρι πρότινος έκανε καταλήψεις στα εργοστάσια ενέργειας τώρα κάνει φραγμούς ή και επιτίθεται σε διαδηλωτές,
-Την παράταση έως και τον Ιούλιο του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης και την προετοιμασία για την επόμενη πανγαλλική κινητοποίηση περί τα μέσα Ιούνη…τότε που ξεκινά στην ίδια παλλόμενη χώρα και το ποδοσφαιρικό κερδοφόρο event της χρονιάς, το Εuro 2016… Η μπάλα όμως φαίνεται να παίζεται σε άλλο γήπεδο. Στους δρόμους.
Θεωρούμε σημαντικό η αδιαμεσολάβητη ενημέρωση και αντιπληροφόρηση να έρχεται πρωτίστως από αυτούς που τη δημιουργούν και βιώνουν. Στη βάση αυτή παραθέτουμε δύο μεταφρασμένα ενημερωτικά κείμενα που έγραψαν για την ΆΠΑΤΡΙΣ σχετικά με τα τεκταινόμενα στην ανάστατη Γαλλία του τελευταίου τριμήνου οι συλλογικότητες Regard Noir (Paris) & Proudhon (Besanson).
AP & Manoroco
