«Περισσότερη ευαισθησία σήμερα
σημαίνει είτε επανάσταση είτε τρέλα.
Τα υπόλοιπα είναι φλυαρίες».
~Russel Jacoby, “The Politics of Subjectivity”
Ο Αντώνης Καργιώτης από τη Σητεία, το Αντωνιό, δολοφονήθηκε στις 5 Σεπτέμβρη του 2023 από υπαλλήλους που εκτελούσαν εντολές.
Στoν Πειραιά, κατά την προσπάθειά του να προλάβει να επιβιβαστεί στο πλοίο Blue Horizon της Blue Star Ferries, συμφερόντων του Attica Group.
Θέλοντας να επιστρέψει στον τόπο του, δρασκέλισε βιαστικά τον καταπέλτη του πλοίου –μερικές στιγμές πριν αυτός αποκολληθεί από την προβλήτα– και ήρθε αντιμέτωπος με τους λεβέντες της Blue Star, που λυσσασμένοι τον έσπρωξαν στη θάλασσα μέσα στα ταραγμένα νερά από τις μηχανές του πλοίου που είχαν ήδη ξεκινήσει.
«Ένας παλαβός ήταν» είπανε.
Ο Αντώνης, άνθρωπος με νοητική αναπηρία που ήταν εμφανής και στην ομιλία του, πιθανώς δεν κατάφερε να τους εξηγήσει εγκαίρως ότι ήθελε να ταξιδέψει σπίτι του. Πιθανώς δεν πρόλαβε να τους δείξει το εισιτήριό του. Όμως λίγη σημασία έχουν αυτά.
Οι άνθρωποι που καμαρώνουν μέσα σε στολές, σε θέσεις ευθύνης που τους δίνονται, αρέσκονται στην εξουσία τους, και στην περηφάνια τους καθρεφτίζεται το πιο σάπιο πρόσωπο της κοινωνίας. Και αυτό το πρόσωπο βγάζει ότι πιο σαδιστικό στα άτομα που δείχνουν αδύναμα. Και ο Αντώνης έδειχνε αδύναμος. Απέναντι στους υπαλλήλους της Blue Star εμφανιζόταν ένας άνθρωπος με αναπηρία, πιθανόν χωρίς εισιτήριο και ίσως να τους έμοιαζε και μετανάστης. Οι ταυτότητες αυτές που συμπυκνώνονταν στο πρόσωπό του, έδωσαν την αίσθηση δικαίου στους υπαλλήλους αυτούς, να δολοφονήσουν τον Αντώνη. Την αίσθηση πως αυτά που υπερασπίζονται είναι σημαντικότερα από τη ζωή του, και ταυτόχρονα την αίσθηση ότι κανείς δεν θα δώσει και τόσο σημασία σε ένα τέτοιο «ατύχημα».
Το δικαίωμα της Blue Star στον πλουτισμό βάλλεται από έναν άνθρωπο χωρίς εισιτήριο. Οι φόβοι της κοινωνίας για τη μη-αρτιμέλεια γιγαντώνονται μπροστά σε έναν άνθρωπο με αναπηρία. Οι φαντασιώσεις για καθαρές φυλές βάλλονται από τους μετανάστες.
Γι’ αυτό και δεν προσπάθησαν να σταματήσουν τον απόπλου του πλοίου. Δεν προσπάθησαν να μαζέψουν το κορμί του από το νερό.
Ο Αντώνης άφησε πίσω του τα αδέρφια του, και ειδικά τις τρεις αδερφές του με τις οποίες ζούσε μαζί, και τις οποίες στήριζε με την όποια ευκαιριακή δουλειά του επέτρεπε η μισανάπηρη κοινωνία μας να διατηρεί.
Στη μνήμη του Αντώνη Καρυώτη να ορίσουμε μοναδικό πρωτόκολλο την αλληλεγγύη, και μοναδικό κανόνα ασφαλείας το μίσος για την εξουσία και τους λακέδες της.
ενβίκτις οναύτις
