Η Αριστερά στην εξουσία και ο αντιεξουσιαστικός αγώνας στην πόλη

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, τα κομματικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ διατείνονται σε κανάλια, blogs και εφημερίδες για τα πρώτα βήματα της κυβέρνησης της αριστεράς μετά τις εκλογές της Κυριακής 25 Γενάρη. Παρ’ όλ’ αυτά δεν έχουν περάσει πάρα μόνο μερικοί μήνες από τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές του περασμένου Μαΐου, που ανέδειξαν στην εξουσία κομματικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και υποστηριζόμενεςους υποψήφιεςους. Έτσι στις πόλεις μας, είχαμε καιρό τώρα μια πρώτη εικόνα για το πώς αντιλαμβάνεται η “αριστερή εξουσία” το χώρο και το χρόνο- το πεδίο στο οποίο ζούμε και αγωνιζόμαστε.

Ο “κινηματικός” επιχειρηματίας κ. Μίχος

Ήδη από το Σεπτέμβρη που ανέλαβαν καθήκοντα οι νέες δημοτικές και περιφερειακές αρχές, διαφάνηκαν τα πρώτα ρήγματα στους υποτιθέμενους δεσμούς της “λαϊκής αριστερής διακυβέρνησης” με τον κόσμο του αγώνα. Ο νέος δήμαρχος του Δήμου Αριστοτέλη στη Χαλκιδική Γιάννης Μίχος, αντικατέστησε τον Πάχτα κι έγινε δεκτός με δάφνες, ως ο μπροστάρης του αγώνα των κατοίκων της Ιερισσού για το δικαίωμα στη ζωή κι ενάντια στα συμφέροντα της El Dorado Gold. Έτσι οι πρώτες μετριοπαθείς δηλώσεις του υποστηριζόμενου από το ΣΥΡΙΖΑ Δημάρχου, που υπονοούσαν υποταγή στην αστική νομιμότητα (η οποία εγγυάται πάντοτε τα συμφέροντα των καπιταλιστών, όπως της εν λόγω εταιρείας), η τακτική ίσων αποστάσεων, καθώς και οι πρώτες άτονες αποφάσεις των δημοτικών συμβουλίων, απογοήτευσαν τον κόσμο που είχε πιστέψει πως ένας τοπικός επιχειρηματίας θα μπορούσε να σηκώσει στους θεσμικούς του ώμους, τις ελπίδες, τον αγώνα και τα όνειρα των δεκάδων χιλιάδων κατοίκων της περιοχής.

Ο Δήμαρχος δήλωσε, πως η ακύρωση της θανατηφόρας για το δάσος των Σκουριών επένδυσης, δεν είναι αρμοδιότητα του Δήμου, αρνούμενος ουσιαστικά να σηκώσει το (όποιο) πολιτικό του ανάστημα απέναντι στην καταπάτηση ενός ζωτικού ελεύθερου χώρου. Έτσι ο Γ. Μίχος έχει καταφέρει να αποσπάσει μέχρι και θετικά σχόλια από μέσα ενημέρωσης που βρίσκονται στο payroll της καναδικής εταιρείας πίσω από την “Ελληνικός Χρυσός ΑΕ”. Σύμφωνα με αυτά τα μέσα, όσο ο Μίχος μασάει τα λόγια του, “η εταιρία προχωρά ακάθεκτη στην ολοκλήρωση της επένδυσης, πιστή στο χρονοδιάγραμμα και στο πρόγραμμά της”.

Δάσος ή ΕΣΠΑ;

Κάποια θα μπορούσε να αναρωτηθεί με το δίκιο της, αν τα παραπάνω αποτελούν πράγματι έκπληξη για τον κόσμο του κινήματος. Το σίγουρο είναι όμως ότι θα εκπλησσόταν διαβάζοντας για την περίπτωση του δάσους “Μπαρουτάδικο” στο Αιγάλεω και συγκεκριμένα για το χώρο που είναι γνωστός ως “Πατινάζ”, ο οποίος προορίζεται για θυσία ώστε να αποδεσμευτούν 1,2 εκ. ευρώ από το ΕΣΠΑ. Έτσι έχουμε το εκπληκτικό φαινόμενο, ο αριστερός και με μακροχρόνια πολιτική καριέρα στο ΣΥΡΙΖΑ, νέος δήμαρχος Δημήτρης Μπίρμπας, να επιτίθεται σε ένα κίνημα που παλεύει στην κυριολεξία για τη Γη και την Ελευθερία. Μάλιστα ο νέος δήμαρχος, φτάνει να χρησιμοποιεί επιχειρήματα που έχει χρησιμοποιήσει στο παρελθόν ο Σαμαράς, απέναντι στους αγωνιζόμενους κατοίκους της Ιερισσού. Κάποια από αυτά είναι: “ έχω νωπή την λαϊκή εντολή”, “οι κάτοικοι έχουν χάσει την προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας”, “μειοψηφίες με συμφέροντα που εμποδίζουν το έργο”, “δεν επιτρέπεται η άσκηση βίας από τους κατοίκους”, “πρόκειται για κοινωφελές έργο που δεν απειλεί του περιβάλλον”.

Με πρόσχημα την κατασκευή ενός βρεφονηπιακού σταθμού που έχουν πράγματι ανάγκη οι γονείς της περιοχής, οι “λαϊκές συνελεύσεις” παρωδίες που διοργανώνει ο Μπίρμπας για να μιλήσει στους δικούς του, και τα καλέσματα σε κατοίκους να σταθούν αλληλέγγυοι στις μπουλντόζες που θα ξηλώσουν τα δέντρα, έρχονται να προστεθούν στις φρικιαστικές ψευδοκινηματικές πρακτικές που προτάσσουν οι δήθεν “άνθρωποι του κινήματος”.

Μάταια όλα αυτά όμως, αφού ο αγώνας των κατοίκων του Αιγάλεω δεν αφήνει περιθώρια για παρανοήσεις σχετικά με τα συμφέροντα της κοινωνίας. Για τη δυναμική παρουσία, τις περιφρουρήσεις και την καταπληκτική δουλειά στον τομέα της επιχειρηματολογίας και της τεκμηρίωσης, μπορεί κανείς να ενημερωθεί από την ιστοσελίδα της κατάληψης “Σινιάλο”, από την οποία συντρόφισσες και σύντροφοι συμμετέχουν ενεργά στο κίνημα για την υπεράσπιση του Μπαρουτάδικου. Το κίνημα αυτό, εκφράζει από τα κάτω, αδιαμεσολάβητα και αντιιεραρχικά το πραγματικό κοινωνικό συμφέρον: “ΝΑΙ ΣΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ- ΟΧΙ ΣΤΟ ΜΠΑΡΟΥΤΑΔΙΚΟ”- η καταστροφή του περιβάλλοντος δεν αποτελεί πρόταση για συζήτηση!

Αριστερά στου Ζωγράφου

Ελάχιστοι είναι πλέον αυτοί και αυτές που δε γνωρίζουν την πανέμορφη κατάληψη της “Βίλα Ζωγράφου”. Μετά το διήμερο συναυλιών τον περασμένο Μάη ενάντια στις ειδικές συνθήκες κράτησης αλλά και το καλοκαίρι με τις δροσερές βραδιές στην ταράτσα του οικήματος, οι περισσότερες και οι περισσότεροι που ζούμε στην Αθήνα, έχουμε εικόνα για τη δουλειά που έχουν κάνει οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες της Βίλας. Η σωρεία πολιτικών εκδηλώσεων αλλά και η πληθώρα ομάδων που δραστηριοποιούνται στο χώρο, δεν αφήνει καμία αμφιβολία για το αν ο χώρος είναι ανοιχτός ή όχι. Από τις ομάδες αυτομόρφωσης φιλοσοφίας, ιστορίας, φωτογραφίας κ.α. μέχρι τον αυτοδιαχειριζόμενο κήπο λαχανικών από την ομάδα “Μπαξές”, η κατάληψη της Βίλας δηλώνει με την ύπαρξή της, ότι από τον Οκτώβρη του 2011 που απελευθερώθηκε, έχει μεταμορφωθεί από ένα πολυτελή άχρηστο κλειστό χώρο, σε ένα κύτταρο ζωής και δημιουργίας για τους κατοίκους της περιοχής κι όχι μόνο.

Η νέα δημοτική αρχή όμως, έχει άλλη άποψη. Με μπροστάρη την νεοεκλεγείσα δήμαρχο που στηρίχτηκε από το ΣΥΡΙΖΑ, Τίνα Καφατσάκη, αποφασίστηκε ομόφωνα ότι μια από τις πρώτες κινήσεις του Δήμου θα πρέπει να είναι το γκρέμισμα του τοίχου της περίφραξης της Βίλας. Έτσι λένε, το κτήριο θα γίνει “προσβάσιμο” στο λαό του Ζωγράφου. Στην πραγματικότητα αυτό που ζητούν οι καθεστωτικές πολιτικές δυνάμεις, είναι να βάλουν πόδι στο χώρο και να τον εκμεταλλευτούν. Δεν εξηγείται αλλιώς το ότι παραβλέπουν πως η Βίλα ήταν πάντα ανοιχτή σε άτομα και συλλογικότητες που δρουν από τα κάτω, αντιιεραρχικά κι αδιαμεσολάβητα. Ή ότι ο κόσμος της γειτονιάς καθημερινά είναι μέσα στη Βίλα, συμμετέχοντας είτε στις πολιτικές δραστηριότητες του χώρου, είτε απλώς για να κάνει τη βόλτα του. Οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες στου Ζωγράφου κινήθηκαν άμεσα και ήταν σαφείς. Κάθε κίνηση προς υλοποίηση της δημοτικής απόφασης, θα θεωρηθεί κατασταλτική κίνηση και ως τέτοια θα αντιμετωπιστεί από όλο τον κόσμο του ανταγωνιστικού κινήματος.

Αριστερά και στη Νέα Φιλαδέλφεια

Άλλη μια περίπτωση εφαρμογής “αριστερής αστικής νομιμότητας” με ταυτόχρονη καταστολή κινηματικών δομών, συναντάμε στη Νέα Φιλαδέλφεια. Άλλος ένας νεοεκλεγείς δήμαρχος υποστηριζόμενος από το ΣΥΡΙΖΑ, άλλο ένα δάσος που απειλείται από επιχειρηματικά συμφέροντα και άλλος ένας κατειλημμένος αυτοδιαχειριζόμενος κοινωνικός χώρος που δέχεται επίθεση.

Παρά την ολιγωρία που έδειξε η νέα δημοτική πλειοψηφία να συγκρουστεί με τα συμφέροντα του μεγαλοκαπιταλιστή Μελισσανίδη, και να προστατέψει το άλσος της Ν. Φιλαδέλφειας, δεν αμέλησε να προωθήσει τα πιο ματαιόδοξα πολιτικά της συμφέροντα από τους πρώτους κιόλας μήνες. Η κατάληψη “Στρούγκα” που βρίσκεται απέναντι από το Δημαρχείο της πόλης, στο χώρο παλιάς ταβέρνας, είναι ένας χώρος κατειλημμένος από τις αρχές του 2009, όταν επιλέχθηκε για να στεγάσει τις επιθυμίες και τα όνειρα, όλων αυτών που συναντήθηκαν στους δρόμους της πόλης, κατά τη διάρρηξη της κανονικότητας που προκάλεσε η εξέγερση του Δεκέμβρη. Οι ανοιχτές αντιιεραρχικές κι αδιαμεσολάβητες διαδικασίες, οι πολιτικές εκδηλώσεις και παρεμβάσεις στην πόλη, τα πολιτιστικά δρώμενα και η ευθεία αμφισβήτηση των θεσμών της ιδιοκτησίας και της αστικής νομιμότητας, δε θα μπορούσαν παρά να αποτελούν αγκάθι για τη νέα δημοτική πλειοψηφία, που μέσα από θεσμικές δομές, προσπαθεί να καλλιεργήσει το προφίλ της “ριζοσπαστικής αριστεράς”.

Έτσι τον περασμένο Νοέμβριο, ο δήμαρχος Άρης Βασιλόπουλος καταθέτει τον  προϋπολογισμό του Δήμου για το έτος 2015 όπου προβλέπεται και η κατεδάφιση της κατάληψης για να ανεγερθεί στη θέση της ΚΑΠΗ. Αφού δήλωσε ότι αρχικά δεν υπάρχουν χρήματα για τέτοιο έργο, ξεκαθάρισε ότι μόλις βρεθούν (μέσα στο χρόνο), το έργο θα πραγματοποιηθεί. Στη συνέχεια προχώρησε σε απευθείας ανάθεση επιμέρους εργολαβιών που απαιτούνται για την υλοποίηση του και μάλιστα πρότεινε στη συνέλευση της “Στρούγκας” να μεταστεγαστεί σε νέο χώρο, παραχωρημένο από το Δήμο. Κάτι τέτοιο βέβαια ποτέ δεν έγινε αντικείμενο συζήτησης από την πλευρά της κατάληψης. Η κίνηση του Δήμου όμως, κίνηση που ποτέ δεν είχαν τολμήσει παραδοσιακά συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις της πόλης, θεωρήθηκε επιθετική και ξεκαθαρίστηκε πως κάθε βήμα προς υλοποίησή του σχεδίου, θα συναντήσει δυναμική αντίσταση.

Δόγμα: “Αφομοίωση ή Καταστολή”

Οι παραπάνω ιστορίες που εξελίσσονται δεν είναι μεμονωμένες φυσικά. Στο Βύρωνα, η νέα κατάληψη “Ανάληψη” δέχθηκε από την πρώτη στιγμή τις απειλές του νέου συριζαίου δημάρχου, ενώ τα δείγματα γραφής που δίνουν οι δημοτικές αρχές που στηρίζονται από το ΣΥΡΙΖΑ, είναι εμφανή σε κάθε πτυχή της άσκησης εξουσίας τους: 2μηνες θέσεις εργασίας στην Καισαριανή, 5μηνα κοινωφελή προγράμματα στο Βύρωνα, νύχτες διευρυμένου ωραρίου στη Λειβαδιά, εθελοντική εργασία στη Ν. Φιλαδέλφεια και τη Ν. Χαλκηδόνα κ.α. Παράλληλα, από τον τρόπο που αντιμετωπίζεται η όποια κριτική, είναι σαφές ότι οι δήθεν άνθρωποι των κινημάτων, δεν είναι τίποτ’ άλλο από ανθρώπους που κλήθηκαν να σώσουν την κανονικότητα του συστήματος κι έσπευσαν να το κάνουν με αίσθημα ευθύνης, ενώ όλοι εμείς που πιστεύουμε σε μια άλλη κοινωνία χειραφετημένη από την εξουσία, είμαστε εμπόδιο στα σχέδιά τους και θα πρέπει είτε να αφομοιωθούμε στην εξουσία της αριστεράς είτε να σφίξουμε τις γροθιές μας απέναντι στην καταστολή της…