Τη στιγμή που τυπώνεται το φύλλο αυτό, τίποτα τριγύρω δεν φαίνεται να μας ξαφνιάζει. Την ίδια στιγμή τα πάντα μοιάζουν ξαφνικά σοκαριστικά. Περήφανα χουντογλέντια οργανώνονται στη Θεσσαλονίκη και ως «εθνικά ζητήματα» ανακηρύσσονται οι απαγορεύσεις μετακίνησης των μεταναστών που «άλλο δεν αντέχουμε» από τον σταθμό Λαρίσης με προορισμό τον ξυλοδαρμό τους, στα Διαβατά. Αυτή η τεράστια αντίφαση ανάμεσα στις εκκωφαντικές σιωπές και στις αιμοδιψείς κατάρες που ξερνάει η κοινωνία, μιλά ήδη μια γλώσσα παγκόσμια και περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο αυτό που κάποτε έγραφε ο Όργουελ: «Αν θέλεις μια εικόνα από το μέλλον, φαντάσου μια μπότα να συνθλίβει ένα ανθρώπινο πρόσωπο». Κι εφόσον μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις, τόσα ακριβώς είναι και τα πρόσωπα του φασισμού που μιλούν, γλείφουν και φτύνουν δηλητήριο με τη γλώσσα αυτή. Για πολύ καιρό, η δικαιολογία του «χαμένοι στη μετάφραση» χάιδευε συνειδήσεις, αναλύσεις και ερμηνείες. Όμως η «αποκρουστική» κοινωνική δικαιοσύνη, η εμμονή με την καθαρότητα, η λαιμαργία για εξουσία, η διαπόμπευση της αντίστασης, η ποινικοποίηση της αλληλεγγύης και η επικρότηση του μίσους δεν χρειάζονται πλέον κανέναν κανόνα γραμματικής για να αναγνωστούν. Έχουν πρόσωπο και δεν χρειάζονται καμία μάσκα για να κρυφτούν.Τη στιγμή που τυπώνεται αυτό το φύλλο, περήφανα χουντογλέντια οργανώνονται στη Θεσσαλονίκη και ως “εθνικά ζητήματα” ανακηρύσσονται οι απαγορεύσεις μετακίνησης των μεταναστών που “άλλο δεν αντέχουμε” από τον σταθμό Λαρίσης με προορισμό τον ξυλοδαρμό τους στα Διαβατά. Ο τίτλος αυτού του πιεστηρίου έχει γραφτεί σε πανό, σε τοίχους και αφίσες. Τώρα γράφεται και σε εφημερίδα. Αναρχικές, απάτριδες και εξεγερμένες γροθιές λοιπόν… «Έχουμε ανοιχτούς λογαριασμούς με τους κανίβαλους αυτού του κόσμου».
ManoRoco
