Εμείς οι κρατούμενοι της φυλακής Πατρών στέλνουμε αυτή την επιστολή ως μια πρώτη μορφή διαμαρτυρίας για τις συνθήκες κράτησης που επικρατούν εδώ.
Οι φυλακές Πατρών χτίστηκαν με προδιαγραφή χωρητικότητας τετρακοσίων ατόμων, κι όμως σήμερα βρίσκονται πάνω από οχτακόσιοι κρατούμενοι έγκλειστοι σε άθλιες συνθήκες. Οι θάλαμοι χωρητικότητας 3-4 ατόμων σήμερα «φιλοξενούν» 8 έως 14 άτομα, με αποτέλεσμα κρατούμενοι να κοιμούνται ακόμα και στο πάτωμα, ενώ οι κοριοί είναι μόνιμοι κάτοικοι στους θαλάμους.
Ιατρικό προσωπικό δεν υπάρχει και η ιατροφαρμακευτική μας περίθαλψη βασίζεται στην εθελοντική εργασία κάποιων ιατρών. Φυσικά η υπηρεσία έχει μόνιμη γνωμάτευση για κάθε ασθένεια. Το depon θεραπεύει τα πάντα, ενώ τα μόνα φάρμακα που δεν λείπουν ποτέ είναι τα ψυχοφάρμακα. Με δυο λόγια αδιαφορία και καταστολή.
Παράλληλα το δικαίωμα άδειας των κρατουμένων έχει μετατραπεί σε απίστευτο όνειρο. Η υπηρεσία και η εισαγγελέας της φυλακής προκλητικά απορρίπτουν τις αιτήσεις μας για άδεια, όχι εξαιτίας έλλειψης δικαιολογητικών, αλλά με τον φασιστικό και αυθαίρετο συλλογισμό της «μελλοντικής κακής χρήσης». Δηλαδή αντί να εξετάσουν τις αιτήσεις μας γίνονται ψευδοπροφήτες και ενεργούν ως αστυνομία σκέψης και προθέσεων.
Η υπομονή μας έχει φτάσει στα όριά της.
Απαιτούμε δραστικές λύσεις και δεν έχουμε σκοπό να σκύψουμε το κεφάλι και να σιωπήσουμε. Μπορεί να μας στερείτε την ελευθερία, αλλά δεν θα μας στερήσετε την αξιοπρέπειά μας.
Το μεγαλύτερο έγκλημα απ’ όλα είναι η σιωπή και η αδιαφορία.
542 κρατούμενοι του καταστήματος κράτησης Πατρών
ΥΓ. Προς τραγική επιβεβαίωση των όσων έχουν γραφτεί, την Παρασκευή 18/10/2013 πέθανε κρατούμενος στις φυλακές Πατρών, ο οποίος διαμαρτυρόταν για προβλήματα υγείας, εξαιτίας της έλλειψης ιατρικού προσωπικού.
σ.σ.: Την Κυριακή 3 Νοέμβρη πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, με τη μετάβαση περίπου 100 αναρχικών / αντιεξουσιαστών έξω από τις φυλακές Αγ. Στεφάνου. Η παρέμβαση ήταν πολύ δυναμική, όχι μόνο από έξω αλλά και μέσα από το κολαστήριο, όπου οι αγωνιζόμενοι κρατούμενοι φώναζαν συνθήματα, έκαιγαν ρούχα ή σεντόνια και έσπαγαν την κανονικότητα της φυλακής με τις φωνές τους. Επίσης, τις προηγούμενες μέρες είχαν γίνει και άλλες δράσεις ενημέρωσης στην Πάτρα, για την ανάδειξη του ζητήματος και τη μεταφορά του λόγου των κρατουμένων εκτός των τειχών…
