Εκκένωση Αυτοδιαχειριζόμενου Θεάτρου Εμπρός
Εκκένωση του Αυτοδιαχειριζόμενου Θεάτρου Εμπρός πραγματοποιήθηκε από την αστυνομία, στις 19 Μαΐου. Υπήρξαν άμεσες αντιδράσεις και συσπείρωση μεγάλου πλήθους κόσμου από διάφορους πολιτικούς χώρους. Τελικά, το βράδυ του Σαββάτου 22 Μαΐου, εν μέσω μουσικής και τυμπανοκρουσιών, σπάζονται οι τσιμεντόλιθοι που είχαν τοποθετηθεί για τη σφράγιση του κτιρίου. Σε αυτό το σημείο να υπενθυμίσουμε ότι αποτελεί, πλέον, πάγια τακτική του κράτους το τσιμέντωμα των εκκενωμένων καταλήψεων, αφήνοντας πίσω του ερειπωμένα κτίρια – μέχρι το ολοκληρωτικό τους γκρέμισμα ή μέχρι να επιστρέψουν στον κόσμο τους. Στις 24 Μαΐου η αστυνομία αποπειράται για μια ακόμη φορά να σφραγίσει το Εμπρός – με λαμαρίνες αυτή τη φορά. Λόγω του χαρακτηρισμού του ως αρχιτεκτονικό μνημείο, αλλά και την έλλειψη άδειας του εργολάβου που το ανέλαβε, η δημοτική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ στην Αθήνα υπέβαλε μήνυση, με την αστυνομία να προσφέρεται να συλλάβει τον εργολάβο που προσέλαβε. Για την ώρα, λοιπόν, δεν (ξανά)σφραγίστηκε το κτίριο, και ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει το σκουπίδι που εκκένωσε τόσες καταλήψεις, ακόμα και όταν, ανάλογα με τη θέση του στα έδρανα της βουλής και τις ροπές των κοινωνικών αγώνων, κάνει πως το ξεχνάει.
στην Ακαδημία Πλάτωνος
Ανάπτυξη και πολιτισμός και στην Ακαδημία Πλάτωνος, με το υπουργείο πολιτισμού, τον Δήμο Αθηναίων και την Περιφέρεια να σχεδιάζουν αρχαιολογικό πάρκο σε μεγάλη έκταση του άλσους, για τις ανάγκες του οποίου θα κοπούν 580 δέντρα και θα φυτευτούν εκ νέου 334. Εδώ αξίζει να τονιστεί η διαχρονική κοροϊδία της επανατοποθέτησης δέντρων –πέρα από το ότι μιλάμε σχεδόν για τα μισά– η πλήρης ανάπτυξη νέων δέντρων θα πάρει μερικές δεκαετίες με ό,τι αυτό συνεπάγεται για ένα άλσος. Οι κάτοικοι αντιπροτείνουν την εγκατάσταση του Μουσείου στο οικόπεδο Reds, χώρο που απαλλοτριώθηκε από το δημόσιο για «αρχαιολογικούς λόγους» μετά από αγώνες κατοίκων το 2010, σε αναίρεση των προηγούμενων αποφάσεων του 2007, που προέβλεπαν την κατασκευή πενταώροφης οικοδομής με τριώροφο υπόγειο.
Κάτοικοι και αλληλέγγυοι έδωσαν, ήδη, μια πρώτη απάντηση στους σχεδιασμούς δήμου-κράτους και της «Αθήνα Ανάπλαση ΑΕ»* που ονειρεύονται ακόμη ένα τουριστικό πανηγύρι στις γειτονιές μας. Την Κυριακή 23/05 πραγματοποιήθηκε στον χώρο του πάρκου συγκέντρωση, η οποία εν τέλει γέννησε την «Πρωτοβουλία Αγώνα για την Προστασία του Αρχαιολογικού Άλσους στην Ακαδημία Πλάτωνα». Είναι προφανές, όπως άλλωστε αναφέρουν και κάτοικοι, πως τα συγκεκριμένα σχέδια δεν εντάσσονται σε ένα πλαίσιο βελτίωσης χρήσεων για τους περίοικους και λοιπούς επισκέπτες, αλλά στη δημιουργία ενός ακόμη πόλου έλξης τουρισμού. Η καταστροφή ενός πνεύμονα πρασίνου μέσα στη μητρόπολη, καθώς και η προσαρμογή των χρήσεων και των λειτουργιών του με γνώμονα την τουριστική ανάπτυξη, θα αποτελέσει σοβαρό χτύπημα στο βιοτικό επίπεδο των κατοίκων, συνολικότερα των γύρω περιοχών, που επισκέπτονται και χρησιμοποιούν το πάρκο τακτικά.
*Εταιρία που σύναψε προγραμματική σύμβαση με τους 3 κρατικούς φορείς και είναι υπεύθυνη για την προκήρυξη του αρχιτεκτονικού διαγωνισμού. Αποτελεί εταιρία μετοχικού κεφαλαίου του ελληνικού δημοσίου, με στόχο όπως αναφέρεται «[..] τον συντονισμό του σχεδιασμού, τον προγραμματισμός και την υλοποίηση αναπλάσεων εντός των ορίων του Δήμου Αθηναίων, ιδίως στο κέντρο της πόλης των Αθηνών, με έμφαση στις περιοχές του Εμπορικού Τριγώνου και των Προσφυγικών της Λ. Αλεξάνδρας, προκειμένου να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής, η κοινωνική συνοχή και η οικονομική ανάπτυξη των περιοχών».
Νέο κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο «Ζιζάνια»
Συρραφή αποσπασμάτων από το παρουσιαστικό κείμενο
https://athens.indymedia.org/post/1611757/
«Στη συμβολή Φυλής και Φερών η Βικτώρια έχει έναν νέο κατειλημμένο κοινωνικό χώρο. Η Βικτώρια είναι ο τόπος που ζούμε και συναντιόμαστε, και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο βρεθήκαμε στους αγώνες της γειτονιάς· ήταν και είναι μια γειτονιά των περιθωριοποιημένων: μετανάστ(ρι)ες, queer υποκείμενα, σεξεργάτριες, τοξικοεξαρτημένα, φτωχά και όποια άλλα άτομα το κράτος και η κοινωνία ωθούν στο περιθώριο· λειτουργεί ως ένα εσωτερικό σύνορο που (ανα)παράγει τη βία των εξωτερικών συνόρων της Ελλάδας. Όπως τα νησιά και ο Έβρος, έτσι και η Βικτώρια είναι ένα μέρος συνεχών εκκενώσεων, απειλών για επαναπροωθήσεις, και χωρίς πρόσβαση στην υγεία. Ταυτόχρονα, είναι γεμάτη άδεια κτίρια, ιδιωτικοποιημένες ζώνες, χωρίς κοινωνικούς χώρους, και γεμάτη ΜΚΟ που κόσμος αναγκάζεται να βασιστεί πάνω τους παρά τις πατερναλιστικές μεθόδους, τα απάνθρωπα κριτήρια «ευαλωτότητας», τους κερδοσκοπικούς στόχους και τις παροδικές λύσεις.
»Για μας ο δρόμος ανοίγει με την αντίσταση και την αντιπαράθεση στις καπιταλιστικές και νόμιμες δομές που μας έφεραν ως εδώ.Κάνουμε κατάληψη ενάντια στους μπάτσους, το κράτος, τις κτηματομεσιτικές εταιρείες, την πατριαρχία, την εκκλησία και την τυπική αδιαφορία. Βλέπουμε αυτήν την κίνηση ως έναν τρόπο να συνεχίσουμε τους συλλογικούς μας αγώνες και να τους ενσωματώσουμε στη γειτονιά.
»Θα χτίσουμε και θα διαμορφώσουμε την κοινότητά μας μέσω της αλληλοβοήθειας, της ενεργής αλληλεγγύης, της συμπεριληπτικής και οριζόντιας οργάνωσης. Θα απευθυνθούμε σε οποιοδήποτε άτομο στη γειτονιά θέλει να αγωνιστεί με αυτούς τους όρους, και να χτίσει συντροφικές σχέσεις που σπάνε την αποξένωση. Αποκαλούμαστε Ζιζάνια γιατί φυτρώνουμε και αναπτυσσόμαστε εκεί που δεν μας σπέρνουν, χαοτικά, εκτός ελέγχου, ξανά και ξανά όσες φορές και να μας καταστείλουν».
Να συναντηθούμε στα Ζιζάνια, στους δρόμους, στη Βικτώρια.
κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο «Ζιζάνια»
Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Ραφήνας
«Η Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Ραφήνας δημιουργήθηκε με αφορμή τα γεγονότα καταστολής στην πλατεία της Νέας Σμύρνης, και πάνω στην ανάγκη που έχουμε να αντισταθούμε στη συνολική επίθεση στις ζωές μας. Είμαστε κάτοικοι της περιοχής, μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, και όλοι/όλες ισότιμα μπορούν να έρθουν για να συζητήσουμε και να διεκδικήσουμε από κοινού λύσεις στα προβλήματα που μας απασχολούν, τόσο σε τοπικό επίπεδο, όσο και συνολικότερα. Μέχρι τώρα έχουμε ήδη παρέμβει για την ύπαρξη δημόσιων συγκοινωνιών στην Ραφήνα, την βελτίωση των εργασιακών συνθηκών στα σούπερ μάρκετ –σε συνάρτηση και με την πανδημία– καθώς και ενάντια στην αστυνομοκρατία. Συνολικά παλεύουμε για τα συμφέροντα των πολλών, κι όχι για τα συμφέροντα και τα κέρδη των λίγων ή της τοπικής ή κεντρικής εξουσίας.
»Ειδικά σε αυτή εδώ την περιοχή, που τοπική εξουσία και τοπικά μέσα προσπαθούν να εδραιώσουν μια άλλη, δικιά τους, ζοφερή για εμάς, πραγματικότητα, εμείς προτάσσουμε την ενημέρωση ενάντια στην παραπληροφόρηση και τη φίμωση, τη συλλογική διεκδίκηση ενάντια στην ατομική παθητικότητα.”
»Για όλους εμάς, την κοινωνική βάση, τους κατοίκους της Ραφήνας, η αντίσταση και η ανατροπή αυτού που έρχεται είναι μονόδρομος. Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα παρά μόνο να κερδίσουμε το δικαίωμα στην αξιοπρεπή και ελεύθερη ζωή».
• Συμμετέχουμε στην Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Ραφήνας
• Οργανώνουμε την δράση μας για να ανατρέψουμε τα σχέδιά τους
• Διεκδικούμε τα δικαιώματα και τις ανάγκες μας
Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Ραφήνας
https://askrafinas.noblogs.org
email: askrafinas@riseup.net
[Χανιά] Η Μονή Γουβερνέτου Α.Ε. και οι ιερές μπίζνες, ή αλλιώς δεν έχετε το θεό σας
Η Μονή Γουβερνέτου έχει μια μακρά ιστορία καταπατήσεων και περιφράξεων. Το τελευταίο επεισόδιο αυτής της ιστορίας αποτελεί η προσπάθειά της να περιφράξει το φαράγγι του Αυλακίου, και να αποκόψει την πρόσβαση στην παραλία, τον αρχαιολογικό χώρο και τις σπηλιές. Με πρόσχημα την προστασία από τη διασπορά του κορωνοϊού, τις σατανιστικές τελετές και τη χρήση ναρκωτικών ουσιών, η Μονή προσπαθεί να αποκόψει την πρόσβαση σε αυτή την τελευταία αδόμητη περιοχή του Ακρωτηρίου. Η απάντηση στο ερώτημα «Σε ποιον ανήκουν τα φαράγγια, οι σπηλιές, οι αρχαιολογικοί χώροι και οι παραλίες;» μπορεί να είναι αυτονόητη, παρ‘ όλα αυτά το κεκτημένο δικαίωμα στην ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες, τα βουνά, τα φαράγγια και κάθε λογής τόπο ιδιαίτερης φυσικής και πολιτιστικής αξίας είναι ένα καθημερινό διακύβευμα απέναντι στο κράτος, τα αφεντικά αλλά και τους μοναχούς. Η συγκεκριμένη Μονή, ακροβατώντας ανάμεσα στη φεουδαρχία και τον καπιταλισμό, είναι μια κερδοφόρα επιχείρηση: Εισπράττοντας χρήματα από τις ενοικιάσεις τεράστιων αγροτικών εκτάσεων, διεκδικώντας ΕΣΠΑ για τη μετατροπή των ενετικών κτισμάτων σε τουριστικές εγκαταστάσεις, και τέλος κατασκευάζοντας το μεγαλύτερο φωτοβολταϊκό πάρκο στην Ελλάδα. Μπορεί ο πολύμορφός αγώνας να κατάφερε να σπάσει τις περιφράξεις, αλλά χρειάζεται επαγρύπνηση απέναντι στις καταστροφικές επιχειρηματικές ορέξεις της Μονής.
