Το βιβλίο του Κυριάκου Βασιλειάδη, «Ο αδελφός μου ο Στέλιος», εκτός της βιογραφικής πολιτικής παρουσίασης του αναρχικού Στέλιου Βασιλειάδη (αδελφού του συγγραφέα όπως μαρτυρά και ο τίτλος) αναφέρεται μεταξύ άλλων στα γεγονότα του Μικρού Πολυτεχνείου (Σχολής Υπομηχανικών), την πρώτη συλλογική πράξη αντίστασης σε χούντα και διεθνές μονοπωλιακό κεφάλαιο, η οποία ήταν καταλύτης για τη ριζοσπαστικοποίηση του αντιδικτατορικού κινήματος, που θα κορυφωθεί με τις καταλήψεις τις Νομικής και την εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973.
Το βιβλίο επίσης καταγράφει τη συμβολή των αυτόνομων-αντιεξουσιαστών φοιτητών σε αυτή την (ηθελημένα;) άγνωστη ιστορία, και την επανεμφάνιση των αναρχικών στον ελλαδικό χώρο κατά την περίοδο της στρατιωτικοφασιστικής δικτατορίας έως και το πέρασμα της εξουσίας στα χέρια των πολιτικών. Ανάμεσά τους βρίσκεται και ο Στέλιος Βασιλειάδης, που με τη δράση του υπήρξε διαρκής στόχος των υπηρεσιών καταστολής του καθεστώτος. Τη διαδρομή του διέκοψε απότομα ένα δυστύχημα, «τροχαίο» όπως είπαν στα χαρτιά, πράγμα που ο συγγραφέας το αμφισβητεί, λέγοντας ότι ο αδελφός του δολοφονήθηκε σκόπιμα για τη δράση του από το ελληνικό παρακράτος… Στο βιβλίο εκτός από τη δράση του Στέλιου Βασιλειάδη, τη σύνδεσή του με τους ελάχιστους τότε αναρχικούς (όπως τους συντρόφους που διατηρούσαν τις εκδόσεις και το ομώνυμο βιβλιοπωλείο «Διεθνής Βιβλιοθήκη»), γίνεται αναφορά στα βασανιστήρια και την αξιοπρεπή του στάση κατά τη διάρκειά τους, όπως μαρτυρά στο τότε δημοσίευμα της εφημερίδας «Το Βήμα» (27/4/1975) και ο καθηγητής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Δημήτρης Μαρωνίτης, που το 1972 ήταν συγκρατούμενος του Στέλιου Βασιλειάδη στα κελιά της ΕΣΑ: «..ήθελα να φέρω στη δημοσιότητα ένα νωπό γεγονός που κατοικεί τα αυλάκια του μυαλού μου και τρέφει σε ώρες δύσκολες την πικρή μου αισιοδοξία. Δεν έμαθα ποτέ ποιο παλικάρι σφάδαζε στον διάδρομο. Μούγκριζε υπόκωφα, αλλά δεν έβγαλε ούτε μία φορά δυνατή κραυγή. Κάποτε άκουσα να τον σέρνουν στο κελί του, ενώ ο δεσμοφύλακας τον περιέλουζε με βρισιές που δεν φημίζονταν για την πρωτοτυπία τους: “Ρε πούστη βρωμοκουμμουνιστή, εδώ θα σαπίσεις”. Κι ενώ η πόρτα έκλεινε, ακούστηκε μία ήρεμη, καθαρή απόλυτα ζυγισμένη φωνή: “Δεν είμαι κομμουνιστής, είμαι αναρχικός”. Θα ήθελα κάποτε να διηγηθώ το περιστατικό πολύ απλά, κι ύστερα να ζητήσω να μπει στα αναγνώσματα του σχολείου, γιατί αυτή η γενναία απροσδόκητη απόκριση εμένα τότε με παρηγόρησε βαθιά, και μου έδειξε μία και καλή πώς προχωρεί η αξιοπρέπεια του ανθρώπου ως τον θάνατο».
Η κατοπινή έρευνα για τους βασανισμούς στα κολαστήρια της ΕΣΑ απέδειξε ότι ο κρατούμενος ήταν ο Στέλιος Βασιλειάδης. Το βιβλιοπωλείο-εκδόσεις «Ρήγμα» λειτούργησε στην Κοκκινιά ως ζωντανός απελευθερωτικός χώρος αντιεξουσιαστικών/αναρχικών ιδεών και δράσεων την περίοδο 1975-1978.
Το βιβλίο διανέμεται μέσα από αυτοοργανωμένους χώρους και βιβλιοπωλεία. Η διάθεση γίνεται από την Αυτοδιαχειριζόμενη Κοινότητα του Βιβλίου «Οι Εκδόσεις των Συναδέλφων». Τα έσοδα θα διατεθούν για το ταμείο αλληλεγγύης και οικονομικής υποστήριξης των φυλακισμένων αγωνιστών.
Για επικοινωνία: rigma75@gmail.com
Ευάγριος Αληθινός
