Ο Αγ. Δημήτριος, μία από τις λαϊκές συνοικίες της νότιας Αθήνας, κατοικείται κυρίως από ανθρώπους χαμηλού εισοδήματος αλλά και μετανάστες, οι οποίοι ένιωθαν πάντα την ανάγκη για χώρους ανοιχτούς, πράσινους, μη εμπορευματικούς, για να συνευρεθούν, να συμπράξουν και να διασκεδάσουν, χωρίς να εμπορεύονται τη διασκέδασή τους ‒ σε αντίθεση με τις εκάστοτε δημοτικές αρχές, οι οποίες το μόνο που προσφέρουν είναι η κατάτμηση των χώρων, οι περιφράξεις, η λογική της άθλησης ή του πολιτισμού με τη μόνιμη παρουσία ιδιωτικών συμφερόντων και διαγωνισμούς κερδοφορίας. Κορυφαίο παράδειγμα γι’ αυτό είναι ο Ασύρματος: Αφέθηκε επί σειρά ετών να κακοποιείται και να μολύνεται, έγινε χωματερή, πάρκινγκ απορριμματοφόρων και παρ’ ολίγο να παραχωρηθεί στην Πολεμική Αεροπορία εάν δεν είχε μεσολαβήσει η άμεση παρέμβαση των κατοίκων.
Οι κάτοικοι δεν ήταν ξένοι προς την ιδέα της αντίστασης και της αλληλεγγύης. Έντεκα χρόνια πριν, ομάδα κατοίκων αυτο-οργανώνεται και αποτελεί τόσα χρόνια το ελευθεριακό στέκι Πικροδάφνη, με κοινωνική απεύθυνση σε όλα τα νότια. Τον Δεκέμβρη του ’08 βρίσκει τον Αγ. Δημήτριο με κατειλημμένο δημαρχείο, και λαϊκές συνελεύσεις 300 ατόμων που συζητούν, δρουν μαζί και αχρηστεύουν τις ιεραρχικές σχέσεις. Καθιερώνεται πια τακτική συνέλευση στην περιοχή, με συνεχή δράση και κομβική στιγμή την ενασχόληση με το ζήτημα του Ασυρμάτου.
Τον Νοέμβρη του ’09 καλείται από την Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Αγ. Δημητρίου συζήτηση για τον χώρο του Ασυρμάτου. Κόβονται την ίδια μέρα συρματοπλέγματα και γίνεται δενδροφύτευση με συμμετοχή πολλών κατοίκων. Άνθρωποι κάθε ηλικίας δεσμεύονται να υπερασπιστούν και να φροντίσουν τον Ασύρματο. Έτσι γεννιέται πια η Ανοιχτή Συνέλευση για τη Διεκδίκηση του Ασυρμάτου, η οποία διαχειρίζεται τον χώρο. Μέσα από αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες καταλαμβάνεται κτίριο εντός του Ασυρμάτου, αφαιρούνται σχεδόν όλα τα συρματοπλέγματα, πραγματοποιούνται δενδροφυτεύσεις, εκδηλώσεις, πολιτιστικά δρώμενα κ.ά. Το μέρος είναι ζωντανό χάρη σε παιδιά, νέους και ηλικιωμένους, που έχουν βρει στον Ασύρματο μια πηγή πρασίνου μέσα στο τσιμέντο. Ένα μέρος που μέχρι πριν λίγο χρησιμοποιόταν για στάθμευση απορριμματοφόρων και βαριών μηχανημάτων, αλλά και ως χωματερή απόθεσης μπαζών.
Οι κατειλημμένες εγκαταστάσεις και ο χώρος κάτω από τα δέντρα δεν θυμίζουν πλέον τίποτα από το μίζερο και γκρίζο παρελθόν της εγκατάλειψης, και της περιφραγμένης με συρματοπλέγματα αυθαιρεσίας των Δημοτικών Αρχών. Φιλοξενούν τα κύτταρα ενός νέου, αυτο-οργανωμένου πολιτισμού που τόσο απουσιάζει από τη ζωή μας, και έχει σημάνει την επιστροφή της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης στη γειτονιά.
Α., Σ.
