Από τις 15 Οκτώβρη άρχισε η εφαρμογή ενός νόμου που ξεθάφτηκε από το Υπουργείο Ανάπτυξης για τη διάθεση των ληγμένων τροφίμων στην αγορά. Συγκεκριμένα στα super market όλης της χώρας θα μπορούν να πωλούνται πλέον τρόφιμα «περασμένης χρονολογίας ελάχιστης διαθεσιμότητας» (όπως είναι η εξευγενισμένη ονομασία για τα ληγμένα τρόφιμα) – πλην όσων προσδιορίζονται ως ευαλλοίωτα, όπως το γάλα ,το γιαούρτι, το τυρί κ.λπ. με την προϋπόθεση ότι αυτά θα πωλούνται σαφώς διαχωρισμένα από τα άλλα τρόφιμα, και σε αυτά θα αναρτάται πινακίδα με κεφαλαία γράμματα με τη φράση «Τρόφιμα Περασμένης Διατηρησιμότητας». Η δε τιμή αυτών των προϊόντων θα κυμαίνεται από το 1/2 έως και το 1/3 της αρχικής τιμής.
Το κράτος λοιπόν θέλησε να εφαρμόσει έναν νόμο ο οποίος ίσχυε εδώ και χρόνια για να δώσει μια ανάσα στους ανθρώπους που το ίδιο ξεζουμίσει καθημερινά όλο και πιο πολύ. Γιατί όμως άραγε τώρα, και ποια συμφέροντα πραγματικά εξυπηρετούνται με αυτό τον νόμο;
Με το προσωπείο του «κράτους πρόνοιας» αυτή τη φορά έρχεται να πλασάρει έναν νόμο ως «σωτήριο» για το οικογενειακό εισόδημα, σε μια κοινωνία που μέρα με τη μέρα λιμοκτονεί. Όμως αυτό που πραγματικά ισχύει είναι πως αυτός ο νόμος είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα των μεγαλοβιομηχανιών. Οι τελευταίες, βλέποντας τον τζίρο τους να πέφτει (όπως είναι λογικό) τα τελευταία χρόνια, τώρα με την τιμή των προϊόντων τους (των ληγμένων φυσικά), έστω και στο 1/3 της αρχικής τιμής τους, θα εξασφαλίζουν καθαρό κέρδος. Έτσι με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια: και πλασάρουμε την «κοινωνική μας προσφορά», και ενισχύουμε το κεφάλαιο.
Τα τρόφιμα αυτά αποτελούν τα σκουπίδια των μεγαλοβιομηχανιών. Αν το κράτος ήθελε να βοηθήσει πραγματικά θα διέθετε αυτά τα προϊόντα δωρεάν. Μέχρι τώρα τα τρόφιμα αυτά κατέληγαν στους κάδους των super market, και συνάνθρωποί μας τα έπαιρναν από εκεί. Τώρα πια τοποθετούνται κάγκελα στους κάδους ή ρίχνονται χημικά, ώστε τίποτα να μην μπορεί να καταναλωθεί, και «τα προϊόντα ελάχιστης διατηρησιμότητας» μπαίνουν στα ράφια, ώστε να αγοραστούν κι αυτά.
Όσον αφορά την ποιότητα αυτών των τροφίμων αξίζει να σημειωθεί ότι την αποκλειστική ευθύνη για την καλή υγιεινή τους κατάσταση φέρει ο πωλητής, ενώ τα συγκεκριμένα δεν θα διατίθενται σε καταστήματα εστίασης (γιατί άραγε;). Δηλαδή τα τρόφιμα αυτά δεν θα ελέγχονται από κανέναν. Και εδώ επίσης αξίζει να σημειωθεί ότι ο ΕΦΕΤ (Ενιαίος Φορέας Ελέγχου Τροφίμων), εξέφρασε την αντίθεσή του με την πώληση τέτοιων προϊόντων. Το ίδιο έκανε και η ένωση καταναλωτών, η οποία έθεσε σε σχετική της ανακοίνωση το εύλογο ερώτημα: Από τη μια προτρέπουν τους καταναλωτές να καταγγέλλουν τα ληγμένα προϊόντα, και από την άλλη έρχεται το Υπουργείο Ανάπτυξης να επιτρέψει την πώληση αυτών των προϊόντων; Και αν κανείς αναλογιστεί και την κουλτούρα του νεοέλληνα, και πώς με μεγάλη ευκολία κάποιοι θα αρπάξουν την ευκαιρία να διαθέσουν στην αγορά προϊόντα που υπό άλλες συνθήκες δεν θα ήταν τόσο εύκολο, καταλαβαίνει και την ποιότητα αυτών των τροφίμων.
Και για να το πάμε λίγο πιο πέρα ας δούμε την ηθική-αξιακή διάσταση του θέματος. Σε μια κοινωνία που ο διαχωρισμός πλούσιων και φτωχών έχει οξυνθεί όσο ποτέ, με τους δεύτερους να έχουν αυξηθεί δραματικά, έρχεται και ένας νέος διαχωρισμός των φτωχών από τους φτωχότερους.
Το να αγοράζεις πλέον τρόφιμα μη ληγμένα γίνεται πολυτέλεια. Άραγε πώς θα νιώθει μια μητέρα που από εδώ και στο εξής θα αναγκάζεται να αγοράζει ληγμένα τρόφιμα για τα παιδιά της, για να εξοικονομήσει χρήματα (τα οποία φυσικά θα τα δώσει σε φόρους, χαράτσια, πετρέλαια, δίδακτρα φροντιστηρίων κ.λπ.), μήπως μπορέσει και αντεπεξέλθει στις ανάγκες της οικογένειάς της;
Αντί λοιπόν να πέσουν οι τιμές στα προϊόντα γενικά, ερχόμαστε σε ένα ψευτοδίλημμα που μας θέτει το «κοινωνικό μας κράτος» : Ή η υγεία μας ή η τσέπη μας. Ή η αξιοπρέπειά μας ή η πείνα.
Η τροφή πέρα από ανάγκη είναι και δικαίωμα. Από τη στιγμή που το κράτος μέρα με τη μέρα μάς στερεί αυτό το δικαίωμα, δύο λύσεις μένουν. Ή παθητικά θα παίρνουμε τα ξεροκόμματα που μας πετάει σαν «καλός Σαμαρείτης», ή θα βάλουμε φρένο στις προθέσεις του. Καιρός να βάλουμε στο λεξιλόγιό μας λέξεις όπως απαλλοτρίωση και οικονομικός αποκλεισμός. Κανένας δεν πρέπει να αγοράζει τέτοιου είδους προϊόντα, κανένας δεν πρέπει να αγοράζει οτιδήποτε από τα super market που θα εφαρμόσουν αυτό το μέτρο, και από τη στιγμή που είναι κοροϊδία και αδύνατο να αγοράζονται τα κανονικά προϊόντα, μιας που οι τιμές είναι στα ύψη ,να απαλλοτριώνονται.
Υ.Γ.: Και για τους νομοταγείς συνανθρώπους μας: Μην ανησυχείτε θα τους τα δώσετε πίσω με χίλιους δύο τρόπους, χειμώνας έρχεται (και νέα μέτρα)…
Βαντάνα
