Τον Απρίλιο του 2012, ξέσπασε ένα σύγχρονο κυνήγι μαγισσών με τη δημόσια διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών μέσω της δημοσίευσης των φωτογραφιών και της δημοσιοποίησης των απόρρητων ιατρικών στοιχείων τους. Μια πράξη εμπέδωσης και επαναχάραξης του τρόπου διαχείρισης της ζωής και των σωμάτων, του ελέγχου και της διασποράς του φόβου από την πλευρά του κράτους και των φορέων του.
Το Νοέμβριο του 2014, μία από αυτές τις κοπέλες αυτοκτόνησε.
Οι γυναίκες αυτές διασύρθηκαν. Πέρα από την απαξία και τις προσβλητικές συμπεριφορές, καταδικάστηκαν στην πυρά με παραδειγματική τιμωρία τον δια βίου στιγματισμό, την περιθωριοποίηση, και την αναγκαστική απώλεια οποιασδήποτε ιδιωτικότητας. «Ένας μόνιμος θάνατος, που γλιστράει μέσα στη ζωή, τη ροκανίζει συνεχώς, την περιορίζει και την εξασθενεί.»
Το Νοέμβριο του 2014, μία από αυτές τις κοπέλες δολοφονήθηκε.
Από το ολοκληρωτικό κράτος. Από μισάνθρωπους υπαλληλίσκους σαν τον Λοβέρδο και τον Γεωργιάδη. Από τους “μάτσο” σιχαμένους πορνοπελάτες που πλήρωναν για να κάνουν σεξ χωρίς προφυλακτικό και παρουσιάστηκαν σαν παραπλανημένα θύματα που έχρηζαν προστασίας. Από τον κρετινισμό και την υποκρισία μιας κοινωνίας που αναμασά την ανικανότητα και την παθητικότητά της για να τη φτύσει κατάμουτρα στους πιο αδύναμους, στους πιο εξαθλιωμένους.
Είναι η νεοφιλελεύθερη βιοπολιτική που κάνει ασκήσεις εξουσίας πάνω σε σώματα που η κοινωνική και φυσική θανάτωσή τους δεν κοστίζει τίποτα.
Η Κατερίνα, όντας γυναίκα, τοξικοεξαρτημένη και οροθετική, τοποθετήθηκε στο κατώτατο σκαλοπάτι στην κλίμακα της κοινωνικής ανισότητας. Το φύλο, το περιθώριο στο οποίο είχε εξωθηθεί, η παραβατικότητα, η ασθένειά της, την ανέδειξαν σε τέλεια “παράπλευρη απώλεια”, για τη βάναυση μονιμοποίηση μιας “έκτακτης” κανονικότητας. Μιας κανονικότητας, που είναι ζήτημα “νόμου και τάξης”. Ένα πεδίο νομιμοποίησης του λόγου και της πολιτικής της “ασφάλειας”, ενάντια σε σώματα που κατασκευάζονται και παρουσιάζονται ως επικίνδυνα και απειλητικά. Μετανάστες, εκδιδόμενες, τοξικοεξαρτημένοι, φτωχοί, ομοφιλόφιλοι/ες, καθετί που παρεκκλίνει από τα κυρίαρχα πρότυπα, εμφανίζεται ως το μιαρό σώμα που θα μολύνει την φυλετική καθαρότητα, την εθνική συγκρότηση.
Από τις αυτοκτονίες οροθετικών, τοξικοεξαρτημένων γυναικών, μέχρι τα βασανιστήρια των κολπικών ελέγχων (και όχι μόνο) στις γυναικείες φυλακές…
Από τις «αυτοκτονίες» κρατουμένων στα κελιά της δημοκρατίας μέχρι τα βασανιστήρια των μεταναστών στα κρατητήρια των γειτονικών τμημάτων…
Εμείς βλέπουμε μια νοητή γραμμή που συνδέει τις καταπιεσμένες και τους καταπιεσμένους ενάντια στους από πάνω.
Κείμενο που συνόδευε τις παρεμβάσεις με stensil και αφίσες στο Ίλιον και στους Αγίους Αναργύρους από τον Θερσίτη, χώρο ραδιουργίας και ανατροπής : thersitis.espiv.net
