«Κυρίοι της ΕΚΤ, εσείς είσαστε οι πραγματικοί ταραξίες, εσείς δεν πυρπολείτε αυτοκίνητα, εσείς πυρπολείτε τον κόσμο όλο».
~Naomi Klein
Το Πρωινό της 18 Μαρτίου ήταν σίγουρα κάτι το ξεχωριστό για την μητρόπολη του κεφαλαίου στο κέντρο της ευρωπαϊκής αυτοκρατορίας. Καμένα περιπολικά, βαδαλισμένα αστυνομικά τμήματα και τράπεζες, Πύρινα οδοφράγματα, μπλοκαρισμένες διασταυρώσεις, καπνοί πάνω από τους ουρανοξύστες συνθέτουν το σκηνικό που διαμόρφωσαν οι σύντροφοι-ες από την Γερμανία και άλλες χώρες της Ευρώπης στα πλαίσια του φετινού
Η τέταρτη κατά σειρά κινητοποίηση ενάντια στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας έγινε με αφορμή τα εγκαίνια του νέου φαραωνικού κτηρίου της, Πέρα από το BLOCKUPY , ένας συνασπισμός αριστερών οργανώσεων, κάλεσμα για συμμετοχή είχε γίνει και από πιο ριζοσπαστικούς σχηματισμούς αντιεξουσιαστικών και αναρχικών δικτύων με την ονομασία DESTROIKA, το κάλεσμα της οποίας είχαμε δημοσιεύσει στο προηγούμενο φύλλο.
Η αστυνομία είχε παρατάξει 10.000 ΜΑΤ, ελικόπτερα και πάνω από 20 αύρες και παρόλα αυτά απέτυχε να θέση υπό έλεγχο την κατάσταση και την πληθώρα των δράσεων, που έφτασαν μέχρι και έξω από την πόρτα της ΕΚΤ εγκαινιάζοντας τις με μπογιές και πέτρες. Η αποτυχία των μηχανισμών καταστολής απέναντι στις 20.000 διαδηλωτές ήταν πρωτοφανές για τα γερμανικά δεδομένα, και αποτέλεσμα της στρατηγικής τον αποκεντρωμένων δράσεων. Από τις 350 προσαγωγές οι 20 μετατράπηκαν σε συλλήψεις, προφυλακισμένος παραμένει ακόμη ένας Ιταλός σύντροφος, ο Federico Annibale που κατηγορείτε για φθορές και πρόκληση σωματικών βλαβών.
Η δυναμική που εκφράστηκε στους δρόμους της Φρανκφούρτης είναι η απάντηση των συντρόφων-ισσών μας στους μηχανισμούς που μας καταπιέζουν και μας καταστρέφουν. Η δράση τους στην καρδιά του κτήνους είναι ένα σινιάλο συνενοχής και αλληλεγγύης, η δράση τους ήταν απόλυτα στοχευμένη και ξεκάθαρη, αυτό που μένει είναι οι αγώνες μας να συνδεθούν, η αλληλεγγύη να μην μένει στο επίπεδο του βερμπαλισμού αλλά να αποκτά μορφή μέσα από πράξεις, οι αγώνες στην Γερμανία, στην Ιταλία, την Ελλάδα, την Ισπανία δεν είναι ξεκομμένοι μεταξύ τους, είναι κοινοί, σε αυτό όλοι-ες θα συμφωνήσουν θεωρητικά, πρακτικά μέχρι σήμερα αυτό δεν το βλέπουμε να γίνεται στην Ελλάδα, όπου η αλληλεγγύη από το εξωτερικό είναι κάτι που συνεχώς γινόμαστε αποδέκτης, αλλά πολύ σπάνια το προσφέρουμε, αυτό πρέπει να αλλάξει.
Άμεση απελευθέρωση του Federico
Αλληλεγγύη σε όσους-ες διώκονται
Carpe Diem
