Στις 14 Γενάρη συλλαμβάνεται η αναρχική συντρόφισσα Φαίη Μάγιερ. Κουκουλοφόροι μπάτσοι την απαγάγουν και την οδηγούν στα γραφεία της αντιτρομοκρατικής, ενώ ακολουθεί μια συντονισμένη –από μπάτσους και μμε– προσπάθεια δημιουργίας ενός «τρομοκρατικού» προφίλ, που βαπτίζει τη μητέρα της μέλος της αντάρτικης οργάνωσης RAF, και «σκοτώνει» τον πατέρα της σε ανταλλαγή πυροβολισμών με μπάτσους. Ένα ακόμα σενάριο φαντασίας και δημοσιογραφικής αλητείας, απ’ αυτα που στήνονται για να προφυλακίσουν αγωνιστές.
Η Φαίη βρίσκεται στη φυλακή με μοναδική αιτιολόγηση τις φιλικές-συντροφικές της σχέσεις και το γεγονός ότι είχε σπίτι της δημοσιευμένα κείμενα φυλακισμένων συντρόφων, τους οποίους σύμφωνα με τη δικαστική εξουσία τόλμησε να αποκαλέσει πολιτικούς κρατούμενους και όχι τρομοκράτες. Παρ’ όλο το επικοινωνιακό φιάσκο με το δήθεν τρομοκρατικό οικογενειακό παρελθόν της, οι δικαστικές αρχές έρχονται να «σώσουν» τη χαμένη και γελοιοποιημένη «τιμή» της αντιτρομοκρατικής, και θέλοντας να επιβεβαιώσουν τους διωκτικούς μηχανισμούς προφυλακίζουν εκδικητικά και προκλητικά τη Μάγιερ με το σκεπτικό ότι: πρώτον, είναι αναρχική, δεύτερον, διατηρεί φιλικές σχέσεις με αναρχικούς, και τρίτον συμμετέχει σε κινήσεις αλληλεγγύης, και χαρακτηρίζει τους αναρχικούς φυλακισμένους πολιτικούς κρατούμενους. Η Φαίη αφέθηκε τελικά ελεύθερη στις 3 Μάρτη με την επιβολή των περιοριστικών όρων της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα και της υποχρέωσης εμφάνισής της ανά τακτά διαστήματα σε αστυνομικό τμήμα.
Ακολουθεί η συνέντευξή της στην εφημερίδα δρόμου Άπατρις.
Άπατρις: Οι δικαστικές αρχές αποφάσισαν την προφυλάκισή σου βάσει ενός σκεπτικού, το οποίο επιχειρεί μεταξύ άλλων να ποινικοποιήσει το πολιτικό φρόνημα και τις διαπροσωπικές σχέσεις. Μπορείς να μας περιγράψεις τη στάση της ανακριτικής αρχής;
Fee Marie Meyer: Από την αρχή, και μόλις οι αντιτρομοκρατική με μετέφερε στη ΓΑΔΑ , μετά από την αρπαγή μου, η στάση τόσο της αστυνομικής όσο και της δικαστικής αρχής ήταν συγκεκριμένη. Κατά την ανάκρισή μου, μού έδειξαν φωτογραφία όπου βρισκόμουν με τον φίλο και σύντροφο Χρήστο Πολίτη. Αυτό ήταν και το πιο σημαντικό τους «στοιχείο», αφού μόλις τους αποκρίθηκα ότι, ναι τον γνωρίζω, και ναι, είναι άλλος ένας σύντροφος που χωρίς κανένα στοιχείο έχετε φυλακίσει, ξεκίνησαν τη «διαδικασία»… σωματική έρευνα, γδύσιμο, φωτογραφίες που απέσπασαν χωρίς τη συγκατάθεσή μου, αφαίρεση τμημάτων ρουχισμού για τη λήψη DNA. Στο ίδιο μήκος κύματος και η εισαγγελέας. Οι μόνες ερωτήσεις που μου έκανε αφορούσαν την αλληλογραφία μου με πολιτικούς κρατούμενους και τα έντυπα που διέθετα στο σπίτι μου. Εντύπωση προκάλεσε το ότι ήταν και εκείνη πλήρως ενημερωμένη για τη φιλική μου σχέση με τον Χρήστο, δίχως εγώ να της έχω αναφέρει κάτι σχετικό… Δεν έλειψαν οι ερωτήσεις φρονηματικού τύπου, όπως το ποια είναι η άποψή μου για τη βία. Βέβαια, δεν τους ενδιέφερε να μάθουν τη γνώμη μου για τη βία της εξουσίας…
Α: Η υπόθεσή σου πέρασε διάφορες φάσεις. Τι άλλαξε κατά τη γνώμη σου και για ποιον λόγο σε ό,τι αφορά την πρώτη απόφαση του ανακριτή να μην προφυλακιστείς; Τι μεσολάβησε ώστε τελικά να σε προφυλακίσουν και λίγο αργότερα να σε αφήσουν πάλι ελεύθερη;
F.M.M.: Πιστεύω ότι η απόφαση για την προφυλάκισή μου είχε ληφθεί εκ των προτέρων. Εκτός των άλλων ήταν και θέμα κύρους για την ΕΛΑΣ, μετά από όλα τα ψέματα που είπαν για την οικογένειά μου. Έπρεπε να δείξουν πως, ναι μεν κάναμε λάθος όσον αφορά την οικογένειά της, αλλά έχουμε λόγο που την πιάσαμε, λόγο για να την στείλουμε φυλακή… απλά κάποια στιγμή το ανέκδοτο παραπήγε. Θεωρώ ότι στην αποφυλάκισή μου σημαντικό ρόλο έπαιξε η αλληλεγγύη προς το πρόσωπό μου, καθώς τους τρομάζει ένα δυνατό αναρχικό-επαναστατικό κίνημα, ενωμένο και αποφασισμένο να πράξει.
Α: Τα ΜΜΕ δημιούργησαν ένα εξόφθαλμα στημένο κλίμα εναντίον σου, έφτασαν μάλιστα στο σημείο να δημοσιοποιήσουν ευφάνταστες ιστορίες σχετικά με συγγενικά σου πρόσωπα. Πες μας λίγα λόγια για τον ρόλο που έπαιξαν στην υπόθεσή σου.
F.M.M.: Η γκάφα της αντιτρομοκρατικής σε σχέση με τους γονείς μου έγινε αρχικά η αφορμή για να δημοσιοποιηθεί η υπόθεσή μου. Έτσι έγινε ευρέως γνωστός ο τρόπος με τον οποίον εδώ και αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, από την «υπόθεση» του Χαλανδρίου και μετά, προφυλακίζονται οι αναρχικοί αγωνιστές. Από τη μια η εξουσία του σοσιαλιστικού ΠΑΣΟΚ στηρίζεται σε μια οργουελικά διαστρεβλωμένη ρητορική, που προσπαθεί να καταστήσει πραγματικότητα την απόλυτη κοινωνική συναίνεση, την ησυχία, την τάξη και την ασφάλεια. Από την άλλη, η καταστολή σε πραγματικό πεδίο εντείνεται, ποινικοποιεί τον ανατρεπτικό λόγο, προετοιμάζει με νομοθετικά τερατουργήματα, όπως οι νέες διατάξεις του τρομονόμου, την πλήρη και καθολική επιβολή της. Στο πλαίσιο αυτό, και σε σχέση με την δυσαρέσκεια που υπάρχει κοινωνικά, θεωρώ πως στην υπόθεσή μου υπήρξε σύγκρουση των δύο αυτών εξουσιαστικών τακτικών. Έπρεπε να φανούν δημοκράτες, οπότε να μην με προφυλακίσουν αρχικά, αλλά από την άλλη δεν ήταν δυνατόν να μην τιμωρηθώ, αφού βρέθηκα με ανθρώπους καταζητούμενους. Έτσι προσπαθούν να σπείρουν τον φόβο, να παραδειγματίσουν και να απομονώσουν ταυτόχρονα.
Α: Πες μας λίγα λόγια για το πέρασμά σου από τις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού.
F.M.M.: Οι γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού αποτελούν άλλο ένα κολαστήριο, μια αποθήκη ψυχών από τις πάμπολλες που υπάρχουν στην ελληνική επικράτεια. Εκεί κρατούνται περίπου 200 γυναίκες, σε ένα κτήριο ετοιμόρροπο, με την υγρασία να εισχωρεί παντού, και τον σοβά να πέφτει από τα ταβάνια. Στο λίγο διάστημα που ήμουν, συνειδητοποίησα για πρώτη φορά στα αλήθεια πόσο ταξικό είναι το ζήτημα της φυλακής. Οι περισσότερες γυναίκες είναι φτωχές, μετανάστριες, πολλές αγράμματες που δεν έχουν μάθει να διεκδικούν και να παλεύουν. Τα ψυχοφάρμακα είναι το μόνο που υπάρχει σε αφθονία, πρωί-μεσημέρι-βράδυ ακούγεται από τα μεγάφωνα η φωνή που καλεί τις γυναίκες να τα πάρουν, να μετατρέψουν τους εαυτούς τους σε νεκροζώντανες υπάρξεις…και οι περισσότερες πηγαίνουν. Πολλές δεν γνωρίζουν καν τις κατηγορίες που τους αποδίδονται, πολλές δεν έχουν χρήματα για τσιγάρα, τηλεκάρτες, τρόφιμα, δικηγόρο. Στον Κορυδαλλό δεν υπάρχει τίποτα για αυτές τις γυναίκες, κανένα πρόγραμμα που να μαθαίνουν κάτι, τίποτα απολύτως.
Α: Ποια η διάσταση της αλληλεγγύης μέσα στις φυλακές. Ποιες οι σχέσεις ανάμεσα στους κρατούμενους, πολιτικούς και ποινικούς;
F.M.M.: Απέναντι στις «πολιτικές» υπήρχε σεβασμός και περιέργεια. Στην πτέρυγα που με έβαλαν βρισκόταν ήδη η συντρόφισσα Στέλλα Αντωνίου, η οποία με την αλληλέγγυα στάση της και τις διεκδικήσεις είχε κερδίσει την εκτίμηση των υπόλοιπων γυναικών. Η σχέση αυτή είναι δύσκολη, καθώς πολλές γυναίκες έχουν μάθει να επιβιώνουν με σκυμμένο κεφάλι και ποντάροντας στην λύπηση, ενώ άλλες με τον τσαμπουκά. Υπάρχουν και κάποιες που υψώνουν ανάστημα, παλεύουν, αποτελούν φωτεινό παράδειγμα. Είναι δύσκολη η αλληλεγγύη με αυτά τα δεδομένα, αλλά όχι ακατόρθωτη. Πραγματικά η φυλακή αποτελεί μικρογραφία της κοινωνίας, αλλά καθώς το πεδίο είναι πιο μικρό, περιορισμένο, υπάρχει πολύ μεγαλύτερη αλληλεπίδραση ανάμεσα στα άτομα. Πολλές γυναίκες μάς έλεγαν ότι θεωρούν τους εαυτούς τους αναρχικές, αναγνωρίζοντας αυτή τη στάση, μας έλεγαν για τις πορείες που έφτασαν έξω από τις φυλακές, τα συνθήματα…
Α: Για την υπόθεσή σου αναπτύχθηκε ένα σχετικά μεγάλο κίνημα αλληλεγγύης. Πώς φτάνουν αυτά τα κύματα αλληλεγγύης μέσα στη φυλακή και ποια η σημασία τους για τις/τους έγκλειστους;
F.M.M.: Με την ερώτηση αυτή, σύντροφοι, επικεντρώνετε την ουσία του εγκλεισμού για τους πολιτικούς κρατούμενους. Ως αγωνιστές που επιλέγουμε στη ζωή μας την ενασχόληση με τα «κοινά», το μεγαλύτερο πλήγμα είναι η στέρηση της πολιτικής διαδικασίας. Οι πληροφορίες φτάνουν με το σταγονόμετρο, εύκολα κανείς μπορεί να χάσει την αίσθηση του τι συμβαίνει «έξω», να αποκτήσει ψευδή εντύπωση από τα μ.μ.ε. και άλλα καθεστωτικά μέσα. Η αλληλογραφία είναι το πιο σημαντικό μέσο για να φτάσουν αναλλοίωτες οι πληροφορίες, οι καταστάσεις. Θεωρώ ότι πλέον είναι σημαντική η επικοινωνία και μέσω των συνελεύσεών μας με τους αναρχικούς κρατούμενους, ώστε να μπορούν να παραμένουν μέρος των διαδικασιών μας, ώστε να μην απομονώνονται. Προσωπικά, καθώς λάμβανα πολλά γράμματα από γνωστούς και άγνωστους συντρόφους ήμουν πολύ τυχερή.
Α: Τι είναι αυτό που θεωρείς ότι αξίζει περισσότερο να μοιραστείς δημόσια σε σχέση με την υπόθεσή σου;
F.M.M.: Ως παρακαταθήκη από την υπόθεσή μου, θεωρώ πως υπάρχουν πράγματα που πρέπει να γίνουν πια δεδομένα για τον κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο. Αυτή τη στιγμή στον ελλαδικό χώρο υπάρχει πόλωση μεγάλη. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια νέα, πιο έξυπνη δικτατορία, που τίποτα δεν έχει να ζηλέψει από τις παλιότερες. Όλοι οι πολιτικοί κρατούμενοι είναι αιχμάλωτοι αυτού του πολέμου, του κοινωνικο-ταξικού πολέμου που διεξάγει η εξουσία. Πρέπει η αλληλεγγύη να είναι καθολική, να μην διαχωρίζει τους συντρόφους, να εμπεριέχει όλα τα αντιστεκόμενα κομμάτια της κοινωνίας. Βρισκόμαστε σε μια καμπή της ιστορίας και έχει έρθει η ώρα για τον καθένα και την καθεμία να διαλέξει στρατόπεδο, να αποφασίσει, να υπερασπιστεί τα πιστεύω της αναρχίας. Κάτι ακόμα… δεν είναι τόσο τρομαχτικοί όσο θέλουν να δείχνουν, υπάκουα στρατιωτάκια που μεγάλωσαν με το πρότυπο του miami vice, γελοία ανθρωπάρια χωρίς κρίση είναι. Δεν θα καταφέρουν ποτέ να μας νικήσουν, ποτέ όσο υπάρχει έστω κι ένας άνθρωπος ακόμη να αγωνίζεται!
Λευτεριά στους αναρχικούς κρατούμενους, λευτεριά σε όλους τους φυλακισμένους της νέας χούντας, αλληλεγγύη σε όσους αγωνίζονται!
Ευχαριστώ, σύντροφοι!
