Σε εποχές σαν τη σημερινή, που η καταστολή όλο και εντείνεται, με φυσικές αλλά και ηλεκτρονικές παρακολουθήσεις, με όλο και περισσότερες ομάδες μπάτσων στους δρόμους να προκαλούν τρόμο σε όποιον αντιστέκεται, οφείλουμε σαν δρώντα υποκείμενα να ανταλλάσσουμε πρακτικές και εμπειρίες, ώστε να μπορούμε να συνεχίσουμε να πράττουμε υπό αυτές τις συνθήκες. Φυσικά, τα όσα γράφονται παρακάτω δεν είναι ούτε η απόλυτη αλήθεια αλλά ούτε και λειτουργούν πάντα, καθώς καθένα από μας λειτουργεί με διαφορετική ψυχοσύνθεση, αντιδρά και συμπεριφέρεται διαφορετικά, όπως αντίστοιχα λειτουργούν και οι διωκτικοί μηχανισμοί απέναντι του. Κάποιες βασικές ιδιότητες που θα πρέπει να αναπτύξουμε είναι σίγουρα η παρατηρητικότητα, η αναγνώριση ήχων της πόλης, πχ σειρήνες, ήχοι μηχανών-αυτοκινήτων, κρότων, χαμηλού επιπέδου διαρρηκτικές ικανότητες(άνοιγμα εισόδων πολυκατοικιών με ταυτότητα) και κυριότερα η ψυχραιμία μας στην αντιμετώπιση τους.
Εποχούμενες ομάδες
Ως τέτοιες ορίζουμε όλες τις ομάδες των μπάτσων που κυκλοφορούν στις γειτονιές μας και είναι ευδιάκριτοι, φορούν στολή, καβαλάνε μηχανή. Είναι γεγονός πως οι μπάτσοι όλοι μέρα κυκλοφορούν στο δρόμο, εκπαίδευση μπορεί να μην έχουν, καθώς οι περισσότεροι προσλαμβάνονται με φαστ-τρακ διαδικασίες, παρόλαυτα, αν κάτι μπορούν να αναγνωρίσουν, αυτό είναι περίεργες κινήσεις πολιτών, καθώς είναι και το μόνο πράγμα που κάνουν όλη μέρα. Παρότι για εμας είναι, σε γενικές γραμμές, άκακοι, και ένας έλεγχος απο αυτούς οφείλεται στην τυχαιότητα, καλό είναι να τους αποφεύγουμε, να χαρτογραφούμε τις κινήσεις τους και να συνεχίζουμε την πορεία μας. Οι αλλαγές πεζοδρομίων τελευταία στιγμή, ή οι αναστροφές στην πορεία μας απλά επειδή τους είδαμε, σίγουρα δεν θα βοηθήσουν. Συνέχισε ευθεία, κάνε ότι σηκώνεις το τηλέφωνο, δέσε τα κορδόνια σου, αλλά σίγουρα μην τους κοιτάξεις στα μάτια. Το eye contact με αυτούς ίσως να σε προδώσει και να είναι λόγος για ενδεχόμενο έλεγχο.Εαν η αποφυγή τους ειναι αδύνατη, μπορούμε να κερδίσουμε σε ψυχολογία κάνοντας εμείς το πρώτο βήμα. Μια χαζή ερώτηση σχετικά με ένα δρόμο, ένα μαγαζί, η νοσοκομείο-φαρμακείο προς αυτούς μας φέρνει σε πλεονεκτική θέση. Ο μπάτσος, εκείνη την ώρα, δεν θα νιώσει κάποια απειλή, ίσως να απολέσει και κάθε σκέψη που είχε για εμάς, θα μας απαντήσει νομίζοντας πως έκανε κάποιο λειτούργημα, και θα μας αφήσει να συνεχίσουμε. Πείτε καλημέρα και συνεχίστε το κινηματικό σας έργο…
Ασφαλίτες, λίτες και το κακό συναπάντημα
Έιναι ηλίου φαεινότερο πως η σημερινή κυβέρνηση, έχει βαλθεί να διαγράψει κάθε τι ριζοσπαστικό από το χάρτη, και ταυτόχρονα πληθώρα δημοσιευμάτων κάνει λόγο για παρακολουθήσεις αγωνιστών, είτε με τεχνολογικά μέσα είτε με φυσική παρουσία. Φυσικά και όλα αυτά δεν είναι καινούριες πρακτικές, έχουν στόχο καταρχήν να μας τρομοκρατήσουν και δευτερευόντος να μας οδηγήσουν στο να κάνουμε κάποιο λάθος η ακόμα και να δημιουργήσουν μια σκευωρία προκειμένου να μας προσάψουν κατηγορίες.
Πώς καταλαβαίνουμε οτι μας παρακολουθούν
Γενικά, είναι δεδομένο πως πρέπει να είμαστε αρκετά προσεκτικοί/ες για να καταλάβουμε οτι βρισκόμαστε υπό παρακολούθηση. Η καταγραφή πινακίδων απο ύποπτα οχήματα που μας ακολουθούν για ώρα ή που σταθμεύουν στη γειτονιά μας και το διπλοτσεκάρισμα αυτών κάθε επόμενη μέρα, ή καλύτερα σε κάθε επόμενη κίνηση που κάνουμε, είναι ένας καλός τρόπος για να το διαπιστώσουμε. Περίεργα αυτοκίνητα που σταθμεύουν στη γειτονιά μας για καιρό ενώ παλιότερα δεν υπήρχαν καλό είναι να τα παρατηρούμε και να τα αποφεύγουμε αν μένουν στάσιμα εκεί για καιρό, πιθανόν να υπάρχει μια κάμερα φυτεμένη σε αυτά. Καλό είναι, τα καθημερινά δρομολόγια που ακολουθούμε να έχουν την ίδια ρουτίνα, μερικές στάσεις στο ενδιάμεσο, για ένα καφέ, για τσιγάρα, ή οτιδήποτε μπορεί να φανταστούμε εκείνη την ώρα, βοηθούν ώστε να μπορέσουμε να διπλοτσεκάρουμε αν έχουμε κάποιο όχημα η άνθρωπο απο πίσω μας. Αν αυτό επιβεβαιωθεί, τα τεινά είναι δύο: ή προσπαθούμε να τους αποφύγουμε, κάτι το όποιο έχει φανεί πως τους πεισμώνει παραπάνω, ή θα συνεχίσουμε χωρίς να τους δώσουμε σημασία. Προφανώς η δεύτερη επιλογή δεν μπορεί να συμβεί όταν έχουμε κάποιο ραντεβού, για το οποίο δεν θα θέλαμε να έχει γνώση η ασφάλεια. Αν, για οποιοδήποτε λόγο, πιστεύουμε πως δεν τους έχουμε χάσει, δεν πηγαίνουμε στο ραντεβού μας. Θα αναρωτηθεί κανείς, γιατί να τους αφήσουμε να μας ακολουθήσουν; Ένας καλός σύντροφος είχε πει κάποτε, οι ασφαλίτες είναι σαν τα άγρια ζώα: οσμίζονται το φόβο σου και το πάθος σου για να τους αποφύγεις, αν δεν έχεις κάτι να κρύψεις εκείνη την περίοδο, καλό είναι να μην τους δώσεις σημασία. Το αποτέλεσμα αυτής της κίνησης είναι μια θετική αναφορά προς τους ανώτερους τους, πως το άτομο το οποίο παρακολουθούν συνεχίζει τη ζωή του κανονικά, πως πιθανόν δεν τους έχει πάρει χαμπάρι, άρα και δεν έχει κάτι να κρύψει από αυτούς. Και όντως, αυτή η συμβουλή έχει λειτουργήσει περισσότερες από μια φορές σε προσωπικό επίπεδο.
Την περίοδο που θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές ο σύντροφος Χρήστος Πολίτης θα λείπει από κοντά μας σχεδόν τρία χρόνια, έφυγε αναπάντεχα από τη ζωή στις 18/03/18. Αυτά τα λίγα αφιερώνονται στο Χρήστο ο οποίος τόσο πολύ με είχε βοηθήσει με τέτοιου είδους ζητήματα στην αρχή της κινηματικής μου ενασχόλησης.
Και όπως είχε πεί,
«Υπομονή, δύναμη, πίστη στην υπόθεση.
Έχουμε το δίκιο. Τέλος».
ζαρτέν
