Η έμφυλη βία δεν είναι απλά γεγονός. Είναι η διαρκώς επιβαλλόμενη κανονικότητα της πατριαρχικής ασφυξίας. Καθημερινές γυναικοκτονίες, αμέτρητοι βιασμοί και κακοποιήσεις, προσβλητικά και ειρωνικά σχόλια, αμφισβήτηση και τραμπουκισμός. Κι όταν αυτά λάουν το θείο χρίσμα του πολιτισμένου σκοταδισμού που εκπροσωπεί η εκκλησία, η ασυμβίβαστη οργή παίρνει σάρκα και οστά, βγαίνει στους δρόμους και αποζητά τον λόγο. Η επαναστατική βία αποδίδει ευθύνες.
Στις 21/01 ακόμη ένα κομμάτι συμπληρώνει το παζλ της πολιτισμικής σήψης που κυριαρχεί στον κοινωνικό και πολιτικό βίο. 37χρονος ιερέας παιδοβιαστής κατηγορείται για συστηματική ασέλγεια σε βάρος 11χρονου κοριτσιού που παρακολουθούσε το κατηχητικό της θρησκευτικής αγέλης μαστροπών στα Πατήσια. Θλίψη, αηδία, οργή, μα πάνω από όλα ευθύνη. Ευθύνη να μην θαφτεί ακόμα ένα περιστατικό από τόσα και τόσα αποκρουστικά γεγονότα που συνθέτουν τη δυσωδία της ιερής μαφίας. Ευθύνη να μην μείνει τίποτα αναπάντητο. Και η ευθύνη, αν δεν μετουσιώνεται σε πράξη, χάνεται στη δίνη μεταξύ αποδοχής και παραίτησης.
Πραγματοποίησα την εμπρηστική επίθεση στο Ίδρυμα Εθνικού και Θρησκευτικού Προβληματισμού γιατί η άρνηση της αποδοχής οπλίζει την κατάφαση της δικαιοπραξίας. Γιατί δεν περιμένω δικαιοσύνη που συγκαλύπτουν συστηματικά την κανονικοποίηση της έμφυλης βίας και του θανάτου, ζητώντας εξηγήσεις και απολογίες από μας. Πραγματοποίησα μια πολιτική παρέμβαση υψηλού συμβολισμού σε έναν φορέα της ιερής μαφίας, στέλνοντας ένα και μόνο ξεκάθαρο μήνυμα: Στους νόμους της υποταγής η επαναστατική δικαιοσύνη είναι μονόδρομος.
Η συγκροτημένη αιχμαλωσία μας δεν δείχνει τίποτα παραπάνω από την πόλωση που τροφοδοτεί δύο κόσμους σε διαρκή ρήξη και σύγκρουση. Αναλαμβάνω με περηφάνια την ευθύνη που μου αναλογεί, με ψηλά το κεφάλι και ένα χαμόγελο στο πρόσωπό μου, ακόμα κι αν αυτό κοστίζει την απώλεια της ατομικής μου ελευθερίας, ακόμα κι αν σημαίνει την έναρξη ενός νέου κυνηγιού μαγισσών, κι αυτό γιατί οι δικές μου ευθύνες βαραίνουν όσο τα βουνά.
Με τα σώματά μας αιχμάλωτα σε τοίχους, κάγκελα και αλυσίδες, μα τις καρδιές μας παντοτινά ελεύθερες, συνεχίζουμε τον αγώνα μας για ισότητα, δικαιοσύνη και αυτοδιάθεση.
Την απόλυτη στήριξη, αγάπη και αλληλεγγύη μου στους δύο διωκόμενους, Γεωργία Βούλγαρη και Παναγιώτη Καλαϊτζή. Την αμέριστη εκτίμησή μου στις εκατοντάδες καρδιές που χτυπούν στο πλευρό μας, και μια υπόσχεση πως δεν θα λυγίσουμε ούτε στιγμή. Έχουμε πόλεμο.
ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΕΡΗ ΜΑΦΙΑ
ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ
Θάνος Χατζηαγγέλου
Αναρχικός αιχμάλωτος, ΓΑΔΘ, 12/02/2022
