Στις 27 Δεκεμβρίου 2010 η κυβέρνηση της Βολιβίας έδωσε στη δημοσιότητα ένα διάταγμα, με βάση το οποίο καταργείτο η κρατική επιδότηση στα καύσιμα, και συνεπώς αυξανόταν η επίσημη τιμή της βενζίνης από 57-73%, και η επίσημη τιμή του πετρελαίου κατά 83%. Παράλληλα με την ανακοίνωση της αύξησης των τιμών των καυσίμων, ανακοινώθηκε ότι η αύξηση των υπηρεσιών μεταφορών θα κυμαινόταν από 20% ως 23%, και αυτή των τροφίμων από 15% ως 18%. Τα καταστήματα πώλησης τεσσάρων βασικών προϊόντων διατροφής (ρύζι, αλεύρι, ζάχαρη, λάδι) της κρατικής Επιχείρησης Στήριξης της Παραγωγής Τροφίμων αύξησαν τις τιμές τους κατά 15%. Ο κόσμος έκανε ουρές για να πάρει ένα κουπόνι με το οποίο θα αγόραζε μια στοιχειώδη ποσότητα τροφίμων την επόμενη ημέρα. Για τα λεωφορεία και τα ταξί η αύξηση έφτασε τις επόμενες μέρες το 100%. Μέσα στο 2010 η μέση αύξηση της τιμής των βασικών ειδών διατροφής ξεπέρασε κατά πολύ αυτά τα ποσοστά, γεγονός που η κυβέρνηση είχε αποδώσει στην κλιματική αλλαγή στον πλανήτη. Στη Βολιβία ο κατώτερος μισθός δεν φτάνει τα 100$, ενώ με αυτές τις ανατιμήσεις η βενζίνη έφτασε να πωλείται κάτι λιγότερο από 1$. Το μέτρο της ανατίμησης είχε προταθεί αρκετές φορές στο παρελθόν στις διάφορες κυβερνήσεις της Βολιβίας από το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα. Οι πρώτες απεργίες εξαγγέλθηκαν την ίδια κιόλας ημέρα, από τους εργαζόμενους στα μέσα μαζικής μεταφοράς, τους δασκάλους, τους εργάτες στα εργοστάσια και τους εργαζόμενους στον τομέα της Υγείας. Τις επόμενες ημέρες οι αντιδράσεις είχαν εξαπλωθεί κυριολεκτικά σε όλες τις πόλεις της Βολιβίας. Στην Κοτσαμπάμπα και στο Σούκρε οι άνεργοι βγήκαν στους δρόμους και συγκρούστηκαν με την αστυνομία. Στην πρωτεύουσα Λα Πας, καθώς και σε πολλές πόλεις γίνονταν καθημερινά κινητοποιήσεις, μπλοκαρίσματα αυτοκινητόδρομων, ανοίγματα διοδίων και διαμαρτυρίες. Έγιναν επιθέσεις με πέτρες στα κτίρια των πουλημένων εργατικών και αγροτικών συνδικάτων, καθώς και στο δημαρχείο της συνοικίας Ελ Άλτο. Στην πόλη Τιχουανάκου η αστυνομία επιτέθηκε με δακρυγόνα σε ειρηνική πορεία. Σε περιφερειακές πόλεις οι διαδηλώσεις είχαν μεγάλη συμμετοχή του ιθαγενούς πληθυσμού, κυρίως ανθρακωρύχων, γεωργών, καλλιεργητών κόκας και κτηνοτρόφων. Την παραμονή της πρωτοχρονιάς, στις 22:00 το βράδυ, οι μεγάλες κινητοποιήσεις που είχαν κορυφωθεί στις 30 Δεκεμβρίου, ανάγκασαν τον Μοράλες να πάρει πίσω το «Διάταγμα 748». Εάν δεν αποσυρόταν το διάταγμα, όλα τα συνδικάτα των ανθρακωρύχων, γεωργών, καλλιεργητών κόκας, εργαζομένων σε διάφορους τομείς του δημόσιου τομέα, άνεργοι και εξαθλιωμένοι ιθαγενείς πληθυσμοί ετοιμάζονταν να κάνουν μία μεγάλη συντονισμένη κάθοδο και κινητοποίηση διαρκείας στην πρωτεύουσα Λα Πας. Επίσης, στις τελευταίες διαδηλώσεις το σύνθημα που κυριαρχούσε ήταν η παραίτηση της κυβέρνησης. Η οργάνωση του κόσμου από τα κάτω και ο συντονισμός των δράσεων είχαν ως αποτέλεσμα την αναδίπλωση της κυβέρνησης και την απόσυρση του διατάγματος.
[Βoλιβία] Οι μαζικές κινητοποιήσεις ανάγκασαν την κυβέρνηση να πάρει πίσω τις αυξήσεις
