Παρέμβαση στο κέντρο πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος από τη Women’s collective 619
WoW! Our feminisms will not be funded by institutions*
Το ΚΠΙΣΝ (Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος) διοργανώνει το φεστιβάλ WOW «τη μεγαλύτερη διοργάνωση στον κόσμο για γυναίκες, θηλυκότητες και non-binary άτομα». Πόσο WOW!! Το Women Of the World μας περιλαμβάνει όλες και όλα! Είναι και πολύ fem! Την Κυριακή 6 Απρίλη, μαζί με συντρόφισσες, περάσαμε μια βόλτα και πετάξαμε τρικάκια ως μια ελάχιστη απάντηση στην ολοένα και εντεινόμενη κρατική και θεσμική αφομοίωση. Στα χίπστερ ιβέντς που μας σερβίρουν φεμινισμό, ξεπλένοντας τις βρώμικες δουλειές τους και θέλουν να παίρνουν και «WOW, Ευχαριστούμε!» ανταπόκριση από τον κόσμο, από εμάς πήραν βροχή από τρικάκια:
-φεμινισμός στο νιάρχος; …hipster events από γυναικοκτόνους εφοπλιστές
-what a wonderful world of feminist appropriation… our feminisms will not be funded by institutions
-καμία ειρήνη χωρίς την Παλαιστίνη …. σκατά στο εφοπλιστικό κεφάλαιο
-τάνκερ, πετρέλαια, μπίζνες, δουλειές, οι εφοπλιστές ξεπλένονται με φεμινιστικά events … σκατά στο εφοπλιστικό κεφάλαιο
-θέλουμε φεμινισμό από τα κάτω κι όχι να μας τον σερβίρουν οι εφοπλιστές στο πιάτο … καταναλώστε φεμινισμό απ’ τα ιδρύματα
-να ‘ναι καλά οι εφοπλιστές & τα ιδρύματα που με δήθεν φεμινισμό ξεπλένουν χρήματα … οι φεμινισμοί δεν ανήκουν στα ιδρύματα ανήκουν στα κινήματα
-καταναλώστε φεμινισμό απ’ τα ιδρύματα… πιο ξέπλυμα δε γίνεται!
women’s collective 619
*οι φεμινισμοί μας δεν θα χρηματοδοτούνται από ιδρύματα
[Σάββατο 03/05] Ομοτρανσφοβική επίθεση στον σταθμό «Αττική» του μετρό
Ακολουθεί αυτούσια η ανάρτηση του ατόμου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης:
«Δεν γράφω αυτό το κείμενο για να προκαλέσω λύπηση. Το γράφω γιατί δεν θέλω να φοβάμαι. Το γράφω γιατί δεν πρέπει να φοβόμαστε. Όλοι έχουμε δικαίωμα να υπάρχουμε, να αντιστεκόμαστε, να κυκλοφορούμε, να ζούμε ελεύθερα. Όσο περισσότεροι μιλάμε, τόσο λιγότεροι θα μένουν ατιμώρητοι.
Στις 3 Μαΐου 2025 γύρω στις 4 το απόγευμα, επιβιβάστηκα στον ηλεκτρικό από τον σταθμό «Κάτω Πατήσια», με προορισμό το κέντρο της Αθήνας. Κατέβηκα στη στάση «Αττική», για να αλλάξω γραμμή και να πάω στο μετρό. Ο συρμός είχε σταματήσει εκεί για περίπου 6 λεπτά.
Κατευθυνόμουν προς το μετρό, όταν πέρασα μπροστά από ένα βαγόνι με ανοιχτή πόρτα.
Μέσα κάθονταν τρία νεαρά άτομα, που κάπνιζαν ανενόχλητα μέσα στο βαγόνι. Καθώς περνούσα, άρχισαν να με κοιτούν έντονα και να λένε σχόλια με σαφές ρατσιστικό υπονοούμενο. Προσπάθησα να τους αγνοήσω, να μην δώσω σημασία.
Όμως, λίγο πριν κλείσουν οι πόρτες του συρμού, ένας από αυτούς μου πέταξε το τσιγάρο του. Εκεί γύρισα και του είπα: “τι πρόβλημα έχεις ρε μαλάκα;”.
Οι πόρτες έκλεισαν για ένα δύο δευτερόλεπτα και μετά ξανά άνοιξαν πιθανότατα επειδή ο οδηγός είδε την ένταση. Και τότε ξεκίνησε η επίθεση. Πετάχτηκαν έξω, με περικύκλωσαν και άρχισαν να με χτυπούν με γροθιές και κλωτσιές. Με βρίζανε με χτυπούσαν στο πρόσωπο, στο σώμα, ακόμα και στο κεφάλι. Ήταν βάναυσοι, επιθετικοί και αισθάνονταν πλήρως ανέγγιχτοι.
Όλα αυτά συνέβησαν μπροστά σε επιβάτες, μέσα σε έναν δημόσιο σταθμό, μέρα μεσημέρι. Κανείς δεν παρενέβη.
Το περιστατικό καταγγέλθηκε και έχει ήδη σχηματιστεί δικογραφία. Αλλά το να υπάρχει μια δικογραφία δεν σημαίνει ότι τελείωσε. Γιατί τέτοιες επιθέσεις δεν είναι μεμονωμένες. Δεν είναι εξαιρέσεις. Είναι η απόδειξη ότι κάποιοι νιώθουν ελεύθεροι να επιτεθούν με μίσος, χωρίς να φοβούνται τις συνέπειες.
Η σιωπή προστατεύει τους θύτες. Η φωνή μας, τους επόμενους πιθανούς στόχους.»
Για να μην ξεχάσουμε τον παιδοβιαστή Πέτρο Λεύκοβιτς και την ταξικότητα της δικαιοσύνης
Ο Πέτρος Λεύκοβιτς, επιχειρηματίας και υποψήφιος ευρωβουλευτής με την Νέα Δημοκρατία στα Ιωάννινα, βίαζε την κόρη του από όταν εκείνη ήταν 11 ετών. Η Έλενα Λεύκοβιτς είχε προσπαθήσει -όντας ακόμα ανήλικη- να επικοινωνήσει αρχικά στη μητέρα και τη γιαγιά της την επί σειρά ετών κακοποίηση της, χωρίς όμως αυτό να φέρει αντίκρυσμα. Όταν ενηλικιώθηκε, κατήγγειλε τον πατέρα της σε αστυνομικό τμήμα. Ενώ όμως οι νομικές διαδικασίες ξεκίνησαν, η τραυματική εμπειρία συνεχίστηκε: από τους μπάτσους που τη ρωτούσαν «τι φορούσες;», στη μετέπειτα δικαστική διαμάχη με τον Π. Λεύκοβιτς που αναβαλλόταν συνεχώς και με εκείνον να κυκλοφορεί ανενόχλητος από το 2018. Στο μεταξύ, η πρώην σύζυγός του και μητέρα της Έλενας είχε καταθέσει πως ο παιδοβιαστής διατηρούσε υλικό παιδικής πορνογραφίας. Και παρόλο που προσκόμισε στο δικαστήριο αποδεικτικά στοιχεία για την πρόσβασή του σε σελίδες με αυτό το περιεχόμενο, η «ενδελεχής» έρευνα των μπάτσων δεν ανακάλυψε κάτι. Εν τέλει, στις 30/04/2025 ο Π. Λεύκοβιτς καταδικάστηκε σε 15 χρόνια κάθειρξης, για τα αδικήματα του βιασμού κατ’ εξακολούθηση και της κατάχρησης σε ασέλγεια ανηλίκου κάτω των δώδεκα ετών, και συνελήφθη εφτά χρόνια μετά από την πρώτη καταγγελία.
[μπροσούρα] Κοινοτικός Φεμινισμός και κοινωνική Αυτοάμυνα – Συλλογικοποίηση των αναγκών και οργάνωση της ζωής μας
Παραθέτουμε ορισμένα σημεία από την μπροσούρα, η οποία ολόκληρη μπορεί να βρεθεί εδώ: athens.indymedia.org/post/1635069/
«Προσπαθήσαμε να συμπυκνώσουμε τις αξίες, τις διαδικασίες, τις σχέσεις, την κουλτούρα και το σύστημα δικαίου από τα κάτω και οριζόντια, μέσα στη ζωντανή διαδικασία της αυτοθέσμισης και της αυτονομίας μιας κοινότητας αγώνα. Ελπίζουμε να αποτελεί μια συνεισφορά για όσες/όσα/όσους προσβλέπουν στην κοινωνική απελευθέρωση και χτίζουν στο εδώ και στο τώρα έναν άλλο κόσμο σε ρήξη με τον υπάρχοντα.
– Κοινότητα και συντροφικές σχέσεις, η βάση της επαναστατικής κουλτούρας
Το πρόταγμα του κοινοτικού φεμινισμού είναι η κατάργηση των εξουσιαστικών σχέσεων και η δημιουργία σχέσεων ισότητας και συντροφικότητας. Από τη μεριά μας, πιστεύουμε ότι το πρώτο βήμα για τη δόμηση αυτών των σχέσεων είναι η κατανόηση της διαφορετικότητάς μας, ως ένα κομμάτι μας και όχι ως ολόκληρη η ταυτότητά μας, κάτι το οποίο μας επιτρέπει να δούμε τον εαυτό μας πέρα από τα στενά όρια των επιβεβλημένων ταυτοτήτων. Η διαδικασία αυτή δεν είναι μια προσωπική διαδρομή, αλλά διανύεται συλλογικά. Προϋποθέτει εμπιστοσύνη, ευθύνη, δέσμευση, ανοιχτότητα, διάδραση, συναίνεση, συνέπεια, κριτική και αυτοκριτική. Είναι μια διαρκής διαδικασία απαλλαγής από την κυρίαρχη κουλτούρα η οποία μας επιτρέπει να συνδεθούμε διαλεκτικά με τον εαυτό μας και τους γύρω μας και να λειάνουμε τις αντιφάσεις μας. Είναι, δηλαδή, μια διαδικασία συλλογικής μετατόπισης.
– Μετασχηματιστικό δίκαιο: Η διαλεκτική της μετατόπισης μέσα στο κοινοτικό πλαίσιο
Κάθε αυτοοργανωμένο σύστημα για να μπορεί να υπάρξει με τους παραπάνω όρους, βασίζεται σε ένα σύστημα δικαίου που διαμορφώνεται εντός του. Το δίκαιο αντανακλά κάθε φορά την επικρατούσα κουλτούρα και ηθική της κάθε κοινωνίας/κοινότητας, την ίδια στιγμή που τις διαμορφώνει και διαμορφώνεται από αυτές. Στα αυτοοργανωμένα συστήματα η οργάνωση των ανθρώπων ξεκινάει από τα κάτω, με βασικό ζητούμενο τη συνύπαρξη, τη συνοχή και την προοπτική του συλλογικού σώματος. Άρα το ίδιο το δίκαιο βασίζεται σε αξιακά και εξελίσσεται διαλεκτικά και μαζί με την συνολική κουλτούρα. Παίρνει μορφή με τις πρώτες κοινές συμφωνίες των διαφορετικών μερών για τη συγκρότηση του συλλογικού, που είναι η βάση της αυτοθέσμισης. Πρόκειται για μία δυναμική διαδικασία που όσο εξελίσσεται από το τυπικό στο ουσιαστικό, μετουσιώνεται σε αυτή την επαναστατική κουλτούρα όπως περιγράφηκε παραπάνω.»
Γυναικεία Δομή της Κοινότητας των Κατειλημμένων Προσφυγικών
womenstructureprosfygika@riseup.net
