σχετικά με τις διώξεις ενάντια στην τουρκική αναρχική εφημερίδα Meydan Gazetesi
Από τον Δεκέμβριο του 2015, έχει ξεκινήσει από την επικεφαλής εισαγγελική αρχή στην Κωνσταντινούπολη έρευνα με αφορμή την έκδοση τριών άρθρων στο 30ο τεύχος της αναρχικής εφημερίδας Meydan Gazetesi. Οι τουρκικές αρχές είχαν στο παρελθόν σταματήσει την έκδοση της εφημερίδας, η οποία όμως, χάρη στο πείσμα των συντρόφων, συνέχισε τη λειτουργία της. Οι έρευνες οδήγησαν αυτή τη φορά στη δίωξη του αρχισυντάκτη της, Hüseyin Civan, και στην καταδίκη του σε 1 χρόνο και 3 μήνες φυλάκισης με την κατηγορία «κατασκευής προπαγάνδας για τις μεθοδεύσεις τρομοκρατικής οργάνωσης, που συνιστούν σε εκφοβισμό, βία και απειλές, δια μέσω της νομιμοποίησης, της επιδοκιμασίας ή της ενθάρρυνσης ως προς τη χρήση αυτών των μεθόδων». Η δίωξη συνεχίζεται τον περασμένο Απρίλη, όπου αρκετοί σύντροφοι συνελήφθησαν και κρατήθηκαν στο Kadıköy της Κωνσταντινούπολης για τη διάθεση του 33ου τεύχους της εφημερίδας και για κάλεσμα συμμετοχής στις διαμαρτυρίες της Πρωτομαγιάς. Οι συντρόφισσες Nergis Şen, Rīfat Güven και Zeynel Çuhadar συνελήφθησαν και κρατήθηκαν για την άρση της κυβερνητικής απαγόρευσης στις διαδηλώσεις της 1ης Μαΐου. Μετά από έρευνα που ξεκίνησε από το 16ο Ποινικό Δικαστήριο της Ανατολικής Κωνσταντινούπολης, οι σύντροφοι που μοίραζαν τη Meydan καταδικάστηκαν σε φυλάκιση 6 μηνών.
«Δεν θα παραιτηθούμε ποτέ από τη συγγραφή και τη διανομή αυτού που πιστεύουμε ως αναρχική εφημερίδα – ότι η ελευθερία μπορεί να επιτευχθεί μόνο με κοινωνικό αγώνα. Ενάντια στην καταστολή, τις έρευνες, τις συλλήψεις και τις φυλακίσεις, θα συνεχίσουμε να γράφουμε, να αντιστεκόμαστε και να δρούμε».
~δήλωση της Meydan σχετικά με την απόφαση του δικαστηρίου
Η εφημερίδα, που έχει και ισότοπο (meydangazetesi.org), αναγράφει χαρακτηριστικά σαν μότο της ότι «Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος, μόνο όταν είναι ανάμεσα σε ανθρώπους, που είναι ελεύθεροι όσο είναι και αυτός». Πόσο επικίνδυνη λοιπόν μπορεί να είναι μία φωνή που μιλάει για ελευθερία; Πόσο απειλητικό μπορεί να είναι ένα άρθρο που κατηγορεί τους εχθρούς της ελευθερίας; Πόση δύναμη μπορεί να έχουν τα λόγια, που γράφουν όσοι αγωνίζονται εναντίον των εχθρών αυτών, με κίνδυνο της ζωής τους, στις συνειδήσεις όσων τα διαβάζουν; Πόσο μακριά μπορούν να ταξιδέψουν οι ιδέες των εξεγερμένων, και πόσο βαθιά μπορούν να ριζώσουν μέσα μας;
Από τη μεριά μας ως μέσο αντιπληροφόρησης, νιώθουμε την ανάγκη να εκφράσουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας στους συντρόφους και τις συντρόφισσες που παλεύουν καθημερινά να εκδώσουν και να διανείμουν τα φύλλα της, μέσα σε ένα πολύ εχθρικό περιβάλλον, αναγνωρίζοντας τον αγώνα τους και σαν δικό μας. Γνωρίζουμε καλά ότι η κάθε εξουσία, είτε λέγεται καθεστώς Ερντογάν, είτε πρώτη φορά αριστερά, είτε Ευρώπη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όταν απειλείται, επιστρατεύει όλους τους μηχανισμούς καταστολής που έχει στα χέρια της. Φυλακίσεις, κρατική τρομοκρατία, παραπληροφόρηση, έλεγχος, δολοφονίες… και δεν είναι ούτε η πρώτη φορά, ούτε η τελευταία.
Εμείς όμως θα είμαστε πάντα μαζί στο μεγάλο και δύσκολο ταξίδι όσων έχουν επιλέξει να αντιστέκονται. Στον δρόμο αυτό θα συνεχίζουμε να υψώνουμε τις γροθιές μας. Δεν θα πάψουμε ποτέ να φωνάζουμε πως το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο από όλα τα κελιά, γιατί, αυτή τη φωτιά που καίει μέσα μας, δεν μπορεί κανένας να τη σβήσει.
Δημοσιεύουμε το παρακάτω άρθρο που είναι ένα από τα τρία που οδήγησαν στη γενικότερη δίωξη της Meydan. Τα άλλα δύο άρθρα, «Εκ νέου ανοικοδόμηση της ζωής» και «Το κράτος έρχεται και φεύγει από φόβο», μπορείτε να τα βρείτε στο site μας: apatris.info.
εφημερίδα δρόμου Άπατρις
Απαγόρευση κυκλοφορίας μέχρι νεωτέρας εντολής
Αυτά είναι τα μέρη που το κράτος δεν μπορεί να μπει άλλα έχει απαγορεύσει την κυκλοφορία «μέχρι νεωτέρας εντολής»: Farqin/Silvan, Sûr, Nisêbîn /Nusaybin, Derik, Hezro, Hezex/İdil, Lic. Η απαγόρευση γίνεται με τη δικαιολογία ότι πρέπει να κλείσουν τα χαντάκια που έσκαψαν περιμετρικά στις γειτονιές που κήρυξαν αυτονομία οι Κούρδοι. Πάνω στην αυτοοργαγωμένη περιοχή του λάου λοιπόν πέφτουν σφαίρες και βόμβες και σφαγιάζονται παιδιά, νέοι και γυναίκες.
Λόγω πολιτικών σκοπιμοτήτων, το κράτος δεν κηρύσσει την περιοχή σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, αλλά επιβάλει απαγόρευση κυκλοφορίας και εφαρμόζει σκληρότερα μέτρα καταστολής. Καθώς έχουν κόψει το ρεύμα, το τηλέφωνο και το ιντερνέτ, οι σφαγές διεξάγονται αθόρυβα. Μέχρι και νεκροταφεία βομβαρδίζονται από αυτήν την αιμοσταγή διαχείριση. Αυτή τη φορά, την εικόνα των χαλασμάτων συνθέτουν και τα συνθήματα στους τοίχους από τους άντρες των ειδικών δυνάμεων «ήρθε το κράτος», «μπήκαμε στο καταφύγιό σας», «αίμα γεύτηκαν τα δόντια των λύκων». Ακόμα χειρότερα είναι τα πράγματα για όσους παρακολουθούν αυτές τις σφαγές… το τι είναι το κράτος (το πόσο εγκληματικό είναι) το ξέρουν καλά στα μέρη Farqin/Silvan, Sûr, Nisêbîn /Nusaybin, Derik, Hezro, Hezex/İdil, Lice. Για αυτό δεν είχαν πει άλλωστε αυτοδιάθεση και κήρυξαν αυτονομία;
Τον περασμένο μήνα για 6η φορά ανακοινώθηκε η απαγόρευση κυκλοφορίας στην Farqin και περικυκλώθηκαν οι γειτονιές. Οι αστυνομικές δυνάμεις αυξήθηκαν, κόπηκε το ρεύμα και το νερό και πέρα από το ότι εμποδίστηκε η διανομή ψωμιού από την αστυνομία δημιουργήθηκε έλλειψη και σε είδη διατροφής Σε τρεις γειτονιές που υπάρχει απαγόρευση κυκλοφορίας έγιναν ρίψεις βομβών και έριξαν μία ρουκέτα στον τρίτο όροφο πολυκατοικίας και κατέστρεψε το σπίτι ολοσχερώς. Η αστυνομία γάζωσε ένα καφενείο και έγιναν επιθέσεις με ελικόπτερα. Ένα φορτηγό που κουβαλούσε ένα σκαπτικό μηχάνημα για να κλείσει τα χαντάκια πυρπολήθηκε από τον λαό. Μετά την απαγόρευση κυκλοφορίας 10 άνθρωποι δολοφονήθηκαν από την αστυνομία.
Στην İstanbul στις πλατείες Kadiköy Boğa, Galatasaray και Şirinevler πραγματοποιήθηκαν διαμαρτυρίες για τις σφαγές που διεξάγει το κράτος στην κωμόπολη Farqin. Στη σκάλα της περιοχής Kadıköy, επαναστατικές οργανώσεις της αριστεράς και η Επαναστατική Αναρχική Δράση πραγματοποίησαν καθιστική διαμαρτυρία και δόθηκε συνέντευξη τύπου.
Στην περιοχή Gever, η αστυνομία σκότωσε τους Doğan Doğma, Çetin Dara. Επίσης με ρίψη βόμβας δολοφονήθηκε ο Sait İmat Arici και κατέληξε ο Naim Noyan που ήταν βαριά τραυματισμένος στην εντατική. Θωρακισμένα οχήματα της αστυνομίας επιτεθήκαν σε γειτονιές και τραυμάτισαν βαριά την Sibel Çapraz, πρόεδρο του Λαϊκού Συμβουλίου της Gever.
Στην περιοχή Colemerg στις γειτονιές Biçer, Bağlar, Medrese δολοφονήθηκε ο Zeynel Kaya από τα πυρά της αστυνομίας.
Στην Amed Sûr, όπου η αστυνομία εκτέλεσε πισώπλατα ένα παιδί 17 χρονών, χιλιάδες άνθρωποι μαζεύτηκαν για δημιουργήσουν μία ασπίδα προστασίας για την γειτονιά, όμως οι επιθέσεις της αστυνομίας συνεχίστηκαν. Ο Ferhad Doğru τραυματίστηκε βαριά και έχασε τη ζωή του στο νοσοκομείο και η αστυνομία απαγόρευσε την κυκλοφορία και στη γειτονιά Sûr. Μαζί με την απαγόρευση αύξησε τις επιθέσεις της και τραυμάτισε τρία άτομα. Αυτή τη φορά και η ιστορία μπήκε στο στόχαστρο της αστυνομίας καθώς ένας παλιός μιναρές ιστορικής αξίας έγινε στόχος πυρών. Ο πρόεδρος του δικηγορικού Συλλόγου καθώς έκανε δηλώσεις μπροστά σε αυτόν τον μιναρέ δολοφονήθηκε και με την πρόφαση της έρευνας απαγορεύτηκε και πάλι η κυκλοφορία. Στην πλατεία Şêx Saît επιτέθηκε η αστυνομία σε πορεία που ήταν σε εξέλιξη για συμπαράσταση στην Sûr και δολοφονήθηκε η Güler Eroğlu. Στις περιοχές Koşuyolu και Bağlar πραγματοποιήθηκαν πορείες διαμαρτυρίας με συμμετοχή χιλιάδων ανθρώπων. Παρόλη την απαγόρευση, χιλιάδες άνθρωποι έκαναν στην πλατεία του Σταθμού καθιστική διαμαρτυρία και προσπάθησαν να συνεχίσουν για την Sûr, όμως η αστυνομία επιτέθηκε με δακρυγόνα και νερό στο λαό.
Στην Silopî μέρα μεσημέρι με βόμβες που προέρχονταν από το Αρχηγείο της Χωροφυλακής δολοφονήθηκε η Fatma Yiğit και τραυματίστηκαν 4 άτομα. Δολοφονήθηκε επίσης ο Nasip Yeşil που μιλούσε στο τηλέφωνο, στην ταράτσα του σπιτιού του.
Στην Erdîş/Erciş βομβαρδίστηκαν οι γειτονιές Zîlan/Gergili και 3 αντάρτες της HPG σκοτώθηκαν. Το σπίτι που βρίσκονταν οι σωροί των ανταρτών πυρπολήθηκε και σέρνοντας κάτω τους σωρούς των ανταρτών οι στρατιώτες χόρεψαν στον κήπο του σπιτιού. Στις φωτογραφίες που κοινοποίησαν οι στρατιώτες, ήταν καμένα τα σώματα των ανταρτών.
Στην Nisêbîn/Nusaybin καθώς συνεχίζεται η απαγόρευση κυκλοφορίας, ο Selamet Yeşilmen και τα δύο παιδιά του δολοφονήθηκαν στον κήπο του σπιτιού τους από θωρακισμένα οχήματα της αστυνομίας τύπου κόμπρα. Ο Yilmaz Tutak που προσπάθησε να βοηθήσει χτυπήθηκε στον ώμο. Ο Abdülkadir Yilmaz που είχε καρδιακό επεισόδιο λόγω του ότι εμποδίστηκε η μεταφορά του στο νοσοκομείο από την αστυνομία για ώρες, τελικά κατέληξε. Ο Emin Öz αυτοκτόνησε επειδή δεν μπορούσε να πάει την με ειδικές ανάγκες μητέρα του, στο νοσοκομείο.
Παρόλη την απαγόρευση όμως η αστυνομία δεν μπόρεσε να κάμψει την αντίσταση του λάου. Έτσι, δολοφονήθηκαν ο Hasan Dal στον κήπο του σπιτιού του, ο Musur Aslan, ένας νέος ονόματι Muhammed Altunkaynak, και ο Nurullah Kaplan ενώ τραυματίστηκε μία γυναίκα ονόματι Rabia Bağtur. Ακόμη, στην Nisêbîn η αστυνομία και οι ειδικές δυνάμεις τραυμάτισαν βαριά την Şerife Keleş που βγήκε στον κήπο για να πάρει νερό.
Ο Şerif Alpar δολοφονήθηκε με βόμβες που προέρχονταν από ένα θωρακισμένο όχημα. Η Müzeyyen Kızıl τραυματίστηκε. Ο Hasan Korkmaz τραυματίστηκε στην πλάτη και τον ώμο στη ταράτσα του σπιτιού του. Ο Sedat Güngör, έχασε την ζωή του στο νοσοκομείο και τρία άτομα δολοφονήθηκαν από θωρακισμένο όχημα της αστυνομίας.
Πορείες διαμαρτυρίας πραγματοποιηθήκαν ενάντια στις σφαγές του κράτους στη Nisêbîn, στις πλατείες Kadıköy Boğa, Galatasaray και στην γειτονιά Kanarya. Οι επαναστάτες μεταξύ των οποίων και η Επαναστατική Αναρχική Δράση ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του HDP (Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών), άνοιξαν πανό που έγραφαν «Siwar Hatin Peya Çûn» (από την Silvan έως την Nusaybin θα νικήσουμε) και πραγματοποίησαν συνέντευξη τύπου.
Ο λαός κήρυξε αυτονομία στην κωμόπολη Nisêbîn και σχεδίασε διαδρόμους που ονόμασε «ζώνες ελευθερίας» για να μπορούν να επικοινωνούν οι άνθρωποι ανά γειτονιές όταν θα άρχιζε η επίθεση του κράτους, όπως και έγινε.
Στην Derik η αστυνομία δεν μπόρεσε να μπει στις γειτονιές και άνοιξε πυρ από αέρα με ελικόπτερο. Από τις επιθέσεις αυτές τραυματίστηκε ο Fethi Özyıldız στον κήπο του σπιτιού του. Στις επιθέσεις αυτές δολοφονήθηκε και η Mommi Beşeren.
«Απαγορεύεται μέχρι νεωτέρας» λένε αλλά πρόκειται για απαγορεύσεις που σε μερικές περιοχές για πέμπτη και έκτη φορά δεν βρήκαν εφαρμογή επειδή ο λαός δεν εγκατέλειψε τους δρόμους. Όπως έγραψαν στους τοίχους «το κράτος ήρθε» αλλά γύρισε με άδεια χέρια. Δεν μπόρεσε να κάμψει την θέληση και πίστη του λαού για ελευθερία .
Μετάφραση για την Άπατρις: Μπεντρεντίν
πηγές: meydangazetesi.org
insurrectionnewsworldwide.com
