Όπως το λέει ο τίτλος του άρθρου, δεν πρόκειται για μια θεωρητική αναφορά και κριτική στην αυτοδιαχείριση, αλλά για μια κριτική προσέγγιση της εμπειρίας του εγχειρήματος της ΒΙΟΜΕ, από τη μέρα που άρχισε η κατάληψη του εργοστασίου μέχρι σήμερα.
Γι’ αυτό είναι απαραίτητη μια ιστορική αναδρομή των τελευταίων χρόνων, όπου θα παρατεθούν συγκεκριμένα γεγονότα και αποφάσεις του Σωματείου Εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ (ΣΕΒΙΟΜΕ)
Το άρθρο έχει γραφεί ”από τα μέσα”, δηλ .από άτομα που συμμετείχαν στην Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Αθήνας στη ΒΙΟΜΕ, ή ήταν/είναι ενεργά αλληλέγγυοι στο εγχείρημα.
Οι συντελεστές του άρθρου θεωρούν, ότι η αλληλεγγύη σ’ ένα εγχείρημα πρέπει πάντα να είναι κριτική, και όχι ακολουθητική. Η ιδιότητα του ”εργάτη”, από μόνη της δεν εξασφαλίζει τη σωστή επιλογή ή απόφαση. Όπως επίσης η ιδιότητα του ”αλληλέγγυου” δεν συνίσταται στην άνευ όρων προσχώρηση στις θέσεις, επιλογές ή αποφάσεις του υποκειμένου του εγχειρήματος, δηλ. του ”εργάτη”. Η ”όσμωση”, δηλ. η αλληλεπίδραση, ο ειλικρινής και άμεσος πολιτικός διάλογος, είναι αναγκαία προϋπόθεση για τη συγκρότηση μιας υγιούς σχέσης μεταξύ ”εργάτη” και ”αλληλέγγυου”.
Α. Ιστορική αναδρομή του εγχειρήματος
Το Φλεβάρη του 2011,η εργοδοσία (οικογένεια Φιλίππου του ομίλου Φίλκεραμ – Τζόνσον, που η ΒΙΟΜΕ είναι θυγατρική), εγκαταλείπει το εργοστάσιο και αφήνει τους εργαζόμενους απλήρωτους (δεδουλευμένα και υπερωρίες). Το εργοστάσιο, όπου δούλευαν περίπου 70 εργάτες και υπάλληλοι, παρήγαγε στεγανωτικά υλικά, κόλλες πλακιδίων, αρμύστοκους και όξινα καθαριστικά.
Οι εργάτες παραμένουν στο εργοστάσιο, κηρύσσοντας επίσχεση εργασίας και το καταλαμβάνουν. Τα στελέχη, οι υπάλληλοι και μερικοί εργάτες δεν συμμετέχουν στην κατάληψη.
Το Φλεβάρη του 2013, οι εργάτες επαναλειτουργούν το εργοστάσιο κάτω από: ”εργατικό έλεγχο της παραγωγής και αυτοδιεύθυνση μέσα από τη συνέλευση των εργαζομένων ”
Πρόκειται για ένα συμμετοχικό πλαίσιο, όπου κάθε εργαζόμενος έχει μια μετοχή, που δεν κληρονομείται, ούτε μεταβιβάζεται, ενώ οι αποφάσεις για την οργάνωση της λειτουργίας του εργοστασίου και την πορεία του αγώνα, παίρνονται από τη Γενική Συνέλευσή τους. Αρχίζουν και παράγουν προϊόντα οικιακού καθαρισμού (σαπούνια χεριών/πιάτων, σκόνη/υγρό πλυντηρίου, καθαριστικό τζαμιών, μαλακτικό ρούχων, καθαριστικό γενικής χρήσης και καθαριστικό αλάτων).
Αυτή η επιλογή είναι κοινωνική και οικονομική συνάμα.
Κοινωνική, διότι με τα παραγόμενα προϊόντα απευθύνονται στον πλατύ κόσμο, και όχι στις μάντρες οικοδομών, στα μαγαζιά οικοδομικών υλικών και στις τεχνικές εταιρείες, όπως γινόταν με τα προηγούμενα παραγόμενα προϊόντα. Οικονομική, διότι δεν υπήρχαν, προφανώς τα χρήματα, για την αγορά ακριβών πρώτων υλών, για την παραγωγή προϊόντων, όπως αυτών, πριν κλείσει η εταιρεία.
Τα προϊόντα διακινούνται μέσω στεκιών, καταλήψεων, φεστιβάλ και αγορών χωρίς μεσάζοντες, χωρίς παραστατικά.
Το εργοστάσιο παράγει, λοιπόν κανονικά εμπορεύματα (αγοράζοντας τις πρώτες ύλες από την αγορά), αλλά η μεν ΠΑΡΑΓΩΓΗ γίνεται σε κατειλημμένο χώρο ,άρα είναι ”ΠΑΡΑΝΟΜΗ”, η δε ΔΙΑΝΟΜΗ γίνεται μέσω στεκιών/καταλήψεων, και άρα είναι κι’ αυτή ”ΠΑΡΑΝΟΜΗ”.
Παραγωγή και διανομή γίνονται δηλαδή, εξωθεσμικά.
– Το Φλεβάρη του 2014, το ΣΕΒΙΟΜΕ, συστήνει Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση (ΚΟΙΝΣΕΠ), με τους εναπομείναντες 19 εργάτες, με έδρα εκτός εργοστασίου (εφόσον το εργοστάσιο παραμένει στην ιδιοκτησία της οικογένειας Φιλίππου) και παίρνουν ΑΦΜ από την Εφορία. Δημιουργείται το εξής ιδιότυπο καθεστώς: τα προϊόντα/εμπορεύματα παράγονται σε κατειλημμένο εργοστάσιο, αλλά πλέον, μπορούν να διακινούνται νόμιμα.
Το πρωτοποριακό, όμως, που έχει εισαχθεί στο καταστατικό της ΚΟΙΝΣΕΠ είναι ο όρος του/της ”Αλληλέγγυου υποστηρικτή/τριας”έτσι ώστε:
”να έχει η πλειοψηφία της κοινωνίας την ευχέρεια να συμμετέχει στις δημοκρατικές
διαδικασίες λειτουργίας του εργοστασίου” και για “να γίνετε συμμέτοχοι στο άνοιγμα του δρόμου για να περάσουν τα εργοστάσια στα χέρια των εργατών ,για μια κοινωνία χωρίς αφεντικά και εκμετάλλευση”
Ο” αλληλέγγυος υποστηρικτής/τρια” ”…..με μια μικρή συνδρομή, ανταλλάξιμη με προϊόντα του εργοστασίου, έχει δικαίωμα να ενημερώνεται για κάθε εξέλιξη, τόσο στον αγώνα, όσο και στην παραγωγή, να παρακολουθεί και να παρεμβαίνει στις ανοικτές συνελεύσεις του συνεταιρισμού και να συνδιαμορφώνει την εξέλιξη του εγχειρήματος με το δικαίωμα της συμβουλευτικής ψήφου. Χτίζεται έτσι μια γέφυρα ανάμεσα στον εργατικό και τον κοινωνικό έλεγχο της παραγωγής, και δίνεται η δυνατότητα σε όλους μας να συμμετάσχουμε ενεργά στο σημαντικότερο εγχείρημα εργατικής αυτοδιεύθυνσης στη χώρα μας.
– Την άνοιξη του 2014 ,η σύνδικος που έχει οριστεί για την εκποίηση των περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας, βγάζει στο πλειστηριασμό ορισμένα μηχανήματα. Οι εργαζόμενoι ”χτυπάνε” τον πλειστηριασμό και αγοράζουν έναντι 5.000 ευρώ(χωρίς αντίπαλο),3 μηχανήματα που τους είναι χρήσιμα στην παραγωγή. Η εργοδοσία, αντεπιτιθέμενη, ακυρώνει δικαστικά την απόφαση για τυπικούς λόγους. Οι εργαζόμενοι ,όμως ,δεν βρίσκουν απέναντί τους την πρώην εργοδοσία, αλλά (τι έκπληξη),19 πρώην εργαζόμενους, που η πλειοψηφία (δυστυχώς)ήταν μαζί τους, μέχρι τη σύσταση της ΚΟΙΝΣΕΠ(!) Η υπόθεση εκκρεμεί.
– Στις 11 Μάη του 2014 οργανώνεται μέσα στο εργοστάσιο,
η 1η Πανελλαδική Συνάντηση αλληλέγγυων υποστηρικτών/τριών, όπου μερικές δεκάδες αλληλέγγυοι και Πρωτοβουλίες Αλληλεγγύης από τη Σπάρτη μέχρι τη Δράμα, έκαναν κατάλογο περίπου 30 προτάσεων που κινήθηκαν στους παρακάτω άξονες:
1.Πρόγραμμα εξορμήσεων (κυρίως ΒΙΠΕ),με συμμετοχή εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ
Κεντρικές εκδηλώσεις για το εγχείρημα με διεθνή παρουσία
Οργάνωση πανελλαδικής μέρας προώθησης & διάθεσης προϊόντων
2.Δημιουργία δικτύου πόλων διανομής προϊόντων
Ενημέρωση Σωματείων Εργαζομένων για την προώθηση της αυτοδιαχείρισης
3.Συνελεύσεις Σωματείου ΒΙΟΜΕ: αποφάσεις δημοσιεύσιμες
Ενημέρωση των αλληλέγγυων, ώστε να παρακολουθούν τις συνελεύσεις
Live-streaming για την επόμενη Συνάντηση Αλληλεγγύης, ώστε να ξεπεραστεί η απουσία αλληλέγγυων, λόγω απόστασης.
4.Προώθηση προϊόντων, μέσω Σωματείων, στους εργασιακούς χώρους.
Προτάσεις για νέα προϊόντα χαμηλού κόστους και ευρείας κατανάλωσης
Επιστημονική & διοικητική υποστήριξη (λογισμικό).
– Την ίδια περίοδο, η σύνδικος προσπαθεί να επιβάλει σαν προσωρινή διοίκηση της εταιρείας την πρώην εργοδοσία Φιλίππου ,για να διαπιστωθεί η οικονομική κατάσταση της εταιρείας. Την εργοδοσία που έχει καταδικαστεί, ήδη, δύο φορές σε πάνω από 10 χρόνια φυλάκισης (123 μήνες) για εδώ και 2,5 χρόνια. Οι εργαζόμενοι αντιπροτείνουν 3 πρόσωπα εμπιστοσύνης τους. Το δικαστήριο, με απόφασή του, το καλοκαίρι του 2014,αποδέχεται έναν από τους 3 προτεινόμενους του Σωματείου και διορίζει άλλους 2 από τον κατάλογο πραγματογνωμόνων του Πρωτοδικείου Θεσ/νίκης, για 5 μήνες. Οι εργαζόμενοι σε ανακοίνωσή τους (31 Ιούλη 2014) αναφέρουν:
”Η δικαιοσύνη (…) λειτούργησε ! ”και ότι “…αποφάσισε οικονομικό έλεγχο της επιχείρησης και την αναδιοργάνωσή της”.
-Τέλος, τελευταία επίθεση (μέχρι στιγμής)των πρώην αφεντικών της ΒΙΟΜΕ και της εργοδοσίας γενικότερα, έγινε μέσω των αφεντικών των ΤΣΙΜΕΝΤΩΝ ΧΑΛΚΙΔΑΣ ( Λαφάρζ).
Η Λαφάρζ, πέτυχε την πτώχευση της ΒΙΟΜΕ, για μια οφειλή ύψους 128.000 ευρώ της πρώην εργοδοσίας. Η κίνηση αυτή δεν είναι τυχαία. Οι εργαζόμενοι της Λαφάρζ είχαν επισκεφθεί, μαζικά τη ΒΙΟΜΕ στην Πανελλαδική Συνάντηση των ”Αλληλέγγυων Υποστηρικτών/τριών”στις 11 Μάη του 2014 και μάλιστα την επόμενη μέρα, Δευτέρα 12 Μάη ήταν παρόντες στα Δικαστήρια της Θεσ/κης, όταν εκδικαζόταν η αίτηση της συνδίκου για ανάληψη της διεύθυνσης της εταιρείας από την οικογένεια Φιλίππου.
Η επίθεση όμως δεν αφορά μονάχα τη συγκεκριμένη κίνηση των εργαζομένων της Λαφάρζ .
Όπως αποκαλύπτεται στην ανακοίνωση (11 Σεπτεμβρίου 2014) της ”Ένωσης Εργαζομένων Τσιμέντων Χαλκίδας :
”Αυτό που σίγουρα την ενδιαφέρει (τη Λαφάρζ) περισσότερο, είναι να παρεμποδίσει για ευνόητους λόγους την προσπάθεια αυτοδιαχείρισης που καταβάλλεται, δείχνοντας ταυτόχρονα την τελική της αλληλεγγύη προς τη ”δοκιμαζόμενη οικογένεια Φιλίππου.
Άλλωστε η εκτενής αναφορά που κάνει στην αίτηση πτώχευσης σε σας και στο μοντέλο αυτοδιαχείρισης ,δεν αφήνει κανένα άλλο περιθώριο ερμηνείας”.
-Τελευταία είδηση σχετικά με τη διορισμένη προσωρινή διοίκηση στη ΒΙΟΜΕ: Οι δυο διορισμένοι πραγματογνώμονες από το Ειρηνοδικείο Θεσ/κης ”δεν θέλησαν να αναλάβουν το ρόλο του μέλους στην προσωρινή διοίκηση και ως εν τούτου η ΒΙΟΜΕ παρέμεινε ακέφαλη. Ένα από τα αποτελέσματα αυτής της κατάστασης ήταν να μη μπορέσει να ασκήσει τα δικαιώματά της απέναντι σε πιστώτρια τράπεζα-λίζινγκ,πράγμα που είχε δυσμενείς συνέπειες για τις εγκαταστάσεις της ΒΙΟΜΕ”(ανακοίνωση 30 Οκτ.2014,Ανοιχτή Πρωτ.Αλληλεγγύης Θεσ/κης).
Την 21 Οκτώβρη 2014 το Σωματείο ζήτησε, εκ νέου ,το διορισμό νέας διοίκησης. Η απόφαση αναμένεται.
Β. Ένας πρώτος απολογισμός
Από την ”παρανομία” στη ”νομιμότητα”
Τον πρώτο χρόνο του εγχειρήματος, η παραγωγή και η διανομή των προϊόντων ήταν εκτός κρατικού ελέγχου .
Η παραγωγή γινόταν στο κατειλημμένο εργοστάσιο και η διανομή μέσω κινηματικών χώρων και δράσεων, χωρίς βέβαια να ξεχνάμε ότι οι αγορές πρώτων υλών και οι μεταφορές των προϊόντων γινόντουσαν μέσα στο σύστημα της αγοράς. Η μη εξάπλωση, όμως, τέτοιων εγχειρημάτων πανελλαδικά (που θα μπορούσε να αναδείξει κοινωνικές και πολιτικές λύσεις και προτάγματα μέσα στην κρίση), αλλά και η χλιαρή υποδοχή από την πλειοψηφία των εργαζομένων, δεν επέτρεψε τη βιωσιμότητα, έστω και αυτού του μικρού παραγωγικού εγχειρήματος. Ας αναλογιστούμε ότι οι εργαζόμενοι μοιράζονται, μετά βίας, από 200-250 ευρώ το μήνα (χωρίς ασφάλιση). Οπότε το εργοστάσιο είτε έπρεπε να κλείσει, είτε ”να βγει στην αγορά” για να επιβιώσει. Εξού και η ΚΟΙΝΣΕΠ (Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση),το ΑΦΜ και ότι άλλο απαιτείται για τη λειτουργία μιας επιχείρησης.
Άρα, μιλάμε για μια πρώτη ΗΤΤΑ, μια πρώτη ΟΠΙΣΘΟΧΩΡΗΣΗ. Μόνο που, γι’ αυτήν, δεν ευθύνονται οι εργαζόμενοι. Αυτοί έκαναν ότι μπορούσαν .Απλά, δεν στηρίχτηκαν από τους υπόλοιπους εργαζόμενους, από το συνειδητοποιημένο μέρος της κοινωνίας.
Τέλος, με τη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται, καθίσταται προβληματική η επαφή με το κοινωνικό και πολιτικό σκέλος της κοινωνίας (στέκια, καταλήψεις),εφόσον οι χώροι αυτοί δεν λειτουργούν με παραστατικά (δελτία αποστολής, τιμολόγια ). Αποτέλεσμα: να είναι προβληματική η διάθεση προϊόντων μέσω αυτών των χώρων. Προφανώς η αναγκαστική επιλογή της ”αγοράς” έχει σαν αποτέλεσμα να βλάπτεται σοβαρά η σχέση με το πολιτικοποιημένο κομμάτι της κοινωνίας.
Η δημιουργία της ΚΟΙΝΣΕΠ
Είναι η ΚΟΙΝΣΕΠ της ΒΙΟΜΕ ίδια με άλλες ΚΟΙΝΣΕΠ και σε τι διαφέρει? Το πλαίσιο των ΚΟΙΝΣΕΠ, όπως προάγεται από το κράτος, με το νόμο 4019/2011, είναι προφανώς ένα μαξιλάρι για τη μείωση των κοινωνικών κραδασμών από μέρους του άνεργου και υποαπασχολούμενου εργατικού δυναμικού .Με δυο λόγια τι λέει το κράτος μέσα από το νόμο: ”Φτιάξτε επιχειρήσεις ή συνεταιρισμούς όπου ο καθένας εκεί μέσα είναι για τη πάρτη του και γιατί όχι, για την οικονομική και κοινωνική του ανέλιξη, συνεργαζόμενος με άλλους ομοίους του”.
Ποιά είναι ,όμως η διαφορά με τη ΒΙΟΜΕ ?
Στη ΒΙΟΜΕ υπάρχει πρόταγμα, κοινωνικό και πολιτικό:
τα εργοστάσια στους εργάτες
αγώνας για μια κοινωνία χωρίς αφεντικά και εκμετάλλευση
ακηδεμόνευτος ταξικός συνδικαλισμός
το πιθανό, μελλοντικό, πλεόνασμα (διάβαζε υπεραξία)θα διατίθεται για την υγεία, την εκπαίδευση, τη στήριξη άλλων αγώνων
Έχετε δει πολλές κολεκτίβες, πολλούς συνεταιρισμούς ,πολλά ΚΟΙΝΣΕΠ να λένε κάτι τέτοιο?
Και τέλος, κάτι επίσης πολύ σημαντικό : εδώ, πρόκειται για ΚΑΤΑΛΗΨΗ ιδιωτικού χώρου, που αμφισβητεί την ιδιοκτησία (και που μπορεί ανά πάσα στιγμή να κατασταλεί),σε αντίθεση με άλλες κολεκτίβες, με άλλους συνεταιρισμούς, με άλλες ΚΟΙΝΣΕΠ που βαδίζουν στο δρόμο της σιγουριάς και της νομιμότητας με την ενοικίαση των χώρων που δραστηριοποιούνται.
Τα ”φάουλ” της Συνέλευσης των Εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ
1ο φάουλ: οι ”αλληλέγγυοι και ο ρόλος τους.
Από τότε που η έννοια του ”αλληλέγγυου υποστηριχτή/τριας” είναι κομμάτι του καταστατικού της ΚΟΙΝΣΕΠ, οι περίπου 800 αλληλέγγυοι ποτέ δεν ενημερώθηκαν, εκ των προτέρων, για αποφάσεις που θα έπαιρνε η Γενική Συνέλευση, ώστε να συμβάλουν, συμβουλευτικά, σ’ αυτές με τις απόψεις τους. Οι ” αλληλέγγυοι/ες” και οι “Πρωτοβουλίες Αλληλεγγύης”, τελικά, χρησιμοποιούνται, περισσότερο , για την προώθηση των πωλήσεων και για μάρκετινγκ, παρά σαν ” ισότιμα ” μέρη του κοινωνικού-πολιτικού εγχειρήματος της ΒΙΟΜΕ.
Αναφέρονται,παρακάτω,3 περιπτώσεις, όπου οι” αλληλέγγυοι” ενημερώθηκαν κατόπιν εορτής:
ενσωμάτωση στο σχήμα της ΒΙΟΜΕ, μέλους της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης Αθήνας(με απασχόληση τη διανομή προϊόντων στην Αθήνα),που έγινε γνωστό στη Θεσ/κη, την 11η Μαΐου 2014,στην Πανελλαδική Συνάντηση των Αλληλέγγυων ,αφού ήδη είχε παρθεί η απόφαση. Ας σημειωθεί, ότι ούτε η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Αθήνας είχε ενημερωθεί ,παρότι ήταν άμεσα εμπλεκόμενη
αγορά μηχανημάτων ιδιοκτησίας ΒΙΟΜΕ. Έγινε γνωστή, πολύ αργότερα ,όταν ανακοινώθηκε η ακύρωση του πλειστηριασμού
παραγωγή νέων προϊόντων (π.χ. πράσινο σαπούνι, σε μορφή ”τούβλου”).Έγινε γνωστό στη Θεσ/κη, στις 11 Μαΐου, όταν είχε, ήδη, παρθεί η απόφαση.
Η δυνατότητα παρέμβασης και “συμβουλών”, που δόθηκε από το καταστατικό της ΚΟΙΝΣΕΠ, ουδέποτε τηρήθηκε. Ενώ δηλαδή, ορθά προβάλλεται σαν πρόταγμα η σύνδεση με την κοινωνία, στην πράξη δεν τηρείται. Το γιατί (αυτό δεν γίνεται),πρέπει να απαντηθεί από τους ίδιους τους εργαζόμενους, διότι αφορά στην αξιοπιστία του εγχειρήματος. Αν άλλα λες και άλλα κάνεις, χάνεται η εμπιστοσύνη που έχεις (ή προσπαθείς να χτίσεις)με τους “αλληλέγγυους”.
2ο φάουλ: η αγορά μηχανημάτων από το ίδιο το κατειλημμένο εργοστάσιο
Αν θα ήταν αποδεκτή η αγορά κάποιου μηχανήματος, που είναι αναγκαίο για την παραγωγή, αλλά που δεν υπάρχει στο κατειλημμένο εργοστάσιο, είναι αδύνατο να γίνει αποδεκτή η εξαγορά(μέσω πλειστηριασμού) μηχανήματος του εργοστασίου, που είναι υπό κατάληψη!
Αυτή η κίνηση ακυρώνει την ίδια την πράξη κατάληψης του εργοστασίου!!!
Δεν είναι γνωστό πως οι εργαζόμενοι (και με ποιους, πιθανόν, “συμβουλάτορες”) επέλεξαν αυτή την κίνηση. Έτσι, όμως, ξεφτιλίζεται το ίδιο το περιεχόμενο της ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ και ΧΡΗΣΗΣ των ΜΕΣΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ, που τόσο προβάλλεται μέσα από τα κείμενα της ΒΙΟΜΕ.
Κι αυτό το 2ο φάουλ έρχεται να “δέσει” με το 1ο φάουλ, διότι αν λειτουργούσε η σχέση με τους “αλληλέγγυους”, τέτοια σημαντικά ολισθήματα, ίσως, να είχαν αποφευχθεί εφόσον θα είχαν μπει στο τραπέζι της συζήτησης.
Οι εργάτες δεν έχουν πάντα δίκιο στις αποφάσεις τους, όπως δεν είναι πάντα καλύτερες οι συμβουλές των αλληλέγγυων. Η μεταξύ τους όσμωση, ωστόσο, μπορεί να παράξει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα, ώστε, με συνυπευθυνότητα, να πάει μπροστά ένα εγχείρημα που βρίσκεται στα σπάργανά του κι άρα, είναι στην πιο κρίσιμη περίοδο της ζωής του.
‘’Σχέσεις με ΣΥΡΙΖΑ’’: οι αυταπάτες δεν έχουν τελειωμό!»
«Στο χέρι του ενοποιημένου ΣΥΡΙΖΑ είναι να γίνει κομμάτι ενός ονείρου για μία σύγχρονη, αριστερή, εργατική εξουσία»
(παρέμβαση Μ. Αναγνώστου, στο 1ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ του ΣΥΡΙΖΑ, από LEFT, 13.07.2013, «ΒΙΟΜΕ-χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά»).
Η παραπάνω αποψη που έχει το εγχείρημα της ΒΙΟΜΕ προκαλεί, αναμφισβήτητα, πολλά ερωτηματικά και αναδεικνύει μεγάλες αντιφάσεις
πως είναι δυνατόν το αυτοδιαχειριζόμενο, αντιιεραρχικό εγχείρημα της ΒΙΟΜΕ να συμπλέει, να συνυπάρχει με το αρχηγικό, ιεραρχικό τρόπο δομής και λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ;
πως είναι δυνατόν ένα κόμμα που επιχορηγείται από το κράτος και είναι μέρος του συστήματος να είναι κομμάτι του «ονείρου» για μιαν άλλη κοινωνία;
πως είναι δυνατόν να συμβαδίζει το σύνθημα της ΒΙΟΜΕ («για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση κι αφεντικά») με το «όραμα» του ΣΥΡΙΖΑ, που είναι η διαχείριση του σημερινού κοινωνικού, οικονομικού και πολιτικού καθεστώτος;
τέλος, πότε τοποθετήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ υπέρ των καταλήψεων των μέσων παραγωγής, ώστε να θεωρείται «κομμάτι» της εργατικής χειραφέτισης;
Οι απόψεις του εγχειρήματος της ΒΙΟΜΕ απέχουν παρασάγγας στα λόγια αλλά και στην πράξη από εκείνες του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι δύο δρόμοι που δεν τέμνονται. Ο κίνδυνος είναι να υπάρχει η αυταπάτη ότι μπορούν να είναι παράλληλοι και, ιδιως, να συμβαδιζουν.
συμμετέχοντες στην Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Αθήνας στη ΒΙΟΜΕ,
και αλληλέγγυοι στο εγχείρημα.
Αθήνα, Γενάρης 2015
Απάντηση εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ:
Αγαπητοί αλληλέγγυοι φίλοι και φίλες της προσπάθειας των εργαζομένων στην ΒΙΟ.ΜΕ.
Σας ευχόμαστε το 2015 να είναι η χρονιά των ανατροπών, για να μπορέσουν να λυθούν τα αδιέξοδα που μας έχουν βάλει αυτοί που εξουσιάζουν τον τόπο 70 χρόνια τώρα.
Θέλουμε να σχολιάσουμε ένα κείμενο κριτικής που αναρτήθηκε τις τελευταίες μέρες από κάποιους αλληλέγγυους ή πρώην αλληλέγγυους, όπως λένε, αλλά χωρίς να άρουν την ανωνυμία τους πίσω από την ανάρτηση αυτή. Και τους καλούμε να παίρνουν μέρος στις συνελεύσεις της επιτροπής αλληλεγγύης για να φτάνουν οι κριτικές αυτές άμεσα στην συνέλευση των εργαζομένων και να μπορούν να γίνουν οι απαραίτητες διορθώσεις .
Και αρχίζουμε από το ότι υπάρχουν πολλές ανακρίβειες, τόσο χρονικές όσο εν τη πράγματι, που μας κάνουν να σκεπτόμαστε πόσο ενημερωμένοι είναι οι συναγωνιστές και θα ήταν καλό να ήταν έστω και σε μερικές ενημερώσεις, ώστε να έχουν ακρίβεια τα στοιχεία που χρησιμοποιούν.
Εμείς χαρακτηρίζουμε για παράδειγμα την παραγωγής μας «αλληλέγγυα» και όχι «παράνομη» όπως την χαρακτηρίζουν οι συναγωνιστές που έχουν κάνει την συγκεκριμένη ανάρτηση.
Επίσης, εμείς δεν είπαμε ποτέ ότι επιθυμούμε να είμαστε σε καθεστώς παρανομίας, αντιθέτως η θέση μας ήταν πάντα το να βρεθεί τρόπος για πλήρη νομιμοποίηση του εγχειρήματος. Και στην επιχειρηματολογία μας είναι πως βασικό αίτημα μας είναι η δημιουργία νόμου που θα επιτρέπει να λειτουργούν εργοστάσια που βρίσκονται σε ανάλογη κατάσταση. Και το κατά ποσό διαφέρει η ΒΙΟ.ΜΕ. από άλλες ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ. ( π.χ. ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ. δήμων για δημιουργία εργαζομένων χωρίς ασφάλιση) αυτό είναι γραμμένο στο καταστατικό μας και σε ότι έχουμε πάρει σαν θέση από την αρχή .
Είναι σωστή η κριτική που ασκείται για μη έγκαιρη ενημέρωση από τους εργαζόμενους στους αλληλέγγυους υποστηρικτές–τριες. Αλλά πρέπει να αναφέρουμε πως υπάρχει τεράστιο πρόβλημα με την ενοικιασμένη σελίδα που έχουμε γιατί «πέφτει» συνεχώς ο server και δεν έχουμε δυνατότητα να επικοινωνήσουμε μέσα από το σύστημα e-shop που έχουμε κάνει, ώστε να φτάνει άμεσα η ενημέρωση στο μέηλ κάθε αλληλέγγυου/ας. Μάλιστα φαίνεται και από την δυσκολία στο να διακινήσουμε προϊόντα και να εισπράξουμε τη συνδρομή από αλληλέγγυους, οπότε είναι άκυρο και το επιχείρημα πως χρησιμοποιούμε τους αλληλέγγυους μόνο για marketing. Τέλος, όσο για το επιχείρημα πως δεν δόθηκε ποτέ η δυνατότητα στους αλληλέγγυους να συναποφασίσουν, απαντάμε, όπως οι ίδιοι οι συναγωνιστές γράφουν στην ανάρτηση, ότι έχουμε ήδη κάνει τη δεύτερη συνέλευση (η πρώτη ήταν τον Φεβρουάριο του 2013, στο άνοιγμα του εργοστασίου) και βγήκαν αποφάσεις για δράσεις .
Όσο για την ενσωμάτωση ενός ακόμα συναδέλφου από την Αθήνα, απαντήσαμε πως η ευθύνη είναι της συνέλευσης των εργαζομένων και το μόνο που έχουν να κάνουν οι αλληλέγγυοι είναι να κάνουν πρόταση. Στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ένας συνάδελφος που συμμετείχε στην επιτροπή αλληλεγγύης Αθήνας από την πρώτη στιγμή και δυναμικά και ομόφωνα η συνέλευση των εργαζομένων διάλεξε τον συγκεκριμένο.
Επίσης, η αγορά των μηχανημάτων έγινε για τον λόγο ότι μια μερίδα «συναδέλφων» απειλούσε πως θα μας εμπόδιζε να δουλέψουμε, γιατί τα μηχανήματα ανήκαν σε όλους και αν δεν ενεργούσαμε με τον συγκεκριμένο τρόπο κατά την γνώμη μας θα αντιμετωπίζαμε πρόβλημα. Με την ενέργεια μας αυτή εκτός από το πέρασμα μηχανημάτων στην συλλογικότητα των εργαζομένων βγήκαν και μερικά χρήματα που μπορούσαν να διεκδικήσουν εργαζόμενοι από τα χρωστούμενα.
Εμείς δεν υποστηρίξαμε ούτε στιγμή ότι οι αποφάσεις μας είναι πάντα σωστές. Αντίθετα είπαμε πως σίγουρα θα γίνουν λάθη και ειδικά όταν μας κυνηγάνε από πολλές μεριές, αλλά με το θεσμό της συναπόφασης έχουμε την δυνατότητα να διορθώσουμε τα λάθη με αντίστοιχη απόφαση .
Τώρα στην αναφορά που γίνεται στις σχέσεις μας με τον ΣΥΡΙΖΑ απαντάμε πως εμείς έχουμε επιλέξει να έχουμε συμμάχους όσο μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας. Και όσον αφορά κόμματα του κοινοβουλίου πέρασαν από το εργοστάσιο όχι μόνο αντιπροσωπείες του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και της ΔΗΜΑΡ και των οικολόγων πράσινων και με δήλωση εκπροσώπου της ΑΝΕΛ στηρίζουν και οι ΑΝΕΛ το εγχείρημα.
Αν μιλήσουμε για εξωκοινοβουλευτική αριστερά, σχεδόν στο σύνολο, είναι υποστηρικτές και μεγάλο μέρος της αυτονομίας στέκονται αλληλέγγυοι στην προσπάθεια. Πρέπει να ξέρουν οι συναγωνιστές πως έχουμε πάει όπου μας κάλεσαν για κάποιον χαιρετισμό ή εκδήλωση και δεν έχουμε την διάθεση να αποκλείσουμε κανέναν, εκτός από δυνάμεις που συμμετείχαν στην συγκυβέρνηση και, με απόφαση της συνέλευσης, τη Χ.Α.
Επίσης να αναφέρουμε και συναντήσεις με το υπουργείο εργασίας με σκοπό να βρεθεί κάποιος τρόπος ώστε να είναι εφικτό να λειτουργούν οι εργαζόμενοι τα εγκαταλειμμένα εργοστάσια.
Φίλοι-ες και αλληλέγγυοι-ες, στην παρούσα φάση το εγχείρημα περνά από το ποιο δύσκολο αλλά και το ποιο ουσιαστικό κομμάτι της δημιουργίας του. Τρέχουν πολλά ζητήματα, που μας απασχολούν για πολύ μεγάλο διάστημα και από ότι λέει και ένας συνάδελφος, είμαστε καταδικασμένοι να νικήσουμε, οπότε δεν τα παρατάμε, συνεχίζουμε και ζητάμε να είστε δίπλα μας για να επιτύχουμε όλοι μαζί. Και για το σύνολο της κοινωνίας.
Αγωνιστικά, οι εργαζόμενοι της ΒΙΟΜΕ
