Τον Απρίλη του 2020, ο σύντροφος και φίλος μας Boris έβαλε φωτιά στις κεραίες των τεσσάρων εταιρειών κινητής τηλεφωνίας στο Μον Πουπέ (Γιουρα), καθώς και στις κεραίες των μπάτσων και στρατόμπατσων. Τον βρήκαν από το DNA του που βρέθηκε σε ένα καπάκι απο μπιτόνι βενζίνης, τον φυλάκισαν τον Σεπτέμβρη του 2020 στη φυλακή της Νανσύ, και στη συνέχεια τον καταδίκασαν τον Απρίλη του 2021 σε τέσσερα χρόνια φυλακή, τα δύο με αναστολή. Σε επιστολή που έγραψε από τη φυλακή, ο Boris υπερασπίστηκε την πράξη του και τη θέλησή του να αντιταχθεί με άμεση δράση στην αυξανόμενη ψηφιοποίηση της ζωής μας, με όλη την επιτήρηση και την περιβαλλοντική και κοινωνική καταστροφή που συνεπάγεται. Τον Αύγουστο του 2021 τραυματίστηκε σοβαρά σε πυρκαγιά στο κελί του και έκτοτε βρίσκεται στα χέρια της ιατρικής εξουσίας. Από δικαστικής άποψης, η φυλάκισή του άρθηκε στο εφετείο τον Σεπτέμβρη 2021 (δηλαδή αναβλήθηκε επ’ αόριστον), ενώ μια δικαστική έρευνα, η οποία βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη, ανατέθηκε σε δικαστίνα της Νανσύ για να προσδιορίσει τα αίτια της πυρκαγιάς και να διερευνήσει κατά πόσο οι ανθρωποφύλακες άφησαν τον σύντροφό μας να καίγεται και να ασφυκτιά στο κελί του.
Για αρκετούς μήνες, ο Boris, ήταν πότε σε τεχνητό κώμα και πότε σε κατάσταση ημιαναισθησίας, και έτσι δεν μπορούσε να πάρει αποφάσεις για την υγεία του. Οι γιατροί έκαναν πολλές φορές λάθος στις διαγνώσεις τους, αλλά πάντα με ακλόνητη αυτοπεποίθηση και σιγουριά. Στις αρχές του Μάρτη 2022, ο Boris μεταφέρθηκε από το νοσοκομείο της Μετς στο τμήμα Σοβαρών Εγκαυμάτων του νοσοκομείου της Μπεζανσόν, το οποίο τον Απρίλη αποφάσισε να τον ξεφορτωθεί στέλνοντάς τον σε άλλο τμήμα που δεν ήταν κατάλληλο για την κατάστασή του, χωρίς να λάβει καθόλου υπόψη τη γνώμη του. Την απόφαση αυτή, που είχε σοβαρές συνέπειες καθως σήμαινε το σταματημα οποιασδήποτε θεραπευτικής προσπάθειας, οι γιατροί την δικαιολογησαν ισχυριζόμενοι ότι, σύμφωνα με άθλια στατιστικά τους κριτήρια, η υγεία του δεν είχε αρκετά ευνοϊκή εξέλιξη. Τα κριτήρια αυτά εφαρμόζονται με απόλυτο και ψυχρό τρόπο και δεν λαμβάνουν καθόλου υπόψη την ιδιαιτερότητα του κάθε ατόμου ακόμη και αν εκφράζει την ισχυρή θέλησή του να συνεχίσει να ζει και να αγωνίζεται για να γίνει καλά. Εκμεταλλευόμενοι την τετραπληγία του, και παρά το γεγονός ότι είναι σε θέση να μιλήσει, είναι διαυγής και μαχητικός, οι γιατροί αποφάσισαν να μην τον επαναφέρουν με ανάνηψη, αν εμφανιστεί άλλη σοβαρή λοίμωξη. Μόνο μετά από διαμαρτυρίες και επιστολές αναγκάστηκαν να λάβουν υπόψη τους τη θέλησή του να ζήσει και να συνεχίσουν μια ελάχιστη θεραπευτική φροντίδα.
Αλλά με τον καιρό ούτε ακόμα και αυτό δεν μπορούσε να δεχτεί η νοσοκομειακή εξουσία. Ένας αναρχικός πρώην φυλακισμένος που τολμά να αμφισβητήσει το ιατρικό δόγμα, που αρνείται να δεχτεί υπάκουα τις εξοντωτικές διαγνώσεις τους, δεν μπορεί να είναι διαυγής! Σίγουρα «επηρεάζεται», σύμφωνα με τους ειδήμονες με τα λευκά ράσα (λόγω των αντιεξουσιαστικών του ιδεών;). Έτσι, όταν ο Boris προσπαθεί πεισματικά να έχει πρόσβαση στον ιατρικό του φάκελο, παρά τα εμπόδια του νοσοκομείου που τον έχει αρνηθεί μέχρι τώρα, και όταν απαιτεί να μπορούν άτομα του στενού του κύκλου, εκτός της οικογένειάς του, να συζητήσουν την κατάστασή του με την γιατρό που τον παρακολουθεί, η εξουσια θεωρεί ότι το ποτήρι ξεχείλισε.
Έτσι, στις 8 Ιούνη 2022, η υπεύθυνη γιατρός του, Elisabeth Batit, με την εξουσία που της παρέχει η θέση της και την οποία σκοπεύει να επιβάλει με κάθε μέσο, αποφάσισε να κάνει ένα ακόμη βήμα στην προσπάθειά της να εξοντώσει τον σύντροφο ως άτομο. Εν αγνοία του, και με επιστολή που υπέγραψε από κοινού με την κοινωνική λειτουργό του νοσοκομείου, τον κατήγγειλε στην εισαγγελία της Μπεζανσόν (την ίδια που έκανε την προκαταρκτική έρευνα για τις κεραίες…) για να κινήσει διαδικασία «δικαστικής συμπαράστασης», υποτίθεται για να τον «προστατεύσει» από τις ίδιες του τις αποφάσεις. Τι καλύτερο λοιπόν για τον εισαγγελέα από το να διατάξει με ζήλο, την ίδια ημέρα, να σταλεί ειδικός ψυχίατρος για να αποφανθεί ότι, εκτός από την παράλυση, ο σύντροφός μας θα είναι στο εξής «ανίκανος να φροντίσει για τα συμφέροντά του». Στις 14 Ιούνη, ο δήμιος του πνεύματος που ακούει στο όνομα Thomas Carbonnel, και δεν είναι άλλος από τον υποδιευθυντή του τοπικού ψυχιατρείου, που τον επέλεξε επίτηδες ο εισαγγελέας από τον επίσημο κατάλογό του, επισκέφθηκε και εξετασε τον Boris το δωμάτιο του χωρίς να πει ποιος ειναι και τον λόγο της επίσκεψής του και στη συνέχεια συνεστησε να τεθεί «υπό ενισχυμένη δικαστική συμπαρασταση»1. Μια δικαστής ανηλίκων από την κοντινή πόλη Vesoul, που το δικαστήριο της Μπεζανσόν την είχε ορίσει πριν από λίγες εβδομάδες «ως δικαστή κηδεμονίας», έβγαλε αμέσως έκτακτη προσωρινή διαταγή κατά του συντρόφου μας, για να τεθεί σε καθεστώς «δικαστικής συμπαράστασης». Έχει τη δυνατότητα να ενισχύσει αυτην απόφαση θέτοντάς τον υπό επιτροπεία ή κηδεμονία για αρκετά χρόνια, σε ακροαματική διαδικασία που πρέπει να γίνει εντος ένος χρόνου. Από το μουχλιασμένο σκοτάδι του γραφείου της, χωρίς να προειδοποιήσει κανέναν, ούτε καν τον ίδιο τον σύντροφο, η δικαστής Marie-Lee Avena αποφάσισε στις 8 Ιούλη ότι ο Boris μπορεί να «επιδοθεί σε υπερβολικές πράξεις» και όρισε έναν «Νομικό εκπρόσωπο για την προστασία των ενηλίκων» (MJPM), που αναλαμβάνει να επιτηρεί την αλληλογραφία του, τον λογαριασμό του και τους μελλοντικούς πόρούς (όπως το επίδομα ενηλίκων με αναπηρία): την UDAF 25, την Ένωση Οικογενειακών Συλλόγων της περιοχής.
Η UDAF, που δημιουργήθηκε με νόμο της κυβερνησης συνεργατών του Βισύ για τις οικογένειες και τροποποιήθηκε το 1945, συγκεντρώνει δεκάδες θρησκευτικές ή μη ΜΚΟ που υπερασπίζονται περήφανα γιο λογαριασμό της εξουσίας έναν από τους πυλώνες της πατριαρχίας: την οικογένεια. Είναι ένας σημαντικός οργανισμός στον οποίο στηρίζεται το κράτος για να συντρίψει την αυτονομία του ενός εκατομμυρίου ανθρώπων που τέθηκαν υπό επιτροπεία ή κηδεμονία, από το 1968 έως το 2007 λόγω… «σπατάλης, ασυδοσίας ή οκνηρίας».
Στην τοπική UDAF, βρίσκουμε, εκτός από τους εκατό περίπου υπαλλήλους της, άτομα που διψάνε εξουσία, όπως η νέα πρόεδρός της Karima Rochdi, πρώην αντιδήμαρχος της Μπεζανσόν με το κόμμα του Μακρόν, και τώρα αρχηγός της αντιπολίτευσης των μακρονιστών στο σημερινό δημοτικό συμβούλιο. Αυτή που τώρα σκοπεύει να ελέγχει με σιδηρένια πυγμή τις διαδικασίες που έχει κινήσει ο σύνροφος για να φύγει από αυτό το νοσοκομείο, δεν είχε σταματήσει για παράδειγμα να παραληρεί εναντίον της ZAD Vaîtes στην Μπεζανσόν, καταγγέλλοντας αμείλικτα όσους αγωνίζονται ενάντια στην τσιμεντοποίηση αυτών των παλιών εργατικών περιβολιών ως ένα μάτσο «εξτρεμιστές οικολόγους». Όσον αφορά τον νέο γενικό διευθυντή της τοπικής UDAF, τον Thierry Pillot, ο οποίος είναι συγκεκριμένα υπεύθυνος του τμήματος «μέτρων δικαστικής συμπαράστασης ενηλίκων» που αφορούν τον σύντροφό μας, πέρασε ένα μεγάλο μέρος της καριέρας του ως διευθυντής στον μεγαλύτερο εκμεταλλευτή ατόμων με αναπηρία στην περιοχή (την ΜΚΟ ADAPEI, που έγινε το Ίδρυμα Pluriel), στο διοικητικό συμβούλιο της οποίας περιλαμβάνονται, για παράδειγμα… ο επικεφαλής γιατρός του τμήματος που είναι ο Boris, ένας εκπρόσωπος του υπουργείου εσωτερικών, αλλά και μια πρώην διευθύντρια φυλακών της περιοχης. Η εκμετάλλευση και ο έλεγχος ανθρώπων που θεωρούνται «ευάλωτοι» ή «μη φυσιολογικοί» είναι ένα επιδοτούμενο κερδοφόρο εμπόριο και ένας καλολαδωμένος μηχανισμός, που διοικεί μια κλίκα εξουσιαστών με καλές πατερναλιστικές προθέσεις.
Ο Boris, που παλεύει εδώ και χρόνια για τις αναρχικές ιδέες και αγωνίζεται ενάντια σε όλες τις μορφές εξουσίας, πληρώνει για άλλη μια φορά υψηλό τίμημα. Για τη δημοκρατία, που προσπαθούν ολο και περισσότερο να την πουλήσουν ως μονόδρομο στο πλαίσιο του παραδείγματος της τεχνολογικής «ελευθερίας», η παθολογικοποίηση της λεγόμενης «μη φυσιολογικής» ή κάθε αντίθετης συμπεριφοράς είναι ένας τρόπος να προσπαθήσει να την εξουδετερώσει για να επιβάλει την ηγεμονία της. Είτε με την πιο βίαιη καταστολή, είτε με την προσπάθεια να θέσει υπό αναγκαστική κηδεμονία όσους δεν συμβιβάζονται με τη μοίρα τους. Και γιατί δε θα το έκανε λοιπόν ενάντια σε έναν αναρχικό ή σε οποιονδήποτε ξεφεύγει από τη γραμμή, όσο τα τσιράκια της δεν βιώνουν έστω ένα μικρό κομμάτι αντιβίας για όλη τη μιζέρια που σπέρνουν καθημερινά;
Αγώνας ενάντια στην εκποίηση της ίδιας μας της ύπαρξης.
Εμπρακτη αλληλεγγύη στον Boris, με όποιον τρόπο κρίνει ο καθένας και η καθεμιά…
1Στη Γαλλία υπάρχουν τεσσερα διαφορετικά είδη “δικαστικης συμπαραστασης”, από την πιο ελαφριά (π.χ. διαχειριση των χρηματων) μεχρι την πιο βαρια (καθεστώς ίδιο με ενός ανηλικου υπό κηδεμονία). Η εξουσια επελεξε αυτό το τελευταίο για τον Boris.
Αναρχικές.οί αλληλεγγυες.οι και συνένοχες.οι με τον Boris
28 Ιούλη 2022
