Στις 12-13 Φεβρουαρίου έλαβε χώρα σε Μυτιλήνη (Αναρχική Βιβλιοθήκη Τεφλόν) και Ρέθυμνο (Κατάληψη Παπαμιχελάκη) εκδήλωση/συζήτηση για τον ένοπλο Αναρχικό αγώνα και τον ρόλο του μέσα σε ένα πολύμορφο αναρχικό κίνημα.
Ένα θέμα που με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο μουδιάζει… στους συντηρητικούς κύκλους προκαλείται αλλεργία, στους ριζοσπαστικούς γεννάται ένα κατεβατό με ταμπού και στον κρατικό μηχανισμό χαρίζει σίγουρα πονοκέφαλο. Ο ένοπλος αγώνας και η χρήση του από τη μεριά των συνειδητά εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων είναι κάτι το οποίο πολλές φορές έχει αντιμετωπιστεί σαν φετίχ ορισμένων ελιτιστών ιλεγκαλιστών καταδικάζοντάς τον στον πλήρη παραγκωνισμό σαν μέθοδο και εργαλείο πολιτικής πρακτικής. Λειτουργεί εντέλει σαν ένας από τους κυρίαρχους διασταλτικούς παράγοντες και όχι ως στοιχείο γεφύρωσης και σύγκλισης της πάλης εντός του ανταγωνιστικού κινήματος. Έτσι λοιπόν, χώροι που φιλοξενούν ανοιχτές εκδηλώσεις σαν και αυτή πετυχαίνουν να ανοίξουν φλογερούς ορίζοντες, να καλλιεργήσουν προωθητικές προστριβές και να δημιουργήσουν ζυμώσεις, στη βάση της κατεύθυνσης που βασικός σκοπός της είναι ο επαναστατικός μετασχηματισμός της κοινωνίας και μόνο.
1η Μέρα εκδήλωσης
Παρατέθηκε η ιστορική αναδρομή του ρόλου που έπαιξαν οι γυναίκες στις επαναστατικές οργανώσεις, από την ισπανική αναρχική οργάνωση Mujeres Libres του 1937 μέχρι τον Επαναστατικό Αγώνα και τη Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς (Σ.Π.Φ.) του σήμερα. Πάνω στο θέμα τοποθετήθηκε προσωπικά η έγκλειστη συντρόφισσα Ο.Οικονομίδου, μέλος της Σ.Π.Φ., επικεντρώνοντας τον ρόλο της γυναίκας μέσα και έξω από το κίνημα. Στο δεύτερο κομμάτι της εκδήλωσης ακολούθησε η τοποθέτηση του φυλακισμένου συντρόφου Ν.Ρωμανού πάνω στο ζήτημα του αναρχικού αγώνα, των προταγμάτων αυτού και της πολυμορφίας του. Κλείνοντας προβλήθηκε το ντοκιμαντέρ «Die Rote Zora».
2η Μέρα εκδήλωσης
Αναφέρθηκαν τα πιο έντονα σημεία του χρονικού και του ρόλου της εγχώριας ένοπλης πάλης και του αντάρτικου πόλης, από το 1975 έως σήμερα. Στη συνέχεια, έγινε επικοινωνία με τον αναρχικό επαναστάτη Ν. Μαζιώτη, μέλος της Επαναστατικής Οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας, όπου τοποθετήθηκε πάνω στον ένοπλο αγώνα, στην δικτατορία του κεφαλαίου, στις αιχμές του Α/Α χώρου σήμερα καθώς και στις παθογένειες που ταλαιπωρούν του κύκλους των αναρχικών. Στο τελευταίο κομμάτι πραγματοποιήθηκε τηλεφωνική παρέμβαση με τον σύντροφο Χ.Τσάκαλο, μέλος της Ε.Ο. Σ.Π.Φ., όπου με τη σειρά του έκανε εκτενή αναδρομή στην εξέλιξη/αναβάθμιση των μέσων έμπρακτης βίας των αναρχικών. Συνεχίζοντας, ανέλυσε τη μετάλλαξη της κουλτούρας της άμεσης δράσης συνάμα με τον τρόπο με τον οποίο άρχισε να ανοίγει ευρύτερα και να κοινωνικοποιείται σαν πρακτική.
moutzaxentin
