Το απόγευμα της Τρίτης 13 Δεκέμβρη πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στα Everest της πλατείας νέων καταστημάτων στα Χανιά από την «Πρωτοβουλία ατόμων από συλλογικότητες της πόλης» αλλά και από ομάδα του αριστερού χώρου και αλληλέγγυο κόσμο. Κρεμάστηκε ένα πανό σε εμφανές σημείο της πλατείας με τον κόσμο να στέκεται μπροστά από το κατάστημα με αναρτημένο πανό, φωνάζοντας συνθήματα και πετάγοντας τρικάκια.
Ανταπόκριση απο Sergei Kontovich
Το κείμενο που μοιράστηκε:
Μην έχουμε αυταπάτες, τα αφεντικά στα Everest δολοφονούν εργάτες
Στο υπόγειο του υποκαταστήματος των «Everest» στην πλατεία Βικτωρίας στην Αθήνα βρίσκεται νεκρή εργάτρια, ύστερα από έκρηξη το πρωί της 1ης Δεκέμβρη. Άλλοι πέντε τραυματίες, εκ των οποίων ο ένας βαριά. Λίγες μέρες νωρίτερα ψηφίστηκαν στη βουλή νέες διατάξεις αποδιάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων, γνωστό ως «εργαλειοθήκη» του ΟΟΣΑ, το οποίο επιτρέπει σε νέες επιχειρήσεις (για λόγους ξεπεράσματος της γραφειοκρατίας) να ανοίγουν, χωρίς καν προληπτικούς ελέγχους μέτρων ασφαλείας, όπως πυρασφάλεια και συνθήκες υγιεινής.
Ο Όμιλος Everest, το 2015 σε ανακοινώσεις του, παρουσίαζε την κερδοφορία του σαν αποτέλεσμα εφαρμογής μεταξύ άλλων «στοχευμένων κινήσεων μείωσης κόστους». Με το τραγικό γεγονός της έκρηξης, φάνηκε ότι αυτή η «μείωση κόστους» δεν βασίζεται μόνο στον απλήρωτο ιδρώτα των εργαζομένων, που βιώνουν τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, τη συνεχή πίεση και την υπερ-εντατικοποιημένη εργασία που φτάνει μέχρι και σε απαγορεύσεις διαλειμμάτων. Τα κέρδη του Everest και του κάθε καπιταλιστή, χτίζονται με τις θυσίες ανθρώπινων ζωών στο βωμό των κερδών τους.
Η εν λόγω αλυσίδα αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες αλυσίδες καφέ και επισιτισμού, με εκατοντάδες καταστήματα σε όλη την Ελλάδα. Ανήκει στον όμιλο Vivartia, μαζί με την αλυσίδα Goody’s, flocafe, La Pasteria, Papagalino, την γαλακτοβιομηχανία ΔΕΛΤΑ, τα προϊόντα Μπαρμπα-Στάθης και πολλές ακόμη εταιρίες επισιτισμού. Ο όμιλος ανήκει κατά πολύ μεγάλο ποσοστό στην Marfin Investment Groups (MIG).
Σε μια εποχή όπου τα αφεντικά φορτώνουν την κρίση της κερδοφορίας τους στις πλάτες των εργατών, τέτοια περιστατικά έρχονται με θλιβερά οξύμωρο τρόπο να μας θυμίσουν πόσο αναλώσιμες είναι οι ζωές μας για τους εν λόγω φραγκοφονιάδες. Οι απολύσεις των τελευταίων χρόνων σε κάθε τομέα της παραγωγής έχουν αυξήσει την ένταση της δουλειάς και τα ωράρια για όσους «μένουν πίσω», πράγμα που επιφέρει μεγαλύτερο κίνδυνο ατυχημάτων. Η μη αλλαγή των εξοπλισμών των επιχειρήσεων για να εξοικονομήσουν κάνα ευρώ, επίσης εγκυμονεί περισσότερους κινδύνους για την ασφάλειά μας.
Οι κινήσεις που γίνονται και από τη σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ είναι μια συνέχεια της επίθεσης των αφεντικών στον κόσμο της εργασίας και πλέον μας είναι περισσότερο από ποτέ σαφές, πως ο δρόμος για την πολυπόθητη ανάπτυξη του κεφαλαίου θα περάσει πάνω από τα τομάρια μας κυριολεκτικά.
Την ημέρα της έκρηξης, τα καθεστωτικά ΜΜΕ έσπευσαν να διαλαλήσουν προς πάσα κατεύθυνση πως επρόκειτο για ένα ακόμα ανθρώπινο λάθος. Τι «sic» καλλωπισμός της δολοφονίας! Έριξαν ευθύνες -εμμέσως πλην σαφώς- στην ίδια τη νεκρή γυναίκα, αλλά και στον βαριά τραυματισμένο εργάτη που πραγματοποιούσε εργασίες στο μαγαζί. Η δήθεν αριστερή εφημερίδα «ριζοσπάστης» ούτε το όνομα του μαγαζιού δεν ανέφερε στο πρωτοσέλιδό της την επόμενη μέρα του ατυχήματος και το γεγονός «φεύγει» σιγά σιγά από την επικαιρότητα, μέχρι το επόμενο.
Όμως κάποιοι/ες δεν έχουμε μνήμη χρυσόψαρου και οφείλουμε να υπενθυμίσουμε πως τα αφεντικά της εν λόγω επιχείρησης έχουν απασχολήσει πολλάκις εκτός των άλλων και για τη συμπεριφορά στους εργαζόμενους της. Βρισιές και σωματική βία σε εργαζόμενο το 2011 από το αφεντικό των Everest στα Καμίνια ύστερα από άρνησή του να φτιάξει απ’ την αρχή τη βιτρίνα του καταστήματος, μετά το πέρας της βάρδιάς του. Τραμπουκισμοί απ’την εργοδοσία των Everest Αγ. Μελετίου (Αθήνα) το 2015, εξανάγκασε εργαζόμενη που δούλευε δεκατρία χρόνια να υπογράψει οικειοθελή αποχώρηση, για να γλυτώσουν την αποζημίωση της απόλυσης της. Και πόσα άλλα που δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Όπως τότε βρεθήκαμε στο πλάι των εργαζομένων, έτσι και τώρα δεν θα συμμετέχουμε στο «στρογγύλεμα» του θανάτου της Βασιλικής Παραστατίδου.
…Όχι δεν ήταν ανθρώπινο λάθος, ήταν δολοφονία. Κι αν υπάρχει κάποιο ανθρώπινο λάθος, αυτό το έχουμε κάνει οι εργάτες κι οι εργάτριες που δεν οργανωνόμαστε, κι έτσι επιτρέπουμε στα αφεντικά να υποτιμούν την εργασία και τη ζωή μας.
Πρωτοβουλία ατόμων από συλλογικότητες της πόλης
