0. Θα μπορούσατε να περιγράψετε σύντομα το χρονικό υδροδότησης του χωριού, και ποια η σχέση των κατοίκων με τη διαχείριση του νερού από παλιά μέχρι σήμερα;
Η ύπαρξη του χωριού οφείλεται στην πηγή της Κρύας Βρύσης. Ήταν η αιτία που δημιουργήθηκε το χωριό εδώ, και λεγόταν πηγή του Βολβόντα επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η σχέση του χωριού με την πηγή ήταν πάντα στενή, όχι μόνο βιολογική. Οι άνθρωποι φροντίσανε τις πηγές τους παντού σε όλα τα χωριά, έτσι και εδώ, φροντίσανε την υδρομάστευση, (δηλαδή εκεί που βγαίνει το νερό στη δεξαμενή), τον καθαρισμό της δεξαμενής, καθαρισμό του δικτύου μέχρι τη στιγμή που μπαίνει στην κεντρική δεξαμενή του χωριού· σε αντίθεση με τη ΔΕΥΑΜΒ που χλωριώνει στην κεντρική δεξαμενή, και από ‘κει και πίσω, τα πάντα μένουν στο έλεος της φθοράς και της μόλυνσης.
Γι’ αυτό και εμείς, όλα αυτά τα χρόνια, συνεχίζουμε να καθαρίζουμε τη δεξαμενή, την υδρομάστευση, αλλά και το δίκτυο πριν φτάσει στη δεξαμενή.
1. Ποια είναι τα καθοριστικά γεγονότα το τελευταίο διάστημα για το χωριό σας, τόσο από πλευράς κινητοποιήσεων όσο και από πλευράς κινήσεων της δημοτικής αρχής;
Η πηγή μας ήτανε πάντα στοχοποιημένη, όπως και άλλες πηγές στα χωριά του Πηλίου. Ιδιαίτερα εδώ, που είναι η πιο κοντινή στον Βόλο, και πολύ καλής ποιότητας νερό. Επιχειρήσανε στο παρελθόν κάποιες φορές να κάμψουνε το κίνημα που υπάρχει ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού, τελικά βρήκανε τώρα ευκαιρία στην πανδημία. Το χωριό μας αποτελεί έναν βασικό πυρήνα αυτού του κινήματος.
Έτσι, στις 17 Απρίλη είχαμε τη διακοπή της Κρύας Βρύσης από τα 2/3 των σπιτιών και την τροφοδότησή τους από την πηγή της Μάνας. Αυτό δεν το ξέρουμε, πιθανόν να είναι κάποια άλλη πηγή από την Πορταριά*. Χωρίς να ρωτηθεί ή ενημερωθεί κανείς, ούτε καν ο «κολλητός τους», πρόεδρος του χωριού – υποτίθεται, εμείς νομίζουμε ότι τα ‘ξέρε όλα. Αυτό, έγινε απότομα λόγω της πανδημίας και για ευνόητους λόγους.
Αυτή τη στιγμή είμαστε σε μια πορεία που έχει επιλέξει η λαϊκή μας συνέλευση, που ορίζει την τύχη του χωριού από τις 17 του Απρίλη. Να ακολουθήσουμε κάποιες θεσμικές διαδικασίες, να κορυφώσουμε τις κινητοποιήσεις γενικώς να πορευτούμε κυρίως με το κινηματικό κομμάτι της ιστορίας. Έτσι κάναμε εκδηλώσεις αλληλέγγυων που προσφέρθηκαν να έρθουν να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους με κάθε μορφή τέχνης όλο το καλοκαίρι. Παράλληλα κάναμε και κάποιες ενέργειες προς τη ΔΕΥΑΜΒ. Υποβάλαμε κάποια ερωτήματα, στα οποία ποτέ δεν πήραμε απάντηση. Έχουμε κάνει μια προσπάθεια για ενημέρωση του ευρύτερου κοινού, που έχει καταλήξει και σε ένα πολύ καλό αποτέλεσμα, καθώς ο κόσμος είναι ενήμερος ακόμη και πολύ μακριά από την περιοχή μας. Και όπως η συνέλευση έχει ορίσει, αφού εξαντληθούν όλα αυτά, τότε θα κοιτάξουμε να φέρουμε το νερό στα 2/3 των σπιτιών πάλι πίσω. Αυτό θα γίνει. Το συζητάει η συνέλευση, αλλά θεωρεί ότι στο βαθμό που τρέχουν ακόμα κάποια νομικά ζητήματα, δεν έχει ωριμάσει η ιστορία. Από την πλευρά της ΔΕΥΑΜΒ, έχουν πει ότι από τις αρχές του καλοκαιριού θα κόψουν το νερό από τα υπόλοιπα σπίτια, ακόμα και από τις δημόσιες βρύσες, δηλαδή ότι θα αποκόψουν τελείως την πηγή από το χωριό. Αυτό μας κράτησε σε μια επιφυλακή όλο το καλοκαίρι. Είχαν ορίσει ότι θα γινόταν μέχρι τέλη Ιούνη, αλλά δεν έγινε. Μετά πήραν μια απόφαση εν κρυπτώ που δεν κοινοποιήθηκε, για την οποία βρήκαμε εμείς σχετικά έγγραφα ότι θα ερχόντουσαν μέχρι 15 Αυγούστου. Οργανώσαμε την άμυνά μας όχι μόνοι μας αλλά και με αλληλέγγυους. Το ενδεχόμενο να έρθουν από μέρα σε μέρα μας έχει κινητοποιήσει και έχουμε ένα σχέδιο δράσης, ένα σχέδιο ετοιμότητας· και έτσι το χωριό πορεύεται με την αγωνία της επόμενης ημέρας.
2. Τον Μάιο του 2020 ανακοινώσατε ότι η λαϊκή συνέλευση Σταγιατών αποτελεί το μόνο όργανο λήψης αποφάσεων του χωριού.
α. Ποια είναι τα καθοριστικά εκείνα σημεία που έφτασε η κοινότητα του χωριού για να αψηφήσει τη δημοτική αρχή και τις διαταγές της και να οργανωθεί γύρω από τη λαϊκή συνέλευση;
β. Ποια είναι τα εργαλεία που χρησιμοποιεί η κοινότητα μέχρι σήμερα;
Η απόφαση της λαϊκής συνέλευσης να αναλάβει τη διαχείριση του χωριού και να αποπέμψει από το χωριό μας στην ουσία -δηλαδή εδώ μένει, αλλά δεν έχει επαφή με κόσμο- τον δικό τους εκλεγμένο, προέκυψε μετά τις 17 Απρίλη. Κάναμε συνελεύσεις και πιο πριν, κρυφά βέβαια γιατί υπήρχε ο κορωνοϊός. Στα όρια του χωριού, μαζευόμασταν από τους μόνιμους κατοίκους καμιά 40αριά ενίοτε και 50. Τελικά, όταν έφτασε ο κόμπος στο χτένι, καλέσαμε μια ανοιχτή συνέλευση στη πλατεία του χωριού, όπου μαζεύτηκαν τουλάχιστον 120 άτομα, δηλαδή και άνθρωποι από τον Βόλο που έχουν σπίτια εδώ. Ο πρόεδρος του χωριού δεν είχε καμία διάθεση να ασχοληθεί με ένα τόσο σοβαρό θέμα, το μεγαλύτερο κακό δηλαδή που συνέβη στο χωριό μας, αλλά και με άλλα ζητήματα του χωριού. Η αιτία δηλαδή ήταν η διακοπή του νερού και η στάση του προέδρου· αυτά μας ανάγκασαν να πάρουμε την απόφαση αυτή.
Πρέπει να ‘χουμε κάνει 10-11 συνελεύσεις από τότε. Υπάρχει ένα όργανο, η εκλεγμένη συντονιστική επιτροπή, η οποία μαζεύεται μια φορά στις 10-15 μέρες, για να συζητήσει και να οργανώσει πράγματα. Έχει εκτελεστική μόνο δραστηριότητα, τις αποφάσεις τις παίρνει πάντα η συνέλευση, και το συντονιστικό αναλαμβάνει να τις υλοποιήσει. Βέβαια, η συνεύρεση για μας δεν είναι κάτι καινούριο. Από τότε που ενταχθήκαμε στον Καλλικράτη, και στην ουσία το χωριό έχασε κάτι από τα θετικά του τότε κοινοτισμού, δηλαδή το να μαζευόμαστε, να μιλάμε, κάναμε τακτικά συνελεύσεις, όχι μόνο εμείς, αλλά και σε άλλα χωριά, με αφορμή το νερό· οπότε μας έπεσε πάρα πολύ εύκολο να αποφασίσουμε και να θεσμοθετήσουμε μόνοι μας τη συνέλευσή μας, ως το κυρίαρχο όργανο του χωριού.
3.«Δεν μπορούμε να γυρίσουμε στις στάμνες και στα γαϊδουράκια» είναι η απάντηση της δημοτικής αρχής στις αντιστάσεις των κατοίκων μέχρι σήμερα. Πώς απαντάτε σε αυτή τη θέση;
Το πρόβλημα του νερού στην πόλη του Βόλου είναι παλιό. Θα ‘λεγα ότι ποτέ δεν έχει λυθεί, από τότε που δημιουργήθηκε αυτή η πόλη στις αρχές του 1900. Τώρα το μείζον πρόβλημα προκύπτει από τα χάλια του δικτύου της πόλης που έχει διαρροές μέχρι 60% – σύμφωνα με τα δικά τους στοιχεία βέβαια. Έτσι οι άνθρωποι απευθύνονται στην αγορά του εμφιαλωμένου. Το κίνημα του νερού παλιότερα πρότεινε στον τότε δήμαρχο, τον Σκοτινιώτη, με μια εισήγηση που έκανε προς το δημοτικό συμβούλιο, τη δημιουργία δύο δικτύων κατά μήκος χειμάρρων που διατρέχουν την πόλη, τον Άναυρο και τον Κραυσίδωνα. Ένα εξωτερικό δίκτυο, το οποίο δεν θα κόστιζε πολύ, με σταθμούς με βρύσες κατά διαστήματα, κατευθείαν από τις πηγές χωρίς χλώριο, όπου να υπάρχουν και χώροι στάθμευσης αυτοκινήτων. Αυτή την πρόταση την απέρριψε ο δήμαρχος και η παράταξή του, γιατί θεωρήθηκε ότι είναι «επιστροφή στο παρελθόν στα γαϊδουράκια και τις στάμνες». Όμως αυτή η κίνηση θα έλυνε το θέμα του εμφιαλωμένου. Η κατανάλωση εμφιαλωμένων εδώ έχει φτάσει στο κόκκινο χρόνια τώρα, προς δόξα των ταμείων της αγοράς των εμφιαλωμένων, στην οποία ο κόσμος ακουμπάει κάθε χρόνο γύρω στα 20-30 εκατομμύρια ευρώ. Θα λυνόταν δηλαδή ένα τεράστιο οικονομικό ζήτημα για τους κατοίκους, οι οποίοι ξοδεύουν κατά οικογένεια 4-5 κατοστάρικα τον χρόνο – επιπλέον των όσων δίνουν στη ΔΕΥΑΜΒ για πόσιμο νερό που δεν πίνουνε. Επίσης, συνδέεται με την καύση των σκουπιδιών. Θα γλυτώναμε πάνω από 100 εκατομμύρια πλαστικά μπουκάλια τα οποία θάβονται στον ΧΥΤΑ. Ο δήμαρχος σχεδιάζει να φτιάξει εργοστάσιο παραγωγής RDF, μπαλαρίσματος σκουπιδιών δηλαδή, και εάν γίνει το εργοστάσιο θα καίγονται στην ΑΓΕΤ, και έτσι θα εισπνέουμε τα φουράνια και τις διοξίνες. Θα απαλλασσόμασταν δηλαδή με τις δημόσιες βρύσες και αυτή τη μάστιγα, του πλαστικού.
4. Γνωρίζουμε ότι το κράτος και οι επενδυτές χρησιμοποιούν διάφορα αθέμιτα μέσα για να πείσουν και να πάρουν με το μέρος τους τις τοπικές κοινωνίες π.χ. θέσεις εργασίας, αποζημιώσεις κ.λπ. Συντάσσεται όλο το χωριό απέναντι στην υποβάθμιση και ιδιωτικοποίηση του νερού;
Ναι, είναι αλήθεια ότι οι επενδυτές προσφέρουν κάποια λεφτάκια στις τοπικές κοινότητες, κάνουν ό,τι μπορούν. Εδώ, στην περιοχή μας, αυτή την ιστορία, το «προχώρημα» στην ιδιωτικοποίηση, την έχει αναλάβει η δημοτική αρχή, και πάρα πολύ επιθετικά βέβαια την έχει αναλάβει ο Μπέος, τα τελευταία 6 χρόνια. Στη διάρκεια αυτών των χρόνων, έχουμε και εμείς τα καθρεφτάκια μας εδώ, δηλαδή προσφορά στους κατοίκους των χωριών «ελάτε να κάνετε την άρδευση όπως προβλέπει ο νόμος», αλλά οι κάτοικοι αρνούνται και κάνουν αυτοδιαχείριση. «Κάντε αίτηση και θα σας χρεώνουμε με πάρα πολύ λίγα λεφτά ή και καθόλου». Φτάσαν σε κάποια σημεία να τους λένε ότι «θα πληρώνετε 5 ευρώ τον χρόνο για να αρδεύεται τα κτήματά σας». Αυτό πραγματικά είναι καθρέφτης, δεν είναι καθρεφτάκι, αλλά ποτέ δεν τσίμπησε ο κόσμος και δεν πήγε κανένας μας να κάνει αίτηση να αρδευτεί από τη ΔΕΥΑΜΒ· με αποτέλεσμα να μην έχουν τη λίστα των ανθρώπων που καλλιεργούν, και να μην μπορούν να προχωρήσουν σε ιδιωτικοποιήσεις σε αυτό το κομμάτι. Γιατί γουρούνι στο σακί κανένας δεν αγοράζει, ούτε μπορεί να βγει μια -ας το πούμε έτσι- διακήρυξη για ξεπούλημα του νερού με όρους διαγωνισμού χωρίς αυτά τα στοιχεία. Πόσοι καλλιεργούν, τι καλλιεργούν, πώς καλλιεργούν κ.λπ.
Το χωριό απέναντι στην ιδιωτικοποίηση, όπως και τα υπόλοιπα, είναι πάρα πολύ ευαίσθητο.
Ο κόσμος ούτε μια στιγμή και στο σύνολό του, δεν έχει εκφράσει μια αντίθετη πρόταση. Βέβαια, πρέπει να πούμε για την ιστορία με τα εμφιαλωτήρια, πως τώρα τελευταία αποκαλύφθηκε ότι ο σκοπός είναι να ξεπουλήσουν την πηγή και να εμφιαλώσουν το νερό. Επειδή η πρόθεση είναι να την πάρουν επενδυτές και όχι να τα κάνει ο δήμος, δεν μπορούν και να πείσουν ότι όλα αυτά γίνονται για το καλό των δημοτών. Πάντως ο κόσμος παραμένει εκεί ακλόνητος, και το ‘χει εκφράσει σε πάρα πολλές συνελεύσεις που έχουν γίνει στο χωριό από το 2010 μέχρι και σήμερα.
5. Πώς επηρέασε τις τοπικές αντιστάσεις η απαγόρευση κυκλοφορίας κατά την πανδημία;
Πρακτικά, σίγουρα η πανδημία στέκεται εμπόδιο για το κίνημα και το ξέρουμε πάρα πολύ καλά. Δηλαδή εμπόδιο στο κίνημα να οργανωθεί, να ανοίξει το χώρο, να μπει κόσμος να εκφράσει την αλληλεγγύη του. Αυτό έχει δημιουργήσει αρκετές δυσκολίες. Βέβαια, από ό,τι φαίνεται από τα πράγματα ιδιαίτερα εδώ στο χωριό, η πανδημία δεν μπόρεσε να καταφέρει ένα πλήγμα δυνατό και να βάλει φρένο στις κινητοποιήσεις μας. Με το κλείσιμο και των 2 δημοτικών κτιρίων, με αυτή τη φασιστική επίθεση στον πολιτισμό, θεωρήσανε ότι σε συνδυασμό με την πανδημία θα έβαζαν ένα φρένο στην έκφραση της αλληλεγγύης από συλλογικότητες κ.λπ. Αυτό όμως δεν έγινε. Ήρθε πάρα πολύς κόσμος στο χωριό, και η αλληλεγγύη εκφράστηκε πάρα πολύ έντονα. Όχι όσο θα θέλαμε βέβαια, πιστεύουμε ότι εάν δεν υπήρχε πανδημία, τα πράγματα εδώ θα ήταν σε μια καλύτερη κατάσταση σε ό,τι αφορά το στήσιμο των οδοφραγμάτων, που θέλουμε να κάνουμε στην πορεία προς το να χάσουμε την πηγή μας και στην ιδιωτικοποίησή της.
6. Είδαμε ότι το κράτος χρησιμοποιεί τα μέτρα έκτακτης ανάγκης για να περιφρουρήσει τα αναπτυξιακά του έργα, όπως έγινε στην Τήνο για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών τον Σεπτέμβρη του 2020. Έχει γίνει κάτι αντίστοιχο στο χωριό σας; Έχει χρησιμοποιηθεί με κάποιο αντίστοιχο τρόπο;
Μέτρα έκτακτης ανάγκης δεν έχουν χρησιμοποιηθεί για να μας «αποτελειώσουν», όπως λέει και ο Μπέος. Επειδή υπάρχει μια μεγάλη ιστορία εδώ πέρα, δεν είναι και εύκολο όσο μικρό και να είναι το χωριό. Η απήχηση είναι πολύ μεγάλη, νομίζω ότι δυσκολεύονται να προχωρήσουν σε τέτοιου είδους μέτρα. Ωστόσο, σε ένα έγγραφο που βρήκαμε από μια «μυστική» σύσκεψη που κάνανε στις αρχές του Ιούνη στη ΔΕΥΑΜΒ, διαβάσαμε ότι ζητάνε τη συνδρομή των αρχών, δηλαδή της αστυνομίας, για την ολοκληρωτική αποκοπή της πηγής από την Κρύα Βρύση.
7. Με τι μέσα προσπαθούν να σαμποτάρουν τις αντιστάσεις σας; Υπάρχουν ποινικές διώξεις και άλλες παρενοχλήσεις από την αστυνομία;
Ιδιαίτερα η δημοτική αρχή του Μπέου έχει χρησιμοποιήσει πολύ βρώμικα μέσα για να κάμψει τις συναντήσεις σε όλα τα χωριά του Πηλίου, με εκβιασμούς, με στοχοποίηση ανθρώπων, με δίκες. Ιδιαίτερα στο χωριό μας η προσπάθεια να διασπαστεί η ενότητα του χωριού έχει γίνει ποικιλότροπα, αλλά έχει αποτύχει παταγωδώς. Το χωριό είναι ούτως η άλλως ενωμένο. Έχει χρησιμοποιηθεί βία σε διαδηλώσεις που έχουμε κάνει κατά καιρούς τα προηγούμενα χρόνια, και επί Μπέου έχουν τραυματιστεί άνθρωποι από συγκρούσεις με την αστυνομία. Το κλασσικό παιχνίδι που παίζει ο Μπέος είναι το παιχνίδι των μηνύσεων, οι οποίες είναι αθρόες. Σε καθημερινή βάση τις χρησιμοποιεί ενάντια σε κοινωνικές ομάδες, συλλογικότητες και άτομα που δεν τα γουστάρει. Η ποινική δίωξη είναι στην ημερήσια διάταξη ας πούμε. Αυτό το έχουμε υποστεί και εμείς. Είχαμε μια δίκη ατόμων από το χωριό για τη σύγκρουση με την αστυνομία κάτω στον Βόλο, μπροστά στη ΔΕΥΑΜΒ από τον Μάρτιο του ’15· μετά 3 άτομα από το χωριό μας σύρθηκαν στα δικαστήρια μέχρι να αθωωθούν, όπως αθωώθηκε και ο συναγωνιστής απ’ την πρώτη δίκη. Για ζητήματα που είχαν να κάνουν με την αντίστασή μας στη χλωρίωση και την υποβάθμιση εδώ, υπάρχουν μηνύσεις κατά αγνώστων που τρέχουν. Αυτό τον μήνα, από 21 του Οκτώβρη μέχρι 20 του Νοέμβρη, έχουμε 5 δίκες οι οποίες αφορούν τα κινήματα της περιοχής. Τρεις από αυτές έχουν σχέση με το νερό και 2 έχουν σχέση με την καύση σκουπιδιών. Τώρα στις 22 του Οκτώβρη, δικάζονται 2 υποθέσεις την ίδια μέρα στα δικαστήρια του Βόλου που έχουν σχέση με το ίδιο θέμα, την καύση των σκουπιδιών. Πέντε άτομα εδώ από τη συνέλευση του χωριού είναι ανάμεσα στα 9 που διώκονται για επεισόδια στο δημοτικό συμβούλιο του Βόλου το ‘18, όταν ο δήμαρχος επιχείρησε να βγάλει απόφαση για ιδιωτικοποίηση της ΔΕΥΑΜΒ. Τότε είχαν μαζευτεί 100ντάδες κάτοικοι, δεν ανεχτήκαμε την παρουσία μπράβων, έγινε ένας χαμός, πετάξαμε έξω τους μπράβους από τον χώρο του δημοτικού συμβουλίου, και εκεί βέβαια εξαπολύθηκε ένα κυνηγητό να μας πιάσουν. Το χωριό είχε περικυκλωθεί από ΟΠΚΕ και ασφαλίτες για δύο μέρες, ζήσαμε πολύ τραγικές ιστορίες. Αλλά τέλος πάντων στις 4 του Νοέμβρη, 5 άτομα από το χωριό και άλλα 4 από την πόλη του Βόλου πάνε σε δίκη για αυτά τα γεγονότα. Βέβαια εκκρεμούν και άλλες μηνύσεις τις οποίες έχει κάνει ο Μπέος, για κατάληψη δημοτικών κτιρίων, για καλλιέργεια φούντας, όπως την ονομάζει, χασίς δηλαδή, για δολιοφθορές που έχουμε κάνει σε κτίρια. Όλα αυτά καταπίπτουν και δεν νομίζουμε να φτάσουν ποτέ στις αίθουσες των δικαστηρίων. Πάντως, είναι γεγονός ότι οι μηνύσεις, οι στοχοποιήσεις ανθρώπων ονομαστικά στα μέσα ενημέρωσης, και οι εκβιασμοί, έμμεσοι και άμεσοι, που χρησιμοποιεί ο Μπέος, αυτά τα ζούμε σε καθημερινή σχεδόν βάση.
8. Σε όλη την επικράτεια υπάρχουν κι άλλα παραδείγματα αντιστάσεων απέναντι στην ιδιωτικοποίηση των φυσικών πόρων και κατά της παρεμβατικής πολιτικής σε βάρος των τοπικών κοινωνιών, όπως τα αιολικά πάρκα στις βουνοκορφές, τα υδροηλεκτρικά φράγματα στα ποτάμια, κ.ά. Έχει γίνει κάποια προσπάθεια σύνδεσης των κατά τόπους αγώνων με σας;
Τα τελευταία 11 χρόνια υπάρχει μια αυτόνομη ομάδα, η ΑΠΟΔραση, που έχει παίξει πολύ βασικό ρόλο σε ό,τι γίνεται στο χωριό μας, από πολιτική, κοινωνική και πολιτιστική άποψη. Ένα από τα βασικά πράγματα αυτής της ομάδας, ήταν και η προσέγγιση όλων των κινημάτων όλα αυτά τα χρόνια, όχι απλά σε επίπεδο δηλώσεων, αλλά σε πρακτικό επίπεδο με την παρουσία μελών της ΑΠΟΔρασης επί τόπου, όπου υπάρχουν κινήματα δηλαδή, και κυρίως στη Χαλκιδική, στη Μεσοχώρα, στις ανεμογεννήτριες. Και κατά καιρούς, όταν κάνουμε εκδηλώσεις για διατήρηση σπόρων, λογοτεχνικά, σινεμά, και άλλα, πρέπει να πω ότι το κύριο χαρακτηριστικό τους όλα αυτά τα χρόνια είναι ότι υπάρχει αυτό που λέμε αλληλεγγύη εκφρασμένη με την παρουσία κινημάτων και ανθρώπων, όπως η ΒΙΟ.ΜΕ., αλλά και άλλων συναγωνιστών όλων αυτών των χώρων. Αυτό το έχουμε καλλιεργήσει μεθοδικά, και για μας είναι πολύ σημαντικό ότι άρχισε να αποδίδει με την παρουσία των συλλογικοτήτων, και την ετοιμότητα που δείχνουν και δηλώνουν να μας βοηθήσουν στα δύσκολα, που ούτως ή άλλως, μας έρχονται. Στην ουσία δεν υπήρχε εκδήλωση στο χωριό που να μην έχει αυτή τη μορφή. Επίσης, η παρουσία μας ήταν έντονη στους χώρους αυτών των κινημάτων. Έχουν υπάρξει διαδηλώσεις, όπως πάνω στη Χαλκιδική και στη Μεσοχώρα εδώ, και στις ανεμογεννήτριες κ.λπ. Εμείς θεωρούμε ότι ένα από τα πιο σημαντικά συμπεράσματα από τον αγώνα που δίνουμε εδώ είναι ότι ναι πράγματι η αλληλεγγύη είναι το πιο σημαντικό όπλο που έχουμε, αρκεί να την επιδιώξουμε όχι με δηλώσεις αλλά με μια ζωντανή επαφή.
Έχουν γίνει προσπάθειες σύνδεσης των κινημάτων. Νομίζω με αφορμή το ενεργειακό ζήτημα τώρα τελευταία, αλλά και από μια κίνηση για την αποανάπτυξη, η οποία είχε ως κέντρο συνεύρεσης και συνελεύσεων το χωριό μας. Γινόταν κάθε 3-4 μήνες, είχαμε κάνει 10 συνελεύσεις για την αποανάπτυξη, την άμεση δημοκρατία, την αυτονομία, την αυτοδιαχείριση, όπως και από άλλες συλλογικότητες γίνεται μια προσπάθεια συντονισμένη. Επίσης επιχειρήθηκε, αλλά τελικά πρέπει να πούμε ότι απέτυχε, μια προσπάθεια σύνδεσης του κινήματος του νερού, με τη δημιουργία της πανελλαδικής συμμαχίας για το νερό. Λειτούργησε για περίπου δυόμιση χρόνια, και κάναμε τουλάχιστον 5 συνελεύσεις σε διάφορα σημεία. Από αυτές 3 γίνανε στον Βόλο. Ο Βόλος κι εμείς εδώ πέρα έχουμε παίξει σημαντικό ρόλο στο να δημιουργηθεί κάτι γύρω από το νερό. Δυστυχώς όμως, κάποια συνδικαλιστικά τερτίπια που μπήκανε μέσα χαλάσανε όλη αυτή την προσπάθεια η οποία έχει ατονήσει. Υπάρχει η πανελλαδική συμμαχία περισσότερο στα χαρτιά, παρά στην πράξη. Ίσως, θα ‘πρεπε να κάνουμε ακόμα μια προσπάθεια να την ενεργοποιήσουμε.
9.Τέλος,τι άλλο θα θέλατε να μοιραστείτε, τι θεωρείτε ότι είναι άξιο να λεχθεί;
Αυτό που θέλουμε να τονίσουμε από την εμπειρία που έχουμε είναι ότι αυτή η λεηλασία που γίνεται σε παγκόσμιο επίπεδο από τον καπιταλισμό και το κεφάλαιο απέναντι στα φυσικά αγαθά, συνοδεύεται και από τη στέρηση της ελευθερίας των ανθρώπων. Αληθεύει πράγματι αυτό που η Νaomi Klein είχε πει κάποτε πριν από μερικά χρόνια: «εκεί που επιχειρείται η ιδιωτικοποίηση, η λεηλασία των φυσικών αγαθών, επιβάλλεται δικτατορία, αλλιώς δεν μπορεί να περάσει». Αυτό είναι αυτό που ζούμε εμείς τώρα, και θα ‘λεγα με την απόλυτη έκφρασή του. Όταν ο Μπέος δηλώνει ότι «εγώ αυτό το χωριό θα το τελειώσω» και έρχεται εδώ πέρα φορώντας τις μπότες του, δηλαδή με αστυνομίες, μπράβους και όλο αυτό το σινάφι του το μαφιόζικο, υφαρπάζει το νερό, κλείνει τα δημοτικά κτίρια, και κάνει αυτό που ξέρουν να κάνουν καλά οι φασίστες, να καίνε τα βιβλία -εδώ δεν έκαψε τα βιβλία αλλά τα χει κλειδώσει μέσα- φαίνεται καθαρά, ότι για να λεηλατήσει κανείς τα φυσικά αγαθά και να τα εκμεταλλευτεί, χρειάζεται να το επιβάλει μέσα από μια φασιστική πολιτική. Έχει όλα τα χαρακτηριστικά των ναζί αυτή η ιστορία. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό συμπέρασμα για όσους ορθώνουμε το ανάστημά μας. Η αντίσταση σε αυτά δεν είναι καθόλου εύκολη, γιατί απέναντί μας έχουμε επενδυτές, το κράτος και την καταστολή. Τα λεφτά είναι πολλά και ο καπιταλισμός φαίνεται ότι πάει να λύσει τα προβλήματά του χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα. Ένα δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι σε αυτόν τον αγώνα χρειάζεται να συσπειρωθούμε, χρειάζεται αλληλεγγύη, με όλα τα μέσα. Και όπου δεν μπορούμε να έχουμε μια προσωπική επαφή είτε ως συλλογικότητες είτε ως άτομα, νομίζω ο κόσμος μπορεί να βοηθήσει, στην ενημέρωση είτε ακόμα και οικονομικά. Γιατί εμείς το ζούμε αυτό. Υπάρχει οικονομικό θέμα και ιδιαίτερα τώρα που δεν μπορούμε να κάνουμε ανοιχτές εκδηλώσεις, να κάνουμε τα πάρτυ μας, ή όπως κάναμε όλα αυτά τα χρόνια στη κεντρική πλατεία τις ροκ συναυλίες για να μαζέψουμε χρήματα. Πάντα υπάρχει τρόπος να εκφράζεται η αλληλεγγύη η οποία είναι το βασικότερο όπλο σ’ αυτόν τον αγώνα. Και ένα τελευταίο, εμείς εδώ πέρα ζούμε την υπόθεση της λαϊκής συνέλευσης. Είναι μια μορφή αμεσοδημοκρατικής διαχείρισης μιας κοινότητας. Είμαστε μικρό χωριό, βολεύει καλύτερα και όλα αυτά τα χρόνια το χρησιμοποιούμε ως μέσο επικοινωνίας. Ίσως, θα ‘πρεπε σε αυτό να δοθεί μια ιδιαίτερη προσοχή από το κίνημα γενικότερα, για να ευδοκιμήσει και αλλού πέρα από τις Σταγιάτες. Η συνέλευσή μας είναι κάτι που το σεβόμαστε και το φυλάμε απέναντι σε οποιαδήποτε μορφή καπελώματος θα μπορούσε να συμβεί, είτε εκούσια είτε ακούσια. Είναι μια προίκα μέσα από αυτόν τον αγώνα που έχουμε δώσει όλα αυτά τα χρόνια, και έχει κατοχυρωθεί πλέον στην καθημερινότητα του χωριού.
*γειτονικό κεφαλοχώρι
