Το καλοκαίρι παρατηρήθηκε ένα φαινόμενο, όχι τόσο νέο, αλλά σίγουρα ξεχασμένο. Απαντώντας στις ανάγκες των χιλιάδων προσφύγων που περνούσαν τα θαλάσσια σύνορα ρισκάροντας τη ζωή τους, παλιότερες αλλά κυρίως καινούριες ομάδες αλληλεγγύης ξεφύτρωσαν παντού σαν τους χοχλιούς (σαλιγκάρια) μετά τη βροχή. Προσπάθειες συγκέντρωσης ειδών ανάγκης ξεπήδησαν από όλη την ελληνική επικράτεια: είτε από ιδιωτικές πρωτοβουλίες ανθρώπων που σοκαρίστηκαν με την εικόνα του πνιγμένου Αϊλάν, χωρίς απαραίτητα κάποιο πολιτικό πρόσημο ή ανάλυση, είτε από σωματεία εργαζομένων, πολιτικές συλλογικότητες, στέκια και καταλήψεις. Η χαμένη για καιρό λέξη «αλληλεγγύη» ξαναβρήκε, έστω προσωρινά, το νόημα και τον τρόπο έκφρασής της.
Στο Ηράκλειο Κρήτης, μια ομάδα ανθρώπων, με την στήριξη και του Κοινωνικού Ιατρείου-Φαρμακείου Ηρακλείου, αποφασίσαμε να κάνουμε το ίδιο, τονίζοντας ωστόσο σε όλες τις ανακοινώσεις μας, πως η αλληλεγγύη δεν αρκεί και δεν μπορεί να αποτελέσει την απάντηση στον εμφύλιο της Συρίας και στον πολεμικό αναβρασμό της ευρύτερης περιοχής. Βαρύτατη ευθύνη έχει άλλωστε και το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε. που κρύβεται μεν πίσω από φράχτες και την προσωρινή άρση των όρων της συνθήκης του Δουβλίνου ΙΙ, χαίρεται δε βλέποντας προ των πυλών της όλο αυτό το φτηνό εργατικό δυναμικό που θα «αναζωογονήσει» τη βαριά της βιομηχανία. Ακόμη είχε προηγηθεί μια αποστολή πραγμάτων τον Αύγουστο στη Λέρο.
Οι λέξεις δεν μπορούν να περιγράψουν την απάντηση της πόλης στο κάλεσμά μας. Ο όγκος των πραγμάτων που μαζεύτηκαν οδήγησε σε όχι μία, αλλά εφτά αποστολές σε Κω, Μυτιλήνη, Σάμο, Αγαθονήσι, κατάληψη Νοταρά για τους Πρόσφυγες, Ελληνικό και Ειδομένη, «κατέλαβε» δε πολλούς χώρους στην κατάληψη Ευαγγελισμού, φρακάροντας αρκετά δωμάτια αλλά και την είσοδο του κτιρίου.
Απολογιστικά, οφείλουμε να ευχαριστήσουμε όσους και όσες βοήθησαν με οποιοδήποτε τρόπο και να τονίσουμε για άλλη μια φορά πως για μας η αλληλεγγύη δεν είναι φιλανθρωπία, είναι ο μόνος δρόμος που ξέρουμε και επιλέγουμε να βαδίσουμε. Είμαστε δίπλα στους πρόσφυγες και μετανάστες όπως και σε κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο και απέναντι σε κάθε ρατσιστική/φασιστική συμπεριφορά.
Έχουμε επίσης καταλήξει στο συμπέρασμα πως όλο αυτό το διάστημα η ανάγκη της κοινωνίας για αυτοοργάνωση, ακόμα κι αν κομμάτια της δεν το αντιλαμβάνονται, οδήγησε σε πολλά και θαυμαστά αποτελέσματα, όπως στο Πεδίον του Άρεως, την πλατεία Βικτωρίας και τις αυτοοργανωμένες δομές στην Ειδομένη που λειτουργούν τις ώρες που οι κάμερες κλείνουν και οι επαγγελματίες των ΜΚΟ κλειδώνουν φάρμακα και τρόφιμα και φεύγουν. Και αυτό αποτελεί μια ανεκτίμητη παρακαταθήκη.
Η Πρωτοβουλία Ηρακλείου για τους Πρόσφυγες και Μετανάστες θα συνεχίσει τη δράση της μαζί και δίπλα στους μετανάστες της πόλης μας, αδιαφορώντας φυσικά για την ύπαρξη ή όχι «χαρτιών», γιατί για μας κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος.
Πρωτοβουλία Ηρακλείου για τους Πρόσφυγες και Μετανάστες
