Στις 19 Ιουλίου 2013, η εργοδοσία του βιβλιοπωλείου «Ευριπίδης» ανακοινώνει στη Ρ. την απόλυσή της. Ως παλαιότερη (είχε συμπληρώσει έξι χρόνια στο κατάστημα), η εργαζόμενη στοίχιζε κάτι παραπάνω στην επιχείρηση, που, όπως και εκατοντάδες άλλες, εκμεταλλεύεται τις «ευκαιρίες» της κρίσης και ξεφορτώνεται τους «ακριβούς» παλιούς υπαλλήλους για να προσλάβει ανέργους με μισθό 480 ευρώ, ενώ ταυτόχρονα επεκτείνει τη δραστηριότητά της ανοίγοντας ένα νέο κατάστημα στην Κηφισιά. Όμως πιο ενοχλητική για την εργοδοσία ήταν η ενεργή συμμετοχή της Ρ. στο σωματείο της, κάτι το οποίο δεν έκρυψε ποτέ, επιμένοντας να διεκδικεί τα αυτονόητα και να υπενθυμίζει στους συναδέλφους της την αναγκαιότητα των συλλογικών αγώνων εντός και εκτός σωματείου.
Η εργαζόμενη αρνείται να υπογράψει την απόλυση ή να εισπράξει την αποζημίωσή της από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, όπου παραμένει μέχρι σήμερα. Λίγες μέρες αργότερα, στις 30 Ιουλίου, ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής (ΣΥΒΧΑ), μαζί με την Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Αγίας Παρασκευής (ΑΣΚΑΠ) και αλληλέγγυους από το Χαλάνδρι και τις κοντινές περιοχές, πραγματοποιούν την πρώτη παρέμβαση-διαμαρτυρία έξω από το βιβλιοπωλείο, απαιτώντας την ανάκληση της εκδικητικής απόλυσης της Ρ. Με πανό και συνθήματα, δημιουργούν έναν κλοιό έξω από το κατάστημα, αποτρέποντας τους επίδοξους πελάτες, και ενημερώνοντας τους περαστικούς για τις συνήθειες του δήθεν εναλλακτικού αφεντικού. Κάποιοι μάλιστα δηλώνουν αποφασισμένοι να μην ξαναπατήσουν στο βιβλιοπωλείο.
«Η επιλογή της εργοδοσίας του “Ευριπίδη” να προχωρήσει σ’ αυτή την απόλυση μέσα στον Ιούλιο δείχνει πως ήταν σχεδιασμένη κίνηση. Σε μια εποχή που η Αθήνα αδειάζει, ποιος θα ασχοληθεί με μια απόλυση; ΕΜΕΙΣ τους απαντάμε. Έκαναν λάθος στο σχεδιασμό τους, καμία απόλυση δεν θα μείνει αναπάντητη, κανένας εργαζόμενος δεν θα μείνει μόνος του» αναφέρει το κείμενο του ΣΥΒΧΑ, καλώντας όλους τους εργαζόμενους να αντισταθούν «στις απολύσεις, τους μισθούς πείνας και τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις που διαλύουν τις ζωές μας», και τους κατοίκους του Χαλανδρίου να στηρίξουν τον αγώνα. Με το σύνθημα «Κάτω η εργοδοτική τρομοκρατία. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας», η ΑΣΚΑΠ προειδοποιεί τα αφεντικά: «Ούτε να το σκέφτεστε, πως δεν θα μας βρείτε μπροστά σας σε κάθε απόλυση σε κάθε γειτονιά, πως θα σκύβουμε το κεφάλι στις προσβολές κάθε προϊσταμένου και εργοδότη για να εξασφαλίσουμε τα ψίχουλα, που τόσο γενναιόδωρα μας προσφέρουν κυβερνήσεις και αφεντικά, πως θα σας αφήσουμε να παίζετε με τις ζωές μας και την αξιοπρέπεια μας για να επιβιώσει η επιχειρηματικότητά σας και να έρθει η ανάπτυξη…».
Αν και στη συνάντησή της με το σωματείο η διοίκηση του «Ευριπίδη» (για την ακρίβεια, η αντικαταστάτρια του αφεντικού, το οποίο είχε φροντίσει να λείπει εκείνες τις επικίνδυνες μέρες, και ο προϊστάμενος του καταστήματος, ο οποίος είχε το θράσος να σκίσει το κείμενο του ΣΥΒΧΑ) παραμένει ανένδοτη, με το επιχείρημα ότι «η απόλυση της Ρ. ήταν αναγκαία για την επιβίωση της επιχείρησης», αυτή η πρώτη συγκέντρωση ήταν μόνο η αρχή. Μετά από κάποιες μικρότερες παρεμβάσεις μέσα στον Αύγουστο, με αφισοκολλήσεις, μοιράσματα κειμένων και ενημέρωση του κόσμου έξω από το βιβλιοπωλείο, οι αλληλέγγυοι/ες επιστρέφουν δυναμικά το απόγευμα της Παρασκευής 12 Σεπτεμβρίου, αποφασισμένοι/ες να μην επιτρέψουν στην εργοδοσία να «απολαύσει» ανενόχλητη την αυξημένη εμπορική κίνηση στην αρχή της νέας σχολικής χρονιάς.
Επί μιάμιση ώρα, παραμένουν έξω από τα δύο αντικριστά υποκαταστήματα του «Ευριπίδη» στο Χαλάνδρι, τρομοκρατώντας την εργοδοσία (για άλλη μια φορά, το αφεντικό είχε σπεύσει να εξαφανιστεί λίγο νωρίτερα, επειδή ένιωσε να απειλείται από ένα παιδί που μοίραζε… διαφημιστικά φυλλάδια). Η συντριπτική πλειοψηφία των περαστικών εκφράζει την αλληλεγγύη της και επιλέγει να μην μπει στο βιβλιοπωλείο. Σύμφωνα με εργαζόμενους, αυτή τη φορά τα αφεντικά δείχνουν πραγματικά θορυβημένα και κάνουν λόγο για «δυσφήμηση της επιχείρησης».
Η δράση επαναλαμβάνεται την Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου, και πάλι με τη συμμετοχή του ΣΥΒΧΑ, της ΑΣΚΑΠ και ατόμων από το Χαλάνδρι και τις γύρω περιοχές.
Ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι τη νίκη.
