Το Σάββατο 27 Ιανουαρίου, πραγματοποιήθηκε συντονισμένη παρέμβαση σε τρεις διαφορετικούς σταθμούς μετρό σε γειτονιές της Αθήνας (Συγγρού-ΦΙΞ, Δάφνη και Άγιος Αντώνιος) σε σχέση με τις ελεύθερες μετακινήσεις στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ) από τις Συνελεύσεις Γειτονιών, Στέκια, Καταλήψεις, Αναρχικές Ομάδες από την Αθήνα και τον Πειραιά.
Στην παρέμβαση στον σταθμό της Συγγρού-ΦΙΞ συμμετείχαν 50-60 σύντροφοι και συντρόφισσες και παραμείναμε εκεί για περίπου μία ώρα. Κατά τη διάρκεια της παρέμβασης μοιράστηκαν κείμενα, κολλήθηκαν αυτοκόλλητα στον εσωτερικό και εξωτερικό χώρο του σταθμού, πετάχτηκαν τρικάκια ενώ είχαν κρεμαστεί πανό. Επίσης, φωνάχτηκαν και συνθήματα στο εσωτερικό του σταθμού, ενώ το κείμενο της παρέμβασης διαβαζόταν από τα μικρόφωνα του σταθμού.
Το σώμα των συντρόφων και συντροφισσών αποχώρησε από τον σταθμό με πορεία μέσα στη γειτονιά του Κουκακίου προπαγανδίζοντας το ζήτημα των ελεύθερων μετακινήσεων και του ηλεκτρονικού εισιτηρίου.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι υπήρξε έντονη η αστυνομική παρουσία για μία τέτοια παρέμβαση. Στην αρχή κατέφθασαν αρκετές μηχανές της ομάδας ΔΙΑΣ και Ζ (περίπου 8), ενώ όταν υποχώρησαν και πήγαν απέναντι τους αντικατέστησαν δύο τζιπ της ομάδας ΟΠΚΕ. Μετά από κάποια στιγμή οι αστυνομικές δυνάμεις αποχώρησαν από το σημείο.
Τα κείμενα που μοιράστηκαν στην παρέμβαση:
Συντονισμός Συλλογικοτήτων από το κέντρο για τις Ελεύθερες Μετακινήσεις
Αναρχική συλλογικότητα Vogliamo tutto e per tutti
Ελεύθερες μετακινήσεις για όλους και όλες
Ήδη από το Σεπτέμβρη βρίσκεται σε εξέλιξη η λειτουργία του συστήματος ηλεκτρονικού εισιτηρίου με το σταδιακό κλείσιμο των μπαρών εισόδου-εξόδου στους σταθμούς του Μετρό και του ΗΣΑΠ. Μέσα σε μια συνθήκη ολοκληρωτικής επίθεσης κράτους και κεφαλαίου ενάντια στα καταπιεζόμενα και εκμεταλλευόμενα κομμάτια της κοινωνίας, το ηλεκτρονικό εισιτήριο έρχεται να προσθέσει ακόμη μια πινελιά στον καμβά των μέτρων φτωχοποίησης, ελέγχου και αποκλεισμού κοινωνικών κομματιών. Η βίαιη προλεταριοποίηση των τελευταίων ετών έρχεται σαν αποτέλεσμα τόσο των άμεσων περικοπών των αμοιβών (μισθοί, συντάξεις, επιδόματα) – ή ακόμη χειρότερα της τεράστιας ανεργίας – , της ανελέητης φοροληστείας και της επιβολής τελών σε βασικά προϊόντα (βενζίνη, πετρέλαιο θέρμανσης), αλλά και της άμεσης αρπαγής περιουσίας με τις εκατομμύρια ηλεκτρονικές κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών και πρόσφατα με την έναρξη των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας. Σε αυτά προστίθενται η διαρκής αύξηση των λογαριασμών των ΔΕΚΟ, η αύξηση του κόστους ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, και τώρα ο αποκλεισμός από τα ΜΜΜ.
Μέσα σε μια μεγαλούπολη σαν την Αθήνα, οι αποστάσεις από και προς τη δουλειά, τα ραντεβού αγωνίας για εύρεση εργασίας, τις σχολές, για τις κοινωνικές συναναστροφές και τις πολιτικές συνευρεύσεις, τη ψυχαγωγία και τη διασκέδασή μας, καθιστούν τη χρήση των ΜΜΜ απαραίτητη συνθήκη επιβίωσης και όχι πολυτέλεια. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι τα ΜΜΜ δεν τα χρησιμοποιούν κυρίως τα καλοπληρωμένα κρατικά στελέχη και τα αφεντικά, αλλά τα εκμεταλλευόμενα κομμάτια της κοινωνίας τα οποία δαπανούν απλήρωτες ώρες μετακίνησης προς και από τους χώρους της κακοπληρωμένης εργασίας τους. Η συνεχής αύξηση της τιμής του εισιτηρίου τα τελευταία χρόνια (με την παράλληλη περικοπή των παρεχόμενων υπηρεσιών μέσω της κατάργησης λεωφορειακών γραμμών, το κουτσούρεμα δρομολογίων), η οποία συνεχίζεται και μέσω του ηλεκτρονικού εισιτηρίου μέσω της χρέωσης με βάση την απόσταση, μας αναγκάζει να δαπανάμε ένα σεβαστό μέρος του μισθού μας για τη μετακίνηση στην εργασία μας. Όσο και να διαφημίζει δε η αριστερή κυβέρνηση την δωρεάν μετακίνηση για ανέργους/γες, το γεγονός πως εκατομμύρια επισφαλείς, μερικής απασχόλησης, αμειβόμενοι/ες των 300 και 400 ευρώ ή φοιτητές/τριες καλούνται να πληρώνουν το ένα δέκατο της αμοιβής τους για τη μετακίνηση προς και από τη δουλειά, παραμένει. Οι άνθρωποι αυτοί έβρισκαν μέσα από τη μη επικύρωση εισιτηρίου μια δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν τα ΜΜΜ, πάντα υπό το διαρκή φόβο ελέγχων και προστίμων. Τα δεδομένα αυτά καταδεικνύουν το πως η αυστηροποίηση του ελέγχου μέσω του ηλεκτρονικού εισιτηρίου αποτελεί ένα μέτρο κατεξοχήν ταξικού και κοινωνικού αποκλεισμού μεγάλου κομματιού της κοινωνίας από ένα βασικό αγαθό το οποίο μετατρέπεται σε εμπόρευμα ώστε να εξυπηρετεί την «αγία οικονομία». Ο ίδιος ο σχεδιασμός των ΜΜΜ και ειδικά εκείνων της σταθερής τροχιάς αποκαλύπτουν και τον ρόλο τους, ως εργαλεία διευκόλυνσης της καπιταλιστικής λειτουργίας. Οι τροχιές τους είναι τοποθετημένες σε άξονες μετακίνησης εργατικού δυναμικού σε χώρους εργασίας, κομβικοί σταθμοί τοποθετούνται με βάση την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων επιχειρήσεων όπως εμπορικών κέντρων ενώ αξιοποιούνται και ως οχήματα για τον «εξευγενισμό» ολόκληρων γειτονιών σε γεωγραφικές περιοχές μαζικής εμπορικής διασκέδασης και κατανάλωσης.
Το πρόσχημα για την εφαρμογή του συστήματος ηλεκτρονικού εισιτηρίου, όπως και στο παρελθόν για τις αυξήσεις των εισιτηρίων, υπήρξε η αντιμετώπιση της εισιτηριοδιαφυγής και η «εξυγίανση» του ΟΑΣΑ. Οι εκάστοτε όμως κρατικοί διαχειριστές κρύβουν πάντοτε επιμελώς πως «αμελούσαν» να αποδίδουν στον ΟΑΣΑ τα προϋπολογισμένα κονδύλια/επιδοτήσεις τα οποία είχαν εισπραχθεί μέσω της φορολογίας (επιδοτήσεις που δεν αμελούσαν να δίνουν τακτικά στους ιδιωτικούς φορείς ΜΜΜ όπως ο ΟΑΣΘ). Αποσιωπάται το γεγονός πως τα 125 εκατομμύρια ευρώ που δαπανήθηκαν για τον υλικοτεχνικό εξοπλισμό και την εκπαίδευση για το νέο ηλεκτρονικό σύστημα δαπανήθηκαν δίχως δεύτερη σκέψη λίγο πριν η ΣΤΑΣΥ περάσει στην ιδιοκτησία του ΤΑΙΠΕΔ. Πρόκειται δηλαδή για ακόμη μια κραυγαλέα περίπτωση μετακύλισης κόστους στις πλάτες των συνήθων υποζυγίων για να ελαφρυνθεί το κόστος και να καταστεί πιο κερδοφόρα η μελλοντική επένδυση κάποιου σωτήρα-επενδυτή. Κοντολογίς, τα ΜΜΜ είναι πληρωμένα ήδη και μάλιστα πολύ ακριβά από τα φορολογικά υποζύγια και κοινωνικά απολύτως δίκαιο και αναγκαίο το να εξασφαλιστεί η ελεύθερη πρόσβαση σε αυτά. Η αύξηση του κόστους μετακίνησης και οι τεράστιες δαπάνες του ηλεκτρονικού συστήματος με σκοπό την αύξηση του ελέγχου, της επιτήρησης και του αποκλεισμού δεν αποτελούν προαπαιτούμενα της λειτουργίας των ΜΜΜ και της βελτίωσης των υπηρεσιών αλλά πολιτική επιλογή για την εξασφάλιση της κερδοφορίας των εργολάβων που εμπλέκονται στο έργο και των ιδιωτών που πιθανόν να αγοράσουν τη ΣΤΑΣΥ.
Οι κινήσεις αυτές φανερώνουν πως η κυριαρχία αντιμετωπίζει μια κοινωνική ανάγκη ως εμπόρευμα, έτοιμο να το φέρει προς πώληση και στα μέτρα κάποιου αγοραστή που μοναδικό του κριτήριο θα είναι η κερδοφορία. Αλλά ακόμη και υπό κρατική ιδιοκτησία, είναι η λογική της εμπορευματοποίησης που επιφέρει τον καθολικό και φυσικό αποκλεισμό εκείνων που δεν θα έχουν ή δε θα θέλουν να πληρώσουν για υπηρεσίες ήδη πληρωμένες.
Πέραν όμως της τεράστιας οικονομικής επιβάρυνσης, η λειτουργία του ηλεκτρονικού συστήματος έρχεται να βαθύνει και το καθεστώς ολοκληρωτικού ελέγχου και επιτήρησης. Η έκδοση των μηνιαίων καρτών απαιτεί την πλήρη καταγραφή στοιχείων ταυτότητας, ΑΜΚΑ και φωτογραφίας ενώ πραγματοποιείται και πλήρης καταγραφή της πραγματοποιούμενης διαδρομής. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την τοποθέτηση φυσικών εμποδίων στο πέρασμα των εισόδων, την ενεργοποίηση ισχυρών ηχητικών σημάτων/συναγερμών σε περίπτωση μή έγκυρης επικύρωσης ή εσκεμμένης διάβασης δίχως επικύρωση, δημιουργεί καθεστώς ζώνης καθολικής επιτήρησης και στοχοποίησης εκείνων που επιλέγουν ή αδυνατούν να χρησιμοποιήσουν τα ΜΜΜ δίχως να πληρώσουν.
Τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί ένα κίνημα διεκδίκησης της ελεύθερης μετακίνησης με τα ΜΜΜ για όλους/ες, το οποίο περιλαμβάνει πέρασμα των επικυρωμένων εισιτηρίων στον επόμενο, αρνήσεις επικύρωσης, συλλογική αντίσταση στους τραμπουκισμούς των ελεγκτών, παρεμβάσεις με κείμενα στους/στις εργαζόμενους/ες και στους/στις χρήστριες των ΜΜΜ, συγκεντρώσεις και πορείες, σαμποτάζ στα παλιά και στα καινούργια ακυρωτικά μηχανήματα και τις μπάρες αποκλεισμού. Ένα κίνημα που κατάφερε να καθυστερήσει την εφαρμογή του μέτρου και να βάλει στο προσκήνιο την αναγκαιότητα διεκδίκησης ελεύθερων μετακινήσεων στην πόλη και το οποίο φυσικά αντιμετωπίζεται από το κράτος και τα Μίντια μέσα από τη συκοφάντηση, στοχοποίηση, ποινικοποίηση και την καταστολή. Όπως όμως και για κάθε μέτρο επιδείνωσης της κοινωνικής ζωής, έτσι και η εφαρμογή ή η κατάργηση του ηλεκτρονικού εισιτηρίου εξαρτάται από τις αντιστάσεις που θα ορθωθούν. Η μεγαλύτερη επιτυχία του κράτους είναι να σπείρει την ηττοπάθεια, να απομονώσει και να αντιμετωπίσει τον/την καθένα/μια μας ξεχωριστά. Απέναντι, λοιπόν, στην ηττοπάθεια και την εξατομίκευση που τόσο έντεχνα χειρίζεται η αριστερή κρατική διαχείριση, ενώνουμε τις δυνάμεις μας και αντιστεκόμαστε. Αρνούμαστε την καταβολή κομίστρου, στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε αυτούς που αποφεύγουν τις μπάρες αποκλεισμού, απομονώνουμε τους ελεγκτές και καταδεικνύουμε τον αντικοινωνικό τους ρόλο, αντιστεκόμαστε στο κλίμα αστυνομοκρατίας και φακελώματος. Διαλύουμε τους επίπλαστους διαχωρισμούς και συνειδητοποιούμε ότι τα μέτρα ελέγχου και αυστηροποίησης στα ΜΜΜ είναι ακόμη ένα μέτρο που στρέφεται συλλογικά ενάντια στους/στις καταπιεζόμενους/νες και εκμεταλλευόμενους/νες και μόνο συλλογικά μπορεί να αποκρουστεί από μέρους μας. Μόνο ο συλλογικός αγώνας και η πεισματική εναντίωση μπορεί να ανοίξει ρήγματα στην φαινομενική παντοδυναμία του κράτους και να φωτίσει διεξόδους για τους/τις καταπιεσμένους/νες.
Ενάντια στον έλεγχο και τους αποκλεισμούς-κοινωνική αυτοοργάνωση και ταξική αλληλεγγύη
Σαμποταζ στα συστήματα κοινωνικού ελέγχου
Πόλεμος στον πόλεμο κράτους και αφεντικών
αναρχική συλλογικότητα Vogliamo tutto e per tutti
vogliamotutto.espivblogs.net/
Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου
Ενάντια στις μπάρες, το ηλεκτρονικό εισιτήριο, τους αποκλεισμούς και τον έλεγχο της ζωής μας
Το να μετακινείσαι μέσα στην πόλη με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς δεν είναι πολυτέλεια, αλλά μια αναγκαία συνθήκη για εμάς τους από τα κάτω, πολλές φορές επιβαλλόμενη από την ανάγκη για επιβίωση. Οι εργαζόμενοι-ες, οι άνεργοι-ες, οι μαθητές-τριες, οι φοιτητές-τριες για να μεταβούμε καθημερινά στον χώρο δουλειάς, στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο ή απλά για να πάμε μια βόλτα χρησιμοποιούμε τα ΜΜΜ για να καλύψουμε τις μεγάλες αποστάσεις μέσα στη μητρόπολη, καθώς είναι τα μοναδικά μέσα ανάλογα των οικονομικών μας δυνατοτήτων.
Τα τελευταία χρόνια όπου η φτώχεια και η εξαθλίωση αγγίζει όλο και μεγαλύτερα κοινωνικά κομμάτια, το ποσοστό των επιβατών που χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς χωρίς εισιτήριο αυξήθηκε. Η απάντηση σε αυτό από πλευράς κράτους και εταιριών που διαχειρίζονται τα ΜΜΜ ήταν η όξυνση του ελέγχου, η στοχοποίηση όσων δεν ακυρώνουν εισιτήριο και η καταστολή όσων-ες παλεύουν για την ελεύθερη μετακίνηση με τα ΜΜΜ. Σε αυτή την κατεύθυνση επινόησαν το ηλεκτρονικό εισιτήριο και τις μπάρες στους σταθμούς και τα λεωφορεία προκειμένου να αυξήσουν τα κέρδη τους, να επεκτείνουν τον έλεγχο πάνω στη ζωή μας καταγράφοντας κάθε μας κίνηση και αποκλείοντας από την χρήση των ΜΜΜ όποιον και όποια από εμάς δεν θέλει ή δεν μπορεί να πληρώσει το αντίτιμο του εισιτηρίου. Έτσι έχει αναπτυχθεί από το κράτος και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης μια ολόκληρη προπαγάνδα εναντίων των λεγόμενων «τζαμπατζήδων» ώστε να σπάσει η αλληλεγγύη που αναπτύσσεται μεταξύ των επιβατών με την ανταλλαγή εισιτηρίων και η αλληλοστήριξη και στη θέση τους να αναπτυχθούν κανιβαλιστικές λογικές που στρέφουν τον ένα επιβάτη εναντίον του άλλου. Ταυτόχρονα αναβαθμίζουν το νομικό τους οπλοστάσιο και επιχειρούν να νομιμοποιήσουν τους ολοένα εντεινόμενους έλεγχους και την επιθετικότητα των ελεγκτών, που θέλουν να τρομοκρατήσουν τους επιβάτες που δεν έχουν εισιτήριο ή απλά δεν τους αρέσουν τα χαρακτηριστικά τους. Γνωρίζουμε ότι οι εργαζόμενοι στα ΜΜΜ βιώνουν και οι ίδιοι τους εργοδοτικούς εκβιασμούς. Ωστόσο, ακόμα κι αν θέλαμε να κατανοήσουμε πως μέσα σε αυτές τις συνθήκες γενικευμένης ανεργίας κάποιος θα δεχτεί μία οποιαδήποτε θέση εργασίας, δεν μπορούμε να δεχτούμε και να καταλάβουμε πώς ένας άνθρωπος προκειμένου να επιβιώσει ο ίδιος στρέφεται και μάλιστα με ζήλο ενάντια στους ομοίους του και κυνηγά τους φτωχούς και τους καταπιεσμένους, προκειμένου να πάρει ένα μπόνους. Φυσικά, το πρόταγμα της ελεύθερης μετακίνησης όχι μόνο για τους ανέργους αλλά συνολικά, έχει προωθηθεί εδώ και αρκετά χρόνια από συνελεύσεις γειτονιών, από σωματεία, εργατικά σχήματα, πολιτικές συλλογικότητες, αλλά και από εργαζόμενους στα ΜΜΜ σπάζοντας στην πράξη τους διαχωρισμούς που θέλουν να μας επιβάλλουν οι από τα πάνω.
Τα ΜΜΜ μπορούν να λειτουργούν χωρίς την καταβολή εισιτηρίου και κανείς δεν μπορεί να μας απαγορεύσει να μετακινηθούμε, καθώς η μετακίνηση αποτελεί ένα κοινωνικό αγαθό και αναφαίρετο δικαίωμά μας το οποίο δεν μπορεί να κοστολογείται. Πληρώσαμε για την κατασκευή και αγορά οχημάτων και σταθμών, πληρώνουμε για τη συντήρησή τους και με την αγορά του εισιτηρίου πληρώνουμε και για τα κέρδη τους. Ενώ με την ιδιωτικοποίηση των ΜΜΜ (μαζί με την ιδιωτικοποίηση και άλλων βασικών κοινωνικών αγαθών, όπως το νερό και το ρεύμα) δίνεται ακόμα μεγαλύτερο περιθώριο στα αφεντικά να αυξήσουν τις τιμές και να μετατρέψουν έτσι μία κοινωνική ανάγκη σε κερδοφόρα επιχείρηση γι’ αυτούς και σε είδος πολυτελείας για όλους εμάς.
Την τελευταία περίοδο έχει αναπτυχθεί ένα πολύμορφο κίνημα (σε συνέχεια των προηγούμενων κινητοποιήσεων) που υπερασπίζεται και προωθεί την ελεύθερη μετακίνηση για όλους και όλες με μοιράσματα κειμένων σε γειτονιές, λεωφορεία, σταθμούς ΜΕΤΡΟ, ΗΣΑΠ και ΤΡΑΜ, παρεμβάσεις στους εργαζομένους στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, κεντρικές πορείες και εκδηλώσεις, σαμποτάρισμα ή αφαίρεση ακυρωτικών μηχανημάτων, καταστροφή μπαρών αποκλεισμού και εκδοτηρίων των νέων ηλεκτρονικών εισιτηρίων. Ένα κίνημα που στέκεται ενάντια και προσπαθεί να σπάσει τους κοινωνικούς και ταξικούς αποκλεισμούς και τον έλεγχο που μας επιβάλλεται μέσω του ηλεκτρονικού εισιτηρίου. Πρέπει όλοι μαζί να αγωνιστούμε και να ορθώσουμε αναχώματα απέναντι στην επίθεση που δεχόμαστε, ξεπερνώντας το κλίμα ηττοπάθειας και απογοήτευσης. Οφείλουμε να σπάσουμε τους επίπλαστους διαχωρισμούς και να σταθούμε ο ένας δίπλα στην άλλη, προτάσσοντας τους συλλογικούς αγώνες οργανωμένους από τα κάτω και χτίζοντας κοινότητες αγώνα και αλληλεγγύης τόσο μεταξύ επιβατών και εργαζομένων όσο και σε κάθε γειτονιά.
Ελεύθερες μετακινήσεις για όλους και όλες
Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου
Το φωτογραφικό υλικό προέρχεται από το twitter.
