Κόντρα στα πειθαρχικά…
Στην πραγματικότητα της οικονομικής κρίσης η κοινωνική πόλωση εντείνεται συνεχώς, παρ’ όλη τη σύγχυση που η κυριαρχία προσπαθεί να επιβάλει. Τα γεγονότα τρέχουν: απολύσεις, τραμπουκισμοί από την πλευρά των αφεντικών, συνεχείς καταπατήσεις ασύλου με αποκορύφωμα την άρση του στη Νομική, και όλα αυτά με φόντο τις εξεγέρσεις στις αραβικές χώρες και τους μιντιακούς ρουφιάνους να οργιάζουν. Σε αυτό το πλαίσιο, η αναδιάρθρωση της παιδείας πλησιάζει, με το φοιτητικό κίνημα να σκέφτεται ακόμα την εξεταστική που μόλις τελείωσε. Το κράτος στήνει και ενισχύει τις άμυνές του, οι οποίες αρχίζουν να επεκτείνονται και στα Πανεπιστήμια.
Έτσι έχουμε μια σειρά ανακοινώσεων του τμήματος μηχανολόγων μηχανικών και του πρυτανικού συμβουλίου, σε σχέση με την κατάληψη ενός μη χρησιμοποιούμενου γραφείου 15 τετραγωνικών εντός κτιρίου του τμήματος από φοιτητές του σχήματος «Ανάχωμα», που ζητούν από τους ίδιους να εγκαταλείψουν τον χώρο (αυτά πριν τις γιορτές). Τελικά το τμήμα μηχ. μηχ. απομονώνει και κατονομάζει 2 φοιτητές του τμήματος ως υπαίτιους για την κατάληψη, και τους απειλεί με πειθαρχικές ποινές (προσωρινή ή μόνιμη αναστολή σπουδών), αν δεν συμμορφωθούν. Και ενώ λίγοι έχουν ενημερωθεί εν μέσω εξεταστικής, αυτό που κυριαρχεί είναι το σάστισμα για το θράσος της καθηγητικής εξουσίας να απειλεί να εφαρμόσει χουντικούς νόμους για πρώτη φορά στη μεταπολίτευση. Οι καθηγητάδες ερμηνεύουν μια χαρά την αδράνεια των φοιτητών και περνάνε πλήρως στην επίθεση, αφού μόλις μια-δυο βδομάδες αργότερα το τμήμα ηλεκτρολόγων μηχανικών καταδικάζει 2 φοιτητές του σε εξάμηνη αναστολή σπουδών (με αναστολή βεβαίως καθότι είναι καλοί άνθρωποι και δεν θέλουν να τιμωρήσουν, παρά μόνο να τρομοκρατήσουν) για τη συνδικαλιστική τους δράση, και πιο συγκεκριμένα για παρακώλυση των συνεδριάσεων του τμήματος των ηλεκτρολόγων μηχανικών. Παρομοίως και για αντίστοιχο λόγο απειλούνται με διώξεις και φοιτητές του Μαθηματικού.
Αυτές οι αντιδράσεις από πλευράς της καθηγητικής εξουσίας δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσουν. Για εμάς αυτό το οποίο συμβαίνει είναι ότι η διοίκηση του πανεπιστημίου Πατρών επιχειρεί αφενός να περιφρουρήσει την ιδιοκτησία της βάσει των σαφών εντολών που έχει λάβει από τα αφεντικά της (κράτος και εταιρίες), διώκοντας καταληψίες φοιτητές, και προσπαθώντας να βάλει ένα φρένο σε νέες καταλήψεις χώρων του πανεπιστημίου, και αφετέρου επιχειρεί να ενδυναμώσει την εξουσία της πάνω στους φοιτητές καθώς και σε κάθε αγωνιζόμενο κοινωνικό κομμάτι, ακυρώνοντας τον κατακτημένο με αίμα θεσμό του ασύλου, και εφαρμόζοντας χωρίς εξαιρέσεις, προϋποθέσεις και αντιρρήσεις το αστικό δίκαιο στο πανεπιστήμιο. Εν ολίγοις, αυτοί οι οποίοι στα λόγια μάς το παίζουν προασπιστές του ασύλου θέλουν να εφαρμόζουν τη νομοθεσία του κράτους εντός του. Αν όμως το κράτος με τους δικαστές και τους μπάτσους του λύνει και δένει τόσο εκτός, όσο και εντός του πανεπιστημίου, τι ακριβώς σημαίνει αυτή η λέξη «άσυλο» και πώς προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν έχει καταργηθεί ήδη;
Το παραπάνω ερώτημα θα μπορούσε ίσως να είναι και ρητορικό και να μην χρειάζεται απάντηση, όμως το πείραμα τρομοκράτησης από πλευράς των πανεπιστημιακών αρχών όπως σκιαγραφήθηκε παραπάνω (πειθαρχικές διώξεις, κατάργηση του ασύλου και νομοθετικά και στην πράξη, περίφραξη του πανεπιστημίου με σταθμούς ελέγχου και μπάρες, πρόσληψη σεκιουρητάδων) χρειάζεται την απάντηση όλων μας. Γιατί είναι πλέον ξεκάθαρο ότι ενώ η ελληνική κοινωνία είναι ένα καζάνι που βράζει, οι μεγαλοκαθηγητάδες έχουν πάρει ξεκάθαρη θέση μηδενικής ανοχής σε κάθε πολιτική δραστηριότητα, είτε αυτή είναι συνδικαλιστική, είτε όχι. Ούτως ή άλλως όμως, με τα αφεντικά μας και τους εξουσιαστές μας δεν έχουμε καλές σχέσεις και δεν ζητάμε την ανοχή τους. Αφού επέλεξαν να κάνουν και το πρώτο και το δεύτερο βήμα και να κινηθούν εναντίον μας, ας τους δώσουμε τον πόλεμο που τόσο πολύ επιθυμούν. Ας τους δώσουμε μια απάντηση έμπρακτη, συνολική και ανυποχώρητη, όπως και σε κάθε επίθεση κράτους, κεφαλαίου και λοιπών επίδοξων εξουσιαστών.
…πόλεμος στα αφεντικά!
Συνέλευση αναρχικών-αντιεξουσιαστών-αυτόνομων για την παρέμβαση στις σχολές
