Η κοινότητα ZAD (zone à défendre) βρίσκεται στα περίχωρα της Νάντης στη Γαλλία. Σε αυτή την περιοχή κάτοικοι και αλληλέγγυοι έχουν αγωνιστεί ενάντια στην καταστροφή του περιβάλλοντος από την καπιταλιστική μηχανή της ιδιοποίησης και του σφετερισμού. Το 1960 η πολυεθνική κατασκευαστική εταιρεία Vinci, αποφάσισε τη καταστροφή της δασικής περιοχής Notre Dame des Landes για τη δημιουργία ενός αεροδρομίου. Από τότε, μέχρι και σήμερα μέσω της σθεναρής αντίστασης αγωνιστών/ριών τα σχέδια αυτά έχουν ματαιωθεί. Σήμερα η ZAD είναι μια κοινότητα που κατοικείται από 250 ανθρώπους οι οποίοι έχουν καταφέρει μέσω της δημιουργίας των δικών τους δομών και διαδικασιών, να έχουν σε μεγάλο βαθμό αυτάρκεια και αυτονομία. Έχουν δημιουργήσει αρτοποιεία, καλλιέργειες λαχανικών και δημητριακών, οπωρώνες. Έχουν φτιάξει μεταξύ άλλων βιβλιοθήκες, κονσερβοποιία, σιδηρουργεία, βυρσοδεψεία, ζυθοποιία. Έχουν αποδείξει ότι η αυτοοργάνωση είναι εφικτή.
Στις 9 απριλίου του 2018 το Γαλλικό κράτος έβαλε σε εφαρμογή τη στρατιωτικού τύπου επιχείρηση με την κωδική ονομασία «Καίσαρας 2». Η επιχείρηση εκκένωσης της κοινότητας απαρτίζεται απο 2.500 μπάτσους, στρατιωτικά οχήματα και αύρες, τεθωρακισμένα και ελικόπτερα. Μια επιχείρηση κόστους 400.000 ευρώ τη μέρα, η οποία στόχο έχει την επιβολή του νόμου και της τάξης στην περιοχή. Είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται για μια επίθεση που αποσκοπεί στη διάλυση του αυτοοργανωμένου, αυτόνομου, αλληλέγγυου τρόπου ζωής. Όχι μόνο της ZAD, αλλά και οποιοδήποτε άλλου εγχειρήματος που απειλεί και έρχεται σε σύγκρουση με την κρατική καπιταλιστική μηχανή επιβολής και αφομίωσης. Μια τέτοια σφοδρή επίθεση μπορεί να γίνει αντιληπτή όταν δούμε την παρακαταθήκη και τα θετικά προτάγματα, όπου αφήνουν εγχειρήματα σαν της ZAD. Κομμάτι της παρακαταθήκης είναι αναντίρρητα η μαχητική και πολυήμερη υπεράσπιση του εγχειρήματος. Όντας η ZAD ένα έμπρακτο παράδειγμα αυτοοργάνωσης, μπορεί να αποτελέσει εφαλτήριο και για δικούς μας αγώνες που μπορεί να συμπεριλαμβάνουν κατάληψη γαιών και κολλεκτιβοποίησή τους.
Από τη Νάντη ως τη Ροζάβα, να υπερασπιστούμε τις κομμούνες του παρόντος.
Επί του πιεστηρίου #39
