Την ώρα που κλείνει η ύλη αυτού του φύλλου έρχεται και η ολοκλήρωση της δίκης των δολοφόνων της Ελένης Τοπαλούδη και βιαστών, Μανώλη Κούκουρα -γόνου αστικής και γνωστής πολιτικής οικογένειας της ΝΔ στη Ρόδο- και Αλέξανδρου Λουτσάι. Η καταδίκη θα έρθει με τη βαρύτερη ποινή: ισόβια και 15 χρόνια κάθειρξη χωρίς κανένα ελαφρυντικό να αναγνωρίζεται.
Η καταδίκη αυτή είναι στην πραγματικότητα μια έκπληξη για τα δεδομένα της αστικής δικαιοσύνης, αφού βρήκε τον δρόμο της μέσα σε έναν δαιδαλώδη λαβύρινθο που έστησαν τα συμφέροντα που εκπροσωπεί η οικογένεια του Κούκουρα, χέρι-χέρι με τη βαθιά πατριαρχική ελληνική κοινωνία. Να θυμηθούμε ότι οι δικηγόροι υπεράσπισης είχαν το δικαίωμα (το οποίο άσκησαν) να ξεφορτωθούν τις γυναίκες ενόρκους της δίκης, οι συγγενείς να πληρώνουν ΜΜΕ ώστε να προσβάλουν την ηθική ακεραιότητα της Ελένης, και τέλος οι δικηγόροι ξανά να εμφανίζουν στο δικαστήριο την Ελένη ως κατηγορούμενη. Η ιστορία είναι γνώριμη και την έχουμε παρακολουθήσει να επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά. Γυναίκες οι οποίες έπεσαν θύματα μισογυνισμού, βιασμού και απόπειρας δολοφονιών -είτε έχουν επιβιώσει της επίθεσης είτε όχι- εμφανίζονται στα αστικά δικαστήρια μόνο για να κατηγορηθούν οι ίδιες από μπάτσους, δικαστές, εισαγγελείς, δικηγόρους, ακόμα και από τους ίδιους τους θύτες. Οι θύτες αθωώνονται ή αντιμετωπίζουν αμελητέες ποινές αφού τελικά «τα ήθελε ο κώλος της».
Αυτή η ιστορία, όπως είπαμε εξαρχής, είχε ένα διαφορετικό τέλος. Η Εισαγγελέας της υπόθεσης, Αριστοτέλεια Δόγκα, σε μια άνευ προηγουμένου εισαγγελική αγόρευση, κατέδειξε τη βαθιά μισογυνική και δολοφονική χαρακτηροδομή των κατηγορούμενων. Είναι σαφές από τα παραπάνω που ειπώθηκαν ότι ουδεμία εμπιστοσύνη έχουμε στην αστική δικαιοσύνη και ειδικά στους λειτουργούς της που διασφαλίζουν τις θέσεις τους από την εξυπηρέτηση οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων. Οφείλουμε ωστόσο να καταγράψουμε χωρίς κάποιου είδους πανηγυρισμό, ότι η αγόρευση αυτή και η πρόταση για μη αναγνώριση ελαφρυντικών ήταν από τους σημαντικότερους παράγοντες που έφεραν τους βιαστές δολοφόνους φορτωμένους κάτι παραπάνω από ισόβια. Δεν γνωρίζουμε πόσο ρόλο έπαιξε η δημοσιότητα που πήρε η υπόθεση, ούτε αν αυτού του είδους η τοποθέτηση της Εισαγγελέως έχει να κάνει με την άνοδο του φεμινιστικού κινήματος τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα και την αντίστοιχη κριτική στην αστική δικαιοσύνη, αλλά ας είναι αυτό ένα συμπέρασμα: Ο φεμινισμός και η κριτική στην αστική δικαιοσύνη είναι τα σημαντικότερα όπλα για να μην έχουμε «Καμία λιγότερη».
ενβίκτις οναύτις
