Το κράτος είναι ο μόνος τρομοκράτης
Στις 23 Σεπτέμβρη συλλαμβάνεται ο σύντροφος Πολύκαρπος Γεωργιάδης στο Κουκάκι. Η σύλληψη πραγματοποιείται έπειτα από τα γνωστά πλέον «ανώνυμα» τηλεφωνήματα που δέχεται η αντιτρομοκρατική υπηρεσία.
Σε αποθήκη που νοίκιαζε ο Π. Γεωργιάδης, βρίσκονται μεταξύ διαφόρων αντικειμένων και βιβλίων και ένα σακ βουαγιάζ με μικρή ποσότητα εκρηκτικών υλών, πυροκροτητές και κάποιες σφαίρες. Η αντιτρομοκρατική παράλληλα εισβάλλει και σε ένα σπίτι ακόμη, στο οποίο βρίσκει δύο πιστόλια. Μία υπόθεση που παρέμεινε σε πλημμεληματικό βαθμό.
Όσον αφορά τη σύλληψη του συντρόφου, όμως, η αντιτρομοκρατική ξεδίπλωσε τις ορέξεις της περαιτέρω. Φυσικά, ακόμη μία φορά, η συγκεκριμένη υπηρεσία επιφύλαξε «εκπλήξεις», ώστε εν τέλει να καταφέρει τον σκοπό της, την προφυλάκιση του συντρόφου και τη συνεχιζόμενη ομηρία του με διογκωμένο κατηγορητήριο.
Η αντιτρομοκρατική είδε σύνδεση του συντρόφου με την επαναστατική οργάνωση «Ομάδα Λαϊκών Αγωνιστών». Και αφού η αντιτρομοκρατική «βλέπει», μπορεί και να δημιουργήσει. Έτσι, σε υπολογιστή του συλληφθέντα εφευρίσκεται ότι υπάρχει αρχείο-προκήρυξη της οργάνωσης με ημερομηνία δημιουργίας πριν τη δημοσίευσή της στο διαδίκτυο. Ένα στοιχείο που έχει ήδη καταρρεύσει, ακόμη και από τα εγκληματολογικά εργαστήρια των μπάτσων, μα φυσικά μετά από τις πιέσεις του κόσμου που στέκεται αλληλέγγυος στον σύντροφο και αποκάλυψε τα σενάρια της αντιτρομοκρατικής. Επίσης, με σκοπό τη διόγκωση του κατηγορητηρίου, σε έναν πυροκροτητή η ΕΛΑΣ είδε ομοιότητες με έναν που έχει χρησιμοποιήσει η ΟΛΑ. Φυσικά και πάλι, το να υπάρχουν απλές ομοιότητες, σημαίνει ότι δεν υπάρχει ταύτιση, κάτι που θέτει και αυτό το «στοιχείο» στη σφαίρα της δημιουργικότητας της συγκεκριμένης υπηρεσίας. Παρόλα αυτά, βέβαια, ο σύντροφος παραμένει προφυλακισμένος στις φυλακές Λάρισας.
Οι στοχεύσεις του κράτους και της συγκεκριμένης υπηρεσίας είναι (και) πολιτικές. Το καθεστώς πολλές φορές έχει χαρακτηρίσει τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο, ομάδες και συνελεύσεις στο εσωτερικό του, ως απλές δεξαμενές «τρομοκρατών». Είναι μία συνθήκη παγιωμένη μέσα στον χρόνο, που προσπαθεί να διαχωρίσει, να διασπάσει, να αποπολιτικοποιήσει τις δομές μας, τα μέσα μας και τους αγώνες μας.
Έτσι, και η πολιτική ομάδα του συντρόφου, η Ταξική Αντεπίθεση, έχει ειδικές αναφορές από τους κρατικούς φορείς. Όπως δηλώνει ο ίδιος ο Π. Γεωργιάδης: «Μέσα από την πολύπλευρη πολιτική της δραστηριότητα, η Ταξική Αντεπίθεση έζησε πολλές φορές στο πετσί της την εκδικητική μανία των κατασταλτικών μηχανισμών: τοποθέτηση μικροκάμερας παρακολούθησης έξω από τον πολιτικό της χώρο, παρακολούθηση μελών της αλλά και άλλων συντρόφων με συσκευές γεωεντοπισμού (και ενώ θρασύτατα ο υπουργός καταστολής Μ. Χρυσοχοΐδης βγήκε πρόσφατα να δηλώσει αμέσως μετά το νέο φιάσκο σχετικά με την εξαφάνιση του ναζιστή Χ. Παππά ότι οι παρακολουθήσεις πολιτών είναι παράνομες), παρενοχλήσεις και τραμπουκισμοί εναντίον μελών της από μπάτσους, προσαγωγές και συλλήψεις.»
Λευτεριά στον σύντροφο Πολύκαρπο Γεωργιάδη
Δύναμη στον σύντροφο Μ.Τ. και τη συντρόφισσα Ε.Μ.
Το κείμενο του συντρόφου: athens.indymedia.org/post/1608031/
Για τις συνεχείς μεταγωγές της συντρόφισσας Πόλας Ρούπα
Τον Οκτώβρη ξεκίνησαν νέες δίκες σχετικά με την επαναστατική οργάνωση Επαναστατικός Αγώνας. Σε αυτές τις δίκες δικάζονται και τα δύο μέλη της οργάνωσης, Νίκος Μαζιώτης και Πόλα Ρούπα. Τον Μάρτη του 2020, και οι δύο μετήχθησαν με τη βία από τις φυλακές Κορυδαλλού σε άλλες φυλακές στη χώρα. Ο σύντροφος στη φυλακή του Δομοκού (που είχε εγκαινιαστεί ως η πρώτη φυλακή τύπου Γ’ το 2014) και η συντρόφισσα στις φυλακές Ελαιώνα στη Θήβα.
Η συντρόφισσα έχοντας κάνει σειρά αιτημάτων ώστε να ξανά μεταχθεί στον Κορυδαλλό λόγω της δίκης, αλλά και λόγω ανάγκης για επισκεπτήρια με το παιδί της, η Ειδική Ομάδα Μεταγωγών, δεν απάντησε σε κανένα από αυτά. Αντιθέτως, απάντησε έμπρακτα την πρώτη ημέρα του δικαστηρίου της συντρόφισσας, για το οποίο μετήχθη προς και από τον Κορυδαλλό, αυθημερόν!
Μία ακόμη κίνηση του καθεστώτος να κάμψει το ηθικό της συντρόφισσας, να χτυπήσει την ιστορία και την πολιτική υπεράσπισης της οργάνωσης που συμμετέχει. Η συνθήκη αυτή δεν επιτρέπει στη συντρόφισσα, όπως θα συνέβαινε και σε οποιονδήποτε/οποιαδήποτε άλλον/η κρατούμενο/η, να προετοιμάσει την υπεράσπισή του/της, τόσο νομικά, όσο και πολιτικά. Επιχειρείται το δικαστήριο να μονολογήσει, χωρίς να ακουστεί κανένας πολιτικός αντίλογος στις κινήσεις του κράτους, στις προσταγές του κεφαλαίου και ενάντια στο μονοπώλιο της βίας από τους στρατιωτικούς και αστυνομικούς μηχανισμούς.
Επίσης, τα κατηγορητήρια είναι μεγάλα σε όγκο και αρκετά βαριά. Αυτό σημαίνει ότι αφενός οι διαδικασίες δεν παίρνουν λίγο χρόνο ή λίγες δικάσιμους, και αφετέρου η μη σωστή προετοιμασία της συντρόφισσας, λόγω αυτών των κινήσεων εναντίον της, θα την αφήσει έκθετη στις ορέξεις του δικαστικού συμπλέγματος, επιβάλλοντας εξοντωτικές ποινές. Η επιβολή αυτή, άλλωστε, είναι ήδη γεγονός, καθώς για βομβιστική ενέργεια χωρίς κανέναν τραυματισμό επιβλήθηκε και στα δύο μέλη του Επαναστατικού Αγώνα η ποινή των ισοβίων. Μάλιστα, η δικαιολόγηση ήταν ότι η έκρηξη στόχευε το «κοινωφελές ίδρυμα» της Τράπεζας της Ελλάδος. Μπορεί ο καθένας και η καθεμία να βγάλει τα συμπεράσματά του/της για τη δικαιοσύνη…
Εν μέσω πανδημίας η συντρόφισσα εξαναγκάζεται να στοιβάζεται με δεκάδες αστυνομικούς κατά τη μεταγωγή της, αλλά και στην παραμονή της στα δικαστήρια. Αν αναλογιστούμε και τα ανύπαρκτα μέτρα προστασίας στις φυλακές ενάντια στην εξάπλωση του ιού, μπορούμε να καταλάβουμε ότι οι κινήσεις του κράτους είναι δολοφονικές μέσα σε αυτές.
Όπως αναφέρει και η ίδια η Πόλα Ρούπα: «Πέρα από την έκθεση σε κίνδυνο λόγω κορωνοϊού, εύλογα θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος γιατί το οικονομικό κόστος αυτών των επιχειρήσεων με τις ιδιαίτερα ενισχυμένες αστυνομικές δυνάμεις δεν χρησιμοποιείται για την ενίσχυση του συστήματος υγείας ή την πρόσληψη δασκάλων και καθηγητών στα σχολεία, όπως ζητούν οι μαθητές. Πρόκειται για μια ακόμη κρατική επιλογή που επιβεβαιώνει την ευρέως πλέον αποδεκτή αντίληψη πως, για την κυβέρνηση της Ν.Δ., το δόγμα “νόμος και τάξη” με το οποίο ανέβηκε στην εξουσία, παραμένει ο κεντρικός πυλώνας της στρατηγικής της και το βασικό όπλο της απέναντι στην πανδημία. Γιατί όποτε μπαίνει στην ίδια ζυγαριά η καταστολή και η δημόσια υγεία, η ζυγαριά γέρνει υπέρ της πρώτης».
Λευτεριά στους/τις πολιτικούς/ές κρατούμενους/ες
Αλληλεγγύη στα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα Ν. Μαζιώτη και Π. Ρούπα
Για τις έρευνες στα κελιά διαφόρων φυλακών στη χώρα
Το υπουργείο προσπαθεί να δομήσει ένα προφίλ για τις ελληνικές φυλακές, ώστε να μπορεί να τις διαχειριστεί αναλόγως. Το προφίλ που επιχειρείται να στηθεί είναι ότι σε διάφορες φυλακές οι κρατούμενοι/ες σε αυτές ζούνε καλύτερα από ότι σε ξενοδοχεία.
Έτσι, μπάτσοι, ΕΚΑΜ, ειδικές μονάδες και εισαγγελείς μπουκάρουν στα κελιά ανθρώπων ό,τι ώρα θέλουν και πραγματοποιούν ελέγχους. Τα ευρήματα, αποκομμένα από την πραγματικότητα των φυλακών, παρουσιάζονται σαν φοβερά και τρομερά πειστήρια. Μαχαίρια, σουβλιά κοκ. «Πολυτελές κελί», αναφέρουν άλλα δημοσιεύματα…
Φυσικά οι φυλακές είναι ένας μικρόκοσμος όπου συμπιέζεται μια πληθώρα κοινωνικών διεργασιών. Είναι λογικό κάποιοι/ες να είναι σε καλύτερη θέση μέσα στις φυλακές. Αυτό όμως δεν σημαίνει τίποτα. Αφενός γιατί αυτοί/ές είναι σε συνεννόηση με το κράτος και τις υπηρεσίες τους, και αφετέρου γιατί αποτελούν μία φοβερή μειοψηφία μπροστά σε όλον τον υπόλοιπο κόσμο που βρίσκεται στις φυλακές, κυρίως φτωχούς/ές, μετανάστες/τριες, μικροπαραβατικούς και μικροπαραβατικές.
Έτσι, και οι πολιτικές κρατούμενες δεν γίνεται να λείπουν από τους στόχους της εξουσίας των φυλακών. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, έγινε έρευνα στο κελί των αγωνιστριών από το λαϊκό μέτωπο Τουρκίας Hazal Secer και Harika Kizilkaya και της αναρχικής Δήμητρας Βαλαβάνη, ενώ η μία αγωνίστρια ήταν σε απεργία πείνας. Σκοπός τους είναι να κάμψουν το φρόνημα των αγωνιστριών, αφού τηρούν αξιοπρεπή στάση μέσα στα ελληνικά κολαστήρια.
Κάτω τα χέρια από τις αγωνίστριες
Οι φυλακισμένοι και οι φυλακισμένες περισσεύουν για το κράτος, το υπουργείο και τις υπηρεσίες των φυλακών
Εάν κάτι μπορούμε να δούμε με μία ματιά από την αρχή της εποχής που εξαπλώνεται ο sars-cov-2 είναι ότι οι πληθυσμοί που περισσεύουν για την κρατική μηχανή, δηλαδή οι μετανάστες/τριες (ειδικότερα αυτοί/ές που είναι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης), οι έγκλειστοι και οι έγκλειστες στα λεγόμενα σωφρονιστικά καταστήματα, οι έγκλειστοι/ες στα ψυχιατρεία και στα γηροκομεία, έχουν αφεθεί σε κάποια μεταφυσική διαχείριση, όπως η «τύχη» ή η «μοίρα».
Δεν μας εκπλήσσει αυτή η συνθήκη. Το κράτος ανέκαθεν αντιμετώπιζε αυτούς τους ανθρώπους με ειδικό τρόπο. Συγκεκριμένα για τις φυλακές, ανεξάρτητα από την τοποθεσία τους, το κρύο και η ζέστη είναι πάντα αφόρητα στις αντίστοιχες εποχές, γιατρός συνήθως δεν υπάρχει καθόλου, για να πας στο νοσοκομείο, πρέπει να φτάσεις τουλάχιστον σε οριακή κατάσταση, οι συνθήκες υγιεινής ήταν πάντα άθλιες.
Η διαφορά με το σήμερα, είναι ότι υπάρχει και ένας ιός που μεταδίδεται και είναι σίγουρα επικίνδυνος για τα άτομα που δεν έχουν ούτε τα βασικά. Κρύο, κακή διατροφή, χωρίς φάρμακα, επισκεπτήρια, χωρίς γιατρούς, με το νοσοκομείο τόσο μακριά, σε θέτουν σε σοβαρό και αυξημένο κίνδυνο, όχι να προσβληθείς από τον ιό, αλλά να είναι και μοιραίος. Μέσα στις φυλακές, δεν υπάρχει κανένα μέτρο προστασίας, όπως να παρέχονται μάσκες, καθαριστικά, γάντια ή να ελέγχονται οι υπάλληλοι που έρχονται σε επαφή με τους/τις κρατούμενους/ες.
Οι κρατούμενοι/ες έχουν διάφορα αιτήματα όσον αφορά την κατάσταση που βιώνουν. Σίγουρα το βασικότερο είναι η αποσυμφόρηση των ελληνικών φυλακών με σκοπό αφενός να μειωθεί ο ήδη υπεράριθμος πληθυσμός των φυλακών και αφετέρου συγκεκριμένες ομάδες να γλιτώσουν πραγματικά (γέροι, άνθρωποι με υποκείμενα νοσήματα, με ποινή που τελειώνει σε λίγους μήνες κοκ).
Το υπουργείο δεν απαντάει τίποτα σε όλα αυτά τα αιτήματα. Εμείς, οι «εκτός των τειχών», να δούμε αυτή τη διαχείριση πληθυσμών σαν μία πάγια τακτική του κράτους για όσους/ες περισσεύουν. Να αντιληφθούμε ότι τίποτα δεν δίνεται, αλλά κερδίζεται με αγώνες και εν τέλει να παλέψουμε να καεί και να γκρεμιστεί και το τελευταίο κελί που στερεί την ελευθερία από τους ανθρώπους.
Μέχρι και το γκρέμισμα και της τελευταίας φυλακής
Άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων των κρατουμένων
καρόσι
