«Kείνο το βράδυ σώπαιναν οι λύκοι
γιατί ούρλιαζαν οι άνθρωποι»
~Μενέλαος Λουντέμης, οδός Αβύσσου αριθμός 0
«Μικροένταση σημειώθηκε νωρίτερα στο κέντρο της Αθήνας, τη στιγμή που η κεφαλή της πορείας της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ έφτανε στη συμβολή των οδών 3ης Σεπτεμβρίου και Ηπείρου, στο σημείο όπου δολοφονήθηκε άγρια ο 44χρονος Μανώλης Καντάρης.
Κάτοικοι της περιοχής ακινητοποίησαν τους συμμετέχοντες στην απεργιακή πορεία διαμαρτυρίας για την οικονομική κρίση, ζητώντας τους να ψάλουν τον εθνικό ύμνο». (www.zougla.gr – 11/05/2011)
Η παραπάνω ανατριχιαστική είδηση μου έφερε στη μνήμη στιγμές του μετεμφυλιακού και χουντικού κράτους και παρακράτους της περιόδου 1947-1974, έτσι όπως τις έχουμε διδαχτεί μέσα από ιστορικές μαρτυρικές αναφορές των διωκόμενων αγωνιστών της εποχής.
Με αφορμή τη στυγερή δολοφονία ενός συμπολίτη μας στο κέντρο της Αθήνας, τα εθνικιστικά απόβλητα για μία ακόμη φορά, εκμεταλλευόμενα φυσικά τόσο την άσχημη οικονομική κατάσταση όλο και περισσοτέρων συνανθρώπων μας, όπως και την όλο και περισσότερη γκετοποίηση προσφύγων και μεταναστών που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, βρίσκουν «ανοικτό πεδίο», ώστε να εκμεταλλευτούν τα φοβικά σύνδρομα της ανασφάλειας του κοινωνικού ιστού, και να πλασαριστούν ακόμη μία φορά σαν «αγανακτισμένοι πολίτες». Ανέκαθεν ο κοινωνικός αυτοματισμός ήταν ένα από τα εκμεταλλεύσιμα στοιχεία των φασιστών, και σήμερα τους δίνεται η ευκαιρία (με την αρωγή του κράτους φυσικά) να τον αναδείξουν στο μεγαλύτερο δυνατόν σημείο.
Το αριστερό κίνημα πρέπει επιτέλους να ξυπνήσει και να αντιμετωπίσει μαζικά και δυναμικά τα εθνικιστικά απόβλητα. Δεν μιλώ για το αναρχικό κομμάτι του κινήματος (το οποίο είναι το μόνο που έρχεται σε πρακτικό επίπεδο σε ευθεία σύγκρουση με τους απογόνους των ταγματασφαλιτών), αλλά για το κίνημα της αριστεράς, εξωκοινοβουλευτικής και κοινοβουλευτικής. Ο πολιτικός λόγος και οι ανακοινώσεις καταγγελίας σε χαρτιά και δελτία τύπου είναι καλά και πάντα χρήσιμα, αλλά πέρα από το ότι δεν βγαίνουν έξω από τον στενό σχετικά κύκλο του ευρύτερου αριστερού κινήματος, δεν είναι αρκετά στη συγκεκριμένη περίπτωση. Ας μην ξεχνάμε ότι στα ΜΜΕ της κυριαρχίας αυτός ο λόγος δεν αναπαράγεται καν, σαν να μην υπάρχει, ή όποτε γίνεται κάποια αναφορά, αυτή είναι με τη μορφή μονόστηλου στις πίσω σελίδες κάποιας αστικής εφημερίδας, εν αντιθέσει με τους φασίστες που έχουν κατακλύσει τους τηλεοπτικούς διαύλους φορώντας τη μάσκα των εκάστοτε «αγανακτισμένων πολιτών», αλλά και μέσα από την επίσημη θεσμική εκπροσώπηση τους από τους τηλεοπτικούς αστέρες βουλευτές του τηλεκόμματος του ΛΑΟΣ.
Πρέπει λοιπόν η αριστερά να αντιληφθεί ότι καλά είναι τα λόγια (και πάντα χρειάζονται), αλλά στη προκειμένη περίπτωση δεν είναι αρκετά ώστε να αντιμετωπιστεί η συνεχώς κλιμακούμενη προς τα πάνω φασιστική βία εναντίον μεταναστών και αγωνιστών. Όσο η αριστερά (κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική) μένει έξω από αυτήν την ξεκάθαρα πολιτική σύγκρουση τόσο ο φασιστικός λόγος (που όπως ανάφερα πιο πάνω βασίζεται σε φοβικά σύνδρομα ανασφάλειας και κοινωνικού αυτοματισμού), θα κερδίζει ολοένα και περισσότερο έδαφος στα μυαλά της κοινωνίας. Όπως επίσης είπα, μην ξεχνάτε ότι οι εθνικιστές και οι λογής ελλαδέμποροι, έχουν την αμέριστη συμπαράσταση των ΜΜΕ που μέσα από τη πώληση τρόμου στα δελτία ειδήσεων κάνουν για λογαριασμό τους την πιο ισχυρή πλύση εγκεφάλου. Εδώ και αρκετό καιρό οι εθνικιστές και οι φασίστες (τόσο της Χρυσής Αυγής όσο και του ΛΑΟΣ) παρουσιάζονται σαν να έχουν αναλάβει για λογαριασμό του κράτους την ασφάλεια των Ελλήνων πολιτών. Εκτός από τον ρόλο του «τιμωρού» στις λαϊκές γειτονιές και τα κέντρα των αστικών πολεοδομικών συγκροτημάτων (ειδικότερα όπου έχει πολλούς μετανάστες μαζεμένους), έχουν αρχίσει να προβάρουν και τον ρόλο μιας «ελληνικής πολιτοφυλακής», που παρουσιάζεται και προσπαθεί να αναλαμβάνει «αστυνομικά καθήκοντα τήρησης του νόμου», και αυτό είναι το εφιαλτικότερο αποτέλεσμα. Οι πρακτικές του αμερικάνικου νότου όπως της εφάρμοζε η Κου-Κλουξ-Κλαν με τα λιντσαρίσματα και τις κρεμάλες μαύρων, δεν απέχουν καθόλου από τις εισβολές σε σπίτια μεταναστών, τα σπασίματα των καταστημάτων τους, τους αγελαίους ξυλοδαρμούς τους, τις εμπρηστικές επιθέσεις στους θρησκευτικούς τους χώρους και τις τρώγλες που κατοικούν. Αυτήν την κοινωνία θέλουμε τελικά;
Ξυπνήστε λοιπόν αριστεροί και αριστερές, γιατί το ζήτημα αφορά κάθε άνθρωπο που παλεύει για μια ελεύθερη και δίκαιη κοινωνία χωρίς δούλους και αφέντες, πεινασμένους και χορτασμένους, και όχι μόνο τους αναρχικούς.
Μπορεί να «βολεύει» την αριστερά η μερική άποψη ότι «τους έχουν αναλάβει οι αναρχικοί», ή σε άλλες περιπτώσεις φοβάται μην κατηγορηθεί ότι επιλέγει τον δρόμο της μη «νομιμότητας», αλλά όσο μένει στην ουσία αποστασιοποιημένη και μόνο στο επίπεδο του πολιτικής καταγγελίαςν χωρίς αυτή να συνοδεύεται από πράξεις αντίστασης και αντιπαράθεσης με τα ακροδεξιά αποβράσματα, οι τελευταίοι θα κερδίζουν συνεχώς έδαφος. Το αποτέλεσμα επίσης θα είναι τελικά καταστροφικό και για την ίδια την αριστερά γιατί δεν θα αργήσει ο καιρός που θα έρθει και η σειρά της. Η ιστορία το έχει αποδείξει στο παρελθόν και επαναλαμβάνεται όχι μόνο ως φάρσα, αλλά έρχεται και σαν φάντασμα να στοιχειώσει το παρόν, για τον λόγο ότι απουσιάζει τελικά η ιστορική μνήμη.
Ξυπνήστε και μην ξεχνάτε!
Αλβανός Ακίνδυνος
