Χειροκρότημα.
Σκηνή πρώτη.
Ακριβώς πριν ένα χρόνο, η κυβέρνηση απευθύνει έκκληση σε δημοτικές αρχές της επαρχίας, ώστε να διαθέσουν χώρους προκειμένου να οργανωθούν κέντρα «φιλοξενίας» για το κύμα μεταναστών και προσφύγων που περιμένει στα σύνορα. Το πνεύμα του Ξένιου Δία στη Θεσσαλία, φέρνει άμεσες αντιδράσεις.
Στον Τύρναβο, η Δράση Πολιτών (Ροντούλης, Λάππας και Ξηρομερίσιος) δηλώνει μεταξύ άλλων: «Να μη διανοηθούν καν τη λειτουργία μιας τέτοιας δομής εντός του Δήμου Τυρνάβου καθώς οι Τυρναβίτες, στη συντριπτική τους πλειονότητα, αντιτίθενται στα νοσηρά τους σχέδια και θα αποδοκιμάσουν εμπράκτως κάθε αρρωστημένη κίνηση λειτουργίας Κέντρου Φιλοξενίας Λαθρομεταναστών στον τόπο τους. Όσοι θέλουν να αποδείξουν τα φιλάνθρωπα αντιρατσιστικά τους αισθήματα για να αντλήσουν από τον ΣΥΡΙΖΑ τα ποθούμενα πιστοποιητικά κομματικής αφοσίωσης και νομιμοφροσύνης δεν πρέπει να στενοχωρούνται. Έχουν ως εφεδρεία μια καλή εναλλακτική λύση. Μπορούν να φιλοξενήσουν οι ίδιοι, στα δικά τους σπίτια, οικογένειες λαθρομεταναστών».
Στα Τέμπη, ο δήμαρχος Κ. Κολλάτος αναφερόμενος στις παιδικές κατασκηνώσεις της Κρανιάς Ολύμπου, υποστηρίζει πως «τα 16 κτίρια που βρίσκονται σε έκταση 22 στρεμμάτων έχουν εγκαταλειφθεί εδώ και χρόνια και είναι σε άσχημη κατάσταση. Στόχος είναι να αξιοποιηθούν οι κατασκηνώσεις με διαφορετικό τρόπο και έχουν ήδη κατατεθεί προτάσεις προς το αρμόδιο υπουργείο».
Στην Ελασσόνα, ο δήμαρχος Ν. Ευαγγέλου σχετικά με τις παιδικές κατασκηνώσεις Κοκκινοπηλού, δηλώνει ότι «αν δεχθούν στο εσωτερικό τους οποιαδήποτε ανθρώπινη ύπαρξη, θα μετατραπούν σε αποθήκες ψυχών, αφού δεν υπάρχουν οι απαραίτητες υποδομές για κάτι τέτοιο. Επιπλέον ο δήμος δεν μπορεί να αναλάβει ούτε την φύλαξη του χώρου, ούτε την σίτιση των ανθρώπων αυτών. Ήδη δρομολογούμε προκήρυξη εκδήλωσης ενδιαφέροντος, για επενδυτές να αξιοποιήσουν και να αναλάβουν τη συντήρηση και λειτουργία τους, με τη συμφωνία ο Δήμος να λαμβάνει από αυτούς ενοίκιο».
Σκηνή δεύτερη.
Ως εκ θαύματος, τα σύνορα κλείνουν. Δεκάδες πούλμαν παρκάρουν εκατοντάδες ανθρώπων στα Τέμπη. Μπλόκα αγροτών, μπάτσοι, φασίστες νταλικέρηδες θέλουν τόσο να κάνουν τη δουλειά τους αλλά τους εμποδίζουν, κερδοσκόποι μαγαζάτορες και κάμερες. Σε Αλμυρό, Μοναστήρι, Σκοτίνα, Μακρυχώρι, Ευαγγελισμό και Στόμιο, ίδιο σκηνικό. Οι δημοτικές αρχές χωρίς καμία εικόνα για τις ροές μετακίνησης, ρίχνουν τις ευθύνες στην κυβέρνηση και κινητοποιούν ΜΚΟ και πολίτες για να προσφέρουν φαγητό και είδη πρώτης ανάγκης. Τονίζουν ακόμη ότι υπάρχουν όρια αντοχής των κοινωνικών δομών της τοπικής αυτοδιοίκησης, των κοινωνικών παντοπωλείων, των χώρων φιλοξενίας, αλλά και της Εκκλησίας, όπως και της συμβολής των πολιτών και του εθελοντισμού.
Η αστυνομική διεύθυνση χωρίς καμία πρόθεση να δώσει στοιχεία δίνει εντολές για το πέρα-δώθε των λεωφορείων και για ξυλοφόρτωμα όσων απεγνωσμένοι επιχειρούν να φύγουν πεζοί.
Τα πρωτοσέλιδα των τοπικών εφημερίδων γεμίζουν φιλανθρωπία.
Διάλλειμα (σιωπή)
Κάπου στα Τέμπη εκατοντάδες άνθρωποι κάνουν καθιστική διαμαρτυρία και εμποδίζουν την κίνηση. Αρνούνται να φάνε. Ζητούν σύνορα ανοιχτά. Καθόμαστε μαζί τους και συζητάμε. Στην αρχή δεν μας θέλουν εκεί. Μετά μας θέλουν, αλλά όχι και να φάμε ξύλο μαζί τους. Έπειτα αντιλαμβάνονται ότι αν δεν ήμασταν εκεί θα βρίσκονταν ήδη στο δίπλα χαντάκι για να ανοίξει η κυκλοφορία, για να συνεχίσει η κανονικότητα της ροής(των αμαξιών και των προϊόντων βέβαια, όχι των ανθρώπων). Τελικά δέχονται να φάμε ξύλο μαζί τους, αλλά μόνο οι άντρες… Μία συντρόφισσα κουβεντιάζει με κάποιους και τους πείθει ότι και εκείνη μπορεί και θέλει. Το δέχονται. Μας δέχονται. Δεν εμπιστεύονται τους μπάτσους. Αρχίζουμε να φωνάζουμε συνθήματα σε ελληνικά και αραβικά για την ελευθερία. Κάποιοι την τραγουδούν.
-Έλα, γιατί δεν τραγουδάς μαζί μας; Ελευθερία!
–Ξέρεις κάτι; Είναι επικίνδυνη λέξη η ελευθερία. Εμείς τη φωνάξαμε στη χώρα μας και έγινε πόλεμος.
Κερδίζουν αυτό που θέλουν. Μπαίνουν στα πούλμαν για Ειδομένη. Για να στοιβαχτούν και πάλι κάπου αλλού.
Τους χαιρετάμε. Μπαίνουμε και εμείς στα αυτοκίνητα, βάζουμε βενζίνη από το πρατήριο της Shell, πληρώνουμε τα διόδια και πάμε για μπύρες. Και πίνουμε αρκετές, να ξεχάσουμε τις αντιφάσεις που βιώσαμε σήμερα, να κοιμηθούμε ίσως πιο εύκολα το βράδυ. Αύριο πάλι;
Σκηνή τρίτη
Περιφερειάρχες, υπουργοί, αναπληρωτές, πρόεδροι και παπαδαριό επιβεβαιώνουν τις φήμες που οργίαζαν για χώρους προσωρινής φιλοξενίας, όπως παλιά εκθεσιακά κέντρα, παλιά εργοστάσια, αθλητικές εγκαταστάσεις, κάμπινγκ, κατασκηνώσεις, εγκαταλελειμμένα στρατόπεδα των περιφερειών της Θεσσαλίας ακόμα και κοντά στον κοινωνικό ιστό!
Οι αντοχές δοκιμάζονται. Ακολουθούν απεργίες πείνας, εξεγέρσεις και αλλεπάλληλες συγκρούσεις με την αστυνομία. «Μα τι βάρβαροι ήταν τελικά», ψέλνουν οι παπάδες και ηγούνται ολονύχτιων λαμπαδηφοριών με αγανακτισμένους πιστούς.
Εκπρόσωποι της αστικής τάξης δηλώνουν ότι θα συνεχίζουν να στηρίζουν το τοπικό εμπόριο αγοράζοντας συνεχώς καινούρια συνολάκια ώστε να δίνουν τα παλιά στους πρόσφυγες. Διοργανώνουν γκαλά συλλογής χρημάτων για την αγορά καλύτερης ποιότητας συρματοπλέγματος, αλληλοσυγχαίρονται και φωτογραφίζονται δακρύζοντας αγκαλιά με προσφυγόπουλα.
Σκηνή τέταρτη
Οι αντοχές δοκιμάζονται ξανά. Τα δάκρυα φαίνεται ότι δεν ήταν αρκετά για να ηρεμήσει η κατάσταση. Όσο σαν ¨αόρατοι άλλοι¨ περνούσαν και έφευγαν ή στέκονταν για λίγο στα περίχωρα της πόλης, οι συνειδήσεις ξεπλένονταν καλά μ’ ένα καλό κονδύλι. Όλα τ’ άπλυτα βγαίνουνε τελικά στη φόρα. Εξαθλίωση και κοινωνικός κανιβαλισμός. Φασίστες καίνε τα κέντρα κράτησης, εθνικόφρονες ιδιοκτήτες συστήνουν πολιτοφυλακές και όσοι γλιτώνουν από το κυνήγι εισρέουν στις πόλεις. Άστεγοι, άνεργοι φτωχοί και μετανάστες καταλαμβάνουν τα δεκάδες άδεια και εγκαταλελειμμένα σπίτια. Όσοι αντιστέκονται, καταστέλλονται άγρια ή φυλακίζονται. Η εικόνα του ωραίου κέντρου χαλάει. Η πιθανότητα για εκλογή πολιτιστικής πρωτεύουσας της Ευρώπης, ήταν και είναι πια μόνο ένα όνειρο.
Η αυλαία κλείνει.
«Τα λεφτά μας πίσω» φωνάζει το κοινό, αλλά αποφασίζει σύσσωμο να κάνει like στο event. Έχει πατήσει άλλωστε ήδη attend στο facebook. «Κωμωδία ή δράμα ήρθαμε να δούμε τελικά;» δηλώνει φανερά εκνευρισμένο στις κάμερες ενώ αποχωρεί.
Οι πρωταγωνιστές εντωμεταξύ του έργου αυτού, δεν είναι καν στο πάλκο. Αυτοσχεδιάζουν κάπου αλλού και κόβουν εισιτήρια για ένα καλύτερο bestseller, με πιο δυνατό σενάριο…
Οι κριτικοί γράφουν: «Απαράδεκτο και χωρίς φαντασία. Γραφικές ερμηνείες, χωρίς προοπτική επίλογος και παρωχημένα νοήματα σε όλα τα επίπεδα».
Το θέατρο αυτό του παραλόγου παιζόταν και παίζεται ακόμη καθημερινά.
Και εμείς ποιοι-ες είμαστε, που χωράμε; Οι πρωταγωνιστές, οι κομπάρσοι, οι αντιήρωες ή το βουβό κοινό; Ποιο ρόλο θα παίξουμε σήμερα;
Manoroco+Begemot
