Στις 5 Δεκέμβρη, άνοιξε τις πόρτες της η κατάληψη στέγης του πρώην Ορφανοτροφείου για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, που μετά από δύο εβδομάδες εγκλωβισμού στα σύνορα λόγω της απαγόρευσης διέλευσης που τους έχει επιβληθεί από τις αρχές της ΠΓΔΜ, αποφάσισαν να επιστρέψουν στην Θεσσαλονίκη. Μέσα σε μόλις δύο μέρες αλληλέγγυοι κατάφεραν να επισκευάσουν αίθουσες του εγκαταλελειμμένου κτιρίου, προκειμένου να δημιουργηθεί άλλη μια αυτοοργανωμένη δομή που θα καλύπτει στεγαστικές αλλά και υλικές ανάγκες των μεταναστών, χτίζοντας εντός της και ένα δίκτυο ιατρικής και νομικής υποστήριξης.
Το κτίριο που στεγάζεται η Κατάληψη Στέγης Μεταναστών Ορφανοτροφείο ανήκει στην εκκλησία, η οποία μέχρι τώρα δεν έχει δείξει και την ανάλογη ευαισθησία.
Λίγες ώρες μετά από ανακοίνωση του ακροδεξιού ρατσιστή Μητροπολίτη Άνθιμου, στην οποία καλούσε σε εκκένωση της κατάληψης καθώς και σε διαμαρτυρία έξω από το χώρο της κατάληψης το ποίμνιο του, όλως τυχαίως κάνει την εμφάνισή του κείμενο από «αγανακτισμένους» κατοίκους που καλούν σε εκκένωση της κατάληψης. Την πρώτη μέρα λοιπόν, μετά την είσοδο των αλληλέγγυων στο χώρο της κατάληψης, έγινε μια πρώτη επίσκεψη από περίπου είκοσι παπάδες της διπλανής εκκλησίας μαζί με ασφαλίτες και αναφέρθηκε ένα σχέδιο κατεδάφισης του κτιρίου για τις 20 του μήνα στην προσπάθεια τους να προστατεύσουν την ιδιοκτησία τους.
Αρχικά με πολύ ανεβασμένους τόνους «ευλόγησαν τα γένια τους» παραθέτοντας τα χρόνια συσσίτια τους και τις κινήσεις αλληλεγγύης που πραγματοποιούν κατά καιρούς αμφισβητώντας το λόγο ύπαρξης της κατάληψης.
Έπειτα κόσμος από τη γειτονιά και περαστικοί στάθηκαν στο πλευρό των καταληψιών, με αποτέλεσμα οι παπάδες να χαλαρώσουν και να αλλάξουν τροπάρι αναφέροντας ότι το κτίριο είναι κατεδαφιστέο σύμφωνα με την πολεοδομία στις 26(!) αυτή τη φορά του μήνα. Τελικά αποχώρησαν αλλά παρέμειναν ομάδες ασφαλιτών και μια κλούβα αρκετά πιο χαμηλά στην οδό Λαμπράκη.
Εντωμεταξύ, είκοσι περίπου μετανάστες, εκ των οποίων μία οικογένεια, έφτασαν στον χώρο, ενώ αναμένονται άλλες δύο οικογένειες. Στην κουζίνα αλληλέγγυοι μαγειρεύουν το γεύμα του μεσημεριού και ήδη οι πρώτες προμήθειες από κόσμο της περιοχής, και όχι μόνο, έχουν φτάσει. Οι ανάγκες σε στρώματα, κουβέρτες, σεντόνια, καθαριστικά και είδη υγιεινής είναι μεγάλη. Στην είσοδο της κατάληψης στην οδό Λαμπράκη έχει αναρτηθεί η λίστα με τα είδη που χρειάζεται να συγκεντρωθούν. Η γειτονιά αγκαλιάζει σιγά σιγά την δομή και κάτοικοι της Τούμπας έρχονται να βοηθήσουν τους αλληλέγγυους της κατάληψης.
Ο Othman, 27 χρονών από το Μαρόκο, έφυγε από την χώρα του όταν έχασε την δουλειά του στο αεροδρόμιο της Casablanca. “Ταξίδεψα από την Σμύρνη σε μια βάρκα μαζί με ακόμη 57 πρόσφυγες. Κάποια στιγμή χάλασε η μηχανή και τρομοκρατηθήκαμε, ευτυχώς καταφέραμε να την βάλουμε μπρος και φτάσαμε σώοι στην Μυτιλήνη. Αυτή ήταν η πιο δύσκολη στιγμή για μένα. Έπειτα πέρασα 12 μέρες απίστευτης ταλαιπωρίας στην Ειδομένη στο κρύο και στις λάσπες. Διαμαρτυρηθήκαμε πολλές φορές ειρηνικά στο όνομα των Μαροκινών να ανοίξουν τα σύνορα. Πλέον δεν πιστεύω ότι θα ανοίξουν τα σύνορα και για μας αφού η πολιτική του διαχωρισμού που ακολουθούν οι ευρωπαϊκές χώρες είναι ρατσιστική. Είναι σαν να σου λένε ότι κάποιοι έχουν ανάγκη να ζήσουν ελεύθερα και κάποιοι όχι” λέει και προσθέτει:
“Ήρθα εδώ χτες και ήταν το πρώτο βράδυ που κοιμήθηκα μετά από πολλές μέρες σαν μωρό. Υπήρχε ζέστη και πολύ αγάπη από τον κόσμο. Εδώ με σέβονται. Θέλω να προσπαθήσω να ξαναστήσω την ζωή μου στην Θεσσαλονίκη και θα βοηθήσω και αυτούς που με βοηθούν τώρα. Ήδη απέκτησα φιλίες με τους υπόλοιπους μετανάστες και αυτές οι φιλίες είναι πιο δυνατές γιατί φτιάχνονται στα πιο δύσκολα”.
Δίπλα του ο Μοχάμετ, 18 χρονών επίσης από το Μαρόκο. Δείχνει το κεφάλι του που ήταν χτυπημένο από γκλομπ αστυνομικού τις μέρες της έντασης στην Ειδομένη. “Θέλω και εγώ να ξεκινήσω μια νέα ζωή για να βοηθήσω την οικογένεια μου που ζει στο Μαρόκο. Είμαστε όλοι διατεθειμένοι να βοηθήσουμε την προσπάθεια αυτή που κάνουν οι άνθρωποι στην κατάληψη εδώ” τονίζει.
Στις 7 Γενάρη πραγματοποιήθηκε πορεία γειτονιάς που καλέστηκε από την κατάληψη Ορφανοτροφείο. «Ξεκινώντας από το χώρο της κατάληψης, η πορεία έκανε ένα μεγάλο δρομολόγιο στη γειτονιά της Τούμπας, σε κεντρικούς δρόμους και γύρω στενά. Αλληλέγγυοι μαζί με μετανάστες φώναξαν συνθήματα σε διάφορες γλώσσες με κλίμα αγωνιστικότητας, δημιουργώντας έντονο παλμό. Πετάχτηκαν τρικάκια και μοιράστηκαν κείμενα. Υπήρχε επίσης ένα πανό για τον Oury Jalloh, μετανάστη από τη Σιέρα Λεόνε, ο οποίος είχε δολοφονηθεί από μπάτσους στο κελί του στο Ντεσάου το 2005. Η υπόθεση είχε παρουσιαστεί από μπάτσους ως αυτοπυρπόληση, ενώ ο Oury ήταν δεμένος πισθάγκωνα. Oι απανωτές δίκες των εμπλεκόμενων μπάτσων, τις οποίες ξεκίνησαν συγγενείς και αλληλέγγυοι του Oury, απέδειξαν την ξεκάθαρη ενοχή τους»
«Η αλληλεγγύη μας δομεί την αντίσταση απέναντι στην εξουσία, που στήνει σύνορα, φράχτες και στρατόπεδα συγκέντρωσης χαρακώνοντας την ανθρωπότητα, εντείνοντας τους διαχωρισμούς, θανατώνοντας τους πλεονάζοντες. Ο αγώνας για αξιοπρέπεια περνάει και μέσα από τον αγώνα για τους μετανάστες» αναφέρουν στην ανακοίνωσή τους οι αλληλέγγυοι κάνοντας κάλεσμα για συνεισφορά σε είδη αλλά και σε έμπρακτη βοήθεια.
πηγές: alterthess.gr, kollectnews.org, www.facebook.com/katalipsistegismetanastonorfanotrofeio
Μια κατάληψη για τους πρόσφυγες
