«ΣΗΜΕΡΑ το μήνυμα της πολιτικής μας είναι σαφές: η πολιτεία δεν εκδικείται τους έγκλειστους πολίτες. Ο περιορισμός της ελευθερίας θα πρέπει να γίνεται σε συνθήκες αξιοπρέπειας και ασφαλούς κράτησης, με διασφάλιση βασικών δικαιωμάτων, νομιμότητας και διαφάνειας».
-Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ΣΤΑΥΡΟΣ Ν. ΚΟΝΤΟΝΗΣ
Μέσα σ’ ένα κλίμα ανθρωπιστικού οίστρου και ξεσκονίσματος του «προοδευτικού σωφρονιστικού κώδικα» της Ελλάδος (σύμφωνα με τις δηλώσεις του πρόεδρου του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, κ. Guido Raimondi), που το μόνο του ελάττωμα είναι η χρόνια μη τήρηση του, χτυπούν τα γεμάτα σαμπάνια ποτήρια τους οι βουλευτές και υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ.
Ωστόσο, ευγενικά μας ενημερώνουν πως οι περισσότερες νέες και ανθρωπιστικές διατάξεις είτε θα υποστηρικτούν δύσκολα λόγω της έλλειψης υποδομών, είτε αποτελούν σημεία που ενυπάρχουν ήδη στον σωφρονιστικό κώδικα και αποφασίζουν την προσθήκη παραπάνω προυποθέσεων με στόχο την άμεση αυτή τη φορά, τήρηση τους.
Ακόμη πιο ενδιαφέρον δε, αποτελεί το γεγονός πως η άμεση επιδίωξη των νέων διατάξεων αφορά -όπως ενοούν οι εμπνευστές- την εκπαίδευση, την επανένταξη των κρατουμένων στην κοινωνία και την εξασφάλιση των βασικών ανθρωπίνων δικαιώματων τους, σε συνάφεια και αρμονισμένα με τις επιταγές της κοινωνίας για ασφάλεια. Βλέποντας τις τρομουστερικές αντιδράσεις του μέρους της κοινωνίας, για την οποία αναφέρονται και μεριμνούν ο κύριος Κοντονής και ο σεβάσμιος Φυτράκης, σχετικά με την άδεια του Κουφοντίνα (τήρηση νόμου), καταλαβαίνουμε ποια είναι και η αντίληψη της σχετικά με τους έγκλειστους. Ισόβια στους εγκληματίες. Μπουντρούμια για τους τρομοκράτες.
Με ευκολία λοιπόν, και δίχως να κοιτάξουμε καν τις προσθήκες στον νέο κώδικα, μπορούμε να κατανοήσουμε το κενό στο οποίο στέκεται ο διακαής ανθρωπισμός τους και την απουσία πραγματικής μέριμνας για τους έγκλειστους. Η τήρηση δικαιωμάτων δεν αφορά τις κυβερνήσεις, παρά μόνο όταν μεταφράζεται σε πεδία για οικονομική επένδυση και αναπαραγωγή κεφαλαίου, ευκαρία για περισσότερη ασφάλεια ή όταν προκαλούν πολιτικό κόστος, όπως συμβαίνει στη περίπτωση των διεκδικήσεων εντός των φυλακών.
Γίνεται κατανοητό πως υπεύθυνοι για τις ζωές τους, είναι οι ίδιοι και οι ίδιες που βρίσκονται πίσω από τα τείχη, και πως τα όποια δικαιωμάτα έχουν κατακτηθεί και τηρούνται αναλόγως τα κέφια, δεν αποτελούν σημεία καμίας κυβερνητικής αντζέντας, παρά μόνο αποτελέσματα συνεχούς αγώνα, εντός και εκτός φυλακών. Και σε αυτήν την περίπτωση, οι φυλακισμένοι/ες μιλούν για τον νέο σωφρονιστικό κώδικα, μέσω των κινητοποιήσεων τους και του λόγου τους, αναιρώντας το ανθρωπιστικό του προφίλ. Χωρίς αυταπάτες, κατoνομάζουν το αυτόνοητο.
Ο νέος σωφρονιστικός κώδικας έχει στόχο την απόλυτη πειθάρχηση και την καταστολή στα πεδία που θέλει να πείσει πως προοδεύει, δηλαδή: στην εκπαίδευση, την επανένταξη και την εξασφάλιση των βασικών ανθρώπινων δικαιώματων.
Συγκεκριμένα:
Πρώτο και κομβικό, είναι η ενίσχυση της υπερεξουσίας των δικαστικών συμβουλίων μέσω των περισσότερων διατάξεων. Νομιμοποιούνται οι δυνατότητες του συμβουλίου να αναστείλει τις εκπαιδευτικές άδειες, να διακοπεί η παρακολούθηση μαθημάτων και να αφαιρεθεί ο ευεργετικός υπολογισμός ημερών ποινής (να ακυρωθούν τα μεροκάματα που ο φυλακισμένος έχει ήδη κάνει).
Επίσης προστίθεται η αντικατάσταση της άδειας του κρατουμένου με την εγκαινίαση ηλεκτρονικής επιτήρησης, (το αγαπημένο βραχιολάκι), ή κατοίκον περιορισμού καθώς και η δυνατότητα επιτήρησης με ηλεκτρονικό βραχιολάκι κατά την υφ’ όρων απόλυση του. Πρακτικά σημαίνει πως δημιουργείται μια νέου είδους φυλακή, η ηλεκτρονική και εντάσσεται στις τακτικές άδειες και στις αποφυλακίσεις. Απ’ αυτές τις διατάξεις δεν λείπει η οικονομική συνεργασία των φυλακών με την ιδιωτική επιχείρηση Group 4. Παρατηρούμε πως το ζήτημα της άδειας, που αποτελεί κυριολεκτικά ανάσα ελευθερίας για κάθε φυλακισμένο, μετατρέπεται σε εμπόρευμα. Μετά τα οικονομικά συμφέροντα, φυσικά ακολουθούν οι ταξικοί διαχωρισμοί καθώς το βραχιολάκι κοστίζει 15€ τη μέρα.
«Το Σχέδιο καθιστά δυσχερέστερη τη χορήγηση αδειών, εισάγοντας νέα κριτήρια και αιτιολόγηση. Η κριτική που ασκείται, ότι αναμένεται νέο κύμα επιφυλακτικότητας για την εφαρμογή τους, ιδίως ως προς ορισμένες κατηγορίες κρατουμένων, ευσταθεί».
-Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ, Ομ. Καθηγητής ΑΠΘ,
πρώην υπουργός Δικαιοσύνης, Νίκος Παρασκευόπουλος
Όλα αυτά, εν ισχύ του νόμου για το εισαγγελικό βέτο. Ο εισαγγελέας λοιπόν, έχει ενισχυμένη τη δυνατότητα να παρεμβαίνει και να ελέγχει πλήρως τη ζωή των κρατουμένων. Αξίζει να σημειωθεί πως η κατάργηση του εισαγγελικού βέτο αποτελεί πάγιο αίτημα στις κινητοποιήσεις των φυλακισμένων, από το 2009 που εισήχθη μέσω του νόμου Δένδια. Η σημαντικότητα αυτού αναδεικνύεται από τον τρόπο που διαρθώνεται η ομαλότητα μέσα στις φυλακές. Την εξουσία στις φυλακές, κατέχει το συμβούλιο, το οποίο απαρτίζεται από τον διευθυντή, την κοινωνική υπηρεσία και τον εισαγγελέα. Ουσιαστικά οι δύο πρώτοι έχουν μια καθημερινή επαφή με τους κρατουμένους, ενώ η επαφή του εισαγγελέα περιορίζεται σε κάποιες ακροάσεις και στη μελέτη του πάνω στο ποινικό μητρώο του εκάστοτε κρατουμένου. Ωστόσο, οι άδειες -τυπικά και ανάλογα και πάλι τα κέφια- δίνονται βασισμένες στη συμπεριφορά και τον χρόνο εντός της φυλακής, και όχι με βάση το ποινικό μητρώο.
Ο εισαγγελέας λοιπόν έχει τη δυνατότητα να ορίσει την έκβαση της διαδικασίας σε περίπτωση μειοψηφίας, αν και εφόσον θεωρήσει έναν κρατούμενο «επικίνδυνο», «ανυπότακτο» να του στερήσει την άδεια, την πρόσβαση στην εκπαίδευση και πλέον ακόμη… και το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή ύστερα από την αποφυλάκιση.
Μία ακόμη προσθήκη που αφορά τις άδειες, αναφέρει πως θα αποκλείονται από την χορήγηση και αίτηση άδειας όσοι κρατούμενοι εκτίουν ποινές για «πράξεις βίας» που υπερβαίνουν τα 15 έτη, συμπεριλαμβανομένων και όσων εμπίπτουν στον 187Α, με άλλα λόγια τα μέλη ένοπλων οργανώσεων και οι πολιτικοί κρατούμενοι.
Μέσα σ’αυτό το πνεύμα εξόντωσης των ιδεολογικών αντιπάλων του κράτους, προστίθενται δύο ακόμη διατάξεις. Η μία αφορά την υποχρεωτική σίτιση σε περιπτώσεις απεργίας πείνας και η άλλη αφορά τη λειτουργία ειδικών κέντρων κράτησης για άτομα που κατηγορούνται με τον 187 και 187Α. Αυτό σημαίνει πως ένα άτομο μπορεί να κρατηθεί στη ΓΑΔΑ, ή σε άλλους ειδικούς χώρους μέχρι να γίνει η δίκη, σε καθεστώς πλήρους απομόνωσης, μακριά από συγγενείς και συντρόφους, και προφανώς σε άθλιες συνθήκες.
Ένα ακόμη πεδίο αξιοπρέπειας που πλήττεται είναι αυτό του σώματος. Ορίζεται ταπεινωτική γύμνωση του κρατουμένου για τον έλεγχο του. Βέβαια, σ’ αυτή την περίπτωση δεν υπάρχει λόγος για νέες τεχνολογίες και ακριβά μηχανήματα τεχνολογικού εξοπλισμού ώστε να αποφευχθεί ο κολπικός και πρωκτικός έλεγχος.
Τέλος, στο κομμάτι των σχέσεων των κρατουμένων, όλες τους οι επαφές προβλέπεται να φακελωθούν ηλεκτρονικά.
Συμπερασματικά, ο νέος σωφρονιστικός κώδικας αφορά διατάξεις οι οποίες ήδη, άτυπα, υπήρχαν μέσα στις φυλακές. Ένα πρόσφατο παράδειγμα, η προφυλάκιση του Κωσταντίνου Γιαγτζόγλου στις φυλακές της Λάρισας, ενώ το νομικό πλαίσιο προβλέπει την προφυλάκιση του υπόδικου στο πλησιέστερο σωφρονιστικό κατάστημα του τόπου όπου κατοικεί η οικογένεια του. Φυσικά ας μην αναφερθούμε σε όλες τις άδειες που δεν δόθηκαν, ή σε αυτές που δώθηκαν με καθυστέρηση χρόνων και σε μείωση την ημερών (πχ άδεια Κουφοντίνα).
Η διαφορά λοιπόν του νέου σωφρονιστικού κώδικα είναι πως έρχεται να νομιμοποιήσει όλες τις παρατυπίες που ίσχυαν ως τώρα, να δημιουργήσει ασφυκτικό ηλεκτρονικό έλεγχο και να εξοντώσει ηθικά τους έγκλειστους.
Αυτό λοιπόν εννοεί ο κάθε Κοντονής όταν μιλάει για ανθρωπισμό και διασφάλιση ανθρωπίνων δικαιωμάτων προσπαθώντας να εντυπωσιάσει έδρανα και ψοφοφόρους.
Ξέχασε όμως να υπολογίσει αυτούς που πλήττονται από τις διατάξεις του. Τους φυλακισμένους, τις φυλακισμένες, τους αγωνιστές, τους αναρχικούς.
Και ακόμη σημαντικότερα, ξέχασε να υπολογίσει τις αντιστάσεις μας.
Στις κινητοποιήσεις ενάντια στον νέο σωφρονιστικό κώδικα αλλά και για την κατάργηση εξοντωτικών νόμων βρίσκονται ήδη οι πτέρυγες Α, Β, Γ, Δ και Α’ θέση υπογείου παραρτήματος Κορυδαλλού, οι φυλακές Πάτρας και οι αλληλέγγυοι εκτός τοιχών.
Για τα αιτήματα πιο αναλυτικά: α) https://athens.indymedia.org/post/1579506/
β) η συμμετοχή σε επόμενες κινητοποιήσεις και σε συνελεύσεις.
konsouela
