Πρόταση διακήρυξης-καταστατικού για την Άμεση Δημοκρατία ‒ Μέρος B

Αρχές της Λαϊκής Συνέλευσης

Η Συνέλευση αποτελεί το κυρίαρχο όργανο λήψης απόφασης της κοινωνίας. Οποιαδήποτε άλλη πηγή λήψης απόφασης θεωρείται αυθαίρετη, υποβολιμαία καταχρηστική, και παρασιτική. Συνεπώς η κοινωνία δια μέσου της Συνέλευσης κηρύσσεται αυτόνομη, και αυτοδιευθύνεται.
Προτεραιότητα της Συνέλευσης είναι η προστασία του συλλογικού συμφέροντος και του δημόσιου χώρου, που αποτελούν προϋποθέσεις για την ατομική ολοκλήρωση και ευτυχία.
Η κεντρική πολιτική εξουσία αντικαθίσταται από την αποκέντρωση κι ομοσπονδιοποίηση των κοινοτήτων και των συνελεύσεών τους.
Το σύστημα της πολιτικής και κομματικής διαμεσολάβησης αντικαθίσταται από την άμεση δημοκρατία των Λαϊκών Συνελεύσεων, και των συνελεύσεων των εργαζομένων, με άμεσα ανακλητή και κυκλική εκπροσώπηση.
Οι ιεραρχικά επιβαλλόμενες πυραμιδοειδείς δομές αντικαθίστανται, από την οριζόντια διασύνδεση των αυτόνομων κοινοτήτων κι ενώσεων εργαζομένων και καταναλωτών.
Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι μεταξύ τους. Ως εκ τούτου όλοι έχουν ισότιμο δικαίωμα συμμετοχής στη Συνέλευση, έκφρασης γνώμης, και στη λήψη και στην υλοποίηση των αποφάσεων που τους αφορούν. Η ισότητα απέναντι στον νόμο αντικαθίσταται από την ισότητα μεταξύ των ανθρώπων, ο δε νόμος αντικαθίσταται από τις ελεύθερες αμοιβαίες συμφωνίες.
Όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στην ελευθερία της κίνησης και της έκφρασης, και γενικότερα στην ανθρώπινη ευτυχία. Η Συνέλευση μεριμνά και αποφασίζει προς αυτήν την κατεύθυνση.
Στο πλαίσιο της ελευθερίας της κίνησης και της έκφρασης, κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα αυτοκαθορισμού της σεξουαλικής και θρησκευτικής συμπεριφοράς του. Οποιαδήποτε μορφής αποκλεισμού με βάση τη σεξουαλική, θρησκευτική ή άλλη ταυτότητα είναι αδιανόητη.
Η φύση προσφέρει τα αγαθά της ισότιμα προς όλα τα όντα που κατοικούν τον πλανήτη. Τα αγαθά της φύσης ανήκουν σε όλους τους ανθρώπους, και απαγορεύονται οι αποκλεισμοί κάθε είδους, ιδιοκτησιακοί ή μη, από αυτά. Κανείς δεν μπορεί να εκμεταλλεύεται τους πόρους της φύσης και τους ανθρώπους για ίδιον όφελος. Καθήκον του κάθε ανθρώπου είναι να προστατεύει τη φύση, στην οποία οφείλει την ύπαρξή του. Η κυριαρχία απέναντι στη φύση αντικαθίσταται από τη συνεργατική σχέση μαζί της.
Η πνευματική, τεχνική, και γνωστική ιδιοκτησία, αντικαθίστανται από την ελεύθερη και χωρίς όρους διάθεση της γνώσης, στον βαθμό που κάθε ατομική γνώση, πέρα από την προσωπική παρατήρηση κι εμπειρία, δεν είναι, παρά το «κοινωνικό αντίκρισμα» μέσα νου. Η γνώση είναι ελεύθερα προσβάσιμη κι ελεύθερα μεταδιδόμενη, συνεπώς η παιδεία είναι δημόσιο αγαθό ελευθερίας, και γι’ αυτό μη εμπορεύσιμο. Η παιδεία έχει επίκεντρο τον άνθρωπο κι όχι το κέρδος. Η ελεύθερη παιδεία προϋποθέτει την κατάργηση της διαδικασίας αποστήθισης, σώρευσης γνώσεων και εξειδίκευσης, και την αντικατάστασή της με τη μόρφωση και την ανάπτυξη της κριτικής σκέψης.
Ο πολιτισμός, επίσης, είναι δημόσιο αγαθό και δεν είναι εμπόρευμα. Μέσα από τη συμμετοχή στον πολιτισμό ο άνθρωπος μορφώνεται και εκφράζει την προσωπικότητά του. Η Λαϊκή Συνέλευση οφείλει να ενθαρρύνει τη δημιουργία πολιτιστικών εκδηλώσεων και την συμμετοχή των πολιτών σε εκείνες.
Η υγεία είναι δημόσιο αγαθό, και παρέχεται ισότιμα σε όλους. Η ιατρική επιστήμη τίθεται αφιλοκερδώς στην υπηρεσία της κοινωνίας και της ανθρώπινης υγείας.
Η μέριμνα και η πρόνοια, για τους ‒είτε για λόγους ηλικίας, είτε για λόγους υγείας‒ αδύναμους, είναι συλλογική υποχρέωση της συνέλευσης. Η φιλανθρωπία καταργείται.
Η γη και τα μέσα παραγωγής ανήκουν στην κοινότητα. Οποιοδήποτε αγαθό παράγεται ή προέρχεται από ατομική μορφή παραγωγής, και οποιοδήποτε αγαθό αφορά ή υπάγεται σε προσωπική χρήση, ανήκει στον χρήστη του κι οφείλει σεβασμού από οποιοδήποτε τρίτον.
Οι πολίτες που είναι και ταυτόχρονα εργαζόμενοι θα παράγουν και θα διαθέτουν τα προϊόντα με βάση την αρχή «από τον καθένα ανάλογα με τις ικανότητές του, στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του». Η υποχρεωτική εργασία, στην οποία οι εργαζόμενοι εκτός του ότι δεν καρπώνονται οι ίδιοι το σύνολο του αποτελέσματος της εργασίας τους, είναι και οικονομικά υποδουλωμένοι στον ιδιοκτήτη των μέσων παραγωγής, αντικαθίσταται από την «ανάλογα με τις ανάγκες» εργασία. Η συνέλευση συστήνει την κατά το δυνατόν μείωση του καταμερισμού εργασίας, στον βαθμό που είναι εφικτό.
Όλοι οι συμμετέχοντες στη συνέλευση αναγνωρίζουν, αποδέχονται και προσπαθούν να εφαρμόσουν στην πράξη, μέσα και έξω από τη συνέλευση, τις αρχές της ελευθερίας, της αλληλεγγύης, της αμοιβαιότητας, της αξιοπρέπειας, της αυτοπειθαρχίας και της υπευθυνότητας. Η άμεση κι ενεργή συμμετοχή, διέπεται από τον κανόνα της υπευθυνότητας και της συνέπειας «όχι δικαιώματα χωρίς υποχρεώσεις, όχι υποχρεώσεις χωρίς δικαιώματα».

Σκοποί της Λαϊκής Συνέλευσης

Αύξηση της ενσυνείδητης συμμετοχής

Δεδομένου ότι στην παρούσα ιστορική συγκυρία η συνέλευση έχει περιορισμένη αποφασιστική ισχύ, σκοπός της είναι η μεγιστοποίηση της ισχύος της, ούτως ώστε να καταστεί το μοναδικό όργανο λήψης αποφάσεων της κοινωνίας. Ως εκ τούτου σκοπός της συνέλευσης είναι να εργασθεί προς την κατεύθυνση της αύξησης της αριθμητικής ισχύος, προκειμένου να γίνει όχι μόνο αποδεκτή, αλλά κτήμα κι όργανο, από το σύνολο του πληθυσμού που κατοικεί την περιοχή.

Η συμμετοχή στη συνέλευση αποτελεί βασική προϋπόθεση νομιμοποίησής της, και η αύξηση του αριθμού των συμμετεχόντων, όπως και η αύξηση του αριθμού των συνελεύσεων ανά περιοχή, αποτελούν τον κύριο στόχο της συνέλευσης.
Ενίσχυση συνεργασίας και συντονισμός με άλλες συνελεύσεις με στόχο την ομοσπονδιοποίηση

Η επικοινωνία, η αλληλοβοήθεια, και η αλληλεγγύη με άλλες Συνελεύσεις είναι απαραίτητες προϋποθέσεις είτε για την προώθηση του αγώνα της κοινωνικής απελευθέρωσης, είτε και γενικότερα για την κάλυψη του συνόλου των κοινωνικών αναγκών. Η συγκεντρωτική διοικητική λειτουργία του κράτους, έχει δημιουργήσει ένα υδροκέφαλο διοικητικό μοντέλο, που έχει σωρεύσει στα αστικά κέντρα τα δύο τρίτα του πληθυσμού της χώρας, ειδικά στην Ελλάδα. Αυτό δημιουργεί στις Συνελεύσεις την ανάγκη του συντονισμού του αγώνα και της ένωσης των δυνάμεών τους, ενώ στις κοινότητες την ανάγκη, της επικοινωνίας, για την κάλυψη αναγκών σε προϊόντα που τους λείπουν.

Στην παρούσα ιστορική συγκυρία, και με τις κεντροποιημένες οικονομικές και διοικητικές δομές, η επικοινωνία και ο συντονισμός των Συνελεύσεων σε διεθνές μάλιστα επίπεδο κρίνεται εκ των ουκ άνευ. Η δημιουργία δικτύου επικοινωνίας και συντονισμού τουλάχιστον δύο Συνελεύσεων, προκειμένου να επιτευχθεί ένας κοινός σκοπός, είναι η μοναδική απάντηση στις υδροκέφαλες δυσλειτουργικές μεγαλουπόλεις, προκειμένου κάθε συνέλευση να συμβάλει στην αποκέντρωσή τους. Η εκλογή εκπροσώπων των Συνελεύσεων, όπως ορίζεται από τη διαδικασία, και η επάνδρωση συντονιστικών επιτροπών, είναι η μέθοδος που διευκολύνει την ευόδωση του ανατεθειμένου έργου, την ευελιξία και την ταχύτητα στην εφαρμογή, και την παράκαμψη της γραφειοκρατίας.

Η συνάντηση και η μόνιμη επικοινωνία των άμεσα ανακλητών εκπροσώπων-εντεταλμένων των τοπικών συνελεύσεων ανά περιοχή ή γεωγραφική ενότητα ή χωρικά σύνολα, για την επεξεργασία κάποιου μόνιμου ή προσωρινού ζητήματος, δημιουργούν το πλέγμα εκείνο που θα πρέπει οι Συνελεύσεις μας να στοχεύουν, δηλαδή την ομοσπονδιοποίηση.
Ενίσχυση σωματείων εργαζομένων και ενώσεων παραγωγών

Σε ένα περιβάλλον ιδιωτικοποίησης τω δημοσίων επιχειρήσεων, πτώχευσης ιδιωτικών επιχειρήσεων, ή «μετακίνησής» τους σε χώρες με φθηνότερα εργατικά χέρια κατά το συμφέρον των ιδιοκτητών τους, εκποίησης των επιχειρήσεων από τράπεζες, εκποίησης δημόσιας ακίνητης περιουσίας, απομείωσης της αξίας των αγροτικών προϊόντων κι εγκατάλειψης αγροτικών εκτάσεων στην ύπαιθρο, οι εργαζόμενοι σε αυτές τις επιχειρήσεις, θα πρέπει, με αντιεραρχικές, αδιαμεσολάβητες κι αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, να καταλάβουν τους χώρους εργασίας και τα μέσα παραγωγής, και να τα λειτουργήσουν, προσφέροντας αφιλοκερδώς το προϊόν τους σε συνεννόηση με τις Λαϊκές Συνελεύσεις, τις ενώσεις καταναλωτών, και τις ενώσεις παραγωγών. Ειδικότερα δε, η Συνέλευση καλεί άμεσα στην κατάληψη πτωχευμένων επιχειρήσεων και στην επαναλειτουργία τους, θεωρώντας αδιανόητο κι ανήθικο να κλείνει μια επιχείρηση και να πετάγονται οικογένειες στο νδρόμο, για να τηρηθεί η «ιδιοκτησιακή» νομιμότητα, δηλαδή να διατηρηθεί η σχέση κατεχόντων/εκμεταλλευομένων, και κυρίως να αποζημιωθούν οι πιστωτές με το παραπάνω, δηλαδή οι τράπεζες.

Ιδιαίτερα, για δημόσιες επιχειρήσεις κοινής ωφελείας, ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΕΡΤ, κ.λπ., και προ του φάσματος της ιδιωτικοποίησής τους, καλούμε τους εργαζόμενους να καταλάβουν και να επαναλειτουργήσουν τις επιχειρήσεις αυτές σε συντονισμό με τις λαϊκές συνελεύσεις, προς όφελος της κοινωνίας και όχι του Κεφαλαίου, κρατικού ή ιδιωτικού. Οι επιχειρήσεις αυτές είναι κοινής ωφέλειας, επομένως αυτό που παράγουν θα είναι δημόσιο αγαθό, όχι προϊόν κερδοσκοπίας, όπως σήμερα. Πρόκειται δηλαδή για κοινωνικοποίηση, όχι για κρατικοποίησή τους. Προειδοποιούμε δε, τους επερχόμενους και υποψήφιους «επενδυτές», που εποφθαλμιούν να αγοράσουν έναντι «πινακίου φακής» τις δημόσιες αυτές επιχειρήσεις, που με χρήματα των φορολογουμένων ή την εργασία πατεράδων και παππούδων μας στήθηκαν και λειτούργησαν κερδοφόρα όλα αυτά τα χρόνια, ότι διακινδυνεύουν να χάσουν τα χρήματά τους, διότι δεν θα αποζημιωθούν στην περίπτωση κοινωνικοποίησής τους.

Η συνέλευση παροτρύνει, υποστηρίζει, κι ενισχύει οποιαδήποτε δράση στοχεύει στην κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής (με προτεραιότητα στις μεγάλες επιχειρήσεις), ανεξαρτήτως ιδιοκτησιακού καθεστώτος, είτε αυτά ανήκουν σε ιδιώτες και σε εταιρείες πολυεθνικές και μη, είτε στο Κράτος.

Προϋποθέσεις για τη λειτουργία των κοινωνικοποιημένων μέσων παραγωγής είναι:
Η αφιλοκερδής διάθεση και διανομή των αγαθών.
Η αντιεραρχική-αμεσοδημοκρατική δομή λήψης αποφάσεων της κοινωνικοποιημένης μονάδας. Οι αποφάσεις θα λαμβάνονται δηλαδή με τη διαδικασία των Συνελεύσεων (βλ. πιο πάνω).
Η εκτέλεση των παραγγελιών των ενώσεων καταναλωτών, και γενικότερα η όσο το δυνατόν πληρέστερη κάλυψη της ζήτησης.

Στόχος είναι η δημιουργία δικτύου αλληλεγγύης κι αλληλοπροσφοράς ούτως ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες ζήτησης με αντιεμπορευματικό τρόπο, προκειμένου να εξοστρακισθεί η κερδοσκοπία. Στην πορεία, οι ενώσεις παραγωγών, εργαζομένων, και καταναλωτών, θα εκτελούν ουσιαστικά μια μηχανιστική διαδικασία ζήτησης και κάλυψης αναγκών.

Θεωρούμε ότι η διαδικασία της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής είναι η κρίσιμη, στον βαθμό που η κοινωνική αυτοοργάνωση δεν μπορεί να συνυπάρχει με το εμπορευματικό σύστημα διάρθρωσης της οικονομίας. Αργά ή γρήγορα κάποιο από τα δύο θα εξουδετερωθεί. Ως εκ τούτου, οι Λαϊκές Συνελεύσεις θα πρέπει να εργάζονται, προκειμένου να μην παραμείνουν μόνο σώματα διαμαρτυρίας ή εκφοράς αντικυβερνητικών ή αντισυστημικών ιδεών, αλλά να συμπεριλάβουν στις θεωρητικές τους αναζητήσεις, και κυρίως στην πρακτική τους, δραστηριότητες της οικονομικής σφαίρας, έτσι ώστε να δημιουργηθούν, στο σήμερα και στο αύριο, σε αυτήν την κοινωνία αλλά και στην αυριανή, όλες εκείνες οι υποδομές που θα προετοιμάσουν την οριστική ρήξη με το παρελθόν.
Δίκτυα αλληλεγγύης ‒ Δημιουργία, υλοποίηση, ανάπτυξη

Η συνέλευση παροτρύνει και βοηθάει τη δημιουργία ελεύθερων κι ακηδεμόνευτων συλλογικοτήτων δράσης, όπως συμβούλια γειτονιάς, συνεργατικές δράσεις, αυτόνομα συνδικάτα και σωματεία, πολιτιστικά στέκια, εργασιακά συμβούλια, συλλόγους νέων και φοιτητών, οικολογικές ομάδες κι οργανώσεις κ.λπ. Που αποδομούν τις ελεγχόμενες δομές οργάνωσης, και προωθούν, στο κομμάτι που τους αναλογεί και στον χώρο που δραστηριοποιούνται, την υπόθεση της κοινωνικής χειραφέτησης. Παράλληλα συνεργάζεται μαζί τους, αφού δεν αποτελεί κάτι που βρίσκεται έξω ή πάνω από αυτές: Τα μέλη της, ως κοινωνικά και συλλογικά όντα, είναι μέλη κάποιων από τις παραπάνω συλλογικότητες.

Οι παραπάνω οργανώσεις και συλλογικότητες, βρίσκονται σε οριζόντια διασύνδεση, συνεργασία και συντονισμό με τη συνέλευση, τόσο για τα ιδιαίτερα τοπικά όσο και για γενικότερα υπερτοπικά διακυβεύματα για τα οποία αγωνίζονται.

Προσπάθειες όπως:
Αυτοδιαχειριζόμενα στέκια.
Αυτοδιαχειριζόμενα εργοστάσια: σε πρώτη φάση μονάδες παραγωγής που έχουν κλείσει ή/και πτωχεύσει και που έχουν καταληφθεί και κοινωνικοποιηθεί.