Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Ηρακλείου στη ΒΙΟ.ΜΕ

Η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Ηρακλείου στη ΒΙΟ.ΜΕ ξεκίνησε τον Δεκέμβρη με αφορμή τον δίχρονο αγώνα των εργαζομένων της ΒΙΟ.ΜΕ, για την επαναλειτουργία του εργοστασίου υπό εργατικό έλεγχο και τα νέα δεδομένα που έχουν προκύψει και αποφασιστεί μέσα από τη συνέλευση των εργαζομένων. Πραγματοποιεί συνελεύσεις σχεδόν σε εβδομαδιαία βάση στον κοινωνικό χώρο ΓΡΑΝΑΖΙ, οι οποίες είναι ανοιχτές να συμμετέχει ο καθένας, ώστε να βρούμε μαζί τρόπους και νέες δράσεις στήριξης του εγχειρήματος.

Το παράδειγμα της ΒΙΟ.ΜΕ. είναι η απάντηση στην απελπισία και την ηττοπάθεια που χαρακτηρίζει τις κοινωνικές διεκδικήσεις εν καιρώ οικονομικής κρίσης. Το έδαφος που αφήνει η νεοφιλελεύθερη επέλαση, σε συνδυασμό με την υποτονικότητα των εργατικών αγώνων όλα αυτά τα χρόνια, ευνοεί διαρκώς τη διαμόρφωση μιας κοινωνίας, μεμονωμένων ατόμων, που αναζητούν αποσπασματικές διεξόδους επιβίωσης, ελεγχόμενες από το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, ώστε να αποκλείεται και η όποια προοπτική ανατροπής του. Εκτός λοιπόν από την παρουσίαση του ως τώρα αγώνα τους (με τις καθημερινές δυσκολίες και τις αλλαγές που διαφαίνονται μπροστά τους), οι δράσεις της Πρωτοβουλίας αφορούν γενικότερα το ζήτημα της αυτοδιαχείρισης, και πώς αυτή μπορεί να λειτουργήσει επάνω σε σαφείς ιδεολογικοπολιτικούς άξονες ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα, και να ενισχύσει τους κοινωνικούς αγώνες ενάντια στην εκμετάλλευση του εργαζόμενου και του πολίτη γενικότερα.

Η αυτοδιαχείριση δίνει τη προοπτική ενός νέου αξιακού μοντέλου στην οργάνωση της εργασίας, μέσα από τη συλλογική διαχείριση της παραγωγής, χωρίς ιεραρχίες, δίνοντας βάση στην έκφραση των ιδεών και οραμάτων των ίδιων των εργαζομένων, απελευθερώνοντας έτσι την παραγωγή από το σχεδιασμό του κεφαλαίου.

Δεν μπορεί όμως να είναι αυτό-αναφορική. Κάθε αυτοδιαχειριζόμενο εγχείρημα, δεν γίνεται αυτόματα ανατρεπτικό του υπάρχοντος συστήματος, ούτε αποτελεί από μόνο του εγγύηση για τον μετασχηματισμό του παραγωγικού και κοινωνικού μοντέλου. Δεν πρέπει να παραγκωνίζεται η σημασία της συλλογικής κοινωνικής ευθύνης απέναντι στον αγώνα, και το πολιτικό πρόταγμα που εμπεριέχει ο όρος «αλληλεγγύη» να μην περιορίζεται/υποβαθμίζεται σε μια τύπου οικονομική ενίσχυση εγχειρημάτων.

Πέρα από τη βιωσιμότητα λοιπόν της ΒΙΟ.ΜΕ., (με τη δημιουργία δικτύου διακίνησης των προϊόντων της), στόχος της Πρωτοβουλίας (και των εργαζομένων της ΒΙΟ.ΜΕ.) είναι η διεύρυνση της απεύθυνσης του αγώνα τους, σε όλους τους εργασιακούς χώρους, τις συνελεύσεις γειτονιάς, τις δομές αλληλεγγύης, τους άνεργους, το σύνολο της κοινωνίας, ώστε να πάψει να αντιμετωπίζει την κρίση σαν ξαφνική συμφορά, και να γίνει πιο μαχητική στις διεκδικήσεις της σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας, για την απελευθέρωση από την καπιταλιστική κυριαρχία.

Πρέπει να αντιληφθούμε ότι το κράτος βρίσκει τον τρόπο να αφομοιώνει τις όποιες αντιδομές αλληλεγγύης που δημιουργούνται, χρησιμοποιώντας τις ως βαλβίδες αποσυμπίεσης της κοινωνικής διεκδίκησης και οργής, που ολοένα και εντείνονται. Γι’ αυτό και ένα βασικό θέμα που εξερευνούμε είναι το πώς μπορούν τέτοιου είδους εγχειρήματα να μην απαντούν απλά στο εκβιαστικό ζήτημα της επιβίωσης, αλλά πώς θα γίνουν περισσότερο διαβρωτικά και άτρωτα από τη συστημική αφομοίωση.

Επικοινωνήστε μαζί μας: viome.her@gmail.com

https://www.facebook.com/viome.her