Ρωτήσαμε 2 Αμερικάνους και έναν Φινλανδό, μέλη της πολυπολιτισμικής ομάδας που εκδίδει το περιοδικό “Τhe Barbarian” στα Αγγλικά, ποιοι πραγματικά είναι, και ποιο είναι το εγχείρημα που άρχισε πριν από έναν χρόνο. Τα 3 τεύχη του περιοδικού τους μπορείτε να τα βρείτε στο Κ*ΒΟΞ.
Στην θέση ενός ορισμού
A: Ας αρχίσουμε από την αρχή, με αυτό που γράψαμε πριν ένα χρόνο, στον πρόλογο της πρώτης μας έκδοσης, προσπαθώντας να εξηγήσουμε την περιπέτεια που άρχιζε για εμάς. «Γιατί ένα περιοδικό στα Αγγλικά, στην Αθήνα, από αλλοεθνείς;» Όχι από καμιά εμμονή με τα Αγγλικά, ή ακόμα από κάποιο σεβασμό προς τη θλιβερά χυδαία σύγχρονη αγγλική γλώσσα, αλλά σαν μια αντίληψη ότι στις μέρες μας τα Αγγλικά έχουν παγιωθεί ως η παγκόσμια γλώσσα. Από την άλλη μεριά, τα γεγονότα στην Ελλάδα έχουν επίσης μια διεθνή σημασία και αξίζουν να επικοινωνούνται παγκόσμια. Κάτι που στην πραγματικότητα είναι δύσκολο να κάνεις, αν λάβουμε υπόψιν την γενική έλλειψη γνώσης της ελληνικής γλώσσας εκ μέρους μας, και την κάποια μετριοφροσύνη και διακριτικότητα από την μεριά των Ελλήνων που ανήκουν στο κίνημα, κάτι το οποίο έρχεται σε θαυμαστή αντίθεση με την ατελείωτη γαλλική πολυλογία όσον αφορά τον όμορφο Μάη του ’68, ή τις αγγλο-αμερικάνικες υπoαναλύσεις περί Μαρξισμού οι οποίες κατακλύζουν τα σημερινά βιβλία.
Έτσι δεν προκαλεί καμία έκπληξη το ότι αποφασίσαμε να γράφουμε στα Αγγλικά, για να επικοινωνούμε καλύτερα τις εμπειρίες που αποκομίζουμε από την παρουσία μας μέσα στο ριζοσπαστικό κίνημα εν Ελλάδι. Ελπίζουμε ότι οι εκδόσεις μας θα είναι μια χρήσιμη προσφορά στο κίνημα, για Έλληνες και μη, όπως ήταν και για εμάς προσφορά, η συλλογή πληροφοριών για τα 3 τεύχη που έχουμε εκδώσει μέχρι σήμερα.
M: Και έτσι για να έρθουμε στο παρόν, πολλοί μας ρώτησαν: «Ποιοι, ακριβώς είναι οι βάρβαροι (the barbarians);» Είναι αυτοί οι οποίοι έρχονται από Προτεσταντικές χώρες που κυβερνούν τον κόσμο ή είστε εσείς οι Έλληνες του σήμερα; Ή, προτιμότερα, είναι η βαρβαρότητα απλώς μια γενική πνευματική κατάσταση, και μήπως δεν σκεφτόμαστε όπως ο Νίτσε, την διαφορά μεταξύ μιας θετικής βαρβαρότητας και μιας αρνητικής βαρβαρότητας;
Σε κάθε περίπτωση, το ποίημα του Καβάφη μιλάει σε εμάς σήμερα: ή μήπως δεν είμαστε όλοι αυτοί που «περιμένουμε τους βάρβαρους» και βρίσκουμε σε αυτούς «ένα είδος λύσης»; Μήπως όμως είμαστε και στο τέλος ενός τύπου πολιτισμού, επίσης; Μην λυπηθείτε πάντως στα κρυφά που το αναπόφευκτο τέλος δεν έχει έρθει ακόμα, και δεν ποθούν όλοι το μη αναστρέψιμο ναυάγιο αυτής της παρηκμασμένης κοινωνίας στην οποία ζούμε. Ένα ερώτημα που εύλογα γεννιέται είναι το εάν θα μπορούσε η Αναρχία, στον σύγχρονο της τύπο, να εκφραστεί ως οτιδήποτε άλλο από αυτό το κρυφό χαμόγελο, την επιθυμία για την καταστροφή;
Ή μήπως δεν μονοπωλεί η συνείδηση του ότι επανάσταση σημαίνει ρήξη και διάσπαση, και όχι μια ήπια προοδευτική άνοδος, αλλά ένας απότομος κατακλυσμός; Ή συμβαίνει το ότι ακόμα και οι επαναστάτες οι ίδιοι δεν είναι ίσως έτοιμοι για την πνευματική πρόοδο που ετοιμάζεται μόνη της ήσυχα και κρυφά; Μπορούμε άραγε να συλλάβουμε μια σπουδαία αλλαγή χωρίς κάποια αναφορά στο αιώνιο «άλλο»;
L : Και έτσι για να μιλήσουμε πραγματικά στους αναγνώστες, «τι είμαστε πραγματικά»; Το “The Barbarian” είναι μια συλλογή σκέψεων που έχουν γραφτεί από πολλούς αλλοδαπούς ανθρώπους στην Αθήνα: μια μικρή ομάδα ατόμων περνώντας ένα σύντομο χρονικό διάστημα, σε μια πολύ ξεχωριστή πόλη.
Η ζωή βέβαια εδώ έχει μια διασπώμενη προσωρινότητα στιγματισμένη από σαφείς στιγμές, και το τι ακολούθησε είναι το αποτυπωμένο προϊόν μιας εξ αυτών των στιγμών. Πιο συγκεκριμένα, η ιδέα για αυτή την ανασκόπηση μας ήρθε μπροστά από τη Βίλα Αμαλίας τη μέρα της γνωστής εκκένωσης στις 20 Δεκεμβρίου 2012. Ένα όνομα, μια ημερομηνία, με ένα μέρος του χρόνου που έχει ήδη περάσει, με πολλά εναλλασσόμενα μέλη που μας έχουν προσεγγίσει. Αυτό είναι κάτι που μπορεί κάποιος να υποβάλει σαν ορισμό, αλλά αυτός ο κάποιος επίσης μπορεί να δει ότι αυτός ο ορισμός δεν συμπεριλαμβάνει τη γένεση ενός συγκεκριμένου πράγματος, μεταξύ διακριτών στιγμών στον χρόνο.
Και έτσι ο προσωρινός χαρακτήρας, απαραίτητος σε μια σύντομη μελέτη, πρέπει να αναγνωριστεί για την ανεπάρκειά του. Έτσι ,δεν μπορεί να υπάρξει καμιά πραγματική προσπάθεια για να προσδιοριστεί το “The Barbarian”. Σαν το μεγαλύτερο κίνημα του οποίου είναι ένα μικρότερο κομμάτι, είναι από την ουσία του ακόμα κάτι που δεν έχει προσδιορίσει ολόκληρο το πεδίο ύπαρξής του, μια ακόμα στιγμή μυστηρίου, μια ακόμα στιγμή γενικευμένης αποσύνθεσης, μια ακόμα διακλάδωση, ένα επαναστατικό ξεχωριστό κομμάτι από το παρόν πολιτικό καθαρτήριο του συμβιβασμού και μπορεί μόνο δικαίως να ονομαστεί μια ιστορική, αξιοσημείωτη εμφάνιση Ιδεών.
thebarbarianreview.wordpress.com
Μετάφραση: ValueValuer
