(Κλασσική ερώτηση παπαγάλων των ελληνικών ΜΜΕ, που επανατίθεται σε κάθε περίπτωση που τους βολεύει, ιδιαίτερα κάθε Μάιο…)
Η ιστορία ξεκινάει στις 5 Μαΐου 2010, ημέρα ψήφισης του 1ου μνημονίου. Ενώ έχουν προηγηθεί κι άλλες κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις, εκείνη τη μέρα ένα δυναμικό πλήθος απεργών, ανέργων, ανθρώπων που βλέπουν τις ζωές τους να γίνονται βορά στα δόντια κράτους και κεφαλαίου, κατακλύζει τους δρόμους της Αθήνας, με επιθετική διάθεση να μπει ακόμα και στη βουλή για να αποτρέψει την ψήφιση του μνημονίου. Η καταστολή είναι άγρια, αλλά είναι άλλο το γεγονός που σηματοδοτεί το μούδιασμα και την υποχωρητικότητα των εξεγερμένων: ο εμπρησμός του υποκαταστήματος της Marfin στη Σταδίου.
Αμέσως μετά παραπέμπονται στη δικαιοσύνη οι υπεύθυνοι της τράπεζας, γίνονται γνωστά τα ελλιπέστατα μέτρα ασφάλειας του κτηρίου και η εκβιαστική απαγόρευση για συμμετοχή των εργαζομένων στην απεργία από την κεντρική διοίκηση. Καταδικάζονται (Ιούλιος 2013) δύο υπεύθυνοι ασφάλειας της εταιρείας σε 10ετή φυλάκιση και αφήνονται ελεύθεροι με χρηματική εγγύηση 30.000 ευρώ έκαστος, η διευθύντρια του καταστήματος σε 5ετή φυλάκιση, επίσης ελεύθερη, χωρίς εγγύηση, ενώ η υποδιευθύντρια αθωώνεται.
Ένα χρόνο μετά το συμβάν, και ενώ η δικογραφία μένει παράτυπα στα συρτάρια της Γ.Α.Δ.Α., το κράτος επαναφέρει την υπόθεση στο προσκήνιο, και στις 29/4/2011 προσάγονται ο Θοδωρής Σίψας και άλλοι 2 σύντροφοι. Την ίδια μέρα ο εισαγγελέας που έλαβε τη δικογραφία την επιστρέφει στην αστυνομία, με μια ασαφή παραγγελία να δράσει εν λευκώ, να λάβει ανωμοτί καταθέσεις, να κάνει έρευνα σε σπίτια, χωρίς να δώσει ακριβείς οδηγίες, όπως όφειλε. Οι έρευνες στα σπίτια έγιναν, αλλά δεν βρέθηκε τίποτα που να τους συνδέει με τα γεγονότα (κάποιο ρούχο, παπούτσι ή άλλο αντικείμενο).
Βάση των κατηγοριών είναι ένα ασυνάρτητο ανώνυμο σημείωμα που τους κατονομάζει με αριθμούς τηλεφώνων και διευθύνσεις και τους συνδέει και με την αντίσταση των κατοίκων στην Κερατέα ως «κουμανταδόρους», ενώ οι τρεις μέχρι τότε δεν γνωρίζονταν καν μεταξύ τους! Οι συλληφθέντες κρατούνται στη Γ.Α.Δ.Α., ενώ παράλληλα τα Μ.Μ.Ε. βγάζουν ετυμηγορία και καταδικάζουν μιλώντας για «σύλληψη των εμπρηστών της Μαρφίν», φυσικά χωρίς στοιχεία ή επίσημη δικαστική καταδίκη. Το ίδιο βράδυ δίνεται στον Θ.Σ. κλήση για ανωμοτί κατάθεση στην Ασφάλεια για τις 5 Μαΐου 2011, την επέτειο του τραγικού εμπρησμού (τυχαίο;). Στις καταθέσεις και οι τρεις αρνούνται κάθε κατηγορία, και η υπόθεση «παγώνει’ για άλλον έναν χρόνο»…
Η έρευνα της αστυνομίας βασίζεται στο υλικό από τις κάμερες παρακολούθησης στο κέντρο της Αθήνας. Ο Θ.Σ. εντοπίζεται -άλλωστε, ως αναρχικός, αγωνιστής και εργαζόμενος ποτέ δεν αρνήθηκε τη συμμετοχή του στην πορεία- με διαφορετικά ρούχα και παπούτσια απ’ αυτά που φορούσε ο δράστης, σε άλλο μέρος, σε πολύ κοντινό χρόνο, στοιχείο που η αστυνομία απέκρυψε από τις δικαστικές αρχές. Αστυνομικός καταθέτει ότι είναι συνήθης πρακτική όσων προκαλούν επεισόδια να αλλάζουν ρούχα για να μην αναγνωριστούν!
Έναν χρόνο μετά, τον Μάιο του 2012, πάλι επετειακά, γνωστοποιείται στους 4 αρχικά συλληφθέντες ότι θα κληθούν για κατάθεση στον ανακριτή, αλλά καλείται τελικά μόνο ο Θ.Σ. την 1η Φεβρουαρίου 2013. Κατόπιν διαφωνίας ανακριτή και εισαγγελέα για το αν πρέπει ή όχι να προφυλακιστεί, ο ανακριτής προτείνει την απελευθέρωσή του, ενώ η εισαγγελέας δεν είχε διαβάσει καν τη δικογραφία! Τελικά αφήνεται ελεύθερος με περιοριστικούς όρους, μεταξύ άλλων την απαγόρευση συμμετοχής του σε πορείες και διαδηλώσεις.
Τον Οκτώβριο του 2013, ο Σαμαράς, μιλώντας στην πολιτική επιτροπή της Ν.Δ. και κλείνοντας το μάτι στα πιο συντηρητικά κομμάτια της κοινωνίας, εξισώνει τους χρυσαυγίτες και αποδεδειγμένους δολοφόνους του Παύλου Φύσσα (και όχι μόνο) με τον αναρχικό κατηγορούμενο για μια αδιαλεύκαντη ακόμα υπόθεση, επαναφέρει τη θεωρία των δύο άκρων λέγοντας ότι «εγκληματική βία δεν ασκήθηκε μόνο στο Πέραμα, ασκήθηκε και στον εμπρησμό της Marfin» και ότι «ευθύνη όλων είναι να αποδοκιμάζουν κάθε εγκληματική πράξη, όχι να τρέχουν ομαδικά ως μάρτυρες υπεράσπισης σε δίκες δολοφόνων», ουσιαστικά καταδικάζοντας σε επικοινωνιακό επίπεδο χωρίς δίκη τον Θ.Σ., και εκφοβίζοντας όσους τον στηρίζουν! Την επόμενη μέρα, γνωστή «αντιμνημονιακή» εφημερίδα του αστικού τύπου, γνωστού δημοσιογράφου με γνωστές σχέσεις με την εκάστοτε εξουσία, δημοσιεύει το παραπεμπτικό βούλευμα, ως δήθεν δημοσιογραφική επιτυχία, δίνει στη δημοσιότητα το όνομα και τη διεύθυνση του Θ.Σ., καθιστώντας τον εύκολα στόχο ακροδεξιών, και καταστρατηγώντας τη δημοσιογραφική δεοντολογία. Λίγο μετά ο Θ.Σ. απολύεται από τη δουλειά του.
Από την πλευρά τους, οι συγγενείς των θυμάτων δήλωσαν δικαιωμένοι από τις δικαστικές αποφάσεις για τους υπεύθυνους της τράπεζας. Αυτοί οι άνθρωποι, παρότι βιώνουν ένα τραγικό πένθος, καλούνται να ξαναμπούν σε διαδικασία δικαστηρίων, επώδυνων αναμνήσεων, αγωνίας, και να παρακολουθήσουν τη δίκη-παρωδία ενός ανθρώπου, με μόνες επίσημες κατηγορίες το ότι ήταν διαδηλωτής, το ότι μοιάζει φυσιογνωμικά με τον δράστη και το ότι… κουβαλάει αλλαξιές ρούχα όταν κατεβαίνει σε πορείες!!!
Κλείνοντας, παραθέτουμε δύο αποσπάσματα από κείμενα ενάντια στη σκευωρία του κράτους σε βάρος του Θοδωρή:
«Η απάντηση είναι η ιδία η προσωπικότητα και η παρουσία αυτού του ανθρώπου, μέσα στους κοινωνικούς αγώνες, στον χώρο εργασίας του και στην καθημερινότητά του. Το τεκμήριο ενοχής του είναι η πολιτική του ταυτότητα και η συμμετοχή του ως εργαζόμενος σε κινητοποιήσεις, μαζί με άλλους εργαζόμενους όπως αυτή της 5ης Μάη 2010. Τα στοιχεία που τον ενοχοποιούν δεν επαρκούν ούτε για την προφυλάκισή του, ούτε φυσικά για την καταδίκη του, καταδεικνύοντας έτσι την κρατική και δικαστική σκευωρία που στήνεται στους υπαίτιους της 5ης Μάη και προεκλογικά, γι’ αυτό άλλωστε ανέβαλαν τη δίκη, ώστε να ρεφάρουν από την επένδυση στην υπόθεση και να την επαναφέρουν στο προσκήνιο πριν τις εκλογές, αποδεικνύοντας ότι το κράτος λειτουργεί σωστά και δεν χαρίζει κάστανα σε κανέναν, απαντώντας μ’ αυτόν τον τρόπο στις συλλήψεις των χρυσαυγιτών μετά τη δολοφονία Φύσσα στο Κερατσίνι, ενισχύοντας την θεωρία των δυο άκρων».
~Αναρχικοί για την Κοινωνική Απελευθέρωση
«Ανήκω στον Αναρχικό-Αντιεξουσιαστικό χώρο και μέσα από ανοιχτά συλλογικά εγχειρήματα αγωνίζομαι στην κατεύθυνση της κοινωνικής απελευθέρωσης. Παλεύω για μια κοινωνία ελεύθερη, αταξική, χωρίς εξουσία, εκμετάλλευση, καταπίεση. Ως εργάτης, βιώνοντας στο πετσί μου το καθεστώς της μισθωτής σκλαβιάς, συμμετέχω στους κοινωνικούς ταξικούς αγώνες, πλάι στους καταπιεσμένους».
~Θοδωρής Σίψας
Δε μας φοβίζουν, μας εξοργίζουν
Πολύτιμο υλικό υπάρχει επίδης στο βίντεο «Η τυχαία δίωξη ενός αναρχικού» στο youtube, καθώς και στα κείμενα της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στον Θοδωρή Σίψα…
Συνεχίζεται…
Ο Κανένας
