Όταν η κυριαρχία μιλάει για μνήμη

Όταν η κυριαρχία μιλάει για μνήμη, ξεχνάει τους δολοφονημένους μετανάστες στο αιγαίο.
Όταν η κυριαρχία μιλάει για μνήμη, ξεχνάει τις πολεμικές συρράξεις που τους ξεριζώνουν.
Ξεχνάει τις αυτοκτονίες εν καιρώ μνημονίων.
Ξεχνάει τις εργατικές δολοφονίες.
Ξεχνάει τις γυναικοκτονίες.
Ξεχνάει την καταδικαστική απόφαση προς τα τραπεζικά στελέχη για φόνο εξ αμελείας στην υπόθεση μαρφίν.
Θυμάται όμως τη στιγμή που έτριβε τα χέρια της μπροστά από το φλεγόμενο κτήριο.