Στιγμιότυπα ορατότητας από την καθημερινότητα των αοράτων
Οι πρόσφυγες ανήκουν στα camps
Στις 22 Νοέμβρη, 483 άνθρωποι στοιβαγμένοι σε ένα μικρό πλοίο κατάφεραν να φτάσουν στο λιμάνι της Παλαιοχώρας, νοτιοδυτικά της Κρήτης. Ξεκίνησαν από τη Λιβύη με προορισμό την Ιταλία. Η μηχανή του σάπιου πλοίου που ταξίδευαν χάλασε, και εξέπεμψαν σήμα κινδύνου, ενώ στην περιοχή που βρέθηκαν έπνεαν 7 μποφόρ. Η διάσωση έγινε από το λιμενικό σώμα. Το ίδιο λιμενικό σώμα που εξυπηρετεί την εγκληματική μεταναστευτική πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης. Το ίδιο λιμενικό σώμα που κατηγορείται επανειλημμένα για επαναπροωθήσεις και δολοφονίες στο Αιγαίο.
«Το Λιμενικό Σώμα αντιλαμβάνεται ως προτεραιότητα στην αποστολή του τη σωτηρία της ανθρώπινης ζωής» δηλώνει υποκριτικά ο Πλακιωτάκης, υπουργός Ναυτιλίας. Εν όψει εκλογών βέβαια, η κυβέρνηση χρειάζεται να δείξει ένα πιο ανθρώπινο πρόσωπο προς τα έξω. Όταν έσβησαν οι κάμερες, την ουσιαστική βοήθεια προσέφεραν προφανώς οι εθελοντές και οι αλληλέγγυοι που βρέθηκαν στην περιοχή για αυτόν τον σκοπό.
Στο μεταξύ, οι μετανάστες αρνήθηκαν να κατέβουν από το πλοίο, με το αίτημα να επισκευαστεί η μηχανή του πλοίου ώστε να συνεχίσουν το ταξίδι τους. Οι καιρικές συνθήκες όμως τους ανάγκασαν να αποβιβαστούν. Και ενώ οι αλληλέγγυοι απαίτησαν την επίταξη ξενοδοχείων προκειμένου να φιλοξενηθούν αξιοπρεπώς οι μετανάστες, τελικά δεν επιτάχθηκε τίποτα, αλλά «παραχωρήθηκε» το ανοιχτό γκαράζ ενός πλοίου. Τρία βράδια αργότερα, ταξίδεψαν τμηματικά και με αστυνομική συνοδεία για Αθήνα, όπου μοιράστηκαν στα camps της Μαλακάσας και της Αμυγδαλέζας, χωρίς βέβαια οι ίδιοι οι πρόσφυγες να θέλουν να βρίσκονται στον χώρο του ελληνικού κράτους.
πηγή: shorturl.at/ANQSW
Η τεχνολογία των συνόρων
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, και incognito, ένα όραμα ελέγχου μέσω νέων τεχνολογίων φαίνεται να συντέλεστηκε στα σύνορα του Έβρου. Γνωρίζουμε ήδη πως η αναβάθμιση της ασφάλειας των συνόρων περνά ιδιαίτερα μέσα από τις νέες –αμφιλεγόμενες και επικίνδυνες όταν εμπλέκονται ζητήματα εθνικής κυριαρχίας και ασφάλειας– τεχνολογίες, όπως είναι η τεχνητή νοημοσύνη και όχι μόνο. Συγκεκριμένα στο κομμάτι του Έβρου, αυτήν την απονεκρωμένη για χρόνια ζώνη-σύμβολο της διαχείρισης των ανθρώπινων κινήσεων, δαπανώνται εκατομμύρια ευρώ ελληνικών και ευρωπαϊκών χρημάτων για τη λειτουργία προηγμένων καμερών, ραντάρ, αισθητήρων και drones. Τους μήνες της πανδημίας, αυτό προχώρησε στο να δοκιμαστούν επίσης συστήματα ανίχνευσης ψεύδους με χρήση τεχνητής νοημοσύνης – όπως μπορεί αυτό να μεταφραστεί πρακτικά, αλλά και τι αποτελεσματικότητα μπορεί να έχει, και για ποιους. Από ό,τι φαίνεται, το ελληνικό κράτος, μαζί με την τέχνη της διακυβέρνησης, θέλει να τελειοποιήσει και την τέχνη της επαναπροώθησης, αθόρυβα και αποκεντρωμένα.
πηγή: shorturl.at/vACT9
Ελαιώνας: Ο χώρος των Αθηναίων
Οι βίαιες μετακινήσεις ατόμων-αιτούντων ασύλου από το camp του Ελαιώνα προς άλλα camp εκτός αστικού ιστού, συνεχίζονται από το καλοκαίρι, σε συνδυασμό με το να απαγορεύουν σε άτομα να ξαναμπαίνουν στην πρώην κατοικία τους, έστω και για να πάρουν κάτι ξεχασμένο, και με τις απαραίτητες συλλήψεις και προσαγωγές όπου χρειάζεται. Οι πρώην κάτοικοι μάλιστα που επέστρεψαν ώστε να πάρουν τα πράγματά τους, διαπίστωσαν πως έλειπαν τα χρήματά τους, τα κινητά τους, ακόμα και τα παπούτσια τους.
Παρ’ ότι λοιπόν το camp παραμένει ανοιχτό, με 56 κατοίκους ακόμα, και όλο τον εξοπλισμό, ο υπουργός μετανάστευσης δεν κρατιέται από το να διακηρύξει την πετυχημένη πολιτική έξωσης ανθρώπων σε ανάγκη, και τον εξευγενισμό του αστικού μας κέντρου, λέγοντας εμφατικά πως «επιστρέφει ο χώρος» στους αληθινούς του κατοίκους, δηλαδή τους Αθηναίους – λευκούς μεσοαστούς.
Σύμφωνα με τα υπουργικά έγγραφα, η δομή δεν θα έχει κλείσει μέχρι και την άνοιξη που προβλέπεται να έχουν απομακρυνθεί και τα κοντέινερ. Προς τι, λοιπόν, η βιασύνη του Μηταράκη; Και από πού και ως πού ονομάζει την πολιτική του μια «ομαλή μετεγκατάσταση»; Εμείς γνωρίζουμε τις καταγγελίες για εκβιασμούς στέρησης ή μη παροχής εγγραφών, για απειλές και για στοχοποιήσεις.
πηγές: shorturl.at/kmuyZ & shorturl.at/KOPRX
Αυξημένος συνοριακός έλεγχος σημαίνει περαιτέρω θάνατοι
Διαβάσαμε τις προάλλες για τρεις ανθρώπους που ταξίδεψαν από τη Νιγηρία προς τα Κανάρια Νησιά –μια μακρινή απόσταση– ισορροπώντας πάνω στο πηδάλιο ενός τάνκερ. Έφτασαν στον προορισμό τους αφυδατωμένοι, και απευθείας νοσηλεύτηκαν. Η διαδρομή του Ατλαντικού είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη, ίσως παραπάνω και από αυτή της Μεσογείου. Είναι σαφές πως η θέληση κάποιων ανθρώπων για ζωή, ή μόνο και μόνο ο εκβιασμός για θάνατο στο σημείο εκκίνησης, μπορεί να ωθήσει στις πιο επικίνδυνες επιλογές που μπορεί κανείς να σκεφτεί, από το να κρέμονται από τα αεροπλάνα, μέχρι να ταξιδεύουν πάνω σε πηδάλιο, ψάχνοντας μια σπιθαμή ανάσας για ένα καλύτερο αύριο. Γίνεται αντιληπτό πως, όσο αυξάνεται ο συνοριακός έλεγχος, τόσο περισσότερο πλουτίζουν οι διακινητές από τους φτωχούς πληθυσμούς που παλεύουν για μια καλύτερη ζωή.
πηγή: shorturl.at/iqvy6
